Mam, heb jij voor mij....

Sinds haar verjaardag heeft Lilith bijna elk weekend wel een feestje... iedereen wordt 18. Dit weekend was het Sophie die jarig werd, en zij had bedacht dat ze een jaren 60 feestje wilde geven.

Dus; 

'mam.... heb jij iets voor mij??'

'Ha. Wat heb je zelf in je hoofd?'

Komt ze gelijk met 5 jurken naar beneden... allemaal jaren 60 in haar ogen. En allemaal mijn allernieuwste natuurlijk. Een paar heb ik gelijk verboden, een paar sloegen nergens op, maar er was er eentje... wel...

En weet je wat het ergste was??

Ze staan haar ALLEMAAL leuk!! 

Nog een zegen dat haar voeten 2 maten kleiner zijn dan die van mij!

                                                                             .

Touch rugby

Lilith zit nu een al een paar jaar op touch rugby. Ze is lid geworden van het rugbyteam van Jillis (Tanglin Rugby Club) en ze zit ook in het schoolteam.
Gemiddeld staat ze 3 keer per week op het veld, meestal in de brandende zon. 

Afgelopen zaterdag was er een toernooi aan het eind van de middag. Om half 7 belde ze op dat ze in de finale stond.
Dus ja... wat doe je dan?

Je draait het gas onder de pannen uit en op naar het rugby veld;

Helaas, het support van Peter en mij mocht niet baten... ze verloren tegen het team van United World College.

Dames 'under 18' met hun trainers. 

Een hoop meiden-lol, en blij met hun zilveren plak;

En dan... als toetje op een hele dag rugby, nog een paar partijtjes mixed touch rugby met een paar boys;
































                                                                                       .

Tanglin Trust School Senior Award Evening

Twee weken geleden kregen we een prachtige uitnodiging op officieel papier, waarin ons, de ouders van Lilith van der Hulst, werd medegedeeld dat onze dochter maar liefst 2 awards gewonnen had. Waarvoor, dat was nog een verrassing. Maar we werden van harte uitgenodigd voor de jaarlijkse Tanglin Trust School Senior Award Evening, of we wel even wilden antwoorden of we konden komen en of we de rest van de familie wilden thuis laten.

Nou, omdat het op een woensdagavond was, zou Peter in Jakarta zijn, dus ik zou de enige zijn van ons gezin die dit gebeuren kon meemaken.
Lilith en ik deden er nogal lacherig over. Zelfs de dress code voor ouders (smart casual) en voor de genomineerden (volledig uniform) werd voorgeschreven.

Er zat nog een prijs aan de award; Lilith kreeg voor elke award een aantal boekenbonnen die ze binnen een week moest gaan uitzoeken in de winkel.

Eindelijk brak de avond aan.
Het was in de grote toneelzaal van school, iedereen zat op een stoel met naam, de kinderen op volgorde van opkomst aan de zijkanten.
Tot mijn grote verrassing zat er 1 stoel naast me de enige andere Nederlandse moeder, Janna, die een zoon in year 12 op Tanglin had zitten. We waren aangenaam verrast, en begonnen direct lekker te kwekken. De man tussen ons in bood al heel snel aan te ruilen van stoel, wat we natuurlijk graag aannamen.
(Voor alle duidelijkheid; Jillis zit in year 11 en Lilith in year 13)

Al snel begon Mr Turrell, directeur, aan zijn openingsspeech. Hierbij werd nog eens fijntjes benaderd wat een ontzettend succesvolle school Tanglin wel niet was. Tanglin biedt het IB programma (naast de Engelse A levels) pas sinds 5 jaar aan en heeft nu al de beste examen resultaten van de hele wereld. Mwah... geen kunst als ze kinderen na de 5e klas (=4e klas middelbare school in Nederland) van school sturen die matig presteren, en alleen de beste leerlingen het IB laten volgen (de rest doet A levels).
En daarbij komt dat ze zoveel schoolgeld vragen, dat het mogelijk is dat Lilith gemiddeld met 6 kinderen (soms nog minder) in een klas zit.

Uiteindelijk was hij klaar met zijn loftrompet (die meer gericht was op de school dan op de studenten) en mochten de eerste kinderen stuk voor stuk langskomen. Ze kregen een handje van de adjunct directrice en uitgekozen boeken. Hierbij las de directeur een stukje voor over de uitmuntende prestatie van de leerling.
Het verliep als een geoliede machine. De kinderen kwamen van links aanlopen, handje, praatje, boekje, foto moment, applaus en rechts verlieten ze het podium. Liepen achter het zwarte scherm op het podium weer naar links, moesten daar wachten tot de hele rij waarin ze zaten, hun rondje hadden gemaakt, en vervolgens kon de hele rij gezamelijk weer aanschuiven.

Maar het was natuurlijk te saai voor woorden dus Janna en ik kletsten er lekker op los, we zaten mooi op de achterste rij. 
Haar zoon Thomas was het eerst aan de beurt. Hij had vorig jaar zijn IGCSE examen gedaan, en had maar liefst 8 (van de 10) vakken met een A* afgesloten. Maar hij was nog niet eens de knapste; er waren 3 kinderen die 10 keer een A* hadden. (ik geloof niet dat ik volgend jaar risico loop dat ik me weer door deze avond heen moet worstelen voor Jillis die in juni zijn IGCSE gaat doen).

Eindelijk was Lilith aan de beurt; zij kreeg haar eerste award voor Duits. Ze had niet alleen een 7 op haar eindrapport vorig jaar (dat is het hoogst haalbare cijfer voor IB) maar ze had ook nog in haar pauze bijles gegeven aan een student, haar inbreng in de klas was uitmuntend, haar huiswerk uitstekend, haar uitspraak vlekkeloos... bla bla bla.

Hierna kwam een muzikaal intermezzo;

en vervolgens kwam Lilith weer op voor haar 2e award, voor Business and Management.

Ik had het te druk met mijn camera, die opeens niet meer aanwilde, dus ik heb deze loftrompet niet helemaal meegekregen. 

(er waren een paar andere kinderen die ook 2 awards kregen, en 1 meisje kreeg er zelfs 3)

2 foto's die school heeft gemaakt en opgestuurd.

Vervolgens kwam er een koortje dat een liedje ging zingen, en de laatste 5 minuten kregen de head-girl and head boy van year 13 de kans om leerkrachten en school te bedanken.

Toch was het leuk om een keertje mee te maken.

Na afloop stond er nog een buffetje klaar met vooral kaasjes, broodjes, olijven en mini taartjes.

En thuis vond ik in mijn inbox een mailtje waarin bedankt werd voor de aanwezigheid, en dat we het rustig mochten laten weten als we meerdere exemplaren van het programma boekje voor familie en vrienden wilden ontvangen.

Dus.... roept u maar.

En de volgende dag vond ik een paar foto's in mijn inbox;

Tja, organiseren kunnen ze wel, die Engelsen!!

                                                                                    .

Werk

Jillis past heel regelmatig op bij Nederlandse gezinnen in de buurt. Hij is ongekend populair.
Zaterdagavond ging hij bij een nieuw gezin oppassen. Voor hij wegging, was hij zijn computer aan het inpakken.
Zowel Peter als ik zeiden bijna tegelijkertijd hier iets van. Dat hij tijd moest besteden aan de kinderen en niet achter zijn computer moest duiken.

Zijn reactie; 'Gaan JULLIE nu vertellen hoe IK mijn werk moet doen??!'



                                                                   .

Lilith 18 jaar; HOUSEPARTY!!

Lilith had maar 1 wens voor de viering van haar 18e verjaardag; samen met de Deense Nicolai, die 17 werd, een houseparty geven bij ons thuis. We hebben echt nog geprobeerd haar op andere ideeen te brengen, maar dit was wat ze wilde en onze prinses wordt maar 1 keer 18 (gelukkig!!) dus... vooruit dan maar.

Peter zag het allemaal nog redelijk laconiek in, maar ik had verhalen gehoord van mijn vriendinnen... pfff... ik ging er steeds meer tegenop zien! 

De voorbereiding verliep 'zorgeloos'; 'mam, je hoeft je nergens mee te bemoeien, wij regelen alles zelf'. jaja.
Ik heb het ultimatum gesteld dat ik Nicolai voor woensdag wilde zien (het feest was vrijdag), om eens door te spreken wat ze nu allemaal in hun hoofd hadden. Nou... vooral alcohol natuurlijk. Ze hadden een vrij ruim budget, 2 paar ouders die sponserden en ze hadden hun gasten gevraagd geen kadoos te kopen maar een bijdrage in de kosten of in natura (een fles van het een of ander)
Ze hadden maar liefst 80 klasgenoten uitgenodigd (echt, mam, het kan niet minder, we hebben er al zo veel NIET gevraagd). jaja.


Maar goed, het boodschappenlijstje.
Dat bestond voornamelijk uit een biertap, 'champagne' en de 'shotjes'.
Een biertap is hier duurder dan blikjes bier, en champagne is hier onbetaalbaar, maar ze wilden gewoon iets met een ploppende kurk. Prosecco heb ik hier nog niet gezien, maar nep -champagne is er volop.
Ik mocht pizza's, chips, en rauwkost met dip kopen, op een erg krap budget, zodat zij meer hadden voor de drank. De slimmerds. Dus donderdag ben ik naar de goedkoopste supermarkt gegaan en daar ontdekte ik nep-champi voor 7 euro, heel goedkoop voor hier. Ik stuurde Lilith gelijk een sms, want Nicolai zou vrijdagmiddag de drank gaan kopen. Ik had al met Peter gesproken over die biertap, en hij vond dat 1 vat wel erg weinig was. Dus ik Lilith influisteren dat als ze nu naar die goedkope supermarkt zouden gaan voor die nep-champi, hadden ze nog ruim geld over voor een 2e tap. (hun nep-champi was op het dubbele bedrag gebudgetteerd.)
Maar... achter mijn rug bedacht Lilith dat ik me er dus niet zo mee moest bemoeien, dus vrijdag bleek dat ze de tip nooit door had gegeven aan Nicolai, die dus aan kwam kakken met heel veel flessen nep champi voor de dubbele prijs en met maar 1 vaatje bier, en wat extra flesjes corona.

Prompt begon Peter te panieken dat er niet genoeg bier zou zijn, en daar was ik het dus volledig mee eens, maar ik vond ook dat Lilith dan maar op de blaren moest zitten. Bovendien was er zoveel wodka, bacardi, tequila, baileys en weet ik allemaal wat, dat ik hem kon overtuigen dat we het maar eens moesten aan zien en we altijd nog naar de supermarkt op Holland village konden gaan die 24 uur open is.

De jongens die de drank kwamen brengen, vrienden van Nicolai, waren erg druk met het opzetten van de bar, ze waren 'lekker' vroeg gekomen en ze konden al bijna niet met hun vingers van de tap afblijven. Ik bood aan voor het hele zooitje te koken. Ik had spagetti carbonara met een salade; ik had dit al zien aankomen dus ik had zeer ruim ingekocht. Iedereen wilde wel mee eten, behalve 1 jongen die vegetarisch was. Ik vroeg hem of hij dan de spekjes er niet uit wilde vissen, maar hij zei dat hij dan wel alleen sla zou eten. Toen Lilith mij vertelde dat hij Joods was, bood ik aan pasta pesto voor hem te maken, en dat was ok.
Om 7.15 uur had ik het eten klaar, en ongeveer 8 jongens, plus mijn gezin, plus een vriendje van Jillis, begonnen op te scheppen. Kleine porties, en de sla werd gemeden alsof er kakkerlakken in zaten. (mijn gezin is gedrild dus die namen braaf maar een grote schep). De pasta pesto werd niet aangeraakt want de Joodse jongen 'had eigenlijk geen honger'. ARRGGHH.

Een vriend van Nicolai kwam met een vriend de geluidsinstallatie opzetten. Hij is dj in zijn vrije tijd, hij had enorme speakers, een lichtshow met stoom, en gelukkig wilden die 2 ook wel mee eten want er was nog ruim.

Om 7.30 konden ze het niet langer uithouden, de volume knop ging omhoog en het eerste biertje werd getapt, het eerste shotje achterover geklokt en tussen 8 en 9 druppelden de andere 70 gasten binnen.










































De muziek was zowaar erg leuk, iedereen stond regelmatig op de dansvloer en ik moest toegeven, dat ik me op een gegeven moment uitstekend liep te vermaken (met het dweilen van de vloer achter de bar en het opruimen van halfvolle glazen). Wie had dat gedacht.

Om 9.15 uur was de eerste stomdronken.
Zijn vrienden belden een taxi, die kwam, maar hij had de situatie direct door en wilde de jongen niet meenemen. (geef hem eens ongelijk)
Toen werd er besloten dat Zander hem thuis zou brengen, met een taxi en een kostzak. Er bleek echter een klein probleempje... hij was deze zomer verhuisd en wist zijn adres niet meer. En niemand anders wist het. Hij was ook de code van zijn mobieltje vergeten... maar Zander had hem 's middags ergens opgepikt, dus hij besloot daar maar naar toe te gaan en dan hopen dat die jongen ergens iets zou gaan herkennen... we hebben ze allebei niet meer terug gezien die avond.
(de volgende ochtend stond Zander voor de deur om zijn rugzak op te halen die nog bij ons lag, en hij vertelde dat ze heel lang in cirkeltjes door een wijk gereden hadden voor de jongen eindelijk thuis was. De dronken jongen had ook geen geld bij zich, en Zander had net genoeg om de rekening te betalen en zelf nog naar huis te komen, dus hij is niet teruggegaan naar het feest...)




























Om 9.30 deed ik de eerste pizza in de oven, chips stond al op tafel, en ik maakte rauwkost met dipsaus. En laten ze nu met z'n allen aanvallen op die rauwkost! Snap jij dat?? (krijgen ze vast thuis niet!)

Voor 10 uur was nummer 2 dronken. Een beul van een jongen, die een half uur de toiletpot heeft zitten omarmen en daarna in het gras in slaap is gevallen. Na een uur was hij opeens verdwenen, geen idee met wie maar iedereen zei dat het goed was.

Om 10.30 uur kwam de politie. Singaporese regels; geen herrie na 10.30 uur. Ze vertelden Peter dat ze buiten het hek zouden blijven staan, en gaven ons 10 minuten om het volume aan te passen. Dus dat deden we. het waren nog heel redelijke agenten, en Peter had met ze afgesproken, dat als ze nog meer klachten zouden krijgen, ze eerst hem even zouden bellen.

Ik was door een vriendin geadviseerd alle slaapkamers op slot te doen. Peter vond het niet helemaal nodig, maar toen ik opeens aan het eind van de middag de sleutels vond, hebben we dat toch maar gedaan. Rond 11 uur heeft de kamer van Lilith een paar tellen open gestaan maar gelukkig zag Peter een meisje die zich met kleren en schoenen en al in het bed van Lilith wilde nestelen... dat heeft hij toen met een zeer barse stem verboden, meisje terug naar beneden en deur weer op slot.

De volgende actie was, dat het bier op was. Maar Lilith en Nicolai vroegen ons niet extra te gaan halen, er was nog zat andere drank dus we boden het ook maar niet aan.
Ik heb wel 2 enorme kannen water neer gezet op de 'bar' en surprise surprise.... iedereen ging heel veel water drinken.

Rond 12 uur begonnen de eerste gasten al naar huis te gaan. Het bleek dat heel veel kinderen mee gingen doen aan de trials de volgende dag op school, om in het rugby/voetbal/weetikveel team te komen. De jongens waren om 8 uur aan de beurt, de meisjes om 11.30. Lilith had dus mazzel; zij hoopt in het touch rugby team te komen.
Veel kinderen bedankten mij keurig voor het feest, en iedereen zei dat het heel erg leuk was geweest, en dat ze het jammer vonden dat hun ouders het niet goed zouden vinden; een 18e verjaardagsfeestje in hun huis! Een meisje zei zelfs dat ze Peter en mij zo ontzettend relaxed vonden de hele avond. haha.

Rond 1 uur was de laatste weg, alleen de dj was nog over (en een vriendin van Lilith die zou blijven slapen). De dj was ook de enige die serieus hielp opruimen, en het bleek dat hij zijn ouders niet te pakken kreeg. Die zouden hem komen ophalen, en die enorme geluidsboxen kregen wij ook niet in de auto. Dus we boden hem maar aan om ook te blijven slapen (konden wij ook naar bed, want het was inmiddels toch bijna 2 uur)


Nou, helemaal niks kapot, mijn witte bankjes zijn nog steeds wit, alleen mijn marmeren vloer plakt nog steeds, zelfs na 3 keer moppen.
We zijn nog nooit zo blij geweest  met de douche in de toilet beneden; gewoon de douchekop op de wc, vloer en tegels!

De volgende ochtend was ik (zoals elke dag, dus nu ook) om 6 uur wakker, dus ik de vloer en de trap nog een keer geboend, de keuken opgeruimd, de koelkasten heringedeeld, en de tuin opgeruimd. Rond 10 uur de pubers wakker gemaakt, ontbijt gemaakt voor iedereen, toen Lilith naar het rugbyveld gebracht... en toen had ik tijd voor mijn eigen ontbijt!
Peter heeft de meubels weer teruggezet, de tuinslang over het terras en op de stoep voor ons huis laten gaan. De blikjes van straat en uit de goot gevist en daarna was het tijd voor zijn golfles.
Ik had bedacht even te gaan liggen, Jillis was inmiddels naar voetbal en de dj was met de taxi vertrokken; zijn ouders waren nog steeds niet in staat hem op te halen, en ik was BIJNA in slaap, toen de telefoon EN de deurbel ging; de biertap werd opgehaald en Lilith kon weer opgehaald worden.
Ik had me opgegeven voor een meditatieles aan het eind van de middag; ik had al voorzien dat ik wat brakkig zou zijn voor iets actievers, maar ik heb ook van de meditatieles afgezien omdat ik bang was zittend in slaap te vallen.


Nou... wat een HEERLIJK vooruitzicht dat dit het laatste verjaardagsfeestje was van Lilith bij ons thuis.... INSHALLAH!





                                                                                .

Dag 1 van onze vakantie in Griekenland (augustus 2013)

We kwamen na een goede vlucht om 12.30 uur aan. We hebben allemaal liggen slapen, heerlijk.
Eerst de huurauto opgehaald en direct naar het hotel, leve de tomtom. Het was ook niet druk op straat. Alleen die Griekse letters op de borden zijn wel een uitdaging. Het bleek een prachtig hotel, dus iedereen blij.
Na een korte pauze zijn we de stad ingegaan. Het was inmiddels bijna vier uur, nog steeds warm maar wel te doen.
De acropolis en omgeving wilden we voor morgen bewaren, dus eerst maar naar het parlementsgebouw gegaan. Dat is 160 jaar geleden gebouwd en eerst heeft de koning er gewoond (die in 1974 werkloos werd). Nu zit de regering er, je kunt er niet in, maar voor het gebouw is een monument van het graf van de onbekende soldaat, waar 2 Evzones de wacht houden. Deze soldaten, met rokjes en pompoenen op hun klikklak schoenen, worden elk uur afgewisseld in een korte ceremonie. 

We hebben hier ruim een half uur naar gekeken; was erg leuk, vooral ook omdat je op een gegeven moment met hun op de foto kon. Alle toeristen wachten braaf op hun beurt, in de volle zon viel geen onvertogen woord als sommige er een hele sessie van maakten. En de mannen maar strak voor zich uitkijken.

Hierna hebben we een wandeling gemaakt door het nationale park, vol hoge bomen, vooral palmen en dennen. Heerlijk veel schaduw en vol wc bordjes, die Jillis steeds wanhopiger afliep, maar allemaal gesloten bleken. Uiteindelijk kwamen we naast het Panathenaic stadium openbare toiletten tegen.... Net op tijd!
Dit stadium is 2500 jaar oud, maar in 1895 gerenoveerd voor de olympische spelen van 1896. Nu eindigt elk jaar de marathon van athene hier.
Het is een enorm stadium, met marmeren zitplaatsen voor 70.000 toeschouwers;

Hierna liepen we naar de tempel van Zeus, die open zou zijn tot 8 uur, maar om 6 uur al gesloten bleek. Echter, via het hekwerk eromheen, kregen we een prima indruk van de 15 pilaren die er nog  overeind staan. De bouw was begonnen rond de 6e eeuw voor Cristus en ze zijn er 700 jaar zoet mee geweest;

tempel van Zeus gezien vanaf de Acropolis

Via Hadrian's triomfboog kwamen we in de steegjes rond de Acropolis terecht. Veel soevenier winkels en restaurantjes. We hadden allemaal honger, en hoewel het nog rustig was zijn we gaan eten. De eigenaar was ontzettend aardig en de maaltijd was heerlijk.
Voldaan liepen we de toeristenwijk weer uit en via een taxi, die hier overvloedig zijn en zeer redelijk geprijsd, kwamen we bijna op de top van de Lykavittos heuvel (277 meter) terecht. Nog een paar trappen op, en we hadden vervolgens een prachtig uitzicht op de Acropolis, de haven, en de hele stad 360 graden rondom;

Er stond een kerkje op de top, en een restaurantje waar we koffie en ijs bestelden. De zon ging onder achter de bergen in de verte; het was erg leuk om er rond te lopen en foto's te maken. Hierna gingen we met de taxi terug naar ons hotel.

We vinden de Grieken allemaal verrassend aardig. Daar kunnen die arrogante Italianen nog wat van leren!!!






                                                                                   .

Dag 2. Athene.

Vanmorgen om 7 uur eruit, heerlijk ontbijtje en daarna met de taxi naar de Acropolis. Daar had ik om half 9 willen zijn, het werd 20 minuten later, het valt niet altijd mee om 3 slakken met avondritme en weinig motivatie geactiveerd te houden.
Er stond dus al een aardige rij voor de kassa, maar een kwartier later waren we toch binnen.

De Acropolis staat op een 150 m hoge, afgeplatte rots, midden in het centrum. Er wonen al eeuwen mensen op die plek, maar in het jaar 510 BC besloot men door inbreng van het orakel van Delphi dat het alleen nog een tempel stad mocht worden. 

Na de ingang kom je eerst langs 2 amphi theaters; de eerste is die van Odeion of Herodes Atticus, gebouwd in 161 AD en rond 1950 gerestaureerd. Er zijn 5000 zitplaatsen;

De 2e is veel groter, maar ook meer vervallen. Het is het openluchttheater van Dionysus, gebouwd in de 4e eeuw voor Christus en bood plaats aan 17.000 mensen;

We kwamen binnen via de Propylaia, gebouwd in 430 BC. Het is, zoals alle gebouwen op de Acropolis, paar keer gedeeltelijk verwoest door oorlog, noodweer, vervuiling en toerisme maar dankzij renovaties staan er nog een imposante hoeveelheid zuilen overeind.

Hierna kreeg je het Parthenon in het oog. Dit is de grootste en belangrijkste tempel in Griekenland. Het Pathenon huisvestte het beeld van de Godin Athena, en was de schatkamer van de oude Grieken. Het beeld was gemaakt van goud, ivoor en juwelen, werd in 426 AD gestolen en naar Constantinopel vervoerd, waar het verdween.
Het Parthenon was volledig gemaakt van marmer, met een houten dak, dat blauw geverfd was en voorzien was van sterren.
Het Parthenon staat nu gedeeltelijk in de steigers, een groot deel van de pilaren staan er nog wel;

Je kon er omheen lopen, waardoor je prachtige uitzichten kreeg op de openlucht theaters, de tempel van Zeus en het gloednieuwe Acropolis museum in het meer bewoonde gedeelte van Athene.

De 3e grote tempel op de Acropolis is die van Erechtheion. 

Het meest bijzondere van deze tempel zijn de Caryatids; 6 enorme vrouwen figuren hoog op de muren van een zijtempel (rechts op de foto). De originelen staan inmiddels in het museum, en zijn vervangen door replica die je, zeker vanaf de grond, niet kan onderscheiden van de echte;

Het waaide flink op de Acropolis, dat was maar goed ook want anders zou het veel te heet zijn geweest. 

Na een klein uurtje op de Acropolis liepen we naar beneden, en besloten we het oude Agora, aan de voet van de Acropolis-rots, te bekijken. 

Op dit enorme terrein stond een museum met vooral onthoofde beelden;

een tempel van Hephaestus;

een hele boel oude stenen en afgebrokkelde muren, 
en een mooie Byzantijnse kerk uit de 19e eeuw (rechts onder);

De ruines verborgen openbare toiletten, de eerste winkelstraten uit de menselijke geschiedenis, imposante graftombes, een windtoren en nog ontelbare niet eens meer door archeologen herkenbare bouwwerken.

Het liep inmiddels tegen het middaguur, het was een stralend zonnige dag maar de bloedhitte viel nog mee doordat er een straf windje woei. Regelmatig had je prachtige uitzichten op de Acropolis;

We liepen de hele rots van de Acropolis rond, tot we via gezellige toeristenwinkels weer terugkwamen waar we waren begonnen. We besloten het Acropolis museum nog te bezoeken. De andere optie was het Natinale archeologische museum, dat een van werelds meest bijzondere moet zijn, maar we kwamen uit bij het Acropolis museum en besloten die te bekijken.
Dit museum is geheel vernieuwd en pas een paar jaar open, en bevat de schatten van de Acropolis. (Vooral stenen beelden of hun replica's).

Op deze foto's zie je de beeldengroep die onder het puntdak van het Parthenon stonden; de onderste is een replica van hoe het er compleet uit moet hebben gezien.

Tijdens de bouw stuitten ze op nog meer opgravingen en die hebben ze heel kunstzinnig via glazen vloeren waar je overheen liep, aan de kunstcollectie toegevoegd.

In het museum was een restaurant met prachtig uitzicht, en we besloten hier te eten.Hierna was iedereen toe aan een siesta, en gingen we terug naar het hotel.
In het hotel zocht ik nog wat attracties op voor het middag programma, zoals het Olympische complex van de Spelen uit 2004, het archeologisch museum, de Filopappou heuvel, een vlooienmarkt, de tempel van Poseidon aan de kust, het strand of de haven.
Maar door het heerlijke hotel waar we in verbleven, met zwembad op het dak, en WiFI in de centrale hal, waren die barbaren niet in beweging te krijgen en hoewel ik graag aan het eind van de middag weer op pad zou zijn gegaan, trok geen van de attracties hard genoeg om in mijn eentje op pad te gaan.
Dus ik ook in de schaduw aan het winderige zwembad de binnenkant van mijn oogleden liggen bestuderen en daarna in de lobby een beschrijving van deze dag gemaakt.

's Avonds nog uit eten in de gezellige wijken rond de Acropolis, en daarna was deze dag om.







                                                                                                          .