Vandaag het laatste stuk van het Pelgrimspad! Nou ja - het eerste deel van het Pelgrimspad tussen Amsterdam en 's Hertogenbosch. Ik heb hem niet op de juiste volgorde gelopen maar wel elke kilometer afgelegd (en vaak meer) van het 206 km lange wandelpad.
Het was een prachtige dag en ik was weer eens heel erg vroeg wakker. Heerlijk als ik toch alleen loop; bed uit, douchen, eten klaar maken en gaan.
Om 7.30 uur parkeerde ik mijn auto in een buitenwijk van Drunen, en begon te lopen richting Nederhemert-Noord, in omgekeerde richting van het Pelgrimspad. Na een paar 100 meter stond ik voor een dilemma; 800 meter heen en weer extra lopen om de Mariakapel te bezoeken of niet? Ik besloot die maar eventueel voor de terugweg te bewaren.
Het was stralend weer en ik maakte een paar foto's van Elshoutse Wielen terwijl de zon langzaam op kwam;
Ik liep over de Zeedijk, die in de 11e eeuw werd aangelegd! Na de Sint-Elizabethsvloed van 1421, waarbij onder andere de Biesbosch ontstond, werd de Zeedijk versterkt en opgehoogd. Geel walstro is een plant die herinnert aan het overstromingen-verleden. Ik had een mooi uitzicht op de velen wielen, die aparte namen hadden, zoals Wieltje van Liempt, Gonnegat, of Snoekenwiel.
Er lopen ook reeën in dit gebied, maar helaas niet gezien.
Via Oud-Heusden naderde ik de vestingstad Heusden. Ondanks een geschiedenis van branden en belegeringen is Heusden nog vrijwel intact, hoewel de stad in 1968 grondig is gerestaureerd. Heusden heeft Hollandse vestingbouw, want in de 16e eeuw koos men voor de prins van Oranje in zijn strijd tegen de Spanjaarden. Het stadje telt 133 monumenten en vele mooie steegjes. Na de (auto)weg over de Gracht kon ik een eerste blik op Heusden werpen;
Heusden behoort met 10 andere vestingsteden tot de Zuiderwaterlinie. Heusden zelf lag op de grens van Graafschap Holland en de hertogdommen Gelre en Brabant.
Ik kon een eerste blik op het stadje werpen;
Maar de route liep eerst een stuk over de stadswal;
Op de vestingwal had je uitzicht op het vestinggeschut en aan de andere kant op de stad;
Hierna kwam ik bij Kasteel Heusden (of wat daar nog van over was);
Kasteel te Heusden stamt vermoedelijk uit de 12e eeuw. In de 13e eeuw werd het een waterburcht en in 1335 werd het in opdracht van hertog Jan III van Brabant verder uitgebreid met een achtkantige donjon van 40 meter hoog en muren van 4 meter dik. Rond 1425 nam Jacoba van Beieren regelmatig haar toevlucht tot het kasteel. Een blikseminslag in 1680 werd het kasteel fataal, mede doordat de donjon als opslag voor 16.000 pond buskruit, handgranaten en stincpotten werd gebruikt. Vrijwel het hele kasteel werd verwoest; in 1823 volgde de totale sloop. Na opgravingen in 1949 en een gedeeltelijke reconstructie in 1987 is er niets meer aan gedaan aan de ruine.
Tegenover de ruine staat de Catharijne kerk; eerste stenen werden gelegd in het begin van de 13e eeuw. Brand, hervormingen, sloop en de 2e Wereldoorlog brachten veel schade aan maar is ook gerestaureerd. Ook vandaag stond een deel van de kerk in de steigers, en de kerk was niet open.
In deze kerk moet ook het beeld van Maria van Heusden te zien zijn. Dit 14e eeuwse Mariabeeldje zou volgens overlevering tijdens de Elisabethsvloed in 1421 van Aalburg, tegen de stroom in, in Heusden zijn aangespoeld. Het is tijdens de beeldenstorm en in de Tweede Wereldoorlog door gelovigen gered. Het staat in een kapel naast de kerk, maar die was dus niet open.
Hierna liep ik om de oude binnenhaven en via een ophaalbrug naar de molen;
Ik wist het nu zeker (liep op de wallen al te twijfelen); maar ik was hier vorig jaar met Jaqueline ook geweest! Nou ja... heb een geheugen als een zeef.
De molen die hier staat is een standaardmolen; een middeleeuws en in Vlaanderen ontwikkelde molen waarbij het houten bouwwerk rotsvast steunt op vier steenblokken. De drie molens in Heusden zijn allemaal niet meer oorspronkelijk.
Vanaf de molen heb je zicht op de visbank;
Aan de voorkant heeft het 12 markante zuilen, maar door de horeca was het gebouw me niet opgevallen. Het stamt uit 1796 en vormde vroeger de verbinding tussen vismarkt en de haven.
Via een poortje, waarvan ik de naam en functie niet kon achterhalen;
kwam ik bij de Veer- of Waterpoort;
Deze gereconstrueerde stadspoort uit 1974 is op de originele fundamenten gebouwd. De naam verwijst naar het veer dat vanaf deze plek naar Nederhemert vertrok.
Na de Veerpoort kwam ik bij de restanten van de Herptse poort;
In 1579 brak de oude Maasdijk door waardoor de verdedigingsfunctie van de poort verviel en de poort in verval raakte. Paar huizen tegenover deze ruine;
Hierna kwam ik na anderhalve kilometer bij het veer over de Bergsche Maas. Dit water is in 1904 gegraven en de overtocht is gratis omdat destijds aan boeren en omwonenden is beloofd dat ze altijd kosteloos per pont konden oversteken.
Via het gehucht Bern liep ik zowaar door een klein bos rond Kasteel Nederhemert in Nederhemert-Zuid. Nederhemert-Zuid wordt plaatselijk 'het eiland' genoemd omdat het tussen de Afgedamde en de Bergsche Maas ligt. Er wonen 45 inwoners, en het dorpje bestaat uit een paar boerderijen, een speeltuin en het kasteel. Om het kasteel is zelfs een echt bos(je) waar ik nog goed op de weg moest letten ook;
Gelukkig had ik het kasteel als orientatiepunt dus kwam ik toch weer op de route uit. Het kasteel werd gebouwd rond 1300. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog brandde het kasteel volledig uit en pas in 2001 is gestart met restauratie. Het is nu als kantoor in gebruik en open voor bruiloften en op Open Monumentendag. Vandaag was het hek stevig op slot;
Helaas kon je maar weinig zien van de gracht om het kasteel;
Vanaf hier kon je met een pont over de Afgedamde Maas, en dan zou het nog een kilometer zijn naar het eindpunt, Nederhemert-Noord. Vanaf Nederhemert Noord zou het dik 2 uur terug met de bus naar Drunen zijn, en toen zag ik ook dat ik als ik terug zou lopen, over 5 km in Luttelherpt zou zijn, vanwaar ik een rechtstreekse bus naar Drunen zou kunnen nemen. Die bus reed elk uur dus ik zou een beetje door moeten lopen, maar het was heerlijk weer dus ik besloot dat te doen ipv 2 uur in bussen te moeten zitten. Het laatste stuk zette ik er echt flink de pas in en 2 minuten voor de bus zou komen, was ik bij de halte die mijn Iphone aangaf. Ik stond net de busdiensten te bestuderen, toen er van de tegenovergestelde richting een bus loeihard kwam aanscheuren... het zou toch niet...
Ja hoor. Toen ik naar de overkant liep om aan die kant de busdienst eens te bekijken, zag ik dat ik die bus had moeten hebben... hij was 2 minuten te vroeg en lekker doorgereden.
De volgende bus zou over een uur komen, en daarna ook nog een half uurtje in de bus... en als ik zou gaan lopen zou ik over die 8 kilometer terug naar de auto (een andere, wat kortere route dan de heenweg) ook anderhalf uur doen.
De keuze was snel gemaakt.
Onderweg kwam ik nog langs een sfeervol kerkhofje, maar weet niet meer of dat in Elshout was of ergens anders;
Een extra bonus was dat ik op de terugweg door Elshout ging en langs de Mariakapel liep. Goed dat ik er 's morgens dus geen omweg voor had gemaakt! Op de plaats van deze kapel was in de 12e eeuw Maria aan een boer verschenen; hij was dorstig en vlas aan het zaaien. Maria bood hem water aan en hij beloofde toen om een Mariakapel ter ere van haar te bouwen als het vlas rijp zou zijn. De volgende dag was het vlas al rijp en de boer bouwde een kapel met daarin een beeldje van Maria. Er zijn sindsdien diverse aanpassingen gedaan aan de kapel. Het oorspronkelijke beeldje bevindt zich in de Sint-Jan-Evangelistkerk. Op 31 mei wordt er nog elk jaar een processie gehouden. Hoewel de kerk wel open was, vond ik het beeldje niet... Maria werkte niet mee vandaag...
Toen ik bij de auto in Drunen aan kwam, door kerkbezoek toch nog iets later dan de bus erover zou hebben gedaan, moest ik toegeven dat die 28 km toch wel een hele trippel geweest waren! Maar absoluut geen spijt dat ik ook terug ben gaan lopen!
.
No comments:
Post a Comment