1-9-'21. Trage Tocht Doorn en museum Huis Doorn. 20 km.

Mijn vriendin Saskia is ook een fanatieke wandelaarster en vandaag besloten we een rondwandeling te maken in Doorn. 

We parkeerden onze auto op de parkeerplaats van museum huis Doorn, waar we aan het eind van de wandeling nog een bezoek wilden brengen.

We lopen al snel over landgoed Moersbergen met een afwisseling van bos, bomenlanen en graslanden. 

Kasteel Moersbergen is ontstaan in de middeleeuwen. Het bestond al in 1435. Ondanks vele verbouwingen heeft het nog steeds een middeleeuws uiterlijk. In 1962 schonk de toenmalige eigenaar het kasteel met gronden aan Utrechts Landschap, maar omdat het nog steeds particulier bewoond is, is dit kasteel niet te bezichtigen;

Hierna passeerden we deze afsluitboom;  

Lopend door de bomenlaan kwamen we langs Landgoed Leeuwenburgh, uit 1657. Ook dit landgoed wordt particulier bewoond;

Het landgoed verlieten we weer via een bijpassend hek;

Via een laan met kastanjebomen kwamen we bij het volgende kasteel; Hardenbroek. 

Dit kasteel is gebouwd aan het begin van de 13e eeuw en is vaak opgeknapt. De laatste renovatie vond plaats in 1995. Het kasteel is particulier bewoond maar het landgoed is vrij toegankelijk. Ook dit kasteel heeft een aardige entree uit 1967;

Na dit landgoed kwamen we op het Jaagpad langs de Kromme Rijn. Deze rivier was tot 1930 de belangrijkste transportader voor goederen en mensen tussen Wijk bij Duurstede en Utrecht. De boten werden voortgetrokken (gejaagd!) door mensen die op het Jaagpad op de oever liepen; een tocht van zo'n 6 uur. Eeuwenlang werd er 's zomers fruit (kersen) en 's winters graan naar de markt in Utrecht gebracht. Vuilnis ging vanuit de stad mee terug om in het Kromme Rijngebied als bemesting te dienen. 

Via Cothen kwamen we via de onverharde Beukenlaan 

bij landgoed Rhijnestein;

 

Het laatste landgoed waar we langs kwamen was Kasteel Sandenburg; ook particulier bewoond en ruim 700 jaar oud. Het is een van de grootste landgoederen in deze streek. Van de grote witgepleisterde achtkantige torens met kantelen stamt slechts één toren uit de middeleeuwen. Bij dit kasteel hoort een portierswoning, een koetshuis en een oranjerie;

 

Bij dit landgoed liepen we kilometers lang over prachtige wandelpaden met hakhoutbosjes en rijen knotwilgen.

Uiteindelijk bereikten we weer het uitgangspunt van onze tocht; Huis Doorn. Alleen al de ingang zag er indrukwekkend uit;

 

Na de ingang was het nog een dikke 10 minuten lopen door een fraai aangelegde tuin naar de woning;

                   

Huis Doorn was in de 14e eeuw een waterburcht. Aan het eind van de 18e eeuw werd het verbouwd tot een buitenplaats. 

Landgoed Huis Doorn dankt zijn bekendheid aan de Duitse keizer Wilhelm II. Na de nederlaag van Duitsland in de Eerste Wereldoorlog in 1918 vluchtte de keizer naar Nederland. 

Hij kocht het landgoed in 1819 en woonde met zijn familie in Huis Doorn tot aan zijn dood in 1941. 

Na de Tweede Wereldoorlog confisqueerde de Nederlandse Staat het huis en het landgoed als vijandelijk vermogen. (Zijn 2e vrouw was na zijn overlijden terug naar Duitsland gegaan). Huis Doorn is nu een museum en met de oorspronkelijke inrichting (uit paleizen in Berlijn en Potsdam) nog geheel intact biedt het een authentiek beeld van internationaal vorstelijk wonen.Het keizerlijk wapen is nog altijd zichtbaar boven de toegangspoort.

In het eerste vertrek van Huis Doorn krijg je een indruk van het leven van de keizer, uitgebeeld in een diorama van de belangrijkste locaties van zijn leven. Nadat de keizer naar Nederland vluchtte, heeft hij op afwachting van zijn asielaanvraag de tijd doorgebracht op kasteel Amerongen bij graaf Bentinck. Hier tekende hij op 28 november 1918 de officiële acte van troonsafstand, niet alleen als Duits keizer maar ook als koning van Pruisen. Toen de asielaanvraag werd goedgekeurd heeft de keizer Huis Doorn gekocht.

Op huis Doorn sleet de keizer zijn dagen volgens een vast patroon. Elke dag ging hij hout hakken, dat hem ontspanning van lichaam en geest bracht. 

Na dit diorama liepen we door het huis, we begonnen in de gang;

De rookkamer van de mannen (links) en de vrouwensalon (rechts);

 

De zitkamer;

 

De eetkamer vond ik het indrukwekkendste. De keizer zat niet aan het hoofdeinde maar in het midden;

De keuken;

In de meeste ruimtes waren suppoosten die leuke verhalen wisten te vertellen. We vonden het allebei indrukwekkend en wisten allebei niet dat de afgezette keizer van Duitsland in Nederland asiel heeft gekregen en ook hier is overleden!

Hierna liepen we weer naar buiten. Het park in Engelse landschapsstijl bevat een grote slingervijver, ontstaan door het samenvoegen van twee karpervijvers en  de oude slotgracht. We hadden echter geen fut meer om na onze wandeling en het bekijken van huis Doorn ook nog door het enorme park te lopen. Wel jammer dat we het mausoleum van Wilhelm II daarom hebben gemist.

.

31-8-'21. 115 km fietsen naar Amsterdam (en terug), lunchen met Lilith en bezoek aan Paleis op de Dam.

Het was heerlijk weer vandaag en ik stapte op de fiets en was in 2 uur bij Lilith in hartje Amsterdam. Tot mijn verrassing ging de route langs de Kaag, de Westeinderplassen en dwars door het Amsterdamse bos; het was een heerlijk fietstochtje!

Lilith stond al klaar en samen fietsten we naar het Paleis op de Dam. Die staat al het hele jaar op ons verlanglijstje. Maar dicht door Corona, koninklijke werkbezoeken of het kwam toch net niet uit voor ons. Maar vandaag ging het lukken; ik had een tijdslot gereserveerd en we waren keurig op tijd.

Bij de ingang vroeg ik beleefd of ik misschien de batterij van mijn fiets mocht opladen. Maar dat was absoluut niet mogelijk. 

🙄

Bij de afgifte van jassen en tassen vroeg ik het nog een keer. Deze keer ging de dame serieus op zoek naar een stopcontact maar die was er nergens en ze adviseerde me vriendelijk naar de entree te gaan. Daar hebben ze zeker stopcontacten. Ze zuchtte toen ik zei dat ik het daar al gevraagd had. 

Ik snap het ook wel. Stel je voor dat heel Amsterdam daar zijn batterijen komt opladen. Ik besloot maar te gaan genieten van het paleis. Want dat kun je daar zeker!! Zelfs met zulke onaardige receptionistes.

Het Koninklijk Paleis Amsterdam is in gebruik door het Koninklijk huis als ontvangstpaleis en wordt hiernaast gebruikt voor tentoonstellingen en museum. Het werd tussen 1648 en 1665 gebouwd als stadhuis.

Vanaf de koepel kon men de aankomst van de schepen op het IJ zien. De windijzer op de koepel heeft de vorm en een koggeschip, het oude symbool van Amsterdam. Opvallend is het ontbreken van een monumentale ingangspartij. Wij moesten ergens rechts van het midden de ingang haast zoeken. 

Het centrum van het stadhuis is de burgerzaal. Het beeld van Atlas valt bij binnenkomst direct op;

 

Recht tegenover Atlas is de Stedenmaagd van Amsterdam afgebeeld;

 

De burgerzaal is de grootste zaal van het paleis; het middelpunt van het gebouw en stelt het universum in het klein voor. In de vloer zijn 3 cirkels ingelegd, met kaarten van het oostelijk en westelijk halfrond en een sterrenkaart. 

Hiernaast liggen 2 door galerijen omgeven binnenplaatsen, met halfronde schilderijen op de hoeken;

 

Ook bevindt zich in het vormalige stadhuis de Vierschaar;

Dit is een zaal waar vroeger doodvonnissen, waartoe elders in het gebouw al besloten was, in het openbaar uitgesproken werden. Het beeldhouwwerk de Vierschaar is het meesterwerk van Quellinus en is het mooitste beeldhouwwerk dat in de 17e eeuw in Nederland is gemaakt. De 4 levensgrote vrouwenfiguren verbeelden Schuld en Berouw. 3 marmeren verhalen tegen de achtergrond tonen goede rechtspraak; met in het midden het Oordeel van koning Salomo om schout en schepenen te inspireren om even verstandig en rechtvaardig te oordelen.

In de Schepenzaal werd door de schout (officieer van justitie en hoofd van de politie) en 9 schepenen (rechters) recht gesproken. Er hangt een schilderij van Ferdinand Bol met Mozes die met de 10 geboden de berg SInaï afdaalt, uit 1662;

 

Prudence, Justice and Peace uit 1662

Dit is de Kamer der Commissarissen van Kleine Zaken, die verbonden is met de Schepenzaal. Hier werd recht gesproken over kleine financiële zaken;

Henriëtte Amalie van Anhalt-Dessau met haar kinderen (waaronder haar zoon Johan Willem Friso), 1699

In de Vroedschapkamer werd vergaderd door het college van bestuur 'de vroede vaderen', het adviescollege (bestaande uit 36 leden) van de burgemeesters of schepenen. Het onderwerp van de decoraties is 'raadgeven'. Dit schilderij van Govaert Flinck uit 1658 heet 'Salomo's gebed om wijsheid';

De Thesauri ordinaris was het kantoor van de beheerders van de stadsfinanciën en fungeerde later als slaapvertrek; 

De Weeskamer werd opgericht om het beheer van de goederen van de wezen op verantwoorde wijze te waarborgen. Het is nu een logeerkamer;

De Assurantiekamer;

De Desolate boedelkamer;

 

Het gebouw rust op bijna 14.000 houten heipalen; na 1945 zijn er slechts 22 bij geheid. Het is tot 1808 stadhuis gebleven, en daarna aan koning Lodewijk Napoleon aangeboden als paleis. Aan de voorzijde werd een balkon aangebracht;

Bij zijn vertrek liet hij een aantal zilveren voorwerpen achter, en uit deze periode stammen ook de empire-meubelen.

In 1813 gaf Willem I het paleis terug aan Amsterdam, maar het stadsbestuur wilde niet voor het onderhoud opdraaien en graag de vorst aan de stad binden, en zo werd het sinds 1815 het Koninklijk Paleis van het Nederlandse koningshuis.

In de 20e eeuw werd het paleis meermalen gerestaureerd, en sinds 1960 is het gebouw beperkt opengesteld voor publiek. Tussen 2005 en 2009 was het paleis gesloten en voor 80 miljoen gerenoveerd (en daarna was er een jarenlang overleg over gevel reiniging).

Bij ceremoniële staats- en familieaangelegenheden functioneert het paleis op grootse wijzen. Bij staatsbezoeken logeert het bezoekende staatshoofd met zijn gevolg in het paleis. Er vindt troonsafstand plaats en prijsuitreikingen. In de zomer is er vaak een tentoonstelling. Maar de kunstvoorwerpen die vandaag her en der tentoon werden gesteld vond ik weinig toegevoegde waarde hebben... met als dieptepunt de werkkamer van Willem-Alexander. Hier lijkt er een glitterfeest gepland; een kunstenares heeft fluorescerende stukjes glas, spiegels en fournituren op het tapijt neergelegd. Alles ligt los en er is dus niet op te lopen, zelfs niet door de koning;

Hierna fietsten we naar één van mijn lievelingsrestaurants, Spirit. Hier kon ik gelukkig zonder problemen mijn batterij opladen en na een heerlijke lunch fietsten we samen nog een stukje op en daarna ging ik via een andere weg naar huis.

.