Mijn vriendin Saskia is ook een fanatieke wandelaarster en vandaag besloten we een rondwandeling te maken in Doorn.
We parkeerden onze auto op de parkeerplaats van museum huis Doorn, waar we aan het eind van de wandeling nog een bezoek wilden brengen.
We lopen al snel over landgoed Moersbergen met een afwisseling van bos, bomenlanen en graslanden.
Kasteel Moersbergen is ontstaan in de middeleeuwen. Het bestond al in 1435. Ondanks vele verbouwingen heeft het nog steeds een middeleeuws uiterlijk. In 1962 schonk de toenmalige eigenaar het kasteel met gronden aan Utrechts Landschap, maar omdat het nog steeds particulier bewoond is, is dit kasteel niet te bezichtigen;
Hierna passeerden we deze afsluitboom;
Lopend door de bomenlaan kwamen we langs Landgoed Leeuwenburgh, uit 1657. Ook dit landgoed wordt particulier bewoond;
Het landgoed verlieten we weer via een bijpassend hek;
Via een laan met kastanjebomen kwamen we bij het volgende kasteel; Hardenbroek.
Dit kasteel is gebouwd aan het begin van de 13e eeuw en is vaak opgeknapt. De laatste renovatie vond plaats in 1995. Het kasteel is particulier bewoond maar het landgoed is vrij toegankelijk. Ook dit kasteel heeft een aardige entree uit 1967;
Na dit landgoed kwamen we op het Jaagpad langs de Kromme Rijn. Deze rivier was tot 1930 de belangrijkste transportader voor goederen en mensen tussen Wijk bij Duurstede en Utrecht. De boten werden voortgetrokken (gejaagd!) door mensen die op het Jaagpad op de oever liepen; een tocht van zo'n 6 uur. Eeuwenlang werd er 's zomers fruit (kersen) en 's winters graan naar de markt in Utrecht gebracht. Vuilnis ging vanuit de stad mee terug om in het Kromme Rijngebied als bemesting te dienen.
Via Cothen kwamen we via de onverharde Beukenlaan
bij landgoed Rhijnestein;
Het laatste landgoed waar we langs kwamen was Kasteel Sandenburg; ook particulier bewoond en ruim 700 jaar oud. Het is een van de grootste landgoederen in deze streek. Van de grote witgepleisterde achtkantige torens met kantelen stamt slechts één toren uit de middeleeuwen. Bij dit kasteel hoort een portierswoning, een koetshuis en een oranjerie;
Bij dit landgoed liepen we kilometers lang over prachtige wandelpaden met hakhoutbosjes en rijen knotwilgen.
Uiteindelijk bereikten we weer het uitgangspunt van onze tocht; Huis Doorn. Alleen al de ingang zag er indrukwekkend uit;
Na de ingang was het nog een dikke 10 minuten lopen door een fraai aangelegde tuin naar de woning;
Huis Doorn was in de 14e eeuw een waterburcht. Aan het eind van de 18e eeuw werd het verbouwd tot een buitenplaats.
Landgoed Huis Doorn dankt zijn bekendheid aan de Duitse keizer Wilhelm II. Na de nederlaag van Duitsland in de Eerste Wereldoorlog in 1918 vluchtte de keizer naar Nederland.
Hij kocht het landgoed in 1819 en woonde met zijn familie in Huis Doorn tot aan zijn dood in 1941.
Na de Tweede Wereldoorlog confisqueerde de Nederlandse Staat het huis en het landgoed als vijandelijk vermogen. (Zijn 2e vrouw was na zijn overlijden terug naar Duitsland gegaan). Huis Doorn is nu een museum en met de oorspronkelijke inrichting (uit paleizen in Berlijn en Potsdam) nog geheel intact biedt het een authentiek beeld van internationaal vorstelijk wonen.Het keizerlijk wapen is nog altijd zichtbaar boven de toegangspoort.
In het eerste vertrek van Huis Doorn krijg je een indruk van het leven van de keizer, uitgebeeld in een diorama van de belangrijkste locaties van zijn leven. Nadat de keizer naar Nederland vluchtte, heeft hij op afwachting van zijn asielaanvraag de tijd doorgebracht op kasteel Amerongen bij graaf Bentinck. Hier tekende hij op 28 november 1918 de officiële acte van troonsafstand, niet alleen als Duits keizer maar ook als koning van Pruisen. Toen de asielaanvraag werd goedgekeurd heeft de keizer Huis Doorn gekocht.
Op huis Doorn sleet de keizer zijn dagen volgens een vast patroon. Elke dag ging hij hout hakken, dat hem ontspanning van lichaam en geest bracht.
Na dit diorama liepen we door het huis, we begonnen in de gang;
De rookkamer van de mannen (links) en de vrouwensalon (rechts);
De zitkamer;
De eetkamer vond ik het indrukwekkendste. De keizer zat niet aan het hoofdeinde maar in het midden;
De keuken;
In de meeste ruimtes waren suppoosten die leuke verhalen wisten te vertellen. We vonden het allebei indrukwekkend en wisten allebei niet dat de afgezette keizer van Duitsland in Nederland asiel heeft gekregen en ook hier is overleden!
Hierna liepen we weer naar buiten. Het park in Engelse landschapsstijl bevat een grote slingervijver, ontstaan door het samenvoegen van twee karpervijvers en de oude slotgracht. We hadden echter geen fut meer om na onze wandeling en het bekijken van huis Doorn ook nog door het enorme park te lopen. Wel jammer dat we het mausoleum van Wilhelm II daarom hebben gemist.
No comments:
Post a Comment