Blog Archive

Followers

Friday, December 31, 2021

3-11-'21. Rondje noord- en zuidpolder beoosten Muiden en Muiderslot. 14 km.

Een paar keer per jaar maak ik een wandeling met Willem. Hij kent de omgeving van Muiden redelijk goed dus we besloten voor vandaag daar te wandelen. Hij kon echter niet zo vroeg dus ik besloot eerst het Muiderslot eens te bekijken; ook nooit aan toegekomen.

Ik parkeerde ergens op een P en R iets buiten Muiden en liep door het mistige, slaperige stadje;

Muiden is oud. In 953 wordt de plaats officieel vermeld als Villa Amuda, maar al 200 jaar eerder was hier een kleine nederzetting. 

De huidige grondvorm van Vesting Muiden dateert van 1577. In 1672 worden zeesluizen gebouwd en hoort Muiden bij de Hollandse Waterlinie. Vanaf 1854 ook bij de Nieuwe Hollandse Waterlinie en vanaf 1892 bij de Stelling van Amsterdam.

Het Muiderslot lag er prachtig bij ondanks een ingepakte toren voor renovatie;


Ik was de eerste bezoeker en dat was fijn voor foto's!

Het Muiderslot is gebouwd als vierkante waterburcht rond 1285. De inrichting dateert uit de 17e eeuw. Floris V is in 1296 in de omgeving van het kasteel gevangen genomen tijdens een valkenjacht en 5 dagen later vermoord. Het is mogelijk dat het slot hierna is afgebroken en later herbouwd. Tussen 1610-1647 was P.C. Hooft 's zomers de bewoner vanwege zijn functie van drost van Muiden. In de Franse tijd gebruikte het Franse leger het kasteel als kazerne en na 1795 is het slot ernstig in verval geraakt. In 1825 werd het voor sloop te koop aangeboden, maar de verkoop werd verhinderd. Na een hoop plannen werd er in 1895 begonnen met restauratie, dat in 1909 klaar was. De 2e restauratie vond plaats van 1956 toto 1972. Ook de tuin werd in oorspronkelijke staat teruggebracht met pruimenboomgaard (aan Hooft hebben we het spreekwoord 'tot in de pruimentijd' te danken) en kruidentuin. 


In 1999 werd de laatste restauratie gestart (en die lijkt nog niet ten einde...)

In het kasteel kwam ik als eerste een gemak tegen; een aan de buitenmuur gemetseld kamertje.  De slotgracht ving de productie op en vanaf het gemak had je zicht op de binnenplaats;
 
  

Ik klom een trap op en kwam als eerste in een muurwachtersverblijf. De gaten zijn kijk- en schietgaten en kon de ophaalbrug in de gaten gehouden worden. 
Een toren werd bewoond door bewakers. De kamer hieronder was voor de brugwachters;

 

De gang in de openlucht heet 'weergang'. Tussen de kanteelvensters door kun je Muiden en de Vecht zien liggen. Door de smalle schietgaten kon je goed richten met pijl en boog en je was goed beschermd tijden het wachtlopen tegen aanvallen van buitenaf. Sommige gangen waren doodlopend zodat aanvallers de weg kwijt raakten als ze binnen waren. Ook rechtsdraaiende traptreden schenen verwarrend te werken.

De heraut (wapenkoning) was een belangrijk persoon; hij was expert op het gebied van wapenschilden. Aan de wand van deze herautenkamer hangen vaandels met de wapens van Floris V;

 

Dit is een overdekte weergang;

 

Vervolgens kwam ik in de kerker, compleet met pijnbank, duimschroeven en gloeiende pook. De straf was vaak een 'spiegelstraf'; een dief verloor zijn hand, een spion een oog. Ontsnappen was vrijwel onmogelijk; zo moeilijk het was om binnen te komen, zo lastig kwam je er ook weer uit;


De Westertoren is de oudste en hoogste toren. Deze kamer is vernoemd naar graaf Floris V, die geliefd was bij burgers en boeren (links onder).
Rechts onder is de kemenade; een behaaglijke plek in een kil kasteel. Deze kamer voor de kasteeldames heeft de oudste zandstenen figuren (boven de schouw), ze zijn ruim 500 jaar;

 

In de wapenzaal kun je musketten, hellebaarden en ander wapentuig bekijken. Vanaf de vensterbank kun je Pampus en Amsterdam zien liggen.

 

De jachtkamer;

 

De Prinsenkamer is een mooie 17e eeuwse kamer voor gasten. Prins Maurits is hier geweest en  het blauw verwijst naar de wapenkleur van familie van Nassau. Wonen en slapen ging samen in de 17e eeuw. Het bed is kort want ze sliepen vroeger zittend;



Hierna liep ik de Ridderzaal in; hier ontving de kasteelheer zijn gasten in stijl. P.C. Hooft organiseerde hier literaire avondjes ('de Muiderkring'). 
Maar de kasteelheer sprak hier ook recht. De betaaltafel met stenen blad (links) haalde het geluid van valse munten eruit. 
De bank voor de schouw heeft omklapbare leuningen; je kunt zo met je gezicht of met je rug naar het vuur zitten.


In 1878 werd het Muiderslot een Rijksmuseum en kwam er een grote restauratie. Cuypers maakte het interieurontwerp, waaronder deze schouw, die eerst nog een eeuw op zolder belandde;


De grote haard is het centrum van de slotkeuken. Een waterketel hangt aan het hangijzer en een fazant gaart aan het braadspit. Er was ook nog een bakkerij en 2e werkkeuken beneden.
Het Muiderslot was grotendeels zelfvoorzienend.

Als er geen gasten waren, at met in de Kleine Eetkamer. Met de hijs links van de haard kun je een kan laten zakken tot in de kelder beneden voor bier of wijn;


In de Oostertoren was de woon-slaapkamer van P.C. Hooft. Hij verliest eerst zijn 4 kinderen en daarna zijn vrouw Christina van Erp. Na 3 jaar hertrouw hij met Heleonora Hellemans; zij organiseren (in de puimentijd) allerlei ontvangsten;


Hierna had ik het hele kasteel gezien en liep nog een rondje in de tuinen. Ik kwam nog een holle sluisbeer tegen; dat is een stenen dam met sluizen waarme het achterland onder water gezet kan worden;


Hierna liep ik terug naar de stad en kwam onderweg Willem tegen en we begonnen aan ons rondje noord- en zuidpolder beoosten Muiden. 

We kwamen eerst langs de Kerk aan Zee met een eeuwenoude begraafplaats. De kerk bestaat al sinds midden 16e eeuw maar is diverse keren verwoest door branden en de beeldenstorm.

 

Na een flinke boog en polderlandschap stonden we opeens voor het IJmeer, met in de verte uitzicht op Almere;

 

We liepen een stuk van 'de Wakkere Wakers'; een onderdeel van het Waterkeringspad van 36 km. De dijk bestaat uit een zandlichaam met een deklaag van klei, hierop een biezenmat met Noorse keien en basalt. Hier wonen vogels, ringslangen, vossen, egels, wezels en hazen.


 

We liepen langs een tankversperring; een aantal schuin naar voren in beton gestoken puntige, stalen palen. Hij werd in 1939 aangelegd. Ook liggen er een aantal puntige betonblokken in het gras; de tetraeders. Ze vormen nu een rijksmonument;


De ene kant van het pad was het uitzicht blauw en aan de andere kant groen;

 

Uitzicht op de beer met monnik;


Hierna liepen we langs het Muizenfort;



Men denk dat de naam te danken is aan de drie bogen aan de noordzijde, waar kanonnen opgesteld werden. Die bogen hebben wel iets van muizenholletjes. Of dat de naam te danken is aan de muisgrijze uniformen van de soldaten die hier gelegerd waren...

We namen een kijkje in het fort en daarna liepen we naar de parkeerplaats en namen we afscheid.





.

 

Thursday, December 30, 2021

31-10-'21. Limespad Ingen - Wageningen. 21 km.

We startten vandaag in Ingen en liepen dwars door de Bijbelbelt. We volgen een stuk van de Nederrijn

en daarna de Oude Rijn

en liepen langs Lienden. In Lienden zijn in een boomgaard gouden Romeinse munten gevonden uit de 4e of 5e eeuw. De schat is vermoedelijk begraven rond 460 AD, vlak voor de definitieve val van het West-Romeinse rijk in 476.    

 

We liepen om Kesteren heen en kwamen langs de Romeinse wachttoren 'De Spees';




De Betuwe heeft zijn fruitbomen aan de Romeinen te danken! Met name de peer, kers, pruim, abrikoos, notenboom, hazelaar en de moerbei.

Na Kesteren kwamen we weer bij een pont over de Nederrijn, bij Opheusden.

Tot aan Wageningen kwamen we diverse steenovens tegen;

Ze zijn overwoekerd en zitten waarschijnlijk vol (vleer)muizen. 'De Blauwe Kamer' produceerde tot 1975 bakstenen. 

Van hier had je ook uitzicht op de Grebbeberg (ik altijd maar denken dat die in Utrecht lag!). 

Nog een stukje verder kwamen we in Wageningen. Een vrij saai stadje met een aardige kerk;


De Grote of Johannes de Doperkerk werd in 1940 verwoest. De wederopbouw was pas in 1953 klaar. 

Bij het station konden we een bus pakken die ons in korte tijd weer terug naar Ingen bracht. Daar moesten we nog een kilometer terug naar de auto lopen, en kwamen langs onze eerste walnotenboom van vandaag. De boom stond in een tuin maar de noten lagen op de stoep en die mochten we wel rapen van onszelf. Toen kwam opeens de eigenaar van de boom naar buiten en vroeg ons of we interesse hadden in meer walnoten. Zijn halve schuur lag vol, zijn vrouw was bij hem weg en hij kon de noten nooit alleen op. Zo dicht bij de auto namen we alles aan wat hij ons aanbood. 
En het allermooiste van de dag was dat we nog niet in de auto zaten of de regen met bakken naar beneden kwam. 

En 's avonds was het Halloween bij de buren;

 




 




29-10-'21. Trekvogelpad. Baarn - Soesterberg. 20 km. 1 kg Tamme kastanjes.

Ik parkeerde mijn auto bij het station van Baarn en liep terug naar het eindpunt van de dag ervoor. De weg tussen Baarn en Lage Vuursche was een doorlopend bos;

En dit was een laan vol tamme kastanjes! Ik raapte er een kilo van op. Ik herinnerde me nog goed de wandeling met 5 kilo walnoten; en ik vind tamme kastanjes wel lekker maar het zijn geen walnoten dus een kilo was meer dan genoeg. Ik snap niet dat er in Nederland overal wilde kastanjes staan en zo weinig tamme!

Ik vond ook deze parelstuifzwammen; kwam er pas thuis achter dat ze eetbaar zijn!

Hierna kwam ik langs Bea maar haar hek zat potdicht dus maar niet op de koffie.

De geschiedenis van het pannenkoekendorp Lage Vuursche hangt nauw samen met Kasteel Drakensteyn. Al in de 13e eeuw zou hier een jachthuis gestaan hebben. Gerard van Reede liet het kasteeltje bouwen in 1640. Ik vond nog een wandeling die 'kasteel Drakesteyn' heette. Ik kwam in de verleiding die erbij te pakken, maar gelukkig kwam ik op het idee eerst even te googelen en de recensies waren zo teleurstellend dat ik blij was dat ik die wandeling niet heb ingelast.

Ik liep langs Soest en kwam langs de Lange en Korte Duinen;


Deze zijn ontstaan door overbeweiding van de heide met schapen. Om het zand een halt toe te roepen werd de Heuvelrug rond 1900 bebost. Nu zien we zandverstuiving als een zeldzame biotoop, die behouden moet worden. Om de 'zandmotor' gaande te houden wordt er een keer per jaar een grote hoeveelheid zand van de NO-hoek naar de ZW-hoek teruggebracht.

Voor ik bij Park Vliegbasis Soesterberg aan kwam, liep ik eerst langs een stel munitiebunkers;

 

Hier werd wel 1000 kg munitie per vierkante meter opgeslagen. Vanuit de lucht zijn de bunkers nauwelijks te zien door de bomen die er op groeien.

Daarna kwam ik bij het Nationaal Militair Museum;


In dit museum wordt aandacht besteed aan de betekenis van de Nederlandse Krijgsmacht in verleden, heden en toekomst. 

Kamp Zeist is in 1804 aangelegd door de Franse troepen. Na hun vertrek werd de legerplaats onder Nederlandse vlag voortgezet. In 1910 werd een militair vliegveld geopend. Tijdens WO I werden op het kamp 12.000 gevluchte Belgische militairen geinterneerd. In WO II was het vliegveld voor de Duitsers een belangrijke basis voor gevechtsvluchten op Engeland. De basis werd in 1945 door geallieerden verwoest. Vanaf 1954 werd het terrein mede gebruikt door de Amerikaanse luchtmacht, die in 1994 vertrok. Daarna stationeerde de Nederlandse luchtmacht er helikopters. Tussen 1999 en 2002 werd de vliegbasis gebruikt voor de rechtszaak over de Lockerbie-aanslag. De gebouwen werden vervolgens omgebouwd tot detentiecentrum voor asielzoekers. 

Tegenover het museum staat het fraaie uitzicht-paviljoen Belvedere, het oudste luchtvaartgebouw van Nederland; 


Het uitzicht;


Na het parkeerterrein kwam ik eerst in de Herdenkingstuin met het 'Gedenkteken Luchtvarenden' met een heleboel namen en data;





Hierachter ligt het Herdenkingsplein met het 'Monument voor Gevallen Vliegers';



Op het centrale monument staat; 'Aan onze gevallen kameraden'.

En op de plaquette naast het centrale monument staat dat dit monument werd opgericht in 1923 ter herinnering aan de gevallen kameraden van de Luchtvaartafdeling. In 1948 werd de door WO II ernstig beschadigde gedenkzuil gerestaureerd en van een nieuwe adelaar voorzien. Door de jaren heen heeft dit monument een bredere betekenis gekregen. 

Ik hoop hier eens terug te komen met Peter, die dit vast ook interessant vindt. er moet een 'atoombunker 600'  te zien zijn en shelters voor vroegere straaljagers. En het museum zag er ook veelbelovend uit.

Ik liep een stukje over de landingsbaan naar Soesterberg (die in het broedseizoen is afgesloten onder andere voor de veldleeuwerik).
In Soesterberg kwam de bus aanrijden dus ik trok een sprintje en omdat een dame de chauffeur aan de praat hield, redde ik het net.
Ik stempelde mijn OV kaart, de bus trok op en toen de dame eindelijk uitgepraat was, vroeg ik een beetje buiten adem of ik wel in de goede bus zat...
NEE! Had aan de overkant van de weg de bus moeten nemen.

Maar wat deed de buschauffeur? Hij zocht contact met 'mijn bus', en toen de bussen elkaar tegen kwamen, mocht ik uitstappen en bij de andere chauffeur instappen. Zonder halte in zicht!
Zo gaat dat in Soesterberg!!





.


About Me

My photo
Voorschoten, Netherlands
Ik ben dit blog in mei 2008 begonnen als vervanging van de nieuwsbrieven die ik regelmatig naar familie en vrienden opstuurde. Ik ben getrouwd met Peter, die voor een Nederlandse baggermaatschappij werkt, en we hebben 2 kinderen, Lilith (23 jaar) en Jillis (20 jaar). Sinds augustus wonen wij in Dubai en in Voorschoten. De kinderen studeren allebei in Nederland; Lilith IBA in Rotterdam en Jillis fiscaal recht in Leiden. Behalve in Nederland heb ik ook 4 jaar in Davos (Zwitserland), 3 jaar in Karratha en Geelong (Australie), 2,5 jaar in Janabiyah (Bahrein), 8 jaar in Singapore en 2 jaar in Jakarta (Indonesie) gewoond. Peter woont sinds een jaar meestal alleen in het buitenland; eerst een jaar Vitoria, Braziliƫ en nu in Dubai. Ik ben begonnen met diverse studies in de alternatieve gezondheidszorg. In mijn blogs schrijf ik over de belevenissen van ons gezin, over onze avontuurlijke vakanties en wat er verder nog in onze levens speelt.