Zolang ik niet in een auto zit, vind ik Singaporese Chinezen een prima volk om tussen te leven. Maar soms blijf ik me verbazen over hen.
Zo ook deze week weer.
Zondagochtend om 6 uur ging mijn mobieltje. Het was Lilith, die naar ZOUK-OUT was geweest, een jaarlijks popevenement. (vraag me niet welke artiesten erop traden, er ging geen enkel belletje rinkelen toen ze het rijtje op dreunde)
Voor deze ene keer hoefde ze niet op een bepaalde tijd thuis te zijn, want het was een enorme happening van 8 uur 's avonds tot 8 uur de volgende ochtend. Het was op het strand van Sentosa, een klein recreatie eiland in het zuiden. Ze ging met een paar vrienden uit haar klas, dus vooruit maar.
Ik had haar aangeboden dat ze mocht bellen wanneer ze naar huis wilde, want ik verwachtte al dat het een probleem zou worden om een taxi te krijgen. Maar ik had wel als voorwaarde gesteld dat ik om 7.30 uur zelf naar mijn yogales zou gaan - en Peter zat in Jakarta dit weekend.
Ik was om 6 uur al wakker toen ze belde, en rolde gelijk uit mijn bed de auto in.
Ze was nog met het gratis shuttlebusje van Sentosa af kunnen komen, maar stond nu bij een grote mall in een enorme rij te wachten op een taxi.
Lilith stapte dankbaar in, en ik kreeg een beetje medelijden met al die feestgangers die zo braaf in een rijtje op niet-aanwezige taxies stonden te wachten. (Lilith vertelde dat in 45 minuten de rij geen cm opgeschoven was)
Dus ik deed mijn raampje open en vroeg luid wie er een lift wilde in de richting van 6th Avenue.
Niemand reageerde en ik kreeg stomverbaasde blikken.
Dus ik zei nog een keer dat ik plek had voor 3 personen richting 6th Avenue.
Nou, toen kwam er 1 reactie (van een blanke knul), die wantrouwend vroeg of ik een taxi was. (Ik reed in de grote zwarte Toyota van Peter)
Ik legde uit dat ik geen taxi was, dat die er nauwelijks waren op dit tijdstip van de ochtend, en dat ik 3 mensen een gratis lift wilde aanbieden.
De jongen moest totaal de andere kant op, dus pech voor hem. Hij begon me een beetje te vertrouwen, want hij bood me zelfs geld aan, maar ik zei dat ik geen geld hoefde, alleen 3 mensen wilde helpen.
Nou - denk maar niet dat er IEMAND in stapte - en zo eng zien Lilith en ik er niet uit, toch?
Ze zijn het gewoon niet gewend, die Chinezen, dat iemand hen wil helpen en daar geen geld voor wil hebben.
Lilith, die last van plaats vervangende schaamte had over zo'n gekke moeder die een lift gaat aanbieden, was opgelucht dat er niemand mee wilde.
Ze was klaar wakker, had het super leuk gehad, en vertelde honderd uit. Haar vriendengroepje had inmiddels ook vervoer geregeld maar die moesten de andere kant op.
Ze vertelde dat ze niemand had gezien die dronken was geworden. Het was gewoon een groot feest, er werd heel veel water en cola gedronken, en het bleek allemaal perfect georganiseerd. Dat moet je die Chinezen ook nageven; ik denk dat ze op dit soort evenementen de drankprijzen, die hier al fors aan de maat zijn, dusdanig extra verhogen dat iedereen noodgedwongen iets anders drinkt.
Het volgende voorval gebeurde gister.
2 jaar geleden zijn we binnen Singapore verhuisd omdat we de eigenaar van ons huis helemaal spuugzat waren. Na de verhuizing hebben we niet alleen een leuker huis gekregen, maar ook de meest aardige en bereidwillige (Singaporese) eigenaar.
Onze tuin rond het huis is niet groot, maar erg groen en mooi, met een grote vijver vol koikarpers en 2 bananenbomen in de achtertuin.
De enige doorn in mijn oog is een enorm hoge boom. Het is naaldboom met 20 cm lange dennennaalden die het hele jaar door in enorme hoeveelheden op de trampoline en in de vijver vallen.
Op een dag besloot ik eens een visje op te gooien bij Mr. Goh of hij erg aan die boom gehecht was of dat we hem niet mochten kappen.
Mr. Goh reageerde gelijk enthousiast; hij had er zelf ook al een paar keer over nagedacht, en hij ging gelijk toestemming vragen (die hij kreeg) en we kwamen overeen dat we ieder de helft van de kapprijs zouden betalen.
Gister was het zover.
Mr. Goh kwam zelf ook even een kijkje nemen, en we maakten een praatje. Toen bekende hij, dat hij dit huis in 2001 gekocht had, en al die tijd die boom had willen kappen. MAAR; de tuinman had hem verteld dat deze boomsoort een 'lucky tree' was. Mr. Goh kon dat alleen maar beamen, want sinds hij het huis had gekocht was de prijs van het huis verdrievoudigd, en die jaren die hij er zelf in had gewoond, waren erg succesvol geweest voor zijn hele familie.
MAAR; nu WIJ er woonden, buitenlanders die toch niet in dit soort fabeltjes geloofden, besloot hij dat hij het er maar op moest wagen met die boom.
Daar gaat hij;
Tja... en nu houden wij ons hart maar vast.
21-12-12 is ook nog niet voorbij tenslotte....
.
Zo ook deze week weer.
Zondagochtend om 6 uur ging mijn mobieltje. Het was Lilith, die naar ZOUK-OUT was geweest, een jaarlijks popevenement. (vraag me niet welke artiesten erop traden, er ging geen enkel belletje rinkelen toen ze het rijtje op dreunde)
Voor deze ene keer hoefde ze niet op een bepaalde tijd thuis te zijn, want het was een enorme happening van 8 uur 's avonds tot 8 uur de volgende ochtend. Het was op het strand van Sentosa, een klein recreatie eiland in het zuiden. Ze ging met een paar vrienden uit haar klas, dus vooruit maar.
Ik had haar aangeboden dat ze mocht bellen wanneer ze naar huis wilde, want ik verwachtte al dat het een probleem zou worden om een taxi te krijgen. Maar ik had wel als voorwaarde gesteld dat ik om 7.30 uur zelf naar mijn yogales zou gaan - en Peter zat in Jakarta dit weekend.
Ik was om 6 uur al wakker toen ze belde, en rolde gelijk uit mijn bed de auto in.
Ze was nog met het gratis shuttlebusje van Sentosa af kunnen komen, maar stond nu bij een grote mall in een enorme rij te wachten op een taxi.
Lilith stapte dankbaar in, en ik kreeg een beetje medelijden met al die feestgangers die zo braaf in een rijtje op niet-aanwezige taxies stonden te wachten. (Lilith vertelde dat in 45 minuten de rij geen cm opgeschoven was)
Dus ik deed mijn raampje open en vroeg luid wie er een lift wilde in de richting van 6th Avenue.
Niemand reageerde en ik kreeg stomverbaasde blikken.
Dus ik zei nog een keer dat ik plek had voor 3 personen richting 6th Avenue.
Nou, toen kwam er 1 reactie (van een blanke knul), die wantrouwend vroeg of ik een taxi was. (Ik reed in de grote zwarte Toyota van Peter)
Ik legde uit dat ik geen taxi was, dat die er nauwelijks waren op dit tijdstip van de ochtend, en dat ik 3 mensen een gratis lift wilde aanbieden.
De jongen moest totaal de andere kant op, dus pech voor hem. Hij begon me een beetje te vertrouwen, want hij bood me zelfs geld aan, maar ik zei dat ik geen geld hoefde, alleen 3 mensen wilde helpen.
Nou - denk maar niet dat er IEMAND in stapte - en zo eng zien Lilith en ik er niet uit, toch?
Ze zijn het gewoon niet gewend, die Chinezen, dat iemand hen wil helpen en daar geen geld voor wil hebben.
Lilith, die last van plaats vervangende schaamte had over zo'n gekke moeder die een lift gaat aanbieden, was opgelucht dat er niemand mee wilde.
Ze was klaar wakker, had het super leuk gehad, en vertelde honderd uit. Haar vriendengroepje had inmiddels ook vervoer geregeld maar die moesten de andere kant op.
Ze vertelde dat ze niemand had gezien die dronken was geworden. Het was gewoon een groot feest, er werd heel veel water en cola gedronken, en het bleek allemaal perfect georganiseerd. Dat moet je die Chinezen ook nageven; ik denk dat ze op dit soort evenementen de drankprijzen, die hier al fors aan de maat zijn, dusdanig extra verhogen dat iedereen noodgedwongen iets anders drinkt.
Het volgende voorval gebeurde gister.
2 jaar geleden zijn we binnen Singapore verhuisd omdat we de eigenaar van ons huis helemaal spuugzat waren. Na de verhuizing hebben we niet alleen een leuker huis gekregen, maar ook de meest aardige en bereidwillige (Singaporese) eigenaar.
Onze tuin rond het huis is niet groot, maar erg groen en mooi, met een grote vijver vol koikarpers en 2 bananenbomen in de achtertuin.
De enige doorn in mijn oog is een enorm hoge boom. Het is naaldboom met 20 cm lange dennennaalden die het hele jaar door in enorme hoeveelheden op de trampoline en in de vijver vallen.
Op een dag besloot ik eens een visje op te gooien bij Mr. Goh of hij erg aan die boom gehecht was of dat we hem niet mochten kappen.
Mr. Goh reageerde gelijk enthousiast; hij had er zelf ook al een paar keer over nagedacht, en hij ging gelijk toestemming vragen (die hij kreeg) en we kwamen overeen dat we ieder de helft van de kapprijs zouden betalen.
Gister was het zover.
Mr. Goh kwam zelf ook even een kijkje nemen, en we maakten een praatje. Toen bekende hij, dat hij dit huis in 2001 gekocht had, en al die tijd die boom had willen kappen. MAAR; de tuinman had hem verteld dat deze boomsoort een 'lucky tree' was. Mr. Goh kon dat alleen maar beamen, want sinds hij het huis had gekocht was de prijs van het huis verdrievoudigd, en die jaren die hij er zelf in had gewoond, waren erg succesvol geweest voor zijn hele familie.
MAAR; nu WIJ er woonden, buitenlanders die toch niet in dit soort fabeltjes geloofden, besloot hij dat hij het er maar op moest wagen met die boom.
Daar gaat hij;
Tja... en nu houden wij ons hart maar vast.
21-12-12 is ook nog niet voorbij tenslotte....
.
