Vandaag had ik op uitnodiging van het ziekenhuis de eerste postoperatieve afspraak met de neuroloog, dr R.
Ze hadden me ingepland bij de neuroloog in het Antoniushove ziekenhuis, maar na 1 telefoontje kon ik probleemloos bij dr R terecht. Moet er 8 km verder voor fietsen maar dat had ik er graag voor over.
En de fiets had ook het voordeel dat ik probleemloos langs alle boeren tractoren kon rijden, langs alle opstoppingen.
Ik had verwacht dat dr R. die flauwe neurologische testjes ging uitvoeren, maar toen hij me zag lopen denk ik dat hij daar al van af zag en hij opende het gesprek met de vraag of ik mijn anti-epileptica nog slikte. Na 2 gesprekjes begint hij me al te kennen.
Ik antwoordde; 'Nog wel.'
Hij vroeg of ik daarmee bedoelde dat ik NU al wilde afbouwen.
Ik vroeg aan hem wanneer hij dan dacht aan afbouwen.
Zijn antwoord was; 'over 1 jaar'.
Ik vroeg hem of hij wel eens gekeken had wat er allemaal in dat medicijn voor vulstoffen en aluminium verbindingen (3 soorten!) zaten. Om niet te spreken van een E nummer, een kleurstof en glansmiddel.
Het leek wel een vragenspelletje, want hij vroeg mij of ik hier last van had; van dat medicijn of van de nevenstoffen.
Ik vroeg hem toen of het de bedoeling was dat ik moest wachten tot ik er last van zou krijgen. (Voor de geinteresseerden onder jullie; in een medicijn als maagzuurremmers zit 1 aluminium verbinding, die in verband wordt gebracht met sterk verhoogd risico op Alzheimer).
Hij wilde toen weten wat ik zou doen als hij pas over 1 jaar de anti-epileptica ging afbouwen. Ik antwoordde dat ik dan morgen zou beginnen met de anti-epileptica zelf af te bouwen. Of hij moest mij met een RCT (random controlled trial) kunnen aantonen dat anti-epileptica echt epilepsie postoperatief kan voorkomen. En dat ik wel een RCT voor hem had dat aantoonde dat anti-epileptica na een hersenoperatie geen verschil maakt in de kans op blijvende epilepsie.
Nou - eh - die had hij niet direct voorhanden, maar hij zei dat hij daar vanavond eens naar ging zoeken.
Hij stelde voor dat als ik dan toch perse wilde afbouwen, hij mij daarin zou begeleiden en daar ging ik absoluut mee akkoord. Hij maakte een schema voor mij dat ik in 3 weken tijd van 2 dd 1 tablet af zou bouwen naar niks. De snelheid van het afbouwschema verbaasde me, maar hij zei dat er geen onderzoek naar gedaan was of je deze medicatie nu beter in 6 of in 3 weken kon afbouwen dus dat hij dacht dat ik het wel in 3 weken zou aandurven.
Het enige risico dat ik loop is dat ik dan weer een epileptisch insult krijg. Ik vroeg hem of in dat geval de kans groter was dat ik een mild insultje zou krijgen zoals de 2 die ik pre-operatief had doorgemaakt, of dat ik stuiterend op de vloer zou belanden. Hij kon natuurlijk geen garantie geven, maar het leek hem dat het eerste geval waarschijnlijker zou zijn.
Nou - dat overtuigde mij helemaal. Ik ga afbouwen en als het mis gaat dan heb ik rust om te herstarten met de medicatie en daar weer een poosje mee door te gaan.
Ik heb begin december weer een afspraak met dr R. en hij nam afscheid met de woorden dat hij van harte hoopte dat alles goed zou blijven gaan.
Die jongen zit vanavond op internet onderzoeken te bestuderen, haha!
De volgende dag belde ik mijn homeopaat (die ook arts is) om hem te laten weten dat ik de anti-epileptica ging afbouwen.
Tot mijn verrassing antwoordde hij dat hij het helemaal met mijn beslissing eens was. Hij komt nooit tussen het beleid van artsen, maar omdat ik zelf wilde afbouwen liet hij weten dat hij ervaring had met epilepsie met homeopatische interventies en als ik het zou willen dat hij dan zeker wat kon betekenen voor me als het mis mocht gaan.
Mijn eerste vangnet hangt dus al weer!
.
