Workexperience day.

Jillis zit nu in year 11 (4e middelbare school) en net als Lilith 2 jaar geleden kreeg ook hij de mogelijkheid om een dagje mee te lopen op een bedrijf van een van de ouders van Tanglin Trust School.

Hij had gekozen voor een advocaten bureau, en hij was heeel erg blij dat hij was uitgekozen bij het bedrijf wat zijn eerste keus was.

Hij is met ons kleren gaan kopen, hij heeft voor het eerst zijn schoolschoenen gepoetst tot ze glansden en op de ochtend van vertrek zag hij er keurig uit. (zelfs zijn krullen heeft hij af laten knippen - SNIK!)

Dit was een schoolfoto van een paar weken eerder;

Ik was de hele dag erg benieuwd hoe hij het zou hebben, en toen hij eindelijk thuis kwam, was werkelijk het enige dat ik eruit gewrongen kreeg op mijn vraag hoe het was geweest;

'LEUK'.

Buddy

Buddy is een 15 maanden oude rescue dog.
Dat betekent dat hij op straat gezworven heeft, zonder halsband en chip, en op een gegeven moment gevangen is. Bij de hondenopvang heeft zo'n hond 5 dagen de tijd om een baasje te 'vinden' en anders krijgt hij een spuitje.

Buddy had het grote geluk dat een collega van Peter zich over hem ging ontfermen, en na de nodige bezoekjes aan de dierenarts is Buddy inmiddels van een broodmager, nerveus hondje uitgegroeid tot dit prachtige beest;

Omdat Diana en Marcel, de eigenaars, 3 weken op vakantie gingen in november en ze het een beetje sneu vonden om hem al die tijd in een kennel te stoppen, kwamen we overeen dat wij hem 2 keer 5 dagen in huis zouden nemen.

Nou, dit was een ander hondje dan Aiko, die in juni bij ons heeft gelogeerd. Ze zijn even oud, maar Aiko is ontzettend ondeugend en Buddy is alleen maar braaf. Hij haalt het niet in zijn kop om aan iets te zitten wat niet van hem is. Je kunt hem buiten in een bos rustig los laten lopen, want hij houdt je heel erg in de gaten. Als je je omdraait en terug gaat lopen, weet hij niet hoe snel hij naar je toe moet komen. 

De kinderen hadden ook beloofd hem uit te gaan laten. Ik deed het overdag, zij na schooltijd en het laatste rondje. Lilith was van de knuffels, Jillis van het spelen en eten gaven we hem om beurten. Toch had hij een grote voorkeur en dat was ik. Ik hoefde maar op te staan en hij stond direct ook op om als een hondje achter mij aan te lopen. En dan het liefst zo pal achter mij dat hij steeds op mijn slippers stond.

Ook heeft hij een grote voorkeur om precies in de keukendeur opening te gaan liggen zodat hij steeds overeind moet als iemand de keuken in of uit gaat.

En al was ik maar 10 minuten weg geweest, wat was hij uitzinnig van pure vreugde als ik weer thuis kwam. (Je zou willen dat man en kinderen ook maar HALF zo blij zouden zijn als ze mij zouden zien, haha!)

Ons parkietje negeerde hij, behalve als hij uit zijn kooi kwam en rond ging vliegen. Dan werd zijn jachtinstinct wakker. Het gevolg was dat Tarzan alleen eruit mocht als Buddy buiten in de tuin was, of in zijn bench ging liggen. Maar dan moest Tarzan het niet in zijn hoofd halen om op mijn schouder te gaan zitten. Dat werd niet gepikt door Buddy en hij blafte en piepte hij net zo lang tot Tarzan weer in zijn kooi zat.

In het weekend spelen de kinderen rugby op een veld op loopafstand van ons huis. Dus ging ik regelmatig met Buddy daar heen. Hij kreeg ontzettend veel aandacht en alle kinderen; iedereen zat toch al onder de modder dus hij mocht heerlijk tegen iedereen opspringen. 

Op een gegeven moment merkte ik dat hij heel erg veel dorst kreeg. Gelukkig zag ik ergens een tuinslang liggen; ik zette de kraan open en bood hem water aan. Nou... 1 slok en toen wilde hij al niet meer. Aansteller!! Ik besloot toen maar mijn eigen voeten eens af te sproeien, die ook onder de modder zaten. AU!!! Het water was door de zon op de tuinslang verschrikkelijk heet geworden. Arme hond. Daarom wilde hij maar 1 slok. Toen het water koeler werd, bood ik hem nog wat aan en ja hoor, toen heeft hij inderdaad heeel veel gedronken.

Omdat wij geen tijd hadden om hem 3 weken te nemen, bracht ik hem volgens afspraak naar de kennel. Ik hoopte dat hij het niet te erg zou vinden, maar...... het was haast onbehoorlijk hoe ONTZETTEND BLIJ hij was toen hij ontdekte waar we waren. Hij holde het laatste stukje, buiten de voordeur pakte een jongen de riem aan, hij klikte per ongeluk het klikje los, dus de riem had alle vrijheid. Buddy cirkelde van puur geluk om hem heen, de jongen viel bijna, daarna ging de voordeur opeens open en sleurde Buddy de arme knul hinkend naar binnen.
En ik.... IK KREEG NOG GEEN SPIJTIGE BLIK in mijn richting van de hond wiens grote liefde ik was geweest tijdens zijn logeerpartij. PLOP. Weg illusie.

Maar wel een geruststelling dat hij het in de kennel dus ook erg naar zijn zin heeft!

                                                                               .

The Farm

Omdat Jillis op schoolreisje was, en Lilith nu oud genoeg is om een paar dagen voor zichzelf te zorgen, besloten Peter en ik een paar dagen zonder kinderen op vakantie te gaan. Voor de 2e keer in 18 jaar!

Omdat Peter niet langer dan 5 dagen vrij kon nemen, besloten we naar een wellness resort in de Filippijnen te gaan; the Farm. Hier je kon golfen, er was een gym, er werden wel 15 verschillende massages gegeven en het had heerlijke hotelkamers, dus dat er ook yoga gegeven werd en het een detox resort was, nam Peter op de koop toe.

Ondanks dat het op anderhalf uur autorijden van Manilla lag, en de vliegtijd vanaf Singapore maar 3,5 uur bedroeg, zijn we om 10 uur 's morgens van huis vertrokken en kwamen we om 7 uur 's avonds daar aan. We kregen een glaasje kokoswater en nadat we de koffers in onze boomhut hadden gezet, gingen we hongerig naar het restaurant.

Het was al aarde donker, het resort werd schilderachtig verlicht met allerlei lampjes, we hoorden de krekels en de tjiktjaks, maar verder hadden we niet echt een idee waar we nu beland waren.

Het menu in het restaurant was fantastisch; je kon kiezen uit een veganistisch 5 gangen menu of zelf een diner samen stellen uit de kaart. Vlees, vis, en melkproducten ontbraken volledig, maar er werd wel wijn geschonken en Peter moest toegeven dat het hem prima gesmaakt had.

Hierna vonden we onze boomhut (met a/c) weer terug en gingen we heerlijk slapen onder dunne donzen dekbedjes.

De volgende ochtend moesten we er bijtijds uit; ik voor mijn 1e yoga les en Peter wilde niet op het heetst van de dag op de golfbaan doorbrengen.

Hij ging eerst nog ontbijten, en ik liep met mijn matje naar het terras van de 'South pool' waar de eerste yogales gegeven zou worden.

Het was een Filippijnse yogaleraar, slechts 1 beginner als medestudent maar de leraar wist er voor ons allebei een uitdagende les van te maken.

Na afloop had ik mijn ontbijt ruim verdiend, dat oa bestond uit een vruchtensalade, raw granola met kokosmelk, kokospannenkoekjes en gember/limoen/honing thee. Overheerlijk!!

granola

Hierna had ik me ingeschreven voor een kokosnoten toer. Geen idee wat het inhield, maar ik ben dol op kokosnoten dus ik stond er helemaal voor open. 

Het bleek dat op the Farm een eigen kokosnotenbomen plantage was (en een biologische groentetuin). Er was een ruimte waar de kokosnoten bewerkt werden, hier werd de rondleiding gehouden;

Hier kwam ik er eindelijk achter wat nu het verschil was tussen jonge en oude kokosnoten (leeftijd en inhoud). De oude (bruine) noten werden hier doormidden gehakt, het water opgevangen en het dikke taaie vlees met een soort 'citruspers' (midden boven de groene bak) eruit geraspt. Dit rasp werd in een doek gedaan en met een handpers (rechts) geperst tot cocosnotenmelk. (heerlijk!!)

Na 2 keer persen werd het kokoswater erbij gedaan en daarna ging de emmer naar de fermentatie ruimte (links);

Na ongeveer 14 uur op 28 graden zijn er drie lagen in de emmer; drap, olie en melk.

De melk wordt gebruikt voor recepten, de olie wordt gefilterd (rechter foto) en de drap... dat weet ik niet zo goed meer, maar ik dacht dat ze dat gebruikten om zeep van te maken.

Hierna volgde ik nog een yoga les en ging nog een wandeling maken over het terrein. Het was enorm uitgestrekt en schitterend aangelegd;

uitzicht tijdens mijn yoga lessen

onder dit afdak werd er yoga gegeven; hier achter lag een klein 'amfi theater' voor  theorie lessen (je ziet nog net de trapjes)

Er waren 2 zwembaden verdeeld over het terrein met ligstoelen en lig'hutjes';

Overal stonden beelden, potten, watervalletjes en prachtige planten. Elke dag ontdekte je wel weer een ander plekje. Dit was mijn favoriet;

Na het hele terrein uitgebreid verkend te hebben, ging ik terug naar onze boomhut, waar ik alle zeepjes, scrubjes en shampoo ging uitproberen in de badkamer. Alles was op basis van kokosnoot en op the Farm geproduceerd. Vooral de scrub vond ik heerlijk. Peter is na 1 dag en ik na 3 dagen overstapt op normale shampoo; je haar werd er toch wel heel vet van.

Onder de boomhut was ook nog een heerlijk ruimte waar je kon lezen, mediteren of de binnenkant van je oogleden bestuderen.
Deze boomhutten waren de kleinste accommodatie op het terrein; de top attractie waren een paar enorme, ommuurde villa's met eigen zwembad voor de Brat Pitjes onder de gasten.

Hierna kwam Peter terug van golf en hebben we samen van de lunch genoten.

Hierna is Peter een uur de gym ingegaan voor een groepsles, hij bleek echter de enige dus hij is door een personal trainer flink afgebeuld.

Ik ben naar een kookles gegaan. Behalve massages en de golf zitten alle excursies en lessen inbegrepen bij de kamerprijs. Ook werd er elke middag thee geserveerd in een paviljoen, met kleine hapjes, waar je andere gasten kon ontmoeten. Veel gasten komen er voor een 7 of 10 daagse detox, maar een vriendin, die hier ook geweest was, had me aangeraden dat niet te doen. Zonde van al dat lekkere eten en soms heb je dan ook niet genoeg energie om het programma mee te doen. 

Er was ook elke dag een wandeling bij zonsopkomst en zonsondergang. Helaas had ik mijn gymschoenen vergeten dus daar maar niet aan meegedaan (The Farm ligt midden in de jungle).

Maar er was zo veel te doen, we hebben niet eens veel met een boekje aan het zwembad kunnen liggen.

De laatste dag was er een yogadocent waar ik helemaal niks aan vond, en toen ben ik zelf maar mijn eigen ashtanga yoga gaan beoefenen. Er kwam toen ik bezig was nog een andere yoga student, die heel enthousiast aan bood wat foto's van mij te maken. Hier een kleine impressie;

De dagen vlogen om. 

Zondag 27 oktober vlogen we weer naar huis, en waren precies op tijd om Jillis van het vliegtuig te halen die terug kwam uit Nepal. 

5364

Base camp Mt Everest

Jillis heeft van 12 t/m 27 oktober met 17 andere kinderen van de Tanglin Trust School een tocht gemaakt naar het base camp van de Mount Everest.

Na aankomst in Kathmandu kregen ze een briefing van de organisatie, en een inspectie van hun spullen. Wat niet aan de eisen voldeed kon ter plaatse nog gehuurd worden;

Jillis staat geheel rechts.

De volgende dag vlogen ze naar Lukla op 2900 m. hoogte. Een dag later begon vanuit Lukla de wandeltocht naar het base camp.

hangbrug

Via Phakding (2660 m) liepen ze vervolgens naar Namche Bazaar (3440 m) waarna er een rustdag ingelast werd. De week hiervoor was het slecht weer geweest, zodat er verschillende expedities niet verder konden en de logementen vol liepen. Gelukkig werd voor de komende week uitstekend weer verwacht.

uitzicht op Khungde vanaf Namche Bazaar

Na de rustdag ging de trek via Deboche (3660 m) naar Pheriche (4270 m). Na Deboche werd de eerste foto van de Mt Everest gemaakt;

Sneeuw bij Periche

groep in Periche. Jillis bovenaan links

Hierna waren er overnachtingen in Lobuche (4930 m) en Gorak Shep (5184 m)

Op weg naar Gorak Shep

Langzaam begonnen er kinderen last te krijgen van hoogteziekte. In Gorak Shep moest er zelfs een meisje van de groep met een helicopter acuut terug naar Lukla. Voor haar eindigde de expeditie hier.

gebedsvlaggen 

In Gorak Shep konden de kinderen zelf een keuze maken of ze een extra rustdag namen, of een poging deden naar de top van Kalar Pattar (5585 m). De helft van de groep heeft het gedaan; Jillis besloot een rustdag in te lassen want hij had aardig last van hoofdpijn.

Kalar Pattar met uitzicht op de Mt Everest.

Maandag, 21 april ging de hele groep -16 kinderen- op pad naar het Base Camp (5364 m). 

Mt Everest bij zonsopgang

Jillis vertelde dat het best zwaar was; 

maar de hele groep heeft het gehaald;

Jillis is de 4e van rechts

Er werd weer overnacht in Gorak Shep, en de volgende dagen zijn ze via dezelfde route teruggelopen naar Lakla.

terug naar Namche Bazar

bij het Everest Memorial in Periche (Jillis is de 3e van links)

Ondertekenen van de teambanner in Lukla (Jillis gebukt midden boven)

Zondagavond, 27 oktober konden we ze weer afhalen van het vliegveld, om 23 uur. Jillis was aardig dwars af, maar het viel nog niet eens tegen. Ook de dampen uit zijn rugzak waren niet ondraaglijk. En dat met slechts 3 keer douchen in 16 dagen, want dat moest je apart betalen en een douche kostte US 7,-. Hij had duidelijk andere prioriteiten voor zijn zakgeld!

Tja, en dan maandag weer op tijd op en naar school. Hij had 4 lesdagen gemist dus een overvol programma komende weken!

                                                                                             .