Kennissen van mij gingen op vakantie en zochten iemand om op hun hondje te passen. Het is een shiba inu; wie de film Hachiko heeft gezien weet waar ik het over heb... (als je die film niet gezien hebt... gaan kijken!!)
Ze is een vrouwtje van 11 maanden, een middenmaatje, en een enig hondje om te zien.
Zij is een keer een middagje komen wennen, en een nachtje komen logeren, en Jillis en ik besloten dat we samen voor haar zouden zorgen in de 10 dagen dat ze hier is.
Donderdagmiddag, 20 juni werd ze gebracht.
Omdat de haze die dag zo erg was (zie het bericht 'schoolvrij') zijn we alleen maar korte rondjes gaan lopen met haar. Gelukkig vindt ze onze tuin geweldig (ze woont zelf in een condominium) en vooral 's avonds -als de haze wat afneemt- rent ze als een dwaas de hele tuin rond. Ook Jillis op de trampoline vindt ze zo'n beetje het allerleukste wat er bestaat. Zij kruipt dan onder de trampoline en als ze had kunnen schaterlachen had ze dat gedaan.
Wat wel een hele boel scheelt, is dat Aiko niet van water houdt, dus onze vijver laat ze lekker met rust. De labrador van een vriendin heeft een keer tot 3 keer toe binnen een half uur tussen de koikarpers gezwommen!
De eerste nacht verliep redelijk. Ze piepte een beetje toen we haar voor de nacht met haar mandje, haar bot en haar knuffel in de keuken parkeerden, maar ik ben haar nog even lief gaan toespreken - door een dichte deur; ik ga dat hele vang-circus niet onnodig herhalen natuurlijk - en daarna is ze lief gaan slapen.
21 juni.
Ik zal maar eerlijk bekennen dat Aiko een slechte dag heeft gehad wat uitlaten betreft. Jillis en ik zijn om beurten een klein rondje gaan doen, heel zielig, maar het was gewoon niet uit te houden om lang buiten te lopen.
Gelukkig maakte Jillis het goed door binnen heel veel met haar te spelen. Jaja; zelfs uit eigen beweging komt hij daarvoor achter zijn beeldbuizen vandaan. Maar ik ken ook geen andere hond die ZO ONTZETTEND ZIELIG kan kijken als dit exemplaar!
Jillis geeft hem ook eten, en water, en behalve als hij op school is, doet hij alle uitlaatbeurten (we zullen zien; we zitten natuurlijk pas op dag 2)
Het leek me een goed idee als Jillis ook 's avonds zou gaan proberen Aiko in de keuken te krijgen. Geleerd van haar 'fouten' van de vorige avond was ze dit keer een stuk inventiever.
Het kostte Jillis ruim 10 minuten om haar te krijgen waar we haar hebben wilde... maar deze avond al geen gepiep meer.
Peter kwam om 12 uur 's nachts thuis; wij sliepen allemaal al want ik moest Lilith de volgende dag om 6.30 uur naar het vliegveld brengen voor haar kamp. Ik had hem verteld dat hij maar niet de keuken in moest gaan. Hij vertelde de volgende ochtend dat hij Aiko totaal niet gehoord heeft. Ze lag te slapen en verroerde zich niet toen hij door het raampje gluurde.
Nou - dat weten we ook weer. Inbrekers zijn van harte welkom in ons huis. (zij had Peter nog nooit gezien)
22 juni
Toen Peter vanmorgen naar beneden kwam, reageerde zij ook nauwelijks. Ja, een beetje kwispelen en snuffelen natuurlijk. Maar niks; wat is dit nu voor vreemde vent in dit huis?!
's Middags had Jillis een feestje. Ik had beloofd hem er even heen brengen, en omdat Aiko zo'n pesthekel aan de keuken heeft, heb ik ook even geprobeerd haar in de huiskamer alleen te laten. Ze lag heel braaf op haar matje en toen ik thuis kwam lag ze daar nog steeds en keek ze mij heel onschuldig aan.
Ik werd achterdochtig van dat schijnheilige gezicht, dus ik keek in het rond. Daarna stond ze zuchtend op en zag ik dat ze op een uitgekauwde pen lag. (gelukkig niet door en door gekauwd tot het inktpatroon)
De studeerkamer had ik dichtgedaan, dus hoe kwam ze aan die pen?
Ik naar boven - verboden terrein voor haar maar ja... een open trap. Ik zag dat mijn slaapkamerdeur en die van Jillis open stonden (staan normaal op een kleine kier). Die pen had ze naast mijn bed gevonden; die gebruik ik voor mijn kruiswoordraadsels. Mijn leesbril lag er naast; wat een mazzel dat ze meer zag in die pen dan de oortjes van mijn bril!
Ik keek in Jillis' slaapkamer.
Hij heeft een plastic gebitsbeschermertje, voor 's nachts tegen het tandenknarsen - te vies voor woorden want hij is te lui om het te poetsen - waar vreemde tanden in staan. Maar dat ding was toch een keer aan vervanging toe, dus ook geen ramp.
In elk geval heeft ze het wel voor zichzelf verpest; helaas pindakaas, ze mag dus niet meer alleen in de huiskamer.
Ik zag opeens dat buiten de zon door brak! Heel gek, na 5 dagen leven in een mistige nevel. Ik ging gelijk op internet naar de PSI waarde kijken, en zag dat de waarde van 300 opeens tot onder de 80 was gedaald! (onder de 50 is 'normaal')
Het was half 5 dus ik pakte meteen de hondenriem voor een fatsoenlijke uitlaatbeurt.
Ik ben naar Turf city gelopen, 20 minuten verderop; daar is een hondenzwembad, een kennel en een hondenrestaurant. Ik was nieuwsgierig wat daar nu precies is. Erika, de bazin van Aiko, had me verteld dat ze Aiko daar ook een paar keer gebracht heeft om de kennel uit te proberen, maar Aiko vond die kennel dus helemaal niet leuk.
We waren het hek amper door, of ze ging opeens op haar kontje zitten. Zo van; volgens mij ken ik het hier en hier is het niet leuk! Maar ik gaf een klein zacht trekje aan de riem en ze liep al weer braaf mee.Via een dubbel hek kwamen we bij een stuk omheind gras, met bomen, bankjes en een afgeschermd zwembad. Er waren een stuk of 10 honden, groot en klein, en Aiko begon het leuk te vinden, dus ik heb haar los gemaakt. De grote honden vindt ze een beetje eng, maar die van haar maat vond ze heel leuk. Ze heeft wel een half uur lopen rennen en spelen en ik heb met de baasjes gepraat.
Voor het eerst zag ik dat ze haar leuke krulstaartje kan ontkrullen en zelfs een soort kwispel beweging kan maken!Ze hield me wel goed in het oog vond ik en toen ik rond liep om de boel te verkennen, kwam ze direct toen ik haar riep - een unicum want luisteren is niet haar sterkste kant.
Toen we weer naar huis gingen, kwam ze ook aanlopen, maar ze wilde niet meer aan de riem. Dus eerst maar het eerste hekje door; kan ze minder kanten op.
En daarna kwam ze braaf aan het halsbandje.
Toen we thuiskwamen, is ze gelijk op de koude grond gaan liggen in de huiskamer, onder de airco, maar toen na een half uurtje Peter thuis kwam, ging ze direct weer de tuin in. Ik zat in onze studeerkamer, met 3 kanten uitzicht op de tuin, en ze ging als een idioot van voor naar achter door de tuin rennen; was zo leuk om naar te kijken.
Ze probeert ook wat te graven, maar die grond is keihard dus dat geeft ze steeds snel op - vooralsnog.
Ik ben benieuwd wat we morgen weer met haar zullen beleven.
Alleen Peter, onze dierenvriend, vindt haar niks aantrekkelijks hebben. Gelukkig moppert hij niet al te hard...
23 juni
Nou, vandaag heeft ze zich voorbeeldig gedragen. Ze gaat duidelijk aan ons wennen - en wij aan haar en we weten van elkaar waar we aan toe zijn.
Om beurten hebben Jillis en ik lekker met haar kunnen wandelen buiten, want de haze viel vandaag verrassend mee door de verandering van windrichting. Wat een mazzel!
's Middags heb ik een paar foto's van haar gemaakt in de tuin, met haar knuffel. Ze sleept dat ding overal mee naar toe.
Wat is het moeilijk een leuke foto te maken van een hond. Deze zijn wel aardig, en ze is zelf zo tegen dat knuffeltje gaan liggen!
24 juni.
Vanmorgen heb ik een grote wandeling gemaakt met haar rond de manege van Lilith. Toen ze 2 paarden in de wei tegenkwam, is ze stomverbaasd op haar billen gaan zitten en heeft 5 minuten van de een naar de ander zitten kijken. De paarden negeerden haar totaal en bleven gewoon doorgrazen. Na 5 minuten had ze het gezien, stond ze op en wandelden we verder.
Maar na een poosje kwamen we 3 paarden op de weg tegen. Hoewel de paarden goed aan de kant gingen en ik tussen haar en de paarden stond, hing ze zichzelf bijna op in de riem in een wanhopige poging om weg te komen.
Toen we thuis kwamen, was ze bekaf en dat kwam mooi uit want ik moest een paar uurtjes naar yoga. Ze bleef in de tuin, want ze wilde niet in de keuken - ook niet voor een vers bot. Ik liet de keukendeur open en het bot bij haar waterbak; 3 keer raden waar ze lag toen ik thuis kwam; lekker in de keuken onder de fan.
Ze was toen ik thuis kwam, niet eens te bewegen voor een uitlaatbeurt. Veel te warm buiten!!
Het bot, waar ze zo gek op is, heeft ze de hele dag niet aangekeken. Mevrouw is duidelijk niet omkoopbaar!
25 juni.
Vanmorgen besloot ik naar een park te gaan waar ze een 'dog run' hebben. Ik hoopte dat het een afgescheiden gebied was waar ik haar lekker kon laten rennen en spelen met andere honden. Nou - mijn wens werd vervuld.
Ik kon alleen de ingang niet goed vinden, moest een paar keer een rondje rijden, en tja... toen rook ik opeens hondenvoer. (gelukkig was het Peter's auto, en hij zegt zelf altijd dat lease auto's een hoop kunnen hebben, haha).
Maar het was een keurig hoopje kots dat ik makkelijk kon opruimen toen we er waren.
Nou, het was een groot feest daar!! Er kwamen gelijk 2 honden kennismaken, ze vond ze een beetje eng, maar even laten liepen ze met z'n 3-en het hele park om te racen. Ze kon ze aardig bijhouden met d'r korte pootjes.
Er kwamen steeds meer honden bij en het ging allemaal prima. Het valt me wel op dat ze het wel spannend vindt en mij bijzonder goed in de gaten houdt en naar me luistert. (tijdens een wen-dagje was ze door de tralies van ons tuinhek ontsnapt, en liep ze vrolijk rond te rennen in onze straat. Ze was met helemaal niks te lokken en uiteindelijk kreeg Lilith haar toen te pakken, terwijl ik de auto's tot stapvoets rijden maande).
De baasjes waren ook erg aardig en ze wilden van alles over Aiko weten. Ze waren duidelijk geroutineerd en hadden bakjes drinkwater bij zich. Gelukkig geneert Aiko zich niet ook uit die bakjes te drinken. Zal morgen wat voor haar meenemen.
Op de terugweg heb ik haar maar voorin laten zitten. Dat helpt bij mij ook tegen wagenziekte. Nou, ze gedraagt zich zelfs voorin de auto voorbeeldig. Dus dat gaan we morgen ook maar weer zo doen (en het ontbijt uitdelen NA het uitlaten...)
Toen ik thuis kwam, gaf ik haar maar een nieuw portie ontbijt, en ging ik weer naar yoga. Thuisgekomen lag ze heerlijk in haar mandje onder de fan; had het ontbijt nog niet aangeraakt. Ik ging in de keuken mijn lunch klaarmaken, en toen begon ze pas haar eten op te eten. Wat zou dat betekenen??
Ook nu weer had ze nog geen puf voor een uitlaatbeurt. Dan zwaai ik met haar riem, en dan blijft ze gewoon liggen. Als ik dan in de studeerkamer achter mijn computer kruip, komt ze er gezellig naast liggen.
Het is een braaf schaap nu ik haar gebruiksaanwijzing steeds beter door krijg!
29 juni
Nou, de routine is gezet. Elke morgen naar dat honden park.
Ze weet het inmiddels al precies. En ze heeft er ook al vriendjes.
Gister kwam een vriendin met hond langs, en zijn we samen een heel eind gaan lopen, en toen nog laten spelen bij de kennel hier in de buurt. Toen we na 2 uur thuis kwamen, gingen de 2 honden, die inmiddels dikke vrienden zijn, nog even dunnetjes door in onze tuin. De graspollen vlogen om je oren.
Op een gegeven moment waren wij die drukte makers zat en zijn we lekker koel binnen gaan zitten... en opeens komen ze samen via de keuken ook naar binnen, terwijl de keukendeur dicht was... heel triomfantelijk allebei, en maar doorgaan rondjes rennen.
Dus wij ze via de voordeur het huis weer uitgebonjourd.
Nou.... je zag ze even beteuterd door het raam kijken, en toen kreeg de een het idee om die keuken weer uit te proberen. Ik rennen naar de keuken, maar zij waren er sneller. Dus de voordeur weer uitgegooid en dit keer eerst de achterdeur op slot.
Ha - ze wisten de weg!! We hoorden 2 koppies tegen de keukendeur botsen...
Nou ja, dan maar weer door de tuin dus.
Toen Buddy eindelijk naar huis ging, heeft ze zich neergestort in de huiskamer en zich 6 uur lang niet meer bewogen. Zelfs als Jillis met de hondenriem zwaaide, ging er 1 oog open en je zag haar denken; GA MAAR LEKKER ZELF!!
*
Vandaag weer wat geleerd.
.
Ze is een vrouwtje van 11 maanden, een middenmaatje, en een enig hondje om te zien.
Zij is een keer een middagje komen wennen, en een nachtje komen logeren, en Jillis en ik besloten dat we samen voor haar zouden zorgen in de 10 dagen dat ze hier is.
Donderdagmiddag, 20 juni werd ze gebracht.
Omdat de haze die dag zo erg was (zie het bericht 'schoolvrij') zijn we alleen maar korte rondjes gaan lopen met haar. Gelukkig vindt ze onze tuin geweldig (ze woont zelf in een condominium) en vooral 's avonds -als de haze wat afneemt- rent ze als een dwaas de hele tuin rond. Ook Jillis op de trampoline vindt ze zo'n beetje het allerleukste wat er bestaat. Zij kruipt dan onder de trampoline en als ze had kunnen schaterlachen had ze dat gedaan.
Wat wel een hele boel scheelt, is dat Aiko niet van water houdt, dus onze vijver laat ze lekker met rust. De labrador van een vriendin heeft een keer tot 3 keer toe binnen een half uur tussen de koikarpers gezwommen!
De eerste nacht verliep redelijk. Ze piepte een beetje toen we haar voor de nacht met haar mandje, haar bot en haar knuffel in de keuken parkeerden, maar ik ben haar nog even lief gaan toespreken - door een dichte deur; ik ga dat hele vang-circus niet onnodig herhalen natuurlijk - en daarna is ze lief gaan slapen.
21 juni.
Ik zal maar eerlijk bekennen dat Aiko een slechte dag heeft gehad wat uitlaten betreft. Jillis en ik zijn om beurten een klein rondje gaan doen, heel zielig, maar het was gewoon niet uit te houden om lang buiten te lopen.
Gelukkig maakte Jillis het goed door binnen heel veel met haar te spelen. Jaja; zelfs uit eigen beweging komt hij daarvoor achter zijn beeldbuizen vandaan. Maar ik ken ook geen andere hond die ZO ONTZETTEND ZIELIG kan kijken als dit exemplaar!
Jillis geeft hem ook eten, en water, en behalve als hij op school is, doet hij alle uitlaatbeurten (we zullen zien; we zitten natuurlijk pas op dag 2)
Het leek me een goed idee als Jillis ook 's avonds zou gaan proberen Aiko in de keuken te krijgen. Geleerd van haar 'fouten' van de vorige avond was ze dit keer een stuk inventiever.
Het kostte Jillis ruim 10 minuten om haar te krijgen waar we haar hebben wilde... maar deze avond al geen gepiep meer.
Peter kwam om 12 uur 's nachts thuis; wij sliepen allemaal al want ik moest Lilith de volgende dag om 6.30 uur naar het vliegveld brengen voor haar kamp. Ik had hem verteld dat hij maar niet de keuken in moest gaan. Hij vertelde de volgende ochtend dat hij Aiko totaal niet gehoord heeft. Ze lag te slapen en verroerde zich niet toen hij door het raampje gluurde.
Nou - dat weten we ook weer. Inbrekers zijn van harte welkom in ons huis. (zij had Peter nog nooit gezien)
22 juni
Toen Peter vanmorgen naar beneden kwam, reageerde zij ook nauwelijks. Ja, een beetje kwispelen en snuffelen natuurlijk. Maar niks; wat is dit nu voor vreemde vent in dit huis?!
's Middags had Jillis een feestje. Ik had beloofd hem er even heen brengen, en omdat Aiko zo'n pesthekel aan de keuken heeft, heb ik ook even geprobeerd haar in de huiskamer alleen te laten. Ze lag heel braaf op haar matje en toen ik thuis kwam lag ze daar nog steeds en keek ze mij heel onschuldig aan.
Ik werd achterdochtig van dat schijnheilige gezicht, dus ik keek in het rond. Daarna stond ze zuchtend op en zag ik dat ze op een uitgekauwde pen lag. (gelukkig niet door en door gekauwd tot het inktpatroon)
De studeerkamer had ik dichtgedaan, dus hoe kwam ze aan die pen?
Ik naar boven - verboden terrein voor haar maar ja... een open trap. Ik zag dat mijn slaapkamerdeur en die van Jillis open stonden (staan normaal op een kleine kier). Die pen had ze naast mijn bed gevonden; die gebruik ik voor mijn kruiswoordraadsels. Mijn leesbril lag er naast; wat een mazzel dat ze meer zag in die pen dan de oortjes van mijn bril!
Ik keek in Jillis' slaapkamer.
Hij heeft een plastic gebitsbeschermertje, voor 's nachts tegen het tandenknarsen - te vies voor woorden want hij is te lui om het te poetsen - waar vreemde tanden in staan. Maar dat ding was toch een keer aan vervanging toe, dus ook geen ramp.
In elk geval heeft ze het wel voor zichzelf verpest; helaas pindakaas, ze mag dus niet meer alleen in de huiskamer.
Ik zag opeens dat buiten de zon door brak! Heel gek, na 5 dagen leven in een mistige nevel. Ik ging gelijk op internet naar de PSI waarde kijken, en zag dat de waarde van 300 opeens tot onder de 80 was gedaald! (onder de 50 is 'normaal')
Het was half 5 dus ik pakte meteen de hondenriem voor een fatsoenlijke uitlaatbeurt.
Ik ben naar Turf city gelopen, 20 minuten verderop; daar is een hondenzwembad, een kennel en een hondenrestaurant. Ik was nieuwsgierig wat daar nu precies is. Erika, de bazin van Aiko, had me verteld dat ze Aiko daar ook een paar keer gebracht heeft om de kennel uit te proberen, maar Aiko vond die kennel dus helemaal niet leuk.
We waren het hek amper door, of ze ging opeens op haar kontje zitten. Zo van; volgens mij ken ik het hier en hier is het niet leuk! Maar ik gaf een klein zacht trekje aan de riem en ze liep al weer braaf mee.Via een dubbel hek kwamen we bij een stuk omheind gras, met bomen, bankjes en een afgeschermd zwembad. Er waren een stuk of 10 honden, groot en klein, en Aiko begon het leuk te vinden, dus ik heb haar los gemaakt. De grote honden vindt ze een beetje eng, maar die van haar maat vond ze heel leuk. Ze heeft wel een half uur lopen rennen en spelen en ik heb met de baasjes gepraat.
Voor het eerst zag ik dat ze haar leuke krulstaartje kan ontkrullen en zelfs een soort kwispel beweging kan maken!Ze hield me wel goed in het oog vond ik en toen ik rond liep om de boel te verkennen, kwam ze direct toen ik haar riep - een unicum want luisteren is niet haar sterkste kant.
Toen we weer naar huis gingen, kwam ze ook aanlopen, maar ze wilde niet meer aan de riem. Dus eerst maar het eerste hekje door; kan ze minder kanten op.
En daarna kwam ze braaf aan het halsbandje.
Toen we thuiskwamen, is ze gelijk op de koude grond gaan liggen in de huiskamer, onder de airco, maar toen na een half uurtje Peter thuis kwam, ging ze direct weer de tuin in. Ik zat in onze studeerkamer, met 3 kanten uitzicht op de tuin, en ze ging als een idioot van voor naar achter door de tuin rennen; was zo leuk om naar te kijken.
Ze probeert ook wat te graven, maar die grond is keihard dus dat geeft ze steeds snel op - vooralsnog.
Ik ben benieuwd wat we morgen weer met haar zullen beleven.
Alleen Peter, onze dierenvriend, vindt haar niks aantrekkelijks hebben. Gelukkig moppert hij niet al te hard...
23 juni
Nou, vandaag heeft ze zich voorbeeldig gedragen. Ze gaat duidelijk aan ons wennen - en wij aan haar en we weten van elkaar waar we aan toe zijn.
Om beurten hebben Jillis en ik lekker met haar kunnen wandelen buiten, want de haze viel vandaag verrassend mee door de verandering van windrichting. Wat een mazzel!
's Middags heb ik een paar foto's van haar gemaakt in de tuin, met haar knuffel. Ze sleept dat ding overal mee naar toe.
Wat is het moeilijk een leuke foto te maken van een hond. Deze zijn wel aardig, en ze is zelf zo tegen dat knuffeltje gaan liggen!
24 juni.
Vanmorgen heb ik een grote wandeling gemaakt met haar rond de manege van Lilith. Toen ze 2 paarden in de wei tegenkwam, is ze stomverbaasd op haar billen gaan zitten en heeft 5 minuten van de een naar de ander zitten kijken. De paarden negeerden haar totaal en bleven gewoon doorgrazen. Na 5 minuten had ze het gezien, stond ze op en wandelden we verder.
Maar na een poosje kwamen we 3 paarden op de weg tegen. Hoewel de paarden goed aan de kant gingen en ik tussen haar en de paarden stond, hing ze zichzelf bijna op in de riem in een wanhopige poging om weg te komen.
Toen we thuis kwamen, was ze bekaf en dat kwam mooi uit want ik moest een paar uurtjes naar yoga. Ze bleef in de tuin, want ze wilde niet in de keuken - ook niet voor een vers bot. Ik liet de keukendeur open en het bot bij haar waterbak; 3 keer raden waar ze lag toen ik thuis kwam; lekker in de keuken onder de fan.
Ze was toen ik thuis kwam, niet eens te bewegen voor een uitlaatbeurt. Veel te warm buiten!!
Het bot, waar ze zo gek op is, heeft ze de hele dag niet aangekeken. Mevrouw is duidelijk niet omkoopbaar!
25 juni.
Vanmorgen besloot ik naar een park te gaan waar ze een 'dog run' hebben. Ik hoopte dat het een afgescheiden gebied was waar ik haar lekker kon laten rennen en spelen met andere honden. Nou - mijn wens werd vervuld.
Ik kon alleen de ingang niet goed vinden, moest een paar keer een rondje rijden, en tja... toen rook ik opeens hondenvoer. (gelukkig was het Peter's auto, en hij zegt zelf altijd dat lease auto's een hoop kunnen hebben, haha).
Maar het was een keurig hoopje kots dat ik makkelijk kon opruimen toen we er waren.
Nou, het was een groot feest daar!! Er kwamen gelijk 2 honden kennismaken, ze vond ze een beetje eng, maar even laten liepen ze met z'n 3-en het hele park om te racen. Ze kon ze aardig bijhouden met d'r korte pootjes.
Er kwamen steeds meer honden bij en het ging allemaal prima. Het valt me wel op dat ze het wel spannend vindt en mij bijzonder goed in de gaten houdt en naar me luistert. (tijdens een wen-dagje was ze door de tralies van ons tuinhek ontsnapt, en liep ze vrolijk rond te rennen in onze straat. Ze was met helemaal niks te lokken en uiteindelijk kreeg Lilith haar toen te pakken, terwijl ik de auto's tot stapvoets rijden maande).
De baasjes waren ook erg aardig en ze wilden van alles over Aiko weten. Ze waren duidelijk geroutineerd en hadden bakjes drinkwater bij zich. Gelukkig geneert Aiko zich niet ook uit die bakjes te drinken. Zal morgen wat voor haar meenemen.
Op de terugweg heb ik haar maar voorin laten zitten. Dat helpt bij mij ook tegen wagenziekte. Nou, ze gedraagt zich zelfs voorin de auto voorbeeldig. Dus dat gaan we morgen ook maar weer zo doen (en het ontbijt uitdelen NA het uitlaten...)
Toen ik thuis kwam, gaf ik haar maar een nieuw portie ontbijt, en ging ik weer naar yoga. Thuisgekomen lag ze heerlijk in haar mandje onder de fan; had het ontbijt nog niet aangeraakt. Ik ging in de keuken mijn lunch klaarmaken, en toen begon ze pas haar eten op te eten. Wat zou dat betekenen??
Ook nu weer had ze nog geen puf voor een uitlaatbeurt. Dan zwaai ik met haar riem, en dan blijft ze gewoon liggen. Als ik dan in de studeerkamer achter mijn computer kruip, komt ze er gezellig naast liggen.
Het is een braaf schaap nu ik haar gebruiksaanwijzing steeds beter door krijg!
29 juni
Nou, de routine is gezet. Elke morgen naar dat honden park.
Ze weet het inmiddels al precies. En ze heeft er ook al vriendjes.
Gister kwam een vriendin met hond langs, en zijn we samen een heel eind gaan lopen, en toen nog laten spelen bij de kennel hier in de buurt. Toen we na 2 uur thuis kwamen, gingen de 2 honden, die inmiddels dikke vrienden zijn, nog even dunnetjes door in onze tuin. De graspollen vlogen om je oren.
Op een gegeven moment waren wij die drukte makers zat en zijn we lekker koel binnen gaan zitten... en opeens komen ze samen via de keuken ook naar binnen, terwijl de keukendeur dicht was... heel triomfantelijk allebei, en maar doorgaan rondjes rennen.
Dus wij ze via de voordeur het huis weer uitgebonjourd.
Nou.... je zag ze even beteuterd door het raam kijken, en toen kreeg de een het idee om die keuken weer uit te proberen. Ik rennen naar de keuken, maar zij waren er sneller. Dus de voordeur weer uitgegooid en dit keer eerst de achterdeur op slot.
Ha - ze wisten de weg!! We hoorden 2 koppies tegen de keukendeur botsen...
Nou ja, dan maar weer door de tuin dus.
Toen Buddy eindelijk naar huis ging, heeft ze zich neergestort in de huiskamer en zich 6 uur lang niet meer bewogen. Zelfs als Jillis met de hondenriem zwaaide, ging er 1 oog open en je zag haar denken; GA MAAR LEKKER ZELF!!
*
Vandaag weer wat geleerd.
Ik heb de vissen gevoerd vlak voor ik boodschappen ging doen. Aiko was al in de tuin, en toen keek zij vol belangstelling naar de activiteiten in de vijver. Tot mijn grote verbazing gingen haar voorpoten op de rand en haar hele neus in het water, omdat zij dat vissenvoer (dikke stinkende korrels) wilde opvissen. Dat lukte niet want ze duwde ze steeds verder het water in - en dan moet je ook nog die gevaarlijke dikke vissen in de gaten houden!!
Ik heb haar toen maar een doorgesopte korrel gegeven; ik dacht; als ze dat heeft, is het niet meer aantrekkelijk,
Mis.
Ze verdubbelde haar inspanningen zodanig, dat haar voorpoten zelfs het water ingingen.
Oeps.
De vissen durfden niet meer te eten, en zij bleef maar vissen naar dat voer.
Ik zag het helemaal voor me, dat als ik nu boodschappen zou gaan doen, Aiko straks in het water zou vallen en dat ik dan als ik thuis kwam een verzopen hondje zou vinden.
Zij wilde de keuken natuurlijk niet in, en ik wilde niet te lang wachten met die boodschappen, dus ik heb haar maar even aan een lange lijn aan een palmboom gebonden. Zij kon wel bij haar water en in de schaduw en wat rondsnuffelen, maar net niet meer bij de vissen. Pech he.
Toen ik na een half uurtje thuis kwam, was ze nog verontwaardigd. Ik maakte haar los... en ze rende gelijk naar de vijver. Helaas... alles was op.
Dus ben ik maar een extra rondje gaan lopen als troost.
En nu is ze weer vloerkleed aan het spelen.
