We werden om 9 uur verwacht voor de openings ceremonie.
De lesruimte ligt prachtig; uitzicht op de Ganges. Langzaam kwamen de mede cursisten binnen druppelen. We bleken met 16 dames en 4 heren te zijn. Ik ben niet eens de oudste, er is een Canadese oma van 54. Die ziet er ook echt uit als een oma, ben benieuwd hoe lang die het vol gaat houden!
De mannen van de groep zijn apart. Een prachtige lange Japanse jongen met haren als een samurai. Een Amerikaanse weirdo met baard, bril en een babyblank velletje. Een Engelse acteur die in een lange rok rond loopt en vrij zelfverzekerd uit zijn ogen kijkt. En een jongen uit Bhutan die nauwelijks Engels spreekt.
Er zijn maar liefst 6 dames uit Praag. Een paar zien er niet al te sterk uit. Maar eentje schat ik nu al in als de beste.
Verder 2 vriendinnen van mij van Om Shiva, een Singaporese, Noreen, en een Koreaans/Japanse, Naomi. De laatste is ook niet al te voorbereid. We zullen zien, ze is wel taai. Zij delen een kamer omdat ze tegelijk vannacht aankwamen, tottegenzin van Noreen, die gehoopt had ALS ze een kamer moest delen, dat met mij te doen.
Verder nog een hele blonde Finse, die mijn kamergenote wordt. Ze heet Jatta en ze woont in Dubai. Ze is 40 en praat de oren van mijn hoofd. Wel een leuk type.
Dan zijn er nog dames uit Duitsland, en een paar Russinnen.
Kamal, de leraar, stelde ons Sunil en Boris voor. Sunil verzorgd de theorie lessen. Het is een erg interessante man. Boris komt ook uit Praag en is het manusje van alles.
Kamal vertelde over ons schema. Het lijkt er op dat ik niet veel tijd ga krijgen dit blog bij te houden.
Hij vertelde wat over de inhoud en wat ons te wachten staat.
Hij gaf ons een lesboek en een paar t shirts, die we moeten dragen in de klas... nou... die gaan mij niet passen.
Daarna begon de openings ceremonie.
Een speciale man was al uren bezig geweest met allerlei bloemetjes, watertjes, takjes, zalfjes en zong constant door de uitleg van Kamal heen.
We kregen bloemen in ons hand, water over ons hoofd, een rode stip tussen onze ogen en een rood touwtje om onze polsen;
Touwtje om mijn linker pols (links) en van Sunil kreeg ik een bloemenkrans (rechts).
Het duurde meer dan 2 uur. Er werd een vuurtje gestookt waar we van alles in moesten gooien. We moesten takjes vasthouden en dierbaren op afstand hier uitnodigen. Wiens karma vandaag met sprongen vooruit is gegaan weet nu de oorzaak hiervan!!!
Tegen 1 uur kregen we allemaal eindelijk onze brunch. Veel fruit. Heerlijk.
Daarna hadden we een paar uur om uit te rusten/laatste inkopen te doen/of je post te organiseren. Omdat Naomi totaal geen winterkleren mee had genomen, besloten Noreen en ik haar maar op sleeptouw te nemen, waar we na 2 winkels al spijt van hadden. Ik weet niet wat ze verwachtte hier te kunnen vinden!
Gelukkig bood ze aan dat wij verder konden lopen en dat we haar wel later weer tegen zouden komen. Wij hebben niet aangedrongen en zijn op zoek gegaan naar sokken met tenen (handig met je slippers)
Noreen was al eerder in Rishikesh geweest. Het bleek waar wij wonen, slechts een voorstadje te zijn. Naar het 'echte' Rishikesh was zij ook nog niet geweest, en we namen een taxi om daar eens rond te kunnen kijken.
Nou - dat hadden we gauw gezien!!
Een druk dorp vol auto's en allemaal dezelfde winkels.
Waar wij zitten, een paar km verderop, is het veel landelijker. Aan onze kant van de Ganges zijn zelfs geen auto's; alleen wat motortjes. Verder loopt hier iedereen. Het is ook overzichtelijk; 1 straatje en that's it.
Ik ben blij dat we hier zitten. Zelfs de Ganges lijkt hier veel mooier; blauw-groen.
We kochten allebei teensokken en nu hadden we nog een klein uurtje over. Ik ben aan dit blog begonnen. Over een half uurtje de eerste yogales.
Ik ben ERG benieuwd.
.
No comments:
Post a Comment