Blog Archive

Followers

Saturday, June 13, 2009

Prelim 1.2 en 1.4



Zaterdag, 13 juni was het eindelijk zo ver; Lilith haar eerste wedstrijden op de Saddle club. In maart is ze van paard veranderd; ze rijdt nu op Lance, een witte schimmel. Lance is het 11 jaar oude paard van Phyllis, een Singaporese dierenarts; zij zou zondag de springwedstrijden met hem doen. Ze had hem een aantal jaren geleden gekocht van de renbaan, waar hij toch te langzaam was als renpaard en de meeste van die afgekeurde paarden eindigen als voer in de dierentuin. Lance had dus geluk en met heel veel geduld was Phyllis hem nu aan het 'omscholen'.


Lilith had zich ingeschreven voor 2 wedstrijden; de prelim 1.2 en 1.4. In Bahrein reed ze altijd wedstrijden onder leeftijdsgenoten, maar hier ging het naar niveau zodat er ook volwassenen mee reden, en zelfs een instructrice deed mee in deze catagorie (zat iedereen een beetje over te mopperen). Maar goed; Lilith zou eindelijk wat wedstrijd ervaring op doen en had er vreselijk veel zin in. Er waren nog een paar meisjes van haar leeftijd, de rest was (veel) ouder.


Haar wedstrijd was om half 9 en ze liep al rond 7 uur op de manege. Donderdagavond had ze het tuig ingevet en vrijdagavond de manen ingevlochten.
.


Om 8 uur nog even de laatste aanwijzingen van haar instructrice, Audrey.
.



Daarna haar jasje aan (mussen vielen al van het dak natuurlijk) en nog een paar rondjes voor het haar beurt was.
.


Op weg naar de jury.
.
Vervolgens deed ze haar voorgeschreven rondjes. Audrey en Phyllis stonden maar naast me te mompelen wat goed en minder goed ging, wel handig want die finesses ontgingen mij volledig.
.




Toen ze klaar was begonnen ze opgelucht tegen elkaar te kakelen en Phyllis mompelde dat ze toch minstens een '60%' verdiende. Ze leken erg tevreden dus ik ook blij. Lance werd doodgeknuffeld en leek het allemaal stoicijns te ondergaan. Hij was dringend aan een douche toe, (ik kon gelukkig Lilith eerst ertoe bewegen die witte kleren uit te trekken, want ze zou aan het eind van de middag nog een keer moeten).
Lilith en ik stonden net Lance te laten grazen in de wei, toen Phyllis aangestormd kwam; Lilith had maar liefst 64.8% gehaald. Phyllis was door het dolle en daaruit begreep ik dat ze het goed gedaan had. Als de volgende test ook boven de 63% uit zou komen, kon ze al door naar de Novice.
Hierna bleef het eigenlijk nog steeds spannend; ze stond nu op de 2e plaats, maar er moesten er nog een stuk of 10 rijden.
Ik besloot even naar Jillis te gaan, die was op een grasveld naast de Saddle Club een rugby toernooi te spelen. Helaas ligt tussen de rugbyvelden en de club een stukje oerwoud met wat ruiterpaden, dus moest ik met de auto helemaal omrijden. Hij zat ook nog op het achterste veld, en toen ik hem bijna bereikt had, belde Lilith dat de laatste rijder bezig was en ze waarschijnlijk zo aan de prijsuitrijking zouden beginnen. Ze lag nog steeds op de 2e plaats, dus bedacht ik dat Jillis, toch druk met rugbyen of spelen aan de zijlijn, mij wel niet zou missen. Ik weer terug naar de manege. Daar aangekomen, bleek de prijsuitrijking uitgesteld te zijn ivm naderende regenbuien. Verdorie.
Ik weer terug naar Jillis. Het water kwam inmiddels al volop uit de lucht vallen, en onder een paraplu bleven mijn haren redelijk droog maar de rest niet. Op het veld was iedereen aan het schuilen onder een paar tenten waar de regen ook aan alle kanten in plensde. De jongens waren slidings aan het maken in de enorme regenplassen die direct op het veld kwamen liggen.
Natuurlijk belde Lilith weer dat ze ook doornat was geworden omdat de wedstrijden daar gewoon door gingen en zij inmiddels was ingeschakeld als hek bediende. Ik hing maar snel op voor mijn mobieltje het ook zou begeven, haar een paraplu gaan brengen had toch geen zin meer.
Het rugby toernooi werd na enig overleg afgelast en Jillis en ik dropen (letterlijk) af. Jillis hoefde niet meer onder mijn parapluutje want hij was al doorweekt.


.
In de auto snel naar Lilith, het ochtendprogramma was gelukkig net afgelopen, en met nog een doornat kind in de auto en verwarming aan reden wij naar huis; op naar een warme douche en hete chocolademelk met marsmellows.
Daarna werd het droog, Jillis vertrok met een swave boardje naar z'n vriendjes en ik bracht Lilith weer naar de manege. De test van de middag was een graadje moeilijker, je zag het ook aan de scores die allemaal wat lager uit vielen.

.
Eindelijk was het haar beurt weer, een kort praatje met de jury en daar ging ze. De deskundigen om mij heen voorzagen mij weer van commentaar. Peter had zich ook los kunnen rukken van kantoor en was er nu ook bij. Ook dit keer leek iedereen tevreden en ze waren ervan overtuigd dat er een prima score uit zou komen.
.


keurig knikje naar de jury.

Het paard werd weer geknuffeld, afgedouched en 'uitgelaten', en daarna was het wachten op de uitslagen. 66%!! Een eerste plaats en dat bleef zo omdat niemand haar meer verbeterde.

.
Uit handen van de jury kreeg ze haar 2e en 1e prijs. Haar dag kon niet meer stuk!




About Me

My photo
Voorschoten, Netherlands
Ik ben dit blog in mei 2008 begonnen als vervanging van de nieuwsbrieven die ik regelmatig naar familie en vrienden opstuurde. Ik ben getrouwd met Peter, die voor een Nederlandse baggermaatschappij werkt, en we hebben 2 kinderen, Lilith (23 jaar) en Jillis (20 jaar). Sinds augustus wonen wij in Dubai en in Voorschoten. De kinderen studeren allebei in Nederland; Lilith IBA in Rotterdam en Jillis fiscaal recht in Leiden. Behalve in Nederland heb ik ook 4 jaar in Davos (Zwitserland), 3 jaar in Karratha en Geelong (Australie), 2,5 jaar in Janabiyah (Bahrein), 8 jaar in Singapore en 2 jaar in Jakarta (Indonesie) gewoond. Peter woont sinds een jaar meestal alleen in het buitenland; eerst een jaar Vitoria, Braziliƫ en nu in Dubai. Ik ben begonnen met diverse studies in de alternatieve gezondheidszorg. In mijn blogs schrijf ik over de belevenissen van ons gezin, over onze avontuurlijke vakanties en wat er verder nog in onze levens speelt.