1e dag in Rishikesh

Dinsdag, 28 februari stapte ik op het vliegtuig van Singapore naar Delhi, voor mijn yoga opleiding bij Kamal Singh in Rishikesh.

Ik ben hiervoor vanaf begin december veranderd van yoga school in Singapore; ik ging nu bijna elke dag naar Chinatown voor ashtanga yoga. Dit is een soort power yoga, waarbij de sequence strict omschreven en vast ligt. De eerste serie duurt ongeveer 1 uur en 45 minuten, en is vrij zwaar. Na een maand kreeg ik ontzettend veel last van spierpijnen overal, vooral in mijn rug. Maar mijn yoga leraar zei alleen maar; gewoon doorgaan en anders een dagje rust inlassen.
Hij kreeg wel gelijk; begin februari ging het allemaal een stuk beter en eind februari voelde ik me echt klaar voor Rishikesh. (al moet ik alleen al voor de eerste serie nog zoveel perfectioneren dat ik het gevoel heb nog LANG niet klaar te zijn, maar ja... daar is die opleiding in Rishikesh toch ook voor bedoeld)
Kamal Singh is een asthanga yoga leraar, die ik vorige zomer in Nederland een ochtendje heb mogen meemaken. Mijn yoga maatje in Singapore, Sylvie, heeft in november zijn opleiding gedaan en was hier zo enthousiast over dat ik ernstig ben gaan zoeken naar mogelijkheden om dit ook eens mee te kunnen maken.
Mijn vriendin Liesbeth in Nieuw Zeeland bood aan om 5 weken voor de kinderen en Peter te komen wassen en koken, Peter vond het goed, de kinderen sputterden ook niet te hard tegen, dus zit Liesbeth nu in Singapore en ik in India.

De vliegreis naar Delhi, 6 uur, is prima verlopen. Ik had van een aardige stewardess 3 stoelen toegewezen gekregen en ik heb een paar uur geslapen.
Aangekomen in Delhi stond er een taxi op mij te wachten, geregeld door Kamal, die mij in 6 a 7 uur naar Rishikesh zou brengen. Het was inmiddels 11 uur 's avonds (half 2 's nachts in Singapore) dus ik heb me ook nog op zijn achterbank opgevouwen en wat uurtjes weggetukt.
Hij heeft nog een maaltijd ergens gegeten midden in de nacht, enverder goed door kunnen rijden door het ontbreken van verkeer. Zodoende waren we om 4 uur al in Rishikesh, ten noord westen van Delhi, aan de voet van de Himalayas.

We stonden voor een enorme hangbrug over de Ganges, waar je alleen lopend overheen kon. En mijn hotel lag aan de overkant. Gelukkig liep de taxichauffeur mee. De hangbrug wiebelde behoorlijk door de wind en ik was blij dat aan weerszijde een anderhalve meter hoog hekwerk ons binnenboord hield.
Halverwege de hangbrug bleken ze bezig te zijn aan reparatie werkzaamheden. 5 meter geen vloerplanken! Alleen een paar dunne ijzeren staven van nog geen 2 vingerkootjes breed. Me vastklemmend aan het hekwerk voetje voor voetje door kunnen lopen, de rivier hoorde je alleen diep onder je stromen maar je zag hem gelukkig niet...!

Ik was blij dat de chauffeur mijn draagtas droeg en nog blijer toen ik weer planken onder mijn voeten had.

De ashram waar ik slaap had de sleutel van de kamer in een raamkozijn gelegd, en de kamer bleek eenvoudig, maar zeer ruim en schoon. Een huiskamertje met nog een bed (ik hoop dat er geen medecursist neer wordt gelegd), een slaapkamer en een badkamer. Ik heb deslaapkamer maar ingepikt. En hoewel in Singapore de dag al ruim begonnen was, was het hier nog aardedonker en ben maar even op het bed gaan liggen. Ik had mijn kruik meegenomen, en er was heet water in de badkamer. Heerlijk! Tot mijn verbazing nog een paar uur diep geslapen onder dikke dekens.

Goed uitgerust ben ik 's morgens Rishikesh gaan verkennen. Het is een klein dorp, uitgestrekt langs de beide oevers van de Ganges. De zon scheen volop en overdag is het hier zo'n 25 graden. 's Nachts minstens 15 graden minder.
Morgen begint hier het jaarlijkse yogafestival waardoor er nog eens 2000 extra yogis rondlopen. Overal fruitstalletjes, lekkere restaurantjes, boekenwinkels, klerenwinkels en veel yoga gerelateerde winkels. Er waren veel bedelaars, maar ook heel veel oude yogis met vieze lange haren en oranje kleren;

Veel westerlingen lopen er ook verindiaanst bij. Iedereen is even aardig en behulpzaam.

Op een gegeven moment vond ik ook de yogashala van Kamal, en hij kwam net de les uitgelopen. Hij wees me een goed ontbijt restaurantje en zei me waar ik morgen verwacht werd... om 9 uur. Hierna begint elke dag om 6 uur, met een overvol dagprogramma tot half 10 's avonds.

Ik was eigenlijk van plan vandaag een rustdagje in te lassen, maar ik kon het toch niet laten om naar de middagles voor beginners te gaan in de shala. Ik was een beetje vroeg, en na een praatje met de jongen die de les zou geven, raadde hij me aan naar een andere ashram te gaan om half 5 voor een bijzondere yoga beleving... wel... dat gaf me dus even tijd een start te maken op mijn blog.

Om 4 uur de brug overgestoken. Nu kon ik naar beneden kijken tussen de kieren van de planken. Ik zou nooit met daglicht hebben durven doen wat ik vannacht heb gedaan!

De loopbrug en het uitzicht op de Ganges.

Ik kwam bij een hele grote ashram terecht voor die yogales. Het was een vrij relaxte les met veel stretching en relaxing tussen door. Maar de 'juf' was een kaalgeschoren (Chinese?) monnik, haar Engels was niet te verstaan en ze corrigeerde vreselijk kattig en ruw. Gelukkig waren de medecursisten allemaal vreselijk stijve westerse dames -een verademing om eens niet de stijfste te zijn, ha!- en daar had ze haar handen vol aan.
Maar het was leuk om mee te maken, prima als opwarming voor morgen en het bevestigd mijn keus alleen maar voor de cursus die ik ga doen.

Na de les terug in mijn kamer een zeer lauwe douche genomen en straks eens heerlijk eten. Ik weet al waar en wat!

Ik ga het hier wel 32 dagen uithouden!
Afzien of niet...

.

Raadseltje

Van wie zijn deze pijpenkrullen?

.

Gezellig film avondje

Jillis wilde gister, zaterdagmiddag, met een vriendje naar de bioscoop, maar Jostijn had zijn huiswerk nog niet af. Ik overlegd met zijn moeder, en toen kwamen we op het idee om een video te huren voor 's avonds en die gezelllig met 2 gezinnen te gaan bekijken. Zij heeft 3 zoons, er woont nog een vriend van Jillis bijna om de hoek, dus die ook uitgenodigd.

Joossien zou voor de video zorgen, en ik had lekkere snackjes gemaakt.

Half 8 zat het hele gezelschap op de bank.

Ze had 3 video's meegenomen; iets met pinguins, iets van Disney, en een avonturenfilm over een duikexpeditie in een grot in New Guinea.

Eensgezind ging het hele gezelschap voor de avonturenfilm. Peter had die film al gezien, en probeerde vooraf nog even te waarschuwen dat het toch wel een spannende film is. Omdat daar niet op werd gereageerd, liet hij Joossien en mij nog even weten dat er maar eentje het avontuur zou overleven. Nou ja, flauw zeg, om het eind al te verklappen!

Kinderen voorzien van drank en eten en de video ging aan.

Het begon met prachtige beelden vanuit een helikopter over de oerwouden, waar je opeens een enorme stenen krater tussen de bomen zag liggen; dit was de grot. Ze sprongen de krater in op spectaculaire wijzes; aan touwen, vooruit, achteruit, en eentje ging met een parachute!

Wouw.

Het verhaal berustte op een ware gebeurtenis, en het was de bedoeling dat ze gingen proberen met duikuitrustingen (gedeeltes van de grot stonden onder water) een andere uitgang te ontdekken, liefst aan de kust.

Bij een van de eerste duiken ging het al erg mis. De zuurstofslang van de vrouw ging kapot en de man begon heel solidair met buddy-breathing. Maar na een paar minuten raakte de vrouw in paniek en wilde na haar beurt de slang niet terug geven, dus wat doet die man, die pakt die slang af en zij gaat dood.

Close up.

Nauwelijks van de schrik bekomen, hij is inmiddels met lijk weer bij de groep, stort de grot in en 1 man raakt zoek.

Het blijkt dat ze niet meer via de ingang terug kunnen, dus ze besluiten noodgedwongen maar op zoek te gaan naar die eventuele uitgang aan zee.

Ze liggen amper met z'n allen in het water, of de zoekgeraakte man vinden ze terug; helft van zijn gezicht (weer close up) weg, maar het ene oog kijkt hen nog wanhopig aan. Omdat hij kansloos is, besluit de leider het leed te verkorten door de man even een paar minuten onder water te houden.

In dit tempo sneuvelen vervolgens inderdaad alle andere expeditie leden om beurten (stuk of 7). Ik zal de details besparen maar het toilet werd zeer frequent bezocht 'en de film hoefde niet op pauze'.

Om half 10 kwam het laatste expeditielid inderdaad uit in zee, vlak aan de kust.

We hebben om bij te komen nog even een stukje stierlijk vervelende American idols zitten kijken.

Zelfs de chips was niet helemaal opgegaan, (beneemt toch je eetlust) en bij het 2e drankrondje koos iedereen voor water ipv bloedrode limonade.

Daarna alle boys en ouders naar huis, en wij naar bed. Voor het eerst sinds lange tijd sliep Jillis weer eens op een matrasje naast mijn bed...

Lilith was uit met een paar vriendinnen, gaat om 2 uur Peters telefoon. Lilith. Die moest om 2 uur thuis zijn, maar ze wilde even laten weten dat de rij voor de taxi wel erg lang was dus dat het iets later werd. Ja, ok, en wat moeten wij daarmee?

Ik draaide me weer om, en toen begon ik opeens al die dooien, die in de film zo fijn vol in beeld overleden, stuk voor stuk voor me te zien en ik begon te bedenken wat ze hadden kunnen doen om te overleven.

grr.

Ik me nog eens omgedraaid, en toen begon ik al die dooien WEER te zien, stuk voor stuk, en vervolgens begon ik te bedenken wat IK in die situatie had gedaan om niet de klos te zijn.

GRRRRR.

Om 3 uur heb ik het opgegeven, Lilith was inmiddels om half 3 thuis gekomen (heel zachtjes), de boys lagen aan weerszijde naast me te ronken en ik heb mijn rode voorhoofdlampje gepakt en ben in een heel dik en saai yoga boek begonnen dat ik voor 1 maart moet hebben doorgeworsteld.

Pas tegen 5 uur werd ik weer slaperig en toen heb ik gelukkig nog een paar uurtjes kunnen slapen.

IEMAND NOG INTERESSE IN DE TITEL VAN DE FILM??

.

Abercrombie & Fitch in Singapore. Joepi??

Deze week heeft Lilith haar MOCK tentamens gedaan. Na die hele week zwoegen heb ik haar vandaag na haar laatste tentamen uit school gehaald en zijn we even de stad in gegaan.

Naar Abercrombie & Fitch.

Jij zult er ook wel niet van gehoord hebben, maar het is een Amerikaanse mode keten, helemaal hip. In Nederland nog geen filiaal van geopend, dus het halve Gooi gaat naar Parijs om daar wat te scoren. En nu hebben wij hem in Singapore!! Alle teenagers in Nederland vast jaloers op Lilith.

Dus ik mee.

Nou, komt dat zien! 2 blote, brede borstkassen voor de deur, brede tandpasta grijzen. Je mag ook met hen op de foto (wie wil dat niet.... eh.... IK!)

Het barst van het personeel in blauwe hippe veel te korte strapless jurkjes. Als ze even niets te doen hebben, staan ze zogenaamd hip te dansen. Jaja; airco standje elfstedentocht, dan wil je wel bewegen.

Uit het plafond worden telkens nieuwe walmen A & F parfum over je heen gesproeid.

Getto blasters voluit en om het af te maken sfeerverlichting a la een bruin cafe... heel handig als je wilt zien welke kleur iets nu precies heeft... maar ik zal wel te oud zijn om zo iets degelijks te bedenken.

Binnen no time liep ik met 8 kledingstukken te sjouwen, zodat Lilith haar handen vrij had voor verder research.

Ik moet toegeven; het zag er veel belovend uit.

Dus mijn dochter de paskamer in (heel grote paskamers, maar nee, ik mocht niet mee naar binnen!!)

Lilith heeft in Nederland maat small of medium, in Singapore minstens large. (ik heb medium in Nederland en ik heb het opgegeven om ooit iets te kunnen kopen hier)

Een rok en 2 shirtjes zaten goed, maar vielen tegen.

2 jurkjes kwam ze niet in - gingen niet over haar hoofd, volgens de verkoopster moet je erin stappen, maar ze bleven hangen op haar heupen!! (Voor de duidelijkheid; dat was maat large.)

Een bloes maat large was te groot, dezelfde bloes maat medium zat prima, maar... nu kon ze haar armen niet meer buigen - te strak bij de ellebogen ?????

Alleen een sweater was wel aardig, maar de prijs die ze ervoor durfden te vragen vond Lilith te veel. (ze heeft een kledingbudget) Nou vind ik het nooit erg om de helft te betalen als het erg leuk is, maar dat was het niet.

dus... exit A & F.

Met lege handen.