.
3 tickets boeken en een vriendin lief aan kijken. (Peter had uitgerekend die week een conferentie die hij niet kon missen)
.
Ik kreeg zelfs 2 aanbiedingen om te komen logeren, en de keus was makkelijk, want het gezin van mijn Maleisische vriendin Karen heeft wat oudere kinderen dus ook leuk voor Lilith.
.
Na een tamelijk uitputtende vlucht (vertrektijd half 3 's nachts en dan ook nog een stop van 3 uur in Qatar - er vliegt niets direct naar Singapore) stapten we op het vliegveld van Bahrein in onze huurauto. Bij de landing heb ik voor alle duidelijkheid gezegd; 'Jongens; geniet er maar van, want ik ga niet NOG een keer terug naar die zandbak.'
.
Gelukkig voelde de chaos op de weg al snel vertrouwd aan. Auto's die aan 2 kanten met 2 keer de maximum toegestane snelheid voorbij zoeven, fietsers die op de middenberm van de snelweg tegen het verkeer in fietsen, iedereen heeft voorrang en alle kinderen gezellig bij pa voorin/op schoot. Ik wist nog min of meer de weg en zonder te veel omrijden, bereikten we al snel ons 1e doel; rondje eigen compound. We hebben even ongegeneerd (ik dan, kinderen hebben er meer last van) naar binnen staan gluren bij 'ons' huis - mmm... hebben ze mijn muurschildering overgeverfd. Snik!
Bij de guard vroegen we of hij wist waar ons poesje Poeki was. Ja... dat wist hij wel; overgereden. Snik! Snik! Snik!
.
Daarna even langs mijn sportschool waar ik ooit mijn eerste yoga les gevolgd heb. De lerares was net klaar met de les en het was leuk nog een heel aantal bekende gezichten te zien. Ik vertelde dat ik zeker deze week een les wilde komen volgen.
.
Vervolgens langs de manege. Voor dezelfde middag een afspraak gemaakt, en toen naar het huis van Karen.
Karen heeft 3 zonen; Konrad (14) Tor (10) en Xavier (8). Voor de gelegenheid waren ze alle drie thuis gebleven - Karen weet elke keer weer een reden te bedenken om onder school uit te komen. Zij is ook de enige moeder op het eiland die niet wanhopig wordt van 3 maanden zomervakantie - die zotten plakken de hele ramadan er ook maar gelijk aan vast.
Kinderen verdwenen gelijk naar het kleinste kamertje in het riante huis, en hebben daar in wisselende samenstelling een groot deel van de vakantie doorgebracht;
Xavier, vriendje, Tor, Konrad, Lilith en Jillis
Maar ze konden zich ook uuuren vermaken in de enorme tuin, op dezelfde vierkante meters;
Karen en ik verdwenen naar de keuken en gingen eens uitgebreid bij kletsen.
Behalve Keir, Karen, 3 zonen en Chandra, de maid, wonen er in het huis ook nog 3 honden, type is-niks-en-wordt-ook nooit-wat, en 4 of 5 katten. Alles is constant aan de rui, loopt in en uit, en blaft naar elke beweging van de tuinman die toch wel de hele ochtend zoet is (elke dag!!)..
Chandra is al 8 jaar bij de familie, Karen neemt zich elke week wel een keer voor een enkele reis voor haar te kopen maar daar komt nooit wat van.
Het hele huis verkeerd non stop in staat van een recent ontplofde bom. Karen is advocaat en ontsnapt regelmatig voor een paar dagen naar Engeland als ze een zaak moet verdedigen. Ze verricht het meeste voorwerk thuis, en wel tussen middernacht en een uurtje of 5. Daarna gaat ze slapen, en komt tegen de tijd dat de kinderen uit school gehaald moeten worden eruit. (Keir brengt de jongste 2 naar school.) Konrad heeft een uur eerder de schoolbus. Eigenlijk is Konrad het meest nette en verantwoordelijke familie lid, dat zelf op staat, ontbijt, en op tijd weg is in schone kleren.
Hij had ook besloten dat wij zijn kamer maar moesten gebruiken, en had er voor gezorgd dat zelfs zijn kasten volledig leeg waren voor ons.
.
Na een paar uur bijkletsen hebben Karen en ik allebei even een tukje gedaan, bij de kinderen was niets van vermoeidheid te bespeuren. Lilith ging vrolijk om half 5 paardrijden, en de jongens hadden muzieklessen en scouting, maar er was er altijd wel eentje thuis voor Jillis.
Tegen half 10 's avonds gaven we het allemaal op en waren heel snel onder zeil. (7 vlieguren, 13 uur onderweg en 5 uur tijdsverschil!)
.
Toen ik de volgende morgen op stond (kinderen sliepen het klokje rond) waren de jongens al naar school, Keir naar zijn werk en Karen sliep ook nog. Chandra liep rond met een bezem die hier en daar de vloer raakte en de honden waren aan het blaffen naar de tuinman. Ik gaf ze alledrie een corrigerend schopje, toen een iets steviger schopje, maar dat ras is wat gewend en ze gaven zich niet zo snel over.
.
Ik was uitgenodigd voor een koffie ochtend bij mijn oude, favoriete gourmet club. Ik ken ze en besloot niet al te veel te ontbijten. Daarna liet ik iedereen in diepe rust achter met die blaffende meute.
De gourmet club is een groep van maximaal 20 dames, die volgens de regels van de club allemaal een andere nationaliteit hebben. Elke 2 weken is er een lunch bij een van de leden thuis, die eerst een kookdemonstratie geeft van minimaal 2 gerechten uit haar moederland. Omdat er deze week precies GEEN demo was, had de president van de club de koffie ochtend bedacht. Ze had alle oude leden die ik nog kende, ruim de helft, uitgenodigd.
Het was GEWELDIG om iedereen weer te zien. We kletsten alsof we elkaar vorige week nog gezien hadden.
Toen bleek dat die koffie ochtend bestond uit een Arabische lunch van 20 gerechten, met een stuk of 10 verschillende nagerechten. Pfff. Gelukkig moest ik zoveel praten, dat ik me niet echt kon overeten. Mariella, de president, had er zich er ontzettend op uitgeleefd - waarschijnlijk met wat hulp van een stuk of 4 maids. Wat een geweldige verrassing!! Er zijn heleboel foto's gemaakt, maar niet met mijn camera, en de dames zijn beter in het koken dan in het opsturen van foto's, dus die komen nog.
Ik had voor iedereen een klein kadootje bij me, maar omdat ze niet weten waar Karen woont hebben ze neem ik aan de rest van de week zitten broeden hoe ze iets terug konden geven.
Het was een geweldige middag, en tegen de tijd dat ik thuis kwam waren mijn kinderen net uit bed en de jongens bijna uit school.
.
Lilith is nog een uurtje gaan rijden. Haar favoriete pony van 2,5 jaar geleden is helaas verkocht, maar ze was er nu toch uit gegroeid. Maar ze had hem heel graag even vertroeteld. Ze vond het ontzettend leuk, maar was wel heel blij met haar paardje en juf in Singapore!
.
Jillis is aan het eind van de middag gaan rugbyen met het enige Nederlandse vriendje die nog steeds daar woont. Hij vond de training in Singapore duidelijk veel beter en een stuk zwaarder. Ha! Het eerste minpuntje kwam eindelijk in zicht. Maar hij haastte zich gelijk te zeggen dat het veld zo mooi droog was en wel zo heerlijk speelde!! Nee, hij wil nog steeds echt terug. En dat huis vol jongens speelgoed, 18+ computer spelletjes, junk food, de indoor kinderboerderij en algehele chaos versterkte hem natuurlijk alleen maar in zijn idee dat in Bahrein alles leuker is.
.
Woensdag ochtend was ik weer vroeg wakker en liet de slapende c.q. blaffende bewoners achter voor een yoga les. Het was weer ZO vertrouwd. Maar nog wel precies dezelfde les, op precies dezelfde muziek, en nog steeds hetzelfde gekissebis over de airco; de iets gevuldere Arabische helft wil hem aan en graag hard, de rest van de groep zacht en liefst uit. (1 keer raden wie er altijd hun zin krijgt)
Hoewel de les een stuk makkelijker is dan de lessen hier, vond ik het wel heel erg leuk. De eigenaresse van de yoga studio, die in een huis met een ongelovelijke tuin woont, vroeg of ik op vrijdag in de namiddag een les wilde geven bij haar in de tuin. Dat leek me erg leuk, want in het voorjaar deden we wel eens meer een les daar.
.
Tussen de middag reden Karen en ik naar Manama, de hoofdstad. Hier is de allerlekkerste sushi bar waar ik ooit gegeten heb. Jillis is ook dol op sushi maar hij bleef liever thuis. Ik hoorde dat het restaurantje dicht is geweest wegens verbouwing, dus wij hoopten dat het al weer open was. Gelukkig was die verbouwing net klaar en was de menulijst niet te veel veranderd en hadden ze mijn allerlekkerste sushi nog steeds op het menu; aan de buitenkant gefrituurde groente, erin rijst, zeewier, garnalen en avocado.
Daarna haalden we de jongste zonen uit school, en weer thuis begonnen de eerste serieuze voorbereidingen voor het Haloween feest dat de volgende avond in de tuin gegeven zou worden. Er kwam een grote neger uit de Seychellen langs met een geluids- en lichtinstallatie voor de Haloween disco. (kon me daar niets bij voorstellen maar de kinderen gelukkig wel).
Bahalve dat Karen rechten gestudeerd heeft en 7 talen spreekt, heeft ze ook een graad in scheikunde en dat is haar hobby. Haar keuken is haar practicum locaal en voor de gelegenheid kregen de katten een kleiner stukje aanrecht als hen rechtens toe komt zodat ze haar proeven kon uitstallen.
Zo stond er een enorme pot vol opzwellende lichaamsdelen en reptielen:
En op de grond stond een hondenbadje dat ze vol had gegooid met water, een chemisch goedje en wat kleurstof. Na een dag was het water volledig geabsorbeerd, en kreeg het geheel iets van een bak snot met oogballen. Elke jongen die in de keuken kwam, kon nooit nalaten even door de bak te graaien, waar niet zo nauw gekeken werd of er iets uit de bak viel, wat vervolgens door 12 honden- en 16 kattenpoten verder door het huis verdeeld werd. (ze mochten er niet eens glijbaantje mee gaan spelen van Chandra. Dat was vette pech)
Jillis met de snotjes en oogballen; heerlijk om doorheen te malen!
.
De volgende dag heb ik maar eens 's morgens vroeg mijn matje uitgespreid en zelf wat yoga gedaan. Mijn kinderen en Karen sliepen nog, maar ik had een publiek in de vorm van 2 honden, die regelmatig zodra er een plekje vrij was die mat wilden uitproberen. Ik snap niet wat die honden in mij zien. Ik aai ze nooit, voer ze nooit en ging ook niet met ze uit. Als ik op de bank wil zitten, gooi ik ze eraf. Als ze blaffen krijgen ze een mepje en ze mochten niet op mijn bed liggen. En toch; als ik thuis kom zijn ze blij mij te zien. Dus behalve lelijk zijn ze ook nog stom.
Ik kon ze niet de tuin in bonjouren want daar liep de tuinman. Toen ik ze echt zat was heb ik ze opgesloten in een jongens kamer, zodat ik mijn yoga in alle rust kon afmaken.
Daarna de kinderen wakker gemaakt want ze wilden graag naar school, hun oude klasmaatjes terug zien, in de grote pauze. Het was een leuk weerzien en ze vonden het jammer dat de lessen weer begonnen;
Lilith met Gaby en Jillis vriendjes met stropdas. Dat hoeft hij gelukkig niet in Singapore.
Daarna gingen we even een kijkje nemen in de nieuwste mall. Tja, ook zo iets. Bahrein bouwt elke paar jaar een nieuwe mall, waardoor de laatste mall weer bijna leeg komt te staan, want het inwoners aantal blijft stabiel onder de half miljoen. Zo was in de prachtige uitbouw van de Seef mall, die wij nog net hebben meegemaakt, bijna geen kip meer te zien. Maar ja, in Dubai zijn nog steeds meer malls en wat zij hebben willen wij ook. (met al die eilanden die van Oord gebaggerd heeft, is ook nog niets gedaan)
In de nieuwe mall is een gigantisch indoor zwembad gekomen, maar daar hadden we geen tijd meer voor omdat we op tijd terug wilde zijn als de jongens weer uit school zouden komen.
Thuis werd het langzaam maar zeker versierd voor het feest van die avond. Elke zoon had kinderen uitgenodigd, de jongste kinderen mochten van 6 tot 8 komen, de middelste groep van 7 tot 9 en de oudste kinderen van 8 tot 10.
In de keuken was Karen druk bezig met ijs en stikstof, zodat er ook nog damp zou ontstaan bij diverse bakken snot. Ik heb er wat foto's van gemaakt, maar door de flitslamp gaat het griezel effect wat verloren;
De kleinste kinderen vonden alles even mooi en vooral de dampende, borrelende pan vol bloedsap vond gretig aftrek;
Jillis in zwarte cape en Karen deelt de drankjes uit.
Karen had ook voor een overdaad aan snoep gezorgd. Voor de kleinste had ze snoepzakjes verborgen in de 'snot met oogballen' bak.
Om 7 uur druppelden de vriendjes van Tor, de middelste zoon, binnen. Die hadden in de de huiskamer een griezel bioscoop gecreeerd en de kinderen wurmden zich zo goed en zo kwaad als het kon tussen de honden op de bank, dicht bij elkaar en griezelen maar.
Tegen 8 uur kwamen de teenagers langs. Het is natuurlijk niet cool je erg te verkleden maar ze hadden toch aardig hun best gedaan. (De jongen met de blonde pruik heeft het precies 2 minuten volgehouden op die naaldhakken).
Volgens beproefd Bahreins gebruik was er natuurlijk nog geen van de kleine kinderen om 8 uur opgehaald, de pechvogels die ERG laat werden opgehaald gingen soms huilend met moeder mee omdat ze de enge heks hadden gezien (ha - zal die moeders leren!)
Maar verder was het een erg geslaagd feestje en hoewel er buren al om 8 uur begonnen te klagen over de muziek (zucht) ging die keurig om 10 uur uit en bleven sommige ouders nog even hangen voor een glas champagne.
Vrijdagochtend gingen Keir, Konrad en Lilith naar de BSPCA. Daar werken Keir en Konrad elke zondag ochtend. Dierenhokken schoonmaken en honden uitlaten.
.
's Middags vertrok Lilith naar haar vriendin Gaby voor een logeerparty en 2e Haloween party. Jillis mocht logeren bij zijn Nederlandse vriend Coen.
.
Ik ben vrijdagmiddag de yogales gaan geven in de prachtige tuin. Het is ongelovelijk dat zoiets bestaat in dat dorre land. Uit beleefdheid heb ik niet durven vragen of ik foto's mocht maken, maar de eigenaresse was zo enthousiast over de yoga les dat ze me na afloop een baan garandeerde mocht ik ooit terug komen. Insh'Allah.
.
De volgende ochtend kwamen mijn kinders weer terug van hun logeerpartij en met Coen en onze 5 kinderen vertrokken Karen en ik naar het grote waterpark van Bahrein. Ondanks dat het zaterdag was, was het er opvallend rustig. Ongelovelijk, maar misschien vinden de Arabieren het al wat frisjes worden - het was tegen de 30 graden. (In de winter zakt de temperatuur nog zo'n 10 graden en komen de wollen mutsen uit de kast.)
Na een hele dag glijbanen en zwemmen kwamen we pas tegen 6 uur weer thuis. Daar had Chandra de fondu al bijna helemaal klaar staan. Ik pakte snel de laatste dingen in de koffer, Karen maakte het laatste sausje en tegen 7 uur zaten we heerlijk aan de fondu;
Na de fondu wilde ik graag nog een foto maken van de hele familie (de vader van Karen heeft een flat in Bahrein en woont sinds zijn pensioen afwisselend in Maleisie en Bahrein en was er nug ook). Ik wilde ook graag alle dieren op de foto, en de kinderen gingen snel naar buiten katten vangen. Het is uiteindelijk gelukt om 3 honden, 3 katten en alle gezichten op de foto te krijgen;
Lilith, Chandra, Jillis,
Keir, Tor, opa, Konrad, Xavier en Karen.
.
Daarna snel alle koffers naar beneden en na het afscheid snel richting vliegveld.
Wat hebben we alle drie een leuke vakantie gehad. Jillis begon gelijk al te vragen wanneer we weer eens terug konden, en ik was niet meer zo zeker van mijn stelling dat dit ons laatste bezoek zou zijn.
Jillis kon zijn ogen haast niet meer open houden, en de hele terugreis heeft hij op elk mogelijk plekje geslapen, zelfs in de korte busritjes naar het vliegtuig bij gebrek aan een slurf. (en echt; als ik hem niet telkens wakker had gemaakt om uit te stappen zou hij zijn blijven slapen, zo diep!)
.
Vlak voor vertrek kregen we van Karen ook nog allerlei scheikunde proeven mee, want vooral Jillis was erg gecharmeerd van alle truukjes die zij daarmee uithaalde.
.
Met als gevolg dat mijn keuken hier steeds meer op die van Karen gaat lijken. En aangezien schoonmaken niet mijn sterkste kant is en ik hier geen Chandra heb rondlopen.....
.
