Workexperience day.

Jillis zit nu in year 11 (4e middelbare school) en net als Lilith 2 jaar geleden kreeg ook hij de mogelijkheid om een dagje mee te lopen op een bedrijf van een van de ouders van Tanglin Trust School.

Hij had gekozen voor een advocaten bureau, en hij was heeel erg blij dat hij was uitgekozen bij het bedrijf wat zijn eerste keus was.

Hij is met ons kleren gaan kopen, hij heeft voor het eerst zijn schoolschoenen gepoetst tot ze glansden en op de ochtend van vertrek zag hij er keurig uit. (zelfs zijn krullen heeft hij af laten knippen - SNIK!)

Dit was een schoolfoto van een paar weken eerder;

Ik was de hele dag erg benieuwd hoe hij het zou hebben, en toen hij eindelijk thuis kwam, was werkelijk het enige dat ik eruit gewrongen kreeg op mijn vraag hoe het was geweest;

'LEUK'.

Buddy

Buddy is een 15 maanden oude rescue dog.
Dat betekent dat hij op straat gezworven heeft, zonder halsband en chip, en op een gegeven moment gevangen is. Bij de hondenopvang heeft zo'n hond 5 dagen de tijd om een baasje te 'vinden' en anders krijgt hij een spuitje.

Buddy had het grote geluk dat een collega van Peter zich over hem ging ontfermen, en na de nodige bezoekjes aan de dierenarts is Buddy inmiddels van een broodmager, nerveus hondje uitgegroeid tot dit prachtige beest;

Omdat Diana en Marcel, de eigenaars, 3 weken op vakantie gingen in november en ze het een beetje sneu vonden om hem al die tijd in een kennel te stoppen, kwamen we overeen dat wij hem 2 keer 5 dagen in huis zouden nemen.

Nou, dit was een ander hondje dan Aiko, die in juni bij ons heeft gelogeerd. Ze zijn even oud, maar Aiko is ontzettend ondeugend en Buddy is alleen maar braaf. Hij haalt het niet in zijn kop om aan iets te zitten wat niet van hem is. Je kunt hem buiten in een bos rustig los laten lopen, want hij houdt je heel erg in de gaten. Als je je omdraait en terug gaat lopen, weet hij niet hoe snel hij naar je toe moet komen. 

De kinderen hadden ook beloofd hem uit te gaan laten. Ik deed het overdag, zij na schooltijd en het laatste rondje. Lilith was van de knuffels, Jillis van het spelen en eten gaven we hem om beurten. Toch had hij een grote voorkeur en dat was ik. Ik hoefde maar op te staan en hij stond direct ook op om als een hondje achter mij aan te lopen. En dan het liefst zo pal achter mij dat hij steeds op mijn slippers stond.

Ook heeft hij een grote voorkeur om precies in de keukendeur opening te gaan liggen zodat hij steeds overeind moet als iemand de keuken in of uit gaat.

En al was ik maar 10 minuten weg geweest, wat was hij uitzinnig van pure vreugde als ik weer thuis kwam. (Je zou willen dat man en kinderen ook maar HALF zo blij zouden zijn als ze mij zouden zien, haha!)

Ons parkietje negeerde hij, behalve als hij uit zijn kooi kwam en rond ging vliegen. Dan werd zijn jachtinstinct wakker. Het gevolg was dat Tarzan alleen eruit mocht als Buddy buiten in de tuin was, of in zijn bench ging liggen. Maar dan moest Tarzan het niet in zijn hoofd halen om op mijn schouder te gaan zitten. Dat werd niet gepikt door Buddy en hij blafte en piepte hij net zo lang tot Tarzan weer in zijn kooi zat.

In het weekend spelen de kinderen rugby op een veld op loopafstand van ons huis. Dus ging ik regelmatig met Buddy daar heen. Hij kreeg ontzettend veel aandacht en alle kinderen; iedereen zat toch al onder de modder dus hij mocht heerlijk tegen iedereen opspringen. 

Op een gegeven moment merkte ik dat hij heel erg veel dorst kreeg. Gelukkig zag ik ergens een tuinslang liggen; ik zette de kraan open en bood hem water aan. Nou... 1 slok en toen wilde hij al niet meer. Aansteller!! Ik besloot toen maar mijn eigen voeten eens af te sproeien, die ook onder de modder zaten. AU!!! Het water was door de zon op de tuinslang verschrikkelijk heet geworden. Arme hond. Daarom wilde hij maar 1 slok. Toen het water koeler werd, bood ik hem nog wat aan en ja hoor, toen heeft hij inderdaad heeel veel gedronken.

Omdat wij geen tijd hadden om hem 3 weken te nemen, bracht ik hem volgens afspraak naar de kennel. Ik hoopte dat hij het niet te erg zou vinden, maar...... het was haast onbehoorlijk hoe ONTZETTEND BLIJ hij was toen hij ontdekte waar we waren. Hij holde het laatste stukje, buiten de voordeur pakte een jongen de riem aan, hij klikte per ongeluk het klikje los, dus de riem had alle vrijheid. Buddy cirkelde van puur geluk om hem heen, de jongen viel bijna, daarna ging de voordeur opeens open en sleurde Buddy de arme knul hinkend naar binnen.
En ik.... IK KREEG NOG GEEN SPIJTIGE BLIK in mijn richting van de hond wiens grote liefde ik was geweest tijdens zijn logeerpartij. PLOP. Weg illusie.

Maar wel een geruststelling dat hij het in de kennel dus ook erg naar zijn zin heeft!

                                                                               .