Na enig soebatten zijn we gisteravond tot het compromis gekomen van half 8 opstaan en om 9 uur weg.
Laat het nou nog gelukt zijn ook!!
Ondanks de tomtom, die zichzelf voordurend tegensprak, duurde het een half uur voor we Athene uit waren. Geen ochtendspits, maar gewoon een hoop gezoek en giswerk.
Het was bijna 400 km naar Meteora, en na een korte koffiestop kwamen we om half twee bij het hotel aan. Helemaal gaar, ondanks airco. We hebben een (oude) stationcar, maar iedereen heeft te weinig beenruimte. Maar goed, het was wel te doen.
We troffen een leuk hotelletje met uitzicht op Meteora, ze hadden alleen geen restaurant maar er zat eentje met buitenterras op een paar minuten afstand. De Griekse salades vervelen nog steeds niet, en met volle buik reden we om 3 uur richting het eerste klooster.
Meteora is een gebied met hele hoge, steile rotsen die als puisten uit het verder vrij vlakke landschap oprijzen. Meteora betekent 'in de lucht'.
Al eeuwen lang gebruiken monniken de hoge rotsen om zich terug te trekken voor bezinning, boetedoening en gebed.
Het eerste klooster werd in de 14e eeuw boven op een rots gebouwd. Die rots heet Platylithos, is 613m boven zeeniveau en 413m boven het plaatsje Kalambaka.
Er werden in de loop van de tijd steeds meer kloosters gebouwd. De bouw duurde meestal 15 jaar, en het omhoogsjouwen van alle stenen soms 200 jaar!
In de 17e eeuw begon het verval van het kloosterleven in Meteora. Nu zijn er nog 6 kloosters bewoond en te bezichtigen, en 15 kloosters zijn min of meer vervallen en onbewoond.
De kloosters hebben allemaal een andere dag waarop ze gesloten zijn. Morgen is dat Agia Trias, waar James Bond nog opnames heeft gemaakt, dus die besloten we na de lunch als eerste te bezoeken.
Met de auto kun je in de vallei rond de rotsformaties rijden, en dan kun je parkeren langs de weg om het klooster te bezoeken.
We moesten 140 trappen oplopen en kwamen toen bij de ingang van Angia trias, de heilige drie-eenheid. De hoofdkerk, het katheolikon, dateert van 1476.
De kerk is niet groot, en is stikvol muurschilderingen over diverse heiligen en martelaren (die diverse gruwelijke doden stierven, kleurrijk uitgebeeld). Ook staan er een soort hoge houten bidstoelen langs de kant en hangen er een paar enorme kroonluchters. Je mocht overal fotograferen, maar niet ik de kerk, dus moeten jullie je maar een donkere ruimte voorstellen, van top tot teen behangen en beschilderd met heiligen.
Er zijn enkele cellen te bezichtigen en er was een ruimte met een enorm rad, waar alles naar boven werd getrokken, tot de priesters (vroeger in een net) aan toe.
De hele rots heeft een oppervlakte van 1 hectare, en je kunt in de mooie tuinen genieten van spectaculaire uitzichten op andere kloosters.
We besloten nog een klooster te bezoeken, dat van St Stephanus waarvan de eerste stenen dateren uit 1192. Deze lag op het niveau van de parkeerplaats, te bereiken via een ophaalbrug, en is sinds 1961 in gebruik als nonnenklooster.
De nonnen waren een stuk strenger, onze mannen hadden korte broeken aan en er werd even getwijfeld of ze binnen mochten, maar ik denk dat de hebzucht (3 euro pp) het won van de zedelijke voorschriften.
Dit klooster was groter (gebouwd op 7500 m2) en had zelfs een klein museum vol kazuivels, oude handgeschreven bijbels van 5 eeuwen oud, wierookbranders er schilderijen.
Een gedeelte van de kerk was al gerestaureerd, het andere gedeelte werd nog aan gewerkt zodat de ikonen een beetje kitcherig overkwamen door de felle kleuren. De tuin was niet groot maar prachtig aangelegd.
Hierna zijn we met een ijsje terug naar het hotel gereden.
's Avonds zijn we naar een dorpje gelopen en hebben we weer heerlijk gegeten. Het verveelt nog steeds niet, we vinden het een stuk beter dan die pizza's en pasta's uit Italie. (Al begint niemand van ons aan die wijnblad-rolletjes en mag ik het schaaltje olijven alleen opeten)
De discussie aan het avondeten ging eens niet over hoe vroeg we morgen moeten opstaan - ze beginnen door te krijgen dat het alleen maar warmer wordt - maar over het aantal nog te bezichtigen kloosters. Er zijn er nog 4 over, maar Peter vindt 2 wel genoeg, want 'ze zijn toch allemaal hetzelfde'. Jillis zou het liefst helemaal de deur niet meer uit gaan.
Aaarrgghhhhh!!!
Hij zei opeens aan tafel dat het morgen al donderdag was, dus dat hij al over de helft heen was van het 'oude stenen bekijken' gedeelte. Hij sleept ook overal zijn boek mee naar toe en als het even wat langer duurt dan gaat hij zitten lezen.
Maar goed, we beginnen morgen wel met de grootste twee, die elk 300 trappen hebben, en dan zie ik wel hoe lang ik ze in beweging kan houden...
.
Laat het nou nog gelukt zijn ook!!
Ondanks de tomtom, die zichzelf voordurend tegensprak, duurde het een half uur voor we Athene uit waren. Geen ochtendspits, maar gewoon een hoop gezoek en giswerk.
Het was bijna 400 km naar Meteora, en na een korte koffiestop kwamen we om half twee bij het hotel aan. Helemaal gaar, ondanks airco. We hebben een (oude) stationcar, maar iedereen heeft te weinig beenruimte. Maar goed, het was wel te doen.
We troffen een leuk hotelletje met uitzicht op Meteora, ze hadden alleen geen restaurant maar er zat eentje met buitenterras op een paar minuten afstand. De Griekse salades vervelen nog steeds niet, en met volle buik reden we om 3 uur richting het eerste klooster.
Meteora is een gebied met hele hoge, steile rotsen die als puisten uit het verder vrij vlakke landschap oprijzen. Meteora betekent 'in de lucht'.
Het eerste klooster werd in de 14e eeuw boven op een rots gebouwd. Die rots heet Platylithos, is 613m boven zeeniveau en 413m boven het plaatsje Kalambaka.
Er werden in de loop van de tijd steeds meer kloosters gebouwd. De bouw duurde meestal 15 jaar, en het omhoogsjouwen van alle stenen soms 200 jaar!
In de 17e eeuw begon het verval van het kloosterleven in Meteora. Nu zijn er nog 6 kloosters bewoond en te bezichtigen, en 15 kloosters zijn min of meer vervallen en onbewoond.
De kloosters hebben allemaal een andere dag waarop ze gesloten zijn. Morgen is dat Agia Trias, waar James Bond nog opnames heeft gemaakt, dus die besloten we na de lunch als eerste te bezoeken.
Met de auto kun je in de vallei rond de rotsformaties rijden, en dan kun je parkeren langs de weg om het klooster te bezoeken.
We moesten 140 trappen oplopen en kwamen toen bij de ingang van Angia trias, de heilige drie-eenheid. De hoofdkerk, het katheolikon, dateert van 1476.
De kerk is niet groot, en is stikvol muurschilderingen over diverse heiligen en martelaren (die diverse gruwelijke doden stierven, kleurrijk uitgebeeld). Ook staan er een soort hoge houten bidstoelen langs de kant en hangen er een paar enorme kroonluchters. Je mocht overal fotograferen, maar niet ik de kerk, dus moeten jullie je maar een donkere ruimte voorstellen, van top tot teen behangen en beschilderd met heiligen.
Er zijn enkele cellen te bezichtigen en er was een ruimte met een enorm rad, waar alles naar boven werd getrokken, tot de priesters (vroeger in een net) aan toe.
De hele rots heeft een oppervlakte van 1 hectare, en je kunt in de mooie tuinen genieten van spectaculaire uitzichten op andere kloosters.
We besloten nog een klooster te bezoeken, dat van St Stephanus waarvan de eerste stenen dateren uit 1192. Deze lag op het niveau van de parkeerplaats, te bereiken via een ophaalbrug, en is sinds 1961 in gebruik als nonnenklooster.
De nonnen waren een stuk strenger, onze mannen hadden korte broeken aan en er werd even getwijfeld of ze binnen mochten, maar ik denk dat de hebzucht (3 euro pp) het won van de zedelijke voorschriften.
Dit klooster was groter (gebouwd op 7500 m2) en had zelfs een klein museum vol kazuivels, oude handgeschreven bijbels van 5 eeuwen oud, wierookbranders er schilderijen.
Een gedeelte van de kerk was al gerestaureerd, het andere gedeelte werd nog aan gewerkt zodat de ikonen een beetje kitcherig overkwamen door de felle kleuren. De tuin was niet groot maar prachtig aangelegd.
Hierna zijn we met een ijsje terug naar het hotel gereden.
's Avonds zijn we naar een dorpje gelopen en hebben we weer heerlijk gegeten. Het verveelt nog steeds niet, we vinden het een stuk beter dan die pizza's en pasta's uit Italie. (Al begint niemand van ons aan die wijnblad-rolletjes en mag ik het schaaltje olijven alleen opeten)
De discussie aan het avondeten ging eens niet over hoe vroeg we morgen moeten opstaan - ze beginnen door te krijgen dat het alleen maar warmer wordt - maar over het aantal nog te bezichtigen kloosters. Er zijn er nog 4 over, maar Peter vindt 2 wel genoeg, want 'ze zijn toch allemaal hetzelfde'. Jillis zou het liefst helemaal de deur niet meer uit gaan.
Aaarrgghhhhh!!!
Hij zei opeens aan tafel dat het morgen al donderdag was, dus dat hij al over de helft heen was van het 'oude stenen bekijken' gedeelte. Hij sleept ook overal zijn boek mee naar toe en als het even wat langer duurt dan gaat hij zitten lezen.
Maar goed, we beginnen morgen wel met de grootste twee, die elk 300 trappen hebben, en dan zie ik wel hoe lang ik ze in beweging kan houden...
.
No comments:
Post a Comment