Blog Archive

Followers

Friday, January 5, 2018

Pech onderweg

Vanmorgen stond Peter's huurauto ongebruikt voor de deur te niksen; dus ik dacht; 'lekker goedkope benzine' dus ik nam die bijna nieuwe grote Mazda.

Rond Leidschendam gingen opeens alle lampjes van het dashboard oplichten. ALLEMAAL tegelijk. Ik was bijna bij het stoplicht om de snelweg naar Rotterdam op te gaan, dus ik dacht; langzaam rijden, hopen dat het licht rood wordt en dan opnieuw starten maar. Het eerste deel lukte (dat rode stoplicht) maar toen ik opnieuw wilde starten deed hij opeens echt helemaal niks meer behalve al die lampjes roodgloeiend.
Ik mijn alarmlichten uitgezet (stond erg onhandig maar er was geen noodbaan), en toen ik wilde uitstappen om de rode driehoek uit te zetten, wilde hij eerst niet op de handrem. Toen dat na een paar minuten gelukt was, merkte ik dat ik de achterbak ook niet open kreeg.
Nou, ik het verhuurbedrijf bellen. Had daar 2 nummers van en allebei 3 wachtenden voor me. Toen ik na 20 minuten iemand te pakken had, moest ik weer in de wacht want die moest de pech gaan melden. Ik had ondertussen genoeg te zien om me heen; wanhopige automobilisten die achter me stonden en door de linker baan er niet tussen gelaten werden, gevaarlijke maneuvres van 'doordouwers' en vrachtwagens die mij al hadden zien staan en allemaal op tijd van baan waren veranderd, waardoor 'snelle Henkies' de vrachtwagens rechts gingen inhalen en dan nog maar net op tijd voor mij konden remmen.
Na 3 kwartier op dat ongelukkige punt had ik eindelijk iemand aan wie ik het probleem kon melden (duurde ook ruim 10 minuten voor ik onnozele vragen als mijn huisadres had beantwoord. Grrrr). Omdat ik op zo'n gevaarlijk punt stond, kreeg ik voorrang voor een sleepwagen, die binnen 20 minuten zou komen.
Wie staat er na 20 minuten naast me? De politie. Die wilde me weg hebben van dat punt. Juist. En waarheen als ik vragen mocht?
Naar het tankstation 500 meter verderop.
Oké. En als over 25 meter midden op het drukke kruispunt de motor zou afslaan?
Dan waren ze er om mij te redden.
En als de sleepwagen, die nu ieder moment kon komen, zou verschijnen en mij niet op de afgesproken plek zou aantreffen? Mocht ik die misschien eerst (handsfree) even bellen?
Nee, ik stond hier veel te gevaarlijk. Daar had ik straks bij het tankstation alle tijd voor.
Nou, ik de motor starten... 5 meter optrekken, en inderdaad; midden op het kruispunt vertikte de motor het en stond ik stil. Kon nauwelijks sturen en remmen en de 2 agenten gingen maar duwen... heuveltje op!! Ik had totaal geen medelijden met hen. 
20 minuten later hadden ze me eindelijk bij het tankstation, zij met klotsende oksels, dat was een (schrale) troost toen ik weer 20 minuten moest wachten tot ik weer aan de beurt was bij de hulpdienst.
Ja, mevrouw, het sleepbedrijf heeft gezien dat U van de acute lijst af bent, dus tja... U heeft hem nog niet gemist maar wanneer hij komt... het is erg druk... 
Je snapt; ik hoopte dat de politie morgen flinke spierpijn van die actie over zou houden!

Ik ging maar eens op mijn gemak naar het toilet bij het tankstation en toen, na ruim 2 uur, kwam de sleepwagen. 
Een erg aardige jongen, die hoopte het probleem wel even op te knappen voor dat onnozele vrouwtje met haar 'flikkerende dashboard lichtjes', maar na 5 minuten moest hij al constateren dat de hele elektrische bediening van de auto totaal niks meer deed. Dus; hij zou de auto naar de dichts bijzijnde garage slepen, en dan moest ik het verhuurbedrijf maar weer bellen; want die wilden pas een nieuwe huurauto zoeken als het probleem ook niet door de sleepwagen-meneer opgelost zou kunnen worden. 
Terwijl de monteur de auto op de sleepwagen reed, reed hij met mijn bumper midden tegen het ijzeren oprij-paneel aan, die hij vergeten was op grondlevel te zetten. Dat vertraagde de acties van de sleepwagen, waardoor ik het eerste gelukje van de dag had; het verhuurbedrijf nam binnen 10 minuten op en verklaarde dat hun kantoor naast de Mazda garage lag, dus wellicht kon ik met de sleepwagen mee rijden?

Nou, dat kon, en toen was ik binnen 5 minuten bij het verhuurbedrijf, binnen 10 minuten zat ik in een vervangende huurauto en 3 uur later was ik weer op weg... naar huis...

About Me

My photo
Voorschoten, Netherlands
Ik ben dit blog in mei 2008 begonnen als vervanging van de nieuwsbrieven die ik regelmatig naar familie en vrienden opstuurde. Ik ben getrouwd met Peter, die voor een Nederlandse baggermaatschappij werkt, en we hebben 2 kinderen, Lilith (23 jaar) en Jillis (20 jaar). Sinds augustus wonen wij in Dubai en in Voorschoten. De kinderen studeren allebei in Nederland; Lilith IBA in Rotterdam en Jillis fiscaal recht in Leiden. Behalve in Nederland heb ik ook 4 jaar in Davos (Zwitserland), 3 jaar in Karratha en Geelong (Australie), 2,5 jaar in Janabiyah (Bahrein), 8 jaar in Singapore en 2 jaar in Jakarta (Indonesie) gewoond. Peter woont sinds een jaar meestal alleen in het buitenland; eerst een jaar Vitoria, Brazilië en nu in Dubai. Ik ben begonnen met diverse studies in de alternatieve gezondheidszorg. In mijn blogs schrijf ik over de belevenissen van ons gezin, over onze avontuurlijke vakanties en wat er verder nog in onze levens speelt.