Dag 4. Nog 4 klooster in Meteora.

Vandaag reden we om half 10 naar ons eerste klooster; het klooster der allerheiligen Varlaam.

De eerste asceten beklommen de rotsen dmv een systeem van opeenvolgende steigers, die steunden op balken, die weer in rotsholen waren bevestigd.
Later werden de steigers vervangen door lange touwladders, die veel klimmers misselijk maakten, maar het alternatief was je in een zwiepend net of een open kooi (zie foto) omhoog te laten takelen aan een krakende lier.

       
    



Pas in 1923 zijn de monikken begonnen de 300 treden uit rotsen te bikken, waar je nu naar boven kunt lopen. (De lier wordt nog steeds gebruikt voor renovaties en levensmiddelen)
Dit klooster was een stuk groter dan die van gister (en een stuk drukker bezocht ook).
De kerk was ook een stuk groter, en wederom was elk beschikbaar plekje op de muur voorzien van ikonen. Er waren ook 2 graftombes van de stichters van het klooster. Je kon de refter (eetzaal) bezoeken, die omgebouwd was tot museum, de ziekenzaal, omgebouwd tot winkel, een kapel en de wijnkelder met enorme vaten.

Daarna reden we naar het grootste klooster; het klooster van de transfiguratie van Christus; de grote Meteoor.

Wederom 300 treden op, en we waren wel een poosje zoet hier want er was meer te zien dan de gebruikelijke kerken. De refter was nog gedeeltelijk ingericht met de oude tafels en serviesgoed. Verder hingen hier veel schilderijen van monikken en verzethelden.
Naast de refter was de keuken nog ingericht als vanouds;

De hijsinrichting kon je weer bekijken, en ook een kelder vol schedels en botjes netjes gerangschikt.
De kerk was ook veel groter, evenals het museum. Hier werd ook een indruk gegeven wat de kloosters in de 2e wereldoorlog te lijden hebben gehad.
Toen we eruit gingen, stonden de trappen vol met toeristen die in de brandende zon voetje voor voetje naar boven schuivelden. Hadden wij even geluk gehad!!

Wij gingen lunchen, en na de lunch hadden de kinderen echt geen zin meer om nog de laatste 2 kloosters te bekijken. Als er nog iets anders te beleven was geweest hier, had ik ze ook voor gezien gehouden, maar ik had geen zin de middag in het hotel door te brengen. Peter dacht hier hetzelfde over, dus dropten we de kinders bij het hotel voor een portie beeldbuis, en reden wij naar de laatste twee kloosters. Peter wilde ook niet meer naar binnen, hij ging alleen mee voor de 2 keer 300 trappen. De kloosters waren ook erg klein, en heerlijk rustig, en toen we alles bekeken/beklommen hadden, was de middag dus ook bijna om.

                                                                     .