Dag 6. Van Delphi naar Poros.

Vandaag zijn we vroeg opgestaan, om 7 uur, want Peter was bang zijn bootje te missen. Vraag me niet hoe het mogelijk was, maar we zaten om 8.10 uur al in de auto.

Met als gevolg dat we om half 11 op het vliegveld waren waar we de auto hebben ingeleverd - iedereen was blij dat we van dat barrel verlost te waren. 

Daarna moesten we nog ruim een uur wachten op onze afspraak die 3 kwartier te laat kwam aankakken. Het voordeel was weer wel, dat we wel lekker zaten op het vliegveld en dat die te late kakker ons heel snel naar Pireus bracht. Hierdoor konden we bijna direct aan boord van een veerboot, die ons in ruim een uur naar het eiland Poros bracht.

Daar werden we opgewacht door iemand die ons wees waar onze zeilboot lag (5 minuten lopen) en we mochten direct aan boord. Dat was wel een verschil met vorig jaar, toen we precies tot 17 uur moesten wachten voor we aan boord konden, en vervolgens nog niet mochten uitpakken omdat eerst de inventaris moest worden nagekeken.

Ook zagen we direct dat deze boot heel nieuw was en veel mooier dan vorig jaar. We waren vooral erg blij met een heel grote overkapping over de kuip, ideaal om tijdens het varen lekker in de schaduw te kunnen zitten. Ook stond de tafel in de kuip gewoon vast en hoefden we die niet zoals vorig jaar bij elke maaltijd in elkaar te schroeven.

Bovendien stond er een welkomspakket met lekkere dingetjes klaar, kortom; Peter verdeelde de hutten en iedereen begon opgewekt de bedjes op te maken en de tassen uit te pakken.

Daarna zijn we lekker op dek gaan zitten (Lilith en ik) om rustig te kunnen observeren wie er in de boten naast ons zouden komen, en dat viel niet eens tegen. We ontdekten al minimaal 8 pubers waarvan het merendeel jongens. Het bleek wel dat we niet zoals vorig jaar, met alleen Nederlandse deelnemers waren. Maar wie klaagt daar over met een boot met 3 uit de kluiten gewassen Engelse boys precies naast ons??

Peter en Jillis gingen vervolgens de dingy klaar maken en wat interessant lopen doen met zeilen en touwen, dus gingen Lilith en ik naar de supermarkt, schuin aan de overkant om wat eerste proviand in te slaan.

Veel hebben we niet nodig, want de supermarkt was omgeven met restaurantjes met uitzicht op de boten.

‘s Avonds was er zoveel keus aan gezellige restaurantjes, dat we haast niet konden kiezen. Tot nu toe begint de zeilvakantie veel belovend!