1 maand na de operatie

Ik krijg toch nog veel vraagjes over of het nog steeds zo goed gaat.

Ja hoor!

Ik heb vorige week een keer de full primary ashtanga yoga gedaan; 1 uur en 20 minuten (wel zonder hoofdstand en nog een paar kleine aanpassingen). Ik doe ongeveer weer 3 keer een uurtje yoga per week. Voor de afwisseling volg ik hier en daar een lesje af en toe. 

Ik wandel minder, maar toch nog wel een paar keer per week. 15 km geen probleem. Ik fiets alles binnen bereik van 40 km retour. Ik tuinier weer volop. Zit weer 2 keer per week in de gym voor wat conditie mbv van milon cirkel. (wel nog 1 tandje lager, maar zeker geen 2!).

Alleen trampoline springen voelt nog steeds vreemd dus dat doe ik nog maar niet langer dan 1 minuutje en nauwelijks los van de mat.

Mijn moeder heeft vorige week een nare longontsteking op gelopen en daar ga ik elke dag langs. Lilith slaapt regelmatig hier en Jillis is weer terug op zijn studentenhok met Emma. Peter zit weer in Dubai.

Vorige week ook weer een halve lesdag over niet-alcoholische leververvetting (kan je interesse maar hebben, haha) gevolgd. Was pittig tempo en niveau en ik was blij met een pauze maar kon de hele les volgen. (wat er blijft hangen is weer een ander punt).

Ik ben 2 weken elke dag een Amerikaanse summit aan het volgen over Alzheimer, met veel tips over hoe je hersenen gezond te houden; kan nooit kwaad.

Wat ik nog wel merk is dat ik groepen nog wel vermoeiend vindt. Kan niet goed aangeven wat ik daar voor last van heb maar merk dat ik op een gegeven moment even rust nodig heb.

Ik probeer elke avond om half 10 in bed te liggen en om 10 uur licht uit te doen. Ik heb nog af en toe een slechte nacht maar ook dat gaat veel beter. 's Avonds heb ik niet veel puf meer maar ze zijn steeds beter door te komen.

1 oktober heb ik een afspraak met de neuroloog en ik heb al besloten dat hij met zeer goede, wetenschappelijk onderbouwde, argumenten moet komen en anders ga ik de anti epileptica afbouwen. En eigenlijk denk ik als hij die argumenten heeft dat ik het ook ga doen. Ik ben niet bang voor een insult en het risico dat ik dan NOG langer niet mag auto rijden, daar ben ik ook al aardig aan gewend. Natuurlijk, het moet nog winter worden maar ik kan beter zonder auto dan ooit gedacht. 

Kortom; eigenlijk is het bijna als vanouds!

.

5 september; kweekuitslag zeer gunstig!

Weer een hele nacht goed geslapen - bizar gewoon. 

Het is precies 2 weken geleden dat ik geopereerd ben en ik vond het wel een  mooi idee om weer eens mijn yoga mat uit te rollen op dezelfde tijd als mijn operatie.

Ik had een half uurtje in mijn hoofd maar het ging heel goed. Oke, wel enigszins aangepast maar het viel helemaal niet tegen. Ik voelde geen stijfheid, het ging redelijk soepeltjes maar wel vermeed ik natuurlijk op mijn hoofd te staan. Maar vooroverbuigingen en ook de 'brug' (1 keer ipv 3 keer, dat dan weer wel) gingen probleemloos.

Ook de wat uitdagender poses uit de eerste serie van ashtanga gingen eigenlijk verbazingwekkend goed. Alleen mijn liezen protesteerden af en toe maar die heb ik snel genoeg weer in het gareel, haha.

Na 50 minuten nog wat ademhalingsoefeningen en toen hoefde ik van mezelf niet meer te wandelen. Kwam goed uit want er hingen allemaal lage dreigende wolken.

Daarna gedouched, ontbeten en toen was het tijd voor de neurochirurg; ik zou vandaag de kweekuitslag horen.

Nou; die was het meest gunstig denkbare scenario; het was inderdaad een meningeoom, (die altijd goedaardig is), maar er worden wel eens onrustige/aspecifieke cellen gevonden. Dat betekent dat het nog steeds een goedaardige tumor is, maar dat je dan meer kans hebt op teruggroei van het meningeoom. In mijn kweek waren deze cellen niet aanwezig. Het was een laaggradige tumor geweest die volledig verwijderd is. Daar was ik natuurlijk wel heel erg blij om. Ik word de komende jaren nog wel mbv MRI scans in de gaten gehouden. Maar minder vaak als bij een uitslag met onrustige cellen.

De neurochirurg verteld dat hij een stukje kunst-hersenvlies heeft achtergelaten van 4 bij 4 cm; dit vergroeid ter zijner tijd volledig met eigen weefsel. Het schedelbot dat hij na de operatie terug heeft geplaatst zit vast met 3 titanium plaatjes en 6 schroeven. Die blijven daar zitten.

Ik vertelde de neuroloog eerlijk wat ik allemaal al uitspookte en hij gaf zelfs groen licht om naar de gym te gaan voor krachttraining.

Ik kan met geen enkele beweging iets stuk maken in mijn hoofd. (ik heb vanmorgen ook even op de trampoline gestaan; zolang ik mijn voeten op de mat hield was het prima maar als ik een klein los sprongetje probeerde dan voelde het nog wel een beetje vreemd aan.)

Maar dat mag dus ook.

Ik word over 6 maanden verwacht voor een MRI scan en dan zie ik de neurochirurg weer. Hij doet zelf niets aan het afbouwen van de anti-epileptica; hij raadde aan dat nog 6 maanden te slikken en daarna een afspraak bij de neuroloog te maken.

Ik vroeg hoeveel onderzoek er gedaan was naar het afbouwen van anti-epileptica na hersenoperaties, maar hij kon daar geen antwoord op geven omdat hij dat nooit zelf doet.

Ik vertelde hem dat ik in dat geval over 2 maanden een afspraak zou gaan maken bij dr R., de neuroloog die mij zo uitstekend geholpen heeft, en hij kon er wel inkomen dat ik het risico van een insult wilde nemen; in dat geval mag ik gewoon NOG langer geen auto rijden maar dat doe ik liever dan langer anti-epileptica slikken.

Peter gaat as zaterdag terug naar Dubai. Ik kan uitstekend weer helemaal voor mezelf zorgen. Hij komt dan volgend weekend weer thuis om te kijken of het wel uitstekend blijft gaan en kan dan gelijk naar de 88e verjaardag van zijn vader.

En dan na 3 of 4 weken komt hij weer voor zijn gebruikelijke verlof.

Bezoek is na het weekend ook van harte welkom dus app gerust voor een afspraak!!

Dit blog ga ik ook langzaam aan afbouwen; alleen als er schokkende positieve of negatieve berichten te melden zijn zal ik dat nog doen.

Ik dank jullie allemaal voor alle appjes, bloemen, kaarten, verrassingen en aandacht! Ik voel me een rijk en gezegend mens!

4 september

Geen dutjes doen bleek een uitstekend advies van de huisarts. Gister betrapte ik mezelf erop dat ik twee minuutjes zat te knikkebollen boven mijn puzzel, en ben ik maar naar buiten gegaan wat harken in mijn moestuin.

's Middags hebben Peter en ik ons laten masseren bij onze favoriete Chinese masseuses in Alphen aan de Rijn. En na het avondeten nog een rondje gelopen en om 22 uur lag ik in bed...

Geslapen tot 6 uur! Wel met onderbrekingen maar de gedachte dat ik geen dutjes overdag mocht doen, hield me in bed. Sterker; ik had ook geen behoefte om te lezen in bed wat ik normaal wel doe als ik merk dat ik erg wakker ga liggen.

Overdag ging Peter de hele dag naar kantoor, en heb ik me bezig gehouden met boodschappen doen, klein strijkwasje, wandelen, 2 keer een poosje studeren, en ik had zelfs nog energie voor bezoek dus een vriendin gebeld die hier vlak bij woont. Ja hoor; zij kon wel en ook dat ging prima.

Toen Peter thuis kwam gekookt, samen blokje om gelopen, journaal gekeken, uurtje puzzelen en toen was het al bedtijd!

.

2 september

Vandaag mochten de hechtingen door de huisarts eruit gehaald worden. Mijn eigen arts is op vakantie en de vervangster zei dat als ze niet gezien had dat de hechtingen er nog in zaten, dat ze nooit geloofd had dat ik pas 10 dagen geleden de operatie had gehad.

Ik heb met haar nog wel even gesproken over mijn moeilijkheden met door-slapen. Toevallig heeft ze veel ervaring opgedaan in een slaapcentrum. Ze legde uit dat de dutjes die ik deed funest zijn voor mijn nachtrust. Ze legde het principe van slaaprestrictie uit. Dat betekent dat je mag slapen tussen 22 en 7 uur. Dus als je tegen 6 uur eindelijk weer in slaap valt, dat je dan toch de wekker laat aflopen om 7 uur en de rest van de dag niet meer slaapt.

Ze zei dat ik dat 2 hele beroerde dagen zou hebben maar dat het bewezen is dat dit het beste werkt om weer in een ritme terug te komen. Ze was het met al jullie goed bedoelde adviezen (meer rust nemen) dus ook niet eens. Geen marathons lopen maar juist geen extra dutjes doen.

Boodschappen doen en koken gaat probleemloos. De was zou ook al kunnen maar daar ben ik te lui voor. Wacht op een moment dat ik er zin in krijg. Normaal vind ik het geen vervelend klusje.

Ik wandel nog steeds 2 keer per dag een uurtje. En ik fiets of ik rommel veel in de tuin. En ik heb m'n 4e puzzel bijna af. Bizar wat je wel en niet leuk vindt. Bezoek nog steeds niet. Dat vind ik heel erg vreemd van mezelf. 

Studeren gaat ook wel, af en toe een uurtje.

Nou, 2 moeizame dagen in het verschiet dus. Misschien dat het mee valt. We zullen zien.

Het is inmiddels 3 september, 6.30 uur.
Gisteravond was ik om 24 uur gaan slapen. Ik was vrij wakker, mede door de middagdut van 12-14 uur.
Ik werd om 3 uur wakker, maar het idee dat ik geen dutje mocht doen deze dag, zorgde er voor dat ik bleef liggen. Ik heb wel liggen draaien en woelen, maar werd pas om 6 uur echt wakker.
Heb goede hoop voor vandaag!


.