Mijn lijstje

Een vriendin van mij die een beetje in een dip zit, stuurde mij deze week een lijstje. Een lijstje vol punten hoe haar leven erop vooruit zou kunnen gaan als...
Nou zit ik niet in een dip, maar ik begon ook een lijstje te maken. En hoe verder ik kwam, hoe meer lol ik erin kreeg. Ik zal het met jullie delen op dit blog, en echt; ga er zelf ook eens voor zitten en deel je lijstje met mij!

met stip op 1.

Een zoon die uit zichzelf aan zijn huiswerk gaat. 

2. een zoon die als hij met dat huiswerk bezig is stug doorgaat.

3. een zoon die naar de wc gaat en eten gaat pakken in zijn 'pauze' uur en niet in zijn 'huiswerk uur'.

4. een zoon die mijn verjaardag niet vergeet.

5. een zoon die mij feliciteert als hij erachter komt dat ik jarig ben geweest.

6. een zoon die uit zichzelf 2 keer per dag zijn tanden poetst.

7. een zoon die alles even heerlijk vindt wat ik hem voorzet en niet stiekem cola, chips en chocola gaat kopen.

(maak je geen zorgen; jongens van 15 gaan ECHT het blog van hun stomme moeder niet lezen!)

8. kinderen die hun kamers opruimen of in elk geval het licht in hun kamer uitdoen en de deur dicht houden

9. een man die van yoga houdt ipv golf (geen beperking voor surrealistische wensen)

10. en dan zou ik ook heel graag rugwervels willen hebben van een 18 jarige. 

oja, en eigenlijk op 1;  dunnen benen. hahahahahaha.  zonder spataderen.

goh. ik ga hier lol in krijgen.

Hoeveel punten mag ik nog op mijn lijstje zetten???????

Soms worden oude bomen toch verplaatst...

Na 51 jaar op de Burmanlaan (10 jaar op nr 104 en 41 jaar op nr 61) is het er nu toch van gekomen; mijn moeder is verhuisd.

10 jaar geleden zijn mijn ouders wel eens rond gaan kijken naar een ander, kleiner huis in Wassenaar, maar eigenlijk hadden ze allebei geen zin in de verhuizing en werden alle opties afgekeurd.
Vorig jaar was mama het opeens helemaal zat. De tuin kon ze niet meer bij houden, het huis was te groot, alles was oud maar ze wilde niks meer investeren. Ze is toen naar de woningbouw gegaan, en regelmatig kreeg ze een uitnodiging om iets te bekijken. Maar het was steeds OF niet leuk, OF er was iemand anders die hoger op de wachtlijst stond en ging de woning aan haar neus voorbij.

Vorige maand kon ze opeens op Kloosterland een 2 kamer woning bekijken. De locatie was ideaal, op 100 meter afstand van een van haar zussen, en op 100 meter afstand van de bibliotheek en de winkelstraat in hartje Wassenaar.
Ze vond het uitzicht op het schoolplein van een lagere school erg leuk, en dat het maar 1 slaapkamer had vond ze geen enkel probleem.
Dus accepteerde ze het aanbod en 2 weken later kreeg ze al de sleutel.
Haar zussen stonden even later al te behangen, ze kreeg een nieuw keukenblok en broer Rene uit Frankrijk arriveerde als eerste met zijn aanhangwagen, zijn gereedschapskist en zijn 2 gouden handjes.
Nadat hij hier en daar nog een lik verf uitgedeeld had, arriveerde broer Jan uit Brummen (met dezelfde handjes) en samen hebben ze de hele flat van laminaat voorzien.
Tegen de tijd dat ik eindelijk aan kwam kakken, was het halve huis al uitgeruimd.
De jongens gingen bijna elke dag naar de sloop om huisraad te dumpen en ik heb mijn eigen spullen, die ik altijd in de zomer gebruik en op zolder stonden, uitgezocht. Veel weggegooid, een gedeelte naar Gorinchem gebracht en alleen het hoognodige, toch nog ruim 4 'Turkentassen' bij mijn schoonouders op zolder ondergebracht.

Omdat mijn broers zo hard werkten, konden we al 1 dag eerder dan gepland verhuizen. De dag erna gebruikten we om het huis op de Burmanlaan volledig leeg en 'bezem schoon' op te leveren.

Daarna hadden we nog een dag nodig om dozen uit te pakken en schoon te maken (ik), en kasten vast te zetten, schilderijtjes op te hangen, wasmachine, droger en computer aan te sluiten en 1001 andere klussen (broers).
Dit vond mama duidelijk de gezelligste dag. We waren de hele dag om haar heen in het nieuwe huis, we aten samen, en voor het eerst sinds 5 jaar had ze alle kinderen weer tegelijk om haar heen. (Ze zegt altijd dat ze ons liever om beurten heeft, zodat we nooit pogingen gedaan hebben om allemaal tegelijk over te komen.)

Vrijdagavond vertrok Jan weer naar Brummen, zaterdagavond ik weer naar huis en zondagochtend vertrok Rene weer met volle aanhanger richting zijn Franse camping.

We lieten mama alledrie met een heel goed gevoel achter. Ze heeft het erg naar haar zin en ze geniet van haar nieuwe huis.
Ze lijkt ook weer wat meer levenslust te hebben. Gelukkig maar, want het laminaat heeft 15 jaar garantie en dat willen we er wel uit hebben!

Met dank aan tante Maria voor de portretfoto's en aan Renate, Annemarie en Peter voor het overnemen van het thuisfront.

.

Seasac Model United Nations

Jillis mocht Tanglin vertegenwoordigen bij Seasac Model United Nations. Een heel weekend lang moest hij debatteren en vooral luisteren. 
Hij wilde me er helemaal NIKS over vertellen. Wel mocht ik, op de valreep, met hem de stad in om hem in een pak te steken. (Peter weer in geen velden of wegen te zien. Zucht. Avondjurk kopen met dochter is een stuk makkelijker!!)
Gelukkig wist hij precies wat hij wilde (zwart, en geen das maar een strikje). Met een beetje geluk past hij er nog in over 3 maanden als hij naar het prom moet...

En kijk; nu vond ik nog een stukje in de schoolkrant ook. (alleen weet ik nu NOG niet wat ECOSOC is)

SEASAC Model United Nations

Twelve Tanglin Senior School students represented Burkina Faso, Tunisia, Iran and the USA during the 7th Annual SEASAC MUN conference on 22/23 February at UWCSEA East. Whilst the conference was organised and hosted officially by Ruamrudee International School, Bangkok, it had to be shifted on short notice to Singapore due the political situation in Thailand. For every Tanglin ‘delegate’, it was their first MUN experience. Despite their relative unfamiliarity with introducing country policies, writing resolutions, lobbying, debating within the bounds of strict terminology usage, and generally participating in the ‘institutional’ evolution of resolutions through amendments and points of information and voting, every student played their role with aplomb and alacrity. The representative for the USA and Iran, in particular, found themselves in central and/or polar roles, meaning that interactions and expectations were high. The representatives for Tunisia and Burkina Faso, conversely, forged recognition for themselves and their countries out of assertiveness and thus participatory relevance. Congratulations and well done to all students, for their courage, fortitude, enthusiasm, and successes. The Committee and country assignments were: Security Council: Thomas Griffiths and Will Bargmann (USA) General Assembly 1: Sean McCarthy (USA); Harry Armitage (Iran) General Assembly 2: Angus Tebbett (USA) General Assembly 6: Simran Chandaria (USA); Karan Hunjan (Iran); Dillon Lim (Tunisia) ECOSOC: Jillis van der Hulst (USA); Oliver Hansen (Burkina Faso) HRC: Louise Villar (USA) ASEAN: Prakrit Baruah (USA)