Twee weken geleden kregen we een prachtige uitnodiging op officieel papier, waarin ons, de ouders van Lilith van der Hulst, werd medegedeeld dat onze dochter maar liefst 2 awards gewonnen had. Waarvoor, dat was nog een verrassing. Maar we werden van harte uitgenodigd voor de jaarlijkse Tanglin Trust School Senior Award Evening, of we wel even wilden antwoorden of we konden komen en of we de rest van de familie wilden thuis laten.
Nou, omdat het op een woensdagavond was, zou Peter in Jakarta zijn, dus ik zou de enige zijn van ons gezin die dit gebeuren kon meemaken.
Lilith en ik deden er nogal lacherig over. Zelfs de dress code voor ouders (smart casual) en voor de genomineerden (volledig uniform) werd voorgeschreven.
Er zat nog een prijs aan de award; Lilith kreeg voor elke award een aantal boekenbonnen die ze binnen een week moest gaan uitzoeken in de winkel.
Eindelijk brak de avond aan.
Het was in de grote toneelzaal van school, iedereen zat op een stoel met naam, de kinderen op volgorde van opkomst aan de zijkanten.
Tot mijn grote verrassing zat er 1 stoel naast me de enige andere Nederlandse moeder, Janna, die een zoon in year 12 op Tanglin had zitten. We waren aangenaam verrast, en begonnen direct lekker te kwekken. De man tussen ons in bood al heel snel aan te ruilen van stoel, wat we natuurlijk graag aannamen.
(Voor alle duidelijkheid; Jillis zit in year 11 en Lilith in year 13)
Al snel begon Mr Turrell, directeur, aan zijn openingsspeech. Hierbij werd nog eens fijntjes benaderd wat een ontzettend succesvolle school Tanglin wel niet was. Tanglin biedt het IB programma (naast de Engelse A levels) pas sinds 5 jaar aan en heeft nu al de beste examen resultaten van de hele wereld. Mwah... geen kunst als ze kinderen na de 5e klas (=4e klas middelbare school in Nederland) van school sturen die matig presteren, en alleen de beste leerlingen het IB laten volgen (de rest doet A levels).
En daarbij komt dat ze zoveel schoolgeld vragen, dat het mogelijk is dat Lilith gemiddeld met 6 kinderen (soms nog minder) in een klas zit.
Uiteindelijk was hij klaar met zijn loftrompet (die meer gericht was op de school dan op de studenten) en mochten de eerste kinderen stuk voor stuk langskomen. Ze kregen een handje van de adjunct directrice en uitgekozen boeken. Hierbij las de directeur een stukje voor over de uitmuntende prestatie van de leerling.
Het verliep als een geoliede machine. De kinderen kwamen van links aanlopen, handje, praatje, boekje, foto moment, applaus en rechts verlieten ze het podium. Liepen achter het zwarte scherm op het podium weer naar links, moesten daar wachten tot de hele rij waarin ze zaten, hun rondje hadden gemaakt, en vervolgens kon de hele rij gezamelijk weer aanschuiven.
Maar het was natuurlijk te saai voor woorden dus Janna en ik kletsten er lekker op los, we zaten mooi op de achterste rij.
Haar zoon Thomas was het eerst aan de beurt. Hij had vorig jaar zijn IGCSE examen gedaan, en had maar liefst 8 (van de 10) vakken met een A* afgesloten. Maar hij was nog niet eens de knapste; er waren 3 kinderen die 10 keer een A* hadden. (ik geloof niet dat ik volgend jaar risico loop dat ik me weer door deze avond heen moet worstelen voor Jillis die in juni zijn IGCSE gaat doen).
Eindelijk was Lilith aan de beurt; zij kreeg haar eerste award voor Duits. Ze had niet alleen een 7 op haar eindrapport vorig jaar (dat is het hoogst haalbare cijfer voor IB) maar ze had ook nog in haar pauze bijles gegeven aan een student, haar inbreng in de klas was uitmuntend, haar huiswerk uitstekend, haar uitspraak vlekkeloos... bla bla bla.
Hierna kwam een muzikaal intermezzo;
Nou, omdat het op een woensdagavond was, zou Peter in Jakarta zijn, dus ik zou de enige zijn van ons gezin die dit gebeuren kon meemaken.
Lilith en ik deden er nogal lacherig over. Zelfs de dress code voor ouders (smart casual) en voor de genomineerden (volledig uniform) werd voorgeschreven.
Er zat nog een prijs aan de award; Lilith kreeg voor elke award een aantal boekenbonnen die ze binnen een week moest gaan uitzoeken in de winkel.
Eindelijk brak de avond aan.
Het was in de grote toneelzaal van school, iedereen zat op een stoel met naam, de kinderen op volgorde van opkomst aan de zijkanten.
Tot mijn grote verrassing zat er 1 stoel naast me de enige andere Nederlandse moeder, Janna, die een zoon in year 12 op Tanglin had zitten. We waren aangenaam verrast, en begonnen direct lekker te kwekken. De man tussen ons in bood al heel snel aan te ruilen van stoel, wat we natuurlijk graag aannamen.
(Voor alle duidelijkheid; Jillis zit in year 11 en Lilith in year 13)
Al snel begon Mr Turrell, directeur, aan zijn openingsspeech. Hierbij werd nog eens fijntjes benaderd wat een ontzettend succesvolle school Tanglin wel niet was. Tanglin biedt het IB programma (naast de Engelse A levels) pas sinds 5 jaar aan en heeft nu al de beste examen resultaten van de hele wereld. Mwah... geen kunst als ze kinderen na de 5e klas (=4e klas middelbare school in Nederland) van school sturen die matig presteren, en alleen de beste leerlingen het IB laten volgen (de rest doet A levels).
En daarbij komt dat ze zoveel schoolgeld vragen, dat het mogelijk is dat Lilith gemiddeld met 6 kinderen (soms nog minder) in een klas zit.
Uiteindelijk was hij klaar met zijn loftrompet (die meer gericht was op de school dan op de studenten) en mochten de eerste kinderen stuk voor stuk langskomen. Ze kregen een handje van de adjunct directrice en uitgekozen boeken. Hierbij las de directeur een stukje voor over de uitmuntende prestatie van de leerling.
Het verliep als een geoliede machine. De kinderen kwamen van links aanlopen, handje, praatje, boekje, foto moment, applaus en rechts verlieten ze het podium. Liepen achter het zwarte scherm op het podium weer naar links, moesten daar wachten tot de hele rij waarin ze zaten, hun rondje hadden gemaakt, en vervolgens kon de hele rij gezamelijk weer aanschuiven.
Maar het was natuurlijk te saai voor woorden dus Janna en ik kletsten er lekker op los, we zaten mooi op de achterste rij.
Haar zoon Thomas was het eerst aan de beurt. Hij had vorig jaar zijn IGCSE examen gedaan, en had maar liefst 8 (van de 10) vakken met een A* afgesloten. Maar hij was nog niet eens de knapste; er waren 3 kinderen die 10 keer een A* hadden. (ik geloof niet dat ik volgend jaar risico loop dat ik me weer door deze avond heen moet worstelen voor Jillis die in juni zijn IGCSE gaat doen).
Eindelijk was Lilith aan de beurt; zij kreeg haar eerste award voor Duits. Ze had niet alleen een 7 op haar eindrapport vorig jaar (dat is het hoogst haalbare cijfer voor IB) maar ze had ook nog in haar pauze bijles gegeven aan een student, haar inbreng in de klas was uitmuntend, haar huiswerk uitstekend, haar uitspraak vlekkeloos... bla bla bla.
Hierna kwam een muzikaal intermezzo;
en vervolgens kwam Lilith weer op voor haar 2e award, voor Business and Management.
Ik had het te druk met mijn camera, die opeens niet meer aanwilde, dus ik heb deze loftrompet niet helemaal meegekregen.
(er waren een paar andere kinderen die ook 2 awards kregen, en 1 meisje kreeg er zelfs 3)
 |
| 2 foto's die school heeft gemaakt en opgestuurd. |
Vervolgens kwam er een koortje dat een liedje ging zingen, en de laatste 5 minuten kregen de head-girl and head boy van year 13 de kans om leerkrachten en school te bedanken.
Toch was het leuk om een keertje mee te maken.
Na afloop stond er nog een buffetje klaar met vooral kaasjes, broodjes, olijven en mini taartjes.
En thuis vond ik in mijn inbox een mailtje waarin bedankt werd voor de aanwezigheid, en dat we het rustig mochten laten weten als we meerdere exemplaren van het programma boekje voor familie en vrienden wilden ontvangen.
Dus.... roept u maar.
En de volgende dag vond ik een paar foto's in mijn inbox;
En de volgende dag vond ik een paar foto's in mijn inbox;
Tja, organiseren kunnen ze wel, die Engelsen!!
.
No comments:
Post a Comment