Mijn moeder is de oudste dochter uit een gezin van 11 kinderen. Of eigenlijk; de één-na-oudste; het meisje boven haar is slechts 2 weken oud geworden (te vroeg geboren).
Mijn oma was een Duitse die al jong naar Nederland kwam om hier een betrekking te zoeken als inwonend dienstmeisje. Ze begon in Hilversum, en verhuisde later naar Wassenaar. Hier ontmoette ze mijn opa, die een familie-bedrijf had in tuin benodigdheden.
Mijn oma was eigenlijk van plan met haar beste (Duitse) vriendin naar Amerika te gaan; daar was veel meer geld te verdienen. Maar mijn opa zei dat hij niet op haar zou wachten als ze ging, en toen besloot ze in Wassenaar te blijven en met mijn opa te trouwen. (De vriendin is wel gegaan en pas ver na de oorlog teruggekomen in Nederland).
Mijn moeder is in 1932 geboren en na haar kwamen Nely (overleden), Dick (overleden), Henk, Clara, José (overleden), Tony, Liesbeth (net als ik vernoemd naar oma), Len en Maria.
Deze foto is een jaar oud, vooral de mannen van de tantes zijn er al een aantal van overleden;
 |
| Vlnr; Joke (vrouw van Henk), Henk, mama, Ulbo (man van Liesbeth), Liesbeth, Len, Clara, Tony, Maria, Wim (man van Maria) |
Mijn oma overleed in 1995, een paar maanden na de geboorte van Lilith.
Zij was 93 en sindsdien in mijn moeder de oudste uit het gezin Barselaar. Een paar jaar geleden is een tante, een zus van mijn opa, overleden en ik denk dat mijn moeder de oudste Barselaar is van haar neven en nichten.
Maar uit het gezin van de 10 kinderen van mijn opa en oma zijn 16 kleinkinderen geboren (ik ben het oudste kleinkind). Deze hebben 31 kleinkinderen gekregen en inmiddels zijn de eerste achterkleinkinderen ook al geboren.
1 keer per jaar, op 1e paasdag, komt de hele familie samen, die bestaat uit ongeveer 65 personen. De opkomst voor paaseieren zoeken in het ouderlijk huis van mijn moeder, waar nu tante Clara woont, is extreem hoog. Iedereen vindt het leuk en neemt iets te eten of te drinken mee. De eieren worden verstopt voor de kinderen tot ongeveer 10 jaar, maar de volwassenen bemoeien zich hier allemaal graag mee.
Deze foto is van vorig jaar, ik was net naar huis toen de foto gemaakt werd dus ik sta er niet op;
Mijn moeder zit stralend in het midden.
Dit jaar zou mijn moeder dus 88 worden precies op 1e paasdag. Zij wil nooit haar verjaardag vieren, maar ze zag dit paaseieren zoeken wel als een erg leuke bijkomstigheid op deze bijzondere dag; al haar familieleden zien (de meeste stuurt ze trouw verjaardagskaarten) zonder zelf iets te hoeven organiseren. Het huis van tante Clara staat op 150 meter van haar flat dus is prima bereikbaar met haar rollator.
Mijn broer René, die al 16 jaar een camping in de Auvergne heeft, zou voor de gelegenheid ook komen. Iets was de dag voor mijn moeder nog meer zou opleuken.
EN TOEN KWAM HET CORONA VIRUS IN NEDERLAND - en alle plannen vielen in duigen. Voor het eerst sinds jaren (ik denk dat het paaseieren-zoeken al plaats vond toen ik nog klein was, ruim 50 jaar geleden dus) niet door ging!
En René zat in een lock-down in Frankrijk, dus kon ook niet komen.
Mijn broer Jan kon ook niet komen, want zijn vrouw is verpleegkundige dus zij zijn een ‘verhoogde risico-groep’.
Dus mama viel in haar ‘ik vier mijn verjaardag niet’ modus. Zelfs haar zussen, met wie ze 5-7 keer kaart per week, zijn dan eigenlijk niet welkom. Ondanks de corona-restricties kaart ze stug door met de 4 zussen die nog in Wassenaar wonen.
Maar ja... 88 jaar...
Mijn broer bedacht dat hij toch zou komen, met een paar van zijn kinderen, om op het schoolplein voor de flat van mijn moeder ‘lang zal ze leven’ voor haar te zingen.
Hij kwam om half 1 en mijn moeder stond te stralen op haar balcon!
 |
| Mijn broer Jan |
Ik had bedacht om mijn Ipad bij haar neer te zetten, zodat de rest van de (klein)kinderen en aanhang konden skypen - nog wat leuker dan gewoon bellen. Maar ze wilde niet leren skypen dus ondanks dat ik er een keer extra voor heen en weer was gefietst mislukte die actie.
Verder had ik de zusjes uitgenodigd voor een kaartmiddagje met een door mij verzorgd buffetje. 3 van de zusjes wilden graag komen (de andere 2 hebben nog een echtgenoot en bovendien is 4 een beter aantal voor het samba-canasta spel dat ze altijd spelen).
Ik kwam om 15 uur en moest ongeveer een uur aanhoren hoe leuk de verrassing van mijn broer was. Ze keek lichtelijk achterdochtig naar het eten. Wie zou er dan komen? De zussen hadden allemaal beloofd niet te komen.
Ik zei dat ze dat wel zou merken en om 16 uur maakte ik me uit de voeten om contact met de zussen te mijden.
Ik had beloofd als de visite weg was om de boel weer te komen opruimen en afwassen - mijn moeder vindt een vaatwasser nog steeds absoluut onnodig.
Om half 10 belde mama. De zussen waren net weg - ze hadden alles zelf al afgewassen en hadden het buffetje ontzettend gewaardeerd.
En mama... had een denkwaardige 88 verjaardag!
