Blog Archive

Followers

Wednesday, February 11, 2015

Even wat prachtige foto's van Jillis...




















En nu nog een paar van Jillis en Layla op weg naar het prom;












Monday, February 9, 2015

Mijn eerste echte regendag in Jakarta


Ik zat er al maanden op te wachten.
En vandaag is het zo ver.

Het begon nog onschuldig met een yoga lesje dat verplaatst werd naar de hal omdat het een beetje nat was rond het zwembad;


Katie in 'fish pose'



Al snel bereikten ons na de les berichten van ouders die met kinderen volledig vast zaten op de snelwegen naar school.
En weer even later kwamen de eerste beelden op internet;





De rotonde in hartje Jakarta




















Ik waarschuwde Peter die om 16 uur zou landen en een dringende afspraak om 17 uur had. Maar hij was er om 16.50 uur; geen vertraging met zijn vlucht uit Singapore en geen oponthoud op de weg.
Ook Jillis was op de normale tijd thuis vandaag.

Maar een ouder van school wacht al sinds 1 uur vanmiddag op haar kleuters die met de chauffeur op de tolweg vast zitten en geen kant op kunnen. En het is nu 20.30...
geen eten, geen drinken, en geen wc.....




                                                                                                    .

Taman Mini Indonesia Indah

Met de Nederlandse vriendinnengroep met wie ik wel eens wandelingen maak gingen we woensdag 4 februari naar Taman Mini Indonesia Indah (= miniature park van mooi Indonesie).
Dit park is gebaseerd op diverse aspecten van de Indonesische cultuur, uitgespreid over 1 km2. Alle 33 provincies van Indonesie zijn vertegenwoordigd, maar vooral de 7 belangrijkste eilanden komen aan bod; Java, Sumatra, Kalimantan (Borneo), Sulawesi, Sunda Islands, Molukken en Borneo. De nadruk ligt op architectuur, kleding, dans, tradities, flora en fauna. Er zijn 14 musea, 3 theaters, waaronder een Imax bioscoop, een technologisch centrum, een waterpark, een vogel- en reptielen park, aquaria, bloemen parken, miniaturen van oa de Borobudur, souvenir winkels, restaurants en nog heel veel meer.
Het park is geopend in 1976 en wordt nog steeds uitgebreid. 
In het midden ligt een enorm meer, waarin op schaal de belangrijkste Indonesische eilanden liggen. Hier kun je met 2 kabelbanen links en rechts overheen;


In de kabelbanen heb je een prachtig uitzicht over het hele park. Hier kom je langs het Istana Anak-Anak. Binnen moet het een kinder paradijs zijn maar we zijn al wandelend door het park niet eens in de BUURT gekomen dus tja... kan het jullie niet vertellen.

Om het meer liggen replica's van de diverse bouwstijlen in Indonesie. Je kunt de huizen, die vrijwel allemaal op palen staan zoals hun originelen, van binnen bekijken en daar zijn kleding, meubels, sieraden en kunst uit die streek tentoongesteld;


Wij vonden het huis van Sarawak allemaal het mooist. Het was een complex van 7 gebouwen, dat bestond uit een hoofdgebouw van 9 kamers (de 2 kleine vierkante bouwwerken zijn kamers voor rijstopslag);


vergaderzaal
Adrianne en Joke



Gebedshuis

Zo hebben we nog een aantal huizen bekeken, maar we hadden het (gelukkig) allemaal snel gezien. Wij cultuurbarbaren hadden toch snel onze tax aan cultuur bereikt.
We besloten toen maar eens de vogelparken te bezoeken (grote gazen koepelvormige afscheidingen). Echter, toen we daar aankwamen begon het ontzettend te plenzen. We waren allemaal redelijk toe aan eten en de diverse restaurantjes waren van dermate kwaliteit dat we allemaal besloten om terug naar zuid Jakarta te rijden en daar wat te eten.

We vonden allemaal dat we een erg leuke ochtend gehad hadden, maar dat was meer te danken aan het gezelschap dan aan het park. Het was een beetje vergane glorie en meer geschikt voor Indonesische mensen dan voor verwende expats. Niemand was van plan hier met de kinderen nog eens naar terug te keren, ondanks dat spannende kasteel en het waterpark. Toch zeker geen spijt van ons tochtje; het was aardig om doorheen te lopen en weinig verkeer. Al is het hele park ook open voor auto's (hoe verzinnen ze het!). Deze ochtend was de Chinese president op bezoek en die liet zich zwaar bewaakt bij een paar attracties voorrijden. We vonden hem allemaal een sukkel. Niemand die hem hier zou herkennen.
Maar hij was niet de enige. Indonesiers die de beschikking hadden over een auto deden hetzelfde.
En tja... toen wij aan de andere kant van het park stonden te schuilen voor de plensbui, hebben we toch ook maar de chauffeur onze kant op laten komen...






                                                                                   .



Sunday, February 1, 2015

Sunda Kelapa

Woensdag, 28 januari stond Sunda Kelapa op het programma van de Explorers. (De Explorers zijn een onderdeel van de Heritage society, een internationale vereniging. De Explorers zijn onderverdeeld in groepjes van ongeveer 30 dames, die afhankelijk van de groep 1, 2 of 4 keer per maand een cultureel uitstapje organiseert)

Sunda Kelapa is de oude haven van Jakarta aan de Ciliwung rivier.
In 1596 voer het eerste Nederlandse schip daar de haven binnen. In Banten, de meest westerse provincie van Java, waren ze niet welkom en nu gingen ze het hier proberen; de specerijen handel lonkte!
In 1619 veroverde de VOC onder leiding van Jan Pieterszoon Coen de haven van Jayakarta en ze doopten de stad om tot Batavia. De Portugezen, Engelsen, Fransen en Denen hadden het nakijken en dit was het begin van de Gouden Eeuw voor Nederland.
De VOC bouwde in Sunda Kelapa in 1632 een timmer- en scheepswerf. De eerste uitkijktoren was in 1640 af, en het hoogste gebouw van Java.
In 1839 werd deze vervangen en 'de Uitkijk' stond als eerste op ons programma;






We mochten naar de bovenste verdieping en hadden een goed uitzicht op de haven aan de ene kant;



















En op de stad aan de andere;



















Het gebouw links zijn de voormalige pakhuizen van de VOC; tussen 1650 en 1750 sloegen ze hier de voorraden specerijen op. Nootmuskaat en peper waren zeer populair. Maar ook voorraden koffie, thee, katoen, koper en tin lagen hier opgeslagen.
Tegenover het maritiem museum liggen kleine winkeltjes en daarachter bevindt zich de oudste kampong van Jakarta.

Hier foto's van het vooraanzicht van dit straatje; een van de winkeltjes en de ingang van het maritiem museum in de voormalige pakhuizen van de VOC;




Museum Bahari (maritiem museum) opende in 1977 zijn deuren. Je kunt hier de maritieme geschiedenis van Indonesie beknopt bekijken; oa VOC scheepsmodellen en kanonnen, maar ook (vissers)boten van de hele Indonesisch archipel. Ook een kleine expositie van gereedschappen voor de scheepsbouw en navigatie.
Het was aardig om doorheen te lopen;


We waren met 27 dames en gelukkig wilden niemand elk bootje inspecteren.

Hierna liepen we inn vlot tempo over de vismarkt (wellicht geholpen door de reukpupillen);



En daarna maakten we een rondje door de oudste kampong van Jakarta. De dames van de organisatie hadden geadviseerd om wat snoep mee te nemen om uit te delen (waar 25 emails over en weer gingen ivm kindertandjes) en het gevolg was dat de Engelstalige dames strooiden met snoep, tandenborstels, pennen, stickers en haarelastiekjes, en de 5 Nederlandse dames dit Zwarte Pieten gedrag tenenkrommend aanzagen.
Impressie van de kampong, die voor een groot deel op palen is gebouwd;



Bijna elk huis heeft een (grote) tv; koelkasten heb ik niet gezien en wasmachines worden met een straat gedeeld. Het was de eerste stralende dag sinds weken regentijd en de was wapperde overal vrolijk;



We bezochten ook de oudste moskee van Jakarta maar daar liepen alleen een paar zeer sacherijnige moslims rond;




Lokaal supermarktje;



Daarna bezochten we met onze gids de lagere school van de Kampong. De dames van de organisatie hadden van te voren geld in gezameld en hier schoolspullen voor gekocht. De leraren keken zeer verheugd en de kinderen profiteerden van de afleiding die wij boden;

































Tot slot werden we over een paar houten roeiboten verdeeld en maakten we nog een tochtje door de 'grachten' van Sunda Kelapa;




We werden uitgelaten bij een vrachtschip die we ook nog mochten bekijken en daarna gingen we via een loopplank van 80 cm breed terug naar de wal. We werden hier om beurten overheen geloodst. Zelfs met een blinddoek om zou je nog je best moeten doen in het water te vallen maar daar denken sommigen toch anders over!





                                                                                      .




About Me

My photo
Voorschoten, Netherlands
Ik ben dit blog in mei 2008 begonnen als vervanging van de nieuwsbrieven die ik regelmatig naar familie en vrienden opstuurde. Ik ben getrouwd met Peter, die voor een Nederlandse baggermaatschappij werkt, en we hebben 2 kinderen, Lilith (23 jaar) en Jillis (20 jaar). Sinds augustus wonen wij in Dubai en in Voorschoten. De kinderen studeren allebei in Nederland; Lilith IBA in Rotterdam en Jillis fiscaal recht in Leiden. Behalve in Nederland heb ik ook 4 jaar in Davos (Zwitserland), 3 jaar in Karratha en Geelong (Australie), 2,5 jaar in Janabiyah (Bahrein), 8 jaar in Singapore en 2 jaar in Jakarta (Indonesie) gewoond. Peter woont sinds een jaar meestal alleen in het buitenland; eerst een jaar Vitoria, Braziliƫ en nu in Dubai. Ik ben begonnen met diverse studies in de alternatieve gezondheidszorg. In mijn blogs schrijf ik over de belevenissen van ons gezin, over onze avontuurlijke vakanties en wat er verder nog in onze levens speelt.