Sinds mei dit jaar geeft mijn yoga leraar Asokan elke zondagochtend om 6 uur een open klas, bedoeld voor nieuwe yoga docenten en alle andere leden van Om Shiva yoga center.
De opkomst is wisselend, soms zijn er maar een paar, soms is het erg vol. Je weet ook nooit wat er gaat gebeuren. Af en toe vraagt hij de avond tevoren of een van zijn docenten de les wil geven, of het gebeurd ook dat hij zich verslaapt en dat iemand die er toevallig die ochtend is de les geeft.
Als hij de les geeft, weet je ook nooit wat er komt. Het kan zijn dat je een hele les ademhalings- en/of meditatie lessen krijgt, of een les met alleen maar head- shoulder- and handstands, of een 'gewone' hatha klas, of yin yoga, of Sivanda, en het is ook wel eens gebeurd dat je pas om 9 uur bijna op je knieen de zaal uitkroop na een power class waar geen einde aan kwam (is hij gewoon aan het uitproberen wie er op geeft).
Het is soms een grote opgave om elke zondag om kwart over 5 je bed uit te komen. maar behalve tijdens vakanties ben ik er tot nu toe altijd.
Afgelopen zondag had ik weer eens een dag dat ik met tegenzin op stond, en me onder de douche voornam dat dit nu ECHT DE ALLERLAATSTE KEER zou zijn.
Vervolgens kwam er zo'n ontzettend leuke les dat dat voornemen gelijk weer diep weg zakte. Het is jammer dat het eerste deel niet op de foto staat. Ik heb er dus geen bewijs van dat Asokan op een gegeven moment op zijn rug lag, benen omhoog, zijn voeten tegen mijn rug. Vervolgens strekte hij zijn knieen, waardoor ik los van de grond kwam. Ik boog mijn knieen en mijn handen pakten mijn enkels. (voor de yogi onder de lezers; een wankele omgekeerde bow pose)
Op een gegeven moment verzuchtte ik; 'Jammer dat we geen fototoestel bij ons hebben!' Had ik eerder moeten zeggen, want mijn 7 Singaporese medestudenten doen natuurlijk geen stap zonder hun mobieltje met camera.
Dus toch nog wat 'bewijzen' van het laatste stukje van deze bijzondere les;
De opkomst is wisselend, soms zijn er maar een paar, soms is het erg vol. Je weet ook nooit wat er gaat gebeuren. Af en toe vraagt hij de avond tevoren of een van zijn docenten de les wil geven, of het gebeurd ook dat hij zich verslaapt en dat iemand die er toevallig die ochtend is de les geeft.
Als hij de les geeft, weet je ook nooit wat er komt. Het kan zijn dat je een hele les ademhalings- en/of meditatie lessen krijgt, of een les met alleen maar head- shoulder- and handstands, of een 'gewone' hatha klas, of yin yoga, of Sivanda, en het is ook wel eens gebeurd dat je pas om 9 uur bijna op je knieen de zaal uitkroop na een power class waar geen einde aan kwam (is hij gewoon aan het uitproberen wie er op geeft).
Het is soms een grote opgave om elke zondag om kwart over 5 je bed uit te komen. maar behalve tijdens vakanties ben ik er tot nu toe altijd.
Afgelopen zondag had ik weer eens een dag dat ik met tegenzin op stond, en me onder de douche voornam dat dit nu ECHT DE ALLERLAATSTE KEER zou zijn.
Vervolgens kwam er zo'n ontzettend leuke les dat dat voornemen gelijk weer diep weg zakte. Het is jammer dat het eerste deel niet op de foto staat. Ik heb er dus geen bewijs van dat Asokan op een gegeven moment op zijn rug lag, benen omhoog, zijn voeten tegen mijn rug. Vervolgens strekte hij zijn knieen, waardoor ik los van de grond kwam. Ik boog mijn knieen en mijn handen pakten mijn enkels. (voor de yogi onder de lezers; een wankele omgekeerde bow pose)
Op een gegeven moment verzuchtte ik; 'Jammer dat we geen fototoestel bij ons hebben!' Had ik eerder moeten zeggen, want mijn 7 Singaporese medestudenten doen natuurlijk geen stap zonder hun mobieltje met camera.
Dus toch nog wat 'bewijzen' van het laatste stukje van deze bijzondere les;
Net zolang doorbouwen tot we bij de muur zijn (links) of dat iemand gaat roepen dat die het niet meer 'houdt' (rechts).
vlnr; ik, Asokan, Shinko and Xinran
Shinko weegt maar 45 kg, dat gaat toch wat makkelijker dan de 75 kg van Asokan, die zijn handen niet los durfde te laten.
Shinko in een Scorpion op mijn onderarmen. Shinko en ik waren de oudste; we schelen een week.
Voelt erg wankel aan maar als Asokan zegt dat er een been de lucht in kan dan moet dat maar...
NAMASTE!
