Dag 5. Naar Delphi

Vandaag zaten we om 9 uur weer in de auto voor de 240 km naar Delphi. Het laatste stuk was heuvelachtig en schoot niet echt op, maar de wegen zijn hier helemaal niet druk.

Toen we in Delphi aankwamen, rond 12.30 uur, hebben we eerst de spullen in het hotel gedropt en zijn toen op ons gemak gaan lunchen. Het was 34.5 graden en niemand had haast om naar die ruines te gaan, die toch tot 20.00 uur open zouden zijn.

Alleen het museum sluit elke dag om 16 uur, dus rond 3 uur toch maar op pad.

Eerst het museum bekeken, stond tjokvol met vooral oude marmeren beelden en wat koperwerk. Het was mooi ingericht en prettig om doorheen te wandelen.

Het hoogtepunt was een bijna compleet bronzen beeld van een menner van een vierspan. Van de paarden zijn alleen een paar poten gevonden.

We waren net voor sluitingstijd er weer uit, en liepen toen maar in de nog steeds brandende namiddag zon naar de opgravingen pal achter het museum. Het was veel groter en mooier dan ik verwacht had, ook omdat het allemaal in een zeer rotsachtig gebied gebouwd is, tegen de berghelling van de berg Pernassos.

Het waren vooral een hele boel losse stenen, maar met wat verbeeldingskracht en wat uitleg van bordjes krijg je toch een goed idee waar het allemaal vroeger voor gediend had.

Bijna alle tempels in Delphi zijn gebouwd rond 500 BC.

De locatie is bepaald door Zeus, die Delphi als het middelpunt van de wereld had bestempeld.

Direct achter het museum beginnen de eerste ruines, de Romeinse Agora;  


   

Hierna kon je via een af en toe steil slingerpad bijna tot de top van Pernassos komen. De meeste steenbrokken geven hun geheimen niet prijs, maar soms was er duidelijk iets van te maken.

Zo zagen we bijna een compleet tempeltje (alleen het dak ontbrak) wat de schatkamer van de Godin Athene was. Deze schatkamer is in het begin van de 20e eeuw heropgebouwd;

Hiernaast was een grote natuurlijke rots, die Sybille heette;

Op deze rots stond het orakel, die geraadpleegd werd door duizenden mensen. Zij vroegen via het orakel de goden raad bij het nemen van belangrijke en moeilijke beslissingen. De prieseres, de Pythia, fungeerde als ‘doorgeefluik’ van de raadgevingen van de god Apollon.

De Pythia was een vrouw van eenvoudige afkomst, voor deze functie gekozen. Er zijn aanwijzingen dat de vrouw werd bedwelmd door het hallucinogene ethyleengas via een rotsspleet. Als ze in trance was begon de Pythia onsamenhangende klanken uit te stoten, die door priesters 'vertaald' werden in cryptische en meerduidige antwoorden. 

Hierna kwam je via het slingerpad vol ruines en monumenten bij de Apollon tempel;

En vlak hierachter lag het amphitheater;

Na een vrij steile en warme klim bereikten we vervolgens het goed bewaarde stadium van de Pythische Spelen;

Hierboven was de top van de Pernassus en kon je niet verder, dus liepen we het pad weer terug naar beneden. Via het museum en een stukje langs de autoweg kwam we langs een bron waar de pelgrims zich vroeger moesten wassen voor ze het orakel konden raadplegen. Hierna kwamen we langs wat stenen wat vroeger een gymnasium was geweest, maar waar we helemaal niks van konden maken. Hierna kwamen we bij de prachtig Tholos tempel in het heiligdom van Athena Pronaia;

Na hier een poosje te hebben rondgelopen, zijn we teruggegaan naar het kleine dorpje Delphi, waar ons hotel lag, Het was inmiddels tegen 7 uur, en de hitte begon eindelijk wat af te nemen.

                                                                     .