Nederlandse wandelgroep in Jakarta

Nu het regenseizoen nog niet begonnen is, is ons Nederlandse wandelclubje actief van start gegaan na de zomervakantie. Het betekend wel dat ik soms om half 6 op mijn yogamatje sta want dat wil ik ook niet missen.

26 augustus zijn we naar Ragunan Zoo gegaan. Die ligt op een kwartiertje rijden van mijn huis en het is een plek waar je lekker kan wandelen zonder last te hebben van het verkeer. Maar de dierentuin is niet echt mooi en de dieren nog zieliger dan in andere dierentuinen. 

2 september ging de wandeling naar Sentul, waar je met gidsen prachtige wandelingen kan maken door de rijstvelden. Ik heb daar al eens een wandeling gemaakt en het is ook niet te combineren met yoga dus die heb ik overgeslagen.

9 september zijn we naar het Mekarsari Park gegaan. Een enorm park, met 100.000 fruitbomen, een waterpark, en nog wat kinderspeelgelegenheden. Je zou er ook fietsen  kunnen huren en omdat het park zo enorm groot is, leek ons dat wel iets.
Bij de ingang kregen we een plattegrond mee die van geen meter klopte. De fietsverhuur konden we niet vinden maar toen we op een fiets-karretjes verhuur stuitten, hebben we die maar gehuurd - al voelden we op ons klompen aan dat het meer fotogeniek zou zijn als dat je er ook daadwerkelijk een afstand mee kon afleggen;

Nou; dat klopte inderdaad. Je moest verschrikkelijk hard trappen om vooruit te komen, je zat op een ijzer bankje dat ook niet mee gaf en eigenlijk kwam je langzamer vooruit dan gewoon lopend.
Maar... de foto's zijn leuk!

Na een half uur hadden we het gezien en het plan was om naar het gedeelte van het park te gaan, via diverse fruitboomgaarden, waar het waterpark ligt en wandelpaden zijn tussen de boomtoppen.
We hebben in de bloedhitte 3 keer verkeerd gelopen, en toen hadden we nog niet door HOE je er moest komen, dus we besloten het op te geven. Genoeg gewandeld voor vandaag. En bij de uitgang nog prachtig fruit gekocht uit eigen boomgaard.

16 augustus stond een stadswandeling door de wijk Menteng op het programma. Menteng is gebouwd rond 1900, toen de Europese bevolking toenam van 24.000 tot 240.000 mensen. Een Nederlandse architect, Moojen, kreeg de opdracht een stadswijk te ontwerpen a la Wassenaar-Zuid. 
Eerst werden alle oorspronkelijke bewoners uit de kampongs ter plaatse gedwongen te verhuizen. Er kwamen brede straten, geschikt voor auto's, die namen als Nassau Boulevard en Oranje boulevard kregen. (Na de onafhankelijkheidsverklaring in 1949 werden die namen vervangen door de namen van onafhankelijkheidsstrijders.)
Er werden parken aangelegd - en bijgehouden! - (uniek voor Jakarta) en natuurlijk verrezen er prachtige optrekjes, waarvan de grootsten heden ten dagen zijn verbouwd tot ambassades en musea. 

Ik was nog nauwelijks in deze wijk geweest ('s nachts op 15 minuten rijden van mijn huis, overdag heb je hier 30 - 90 minuten voor nodig) en ik moet zeggen dat het erg mooi was. 

We kwamen langs een lagere school waar Barrack Obama leerling is geweest. Sinds hij president is, staat er een bronzen standbeeldje op het schoolplein;

Tegenover de strengbeveiligde Amerikaanse ambassade (verscholen achter een enorm hek, waar je zelfs van dat hek geen foto's mag maken) ligt het Taman Suropati park. Leden van South East Asian Nations hebben beelden geschonken die vervolgens dankbaar als duivenmest-verzamelplekken dienen;

Vervolgens kwamen we langs het huis van de gouverneur (leuk optrekje);

En langs het museum 'Proklamasi';

Voor de 2e wereldoorlog was dit de Britse ambassade, tijdens de 2e wereldoorlog zaten de Japanners erin en na de 2e wereldoorlog werd hier de Proklamasi (onafhankelijkheidsverklaring) getekend door Soekarno en Hatta, op 17 augustus 1945;

In het museum Proklamasi zijn zo veel mogelijk de originele meubelen bewaard gebleven en van de ondertekening is een beelden groep gemaakt.

De volgende dag werden Soekarno en Hatta benoemd tot president en vice president, maar het zou nog tot 1949 duren voor Juliana haar handtekening ook zette.

Toevallig heb ik een maand geleden de Indonesische film over Soekarno gezien en het was leuk eens door dit huis te kunnen lopen die zo'n grote rol heeft gespeeld in de politieke geschiedenis van Indonesie.

Tot slot liepen we naar het mooiste park in Menteng, gebouwd rond een meer;

Margriet, Linda, Joke, Ariana, Mickey, Ingrid, Irma, en ik (Cassandra heeft de foto gemaakt)

Na een koffie stop liepen we nog over Jalan Surabaya; de antiek markt van Jakarta. Je kon het zo gek niet bedenken of je kon het hier vinden; meubilair van (VOC) schepen, koffiemolens, maskers met botten uit Papoea New Guinea, volledige gamelan-orkest muziekinstrumenten, lampen, een eeuw aan telefoon uitvoeringen, munten, houtsnijwerk, speren, vazen uit de Ming dynastie en de allereerste grammofoon; 

 

Alles ECHT en voor een koopje!

                                                                                            .

28 uur in Brunei.... PUNTJE!

Ik verzamel landen.

Voor elk land die ik bezoek krijg ik (van mezelf) een puntje. Gister heb ik mijn 74e punt verdiend; Brunei.

Het eiland Borneo wordt verdeeld door 3 landen; het grootste stuk is van Indonesie (Kalimantan), een kuststrook is van Maleisie, (Sarawak) en dan heb je nog een piepklein stukje grond dat ook nog uit 2 delen bestaat, dat is Brunei, het land van de olierijkdom.

Het land wordt geregeerd door zijne majesteit Paduka Seri Beginda Sultan Haji Hassanal Bolkiah Mu'izzaddin Waddaulah, de 29e sultan in zijn lijn, en een van de rijkste mannen ter wereld. Hoewel dus een hoop van de olie opbrengst in zijn zakken terecht komt, is hij ook erg royaal naar zijn onderdanen en de hoofdstad, Bandar Seri Begawan (BSB), komt ook erg westers over. Goede wegen, schoon, nette huizen, en vooral; heel erg rustig. Op het saaie af.

Het is een streng moslim land. Alcohol is nergens te koop, en net als in Saoedi wordt het dagelijks leven 4 keer onderbroken voor het gebed.

De dames lopen meestal wel in een hoofddoek maar verder zijn ze niet gesluierd of in het zwart ingepakt.

Ik kwam om 5 uur 's middags aan en het hotel had een busje gestuurd om me op te halen. De chauffeur was een aardige man en hij wees me alle bezienswaardigheden van BSB die we onderweg tegen kwamen.

Nadat ik had ingecheckt, bleek dat het hotel van 9 tot 21 een busje had voor de gasten die elke 2 uur vertrok langs alle 'attracties'. Taxi's en bussen zijn er wel, maar ik heb ze niet gezien. En dit was natuurlijk erg makkelijk.

Ik had al bedacht dat ik 's avonds naar de topattractie van BSB wilde gaan; Jerudong Playground. Volgens Lonely Planet de enige plek waar nog IETS van beweging was waar te nemen na het avondgebed. Het pretpark was meer gericht op kinderen dan op tieners en volwassenen maar het moest het grootste pretpark ter wereld zijn en dankzij de sultan waren alle attracties gratis. De gids had alleen vergeten te melden dat er wel een entree geheven werd. Ja, dan is het eigenlijk net zo gratis als alle pretparken in de wereld.

Ik besloot eerst maar eens in het reuzenrad te gaan, om een indruk te krijgen HOE groot het wel niet was. Daar aangekomen ging de attractie net dicht; tijd voor het avondgebed. Zucht.

Dus liep ik eerst maar eens een klein rondje.

Het was nog erg warm. Ik had gelezen dat de gemiddelde luchtvochtigheid 80% was (ter vergelijking; Singapore heeft 75%) bij een gemiddelde temperatuur van 30 graden, 365 dagen per jaar. Het pretpark was dan ook alleen maar 's avonds open; van 5 uur tot middernacht. Maar dan nog; ik zweette als een otter en ik liep braaf in een dunne spijkerbroek en een t shirt met mouwen. (ik had gelezen dat dames met blote schouders niet in attracties mochten)

Na een half uur kwam het personeel terug uit de moskee en kon ik een rondje in het reuzenrad.
Nou, zover ik het kon overzien, was de uitdrukking 'grootste attractie park ter wereld, schromelijk overdreven. Het gemiddelde pretpark in Nederland is groter (en spectaculairder)

Maar goed. Ik genoot van het uitzicht en na het rondje liep ik door het park. Een draaimolen, een heel kleine rollercoaster, bokswagentjes, een lasergame met doolhof, en een treintje vormden de voornaamste attracties.
Het waterpark zag er leuk uit, maar de kledingvoorschriften (knieën en schouders bedekt voor dames; heren mochten met blote knieën) waren wel erg streng in deze temperaturen.

Om 9 uur, op het tijdstip dat ik met het laatste busrondje mee naar huis kon, had ik het helemaal gezien, en ik wachtte bij een protserig monument met waterval op het hotelbusje;

De volgende morgen nam ik het eerste busje, om 9 uur, richting de Jame'Asr Hassanal Bolkiah Moskee. Deze grootste moskee van Brunei is in 1992 gebouwd ter ere van het 25 jaar regeringsjubileum van de huidige Sultan. Er zijn 29 gouden koepels, ter herinnering aan het feit dat hij de 29e Sultan is.

Omdat ik wist dat ik pas rond 11 uur zou worden opgehaald, besloot ik eerst maar eens een rondje om de moskee te lopen. Al bij het hek gaf ik het op; het was erg warm en de afstanden waren enorm. Dus een fotootje van het hek en daarna snel naar binnen;





































Ik moet zeggen; de moskee was erg mooi. Als je van goud, tapijtjes en marmer houdt. 

deze ingang had zelfs een roltrap!

Binnen was het de bedoeling dat je een zwarte lange 'jurk' aantrok. Gelukkig was een sjaal niet nodig. Binnen mocht je niet fotograferen en deze foto is dus van internet;

2 uur hier zoet brengen was wel een uitdaging.
Ik deed er zo lang mogelijk over, sloot me zelfs aan bij een Russische rondleiding, bezocht zelfs de wasruimtes en de bibliotheek, en daarna was er nog geen uur voorbij.
Gelukkig had ik me voorbereid; ik had een goed boek bij me en op het bankje met de meeste schaduw sloeg ik mijn boek open.
Het was vreselijk warm en gelukkig betrok de lucht. 
Iets minder gelukkig; het begon ook nog te regenen.
Maar wel weer gelukkig was dat toen het busje eraan kwam.

De volgende halte was het optrekje van de sultan; een fotostop voor het hek. Het paleis, Istana Nurul Iman is groter dan het Vaticaan en heeft US$ 350.000.000 gekost. Het heeft 1788 kamers, 200 toiletten en in de banketzaal kunnen 4000 mensen eten. Helaas was het paleis niet open voor bezichtiging en moest ik het doen met een foto voor het hek, in stromende regen;

dus maar weer een kiekje van internet om een indruk te krijgen

Daarna liet ik me afzetten bij de Omar Ali Saifuddien Moskee. Deze moskee is genoemd naar de 28e Sultan van Brunei en staat midden in een kunstmatige lagune. De binnenkant was lang niet zo mooi als de buitenkant, die is gemaakt van het fijnste Italiaanse marmer;

De stenen boot die in de lagune voor de moskee ligt, wordt gebruikt voor speciale gelegenheden.

Daarna liep ik om de moskee heen richting Kampong Ayer. 
Deze kampung bestaat uit huizen op palen, aan de oever van de rivieren rond BSB. Er zijn 28 van dit soort kampongs en hoewel de overheid flats voor de inwoners van de kampong ter beschikking stelt, willen de meeste mensen gewoon hier blijven wonen. Je kon de Kampongs bezichtigen met een houten speedboot maar nadat ik de eerste te voet had bekeken geloofde ik de andere 27 wel...

Daarna stak ik de straat over naar de nieuwste mall van BSB (ik moest plassen). Ik vond er nog een supermarkt en kwam daar gedesillusioneerd vandaan. Wat weinig keus. Vooral de groente en fruit afdeling was beschamend klein. Ik hoorde van een expat die ik aan sprak, dat de avondmarkt niet echt veel meer keus had. Ik werd gelijk blij van de supermarkten in Jakarta!

Daarna liep ik richting mijn hotel, had geen zin om te wachten op de volgende hotel bus en ik had bedacht dat ik onderweg nog mooi even 2 musea in kon, al was het alleen maar om even wat koude lucht te voelen.

Het Royal Regalia Museum was voornamelijk ingericht met relatie geschenken die andere landen aan de rijke stinkerd hadden gegeven. Toch was het heel aardig om doorheen te lopen en wat af te koelen.

De meeste indruk maakten 2 vervoermiddelen van de Sultan; eentje gebruikt bij zijn inhuldiging en de ander bij zijn 25 jarig jubileum. (je kan je natuurlijk niet 2 keer in dezelfde wagen vertonen!)

De krengen waren te protserig voor woorden, er stond in de lange wagen maar 1 stoel en verder hadden ze enorme duwstokken, waartussen diverse mannen de wagen voort duwden;

Het kreng was misschien wel 25 meter lang.  Om onduidelijke redenen mocht je alleen van deze een foto maken.

Daarna ging ik nog even langs het Brunei historisch museum, maar daar was ik heel snel uitgekeken. Saai...!

Toen liep ik terug naar het hotel, om de 3 uur bus te halen naar de laatste attracties. Maar in het hotel aangekomen konden beide mogelijkheden, het maritiem museum en het Malay Technology museum, me eigenlijk niet motiveren om weer de hitte in te gaan. Het meisje van de receptie had nog een ander voorstel; om 4 uur met het busje naar het Empire Hotel & Country Club. Ze verzekerde me dat dat aan het eind van de dag heel erg leuk was. Dus deed ik een dutje op de sofa van mijn hotel (mijn kamer had ik al ontruimd) en stapte om 4 uur in de bus. 

Nou, ik moet zeggen; ik ben al heel wat gewend maar dit hotel maakte wel indruk! Ik liep zo onopvallend mogelijk met mijn rugzakje en mijn teenslippers langs de receptie, en nam 3 roltrappen naar beneden, richting het zwembad en het strand. 

Er waren prachtige tuinen, diverse zwembaden, een infinity pool, heerlijke ligbedden en een fantastisch uitzicht.

Met een stalen gezicht liep ik naar de handdoeken bali en vroeg of ik hier een handdoek kon lenen of dat ik die uit mijn kamer moest halen. Onderhand keek ik met een schuin oog naar het handdoeken-uitleensysteem en zag dat de kamers allemaal 4 nummers hadden. Nee, ik kon hier natuurlijk een handdoek krijgen, in ruil voor mijn kamernummer. Ik verzon er eentje en zette een onleesbare handtekening, en tevreden liep ik naar een ligbedje, en dook in mijn heerlijke leesboek, en wierp af en toe een blik op het prachtige   uitzicht;

Tegen  6 uur begon het donker te worden, en kwamen de muggen. Omdat ik pas om half 8 opgehaald zou worden om naar het vliegveld te gaan, besloot ik maar in het Italiaanse restaurant te eten. Ze vroegen ook hier mijn kamernummer en ik gaf hetzelfde fictieve nummer als bij de handdoekenuitleen.

Ik bestelde een salade en ik moet zeggen; dit was een van de beste salades die ik ooit gegeten had. Tot slot kwam de rekening; ze wilden alleen een handtekening maar ik kon ze overhalen dat ik toch kon betalen. Nou vooruit; als ik wel contant wilde afrekenen, wilden ze wel een uitzondering maken.

Daarna werd ik door het busje van mijn simpele hotelletje weer opgehaald en naar het vliegveld gebracht. 

28 uur Brunei....  lang genoeg!      

                                                                                                               .

Weekje detoxen in Villa Mimosa, Portugal

Mijn vriendin Hedwig is al een paar keer gaan detoxen in Villa Mimosa, Portugal. Ze wilde heel graag weer een keertje, en omdat ze er altijd zo enthousiast over praat besloot ik een keer mee te gaan.

Ik heb in Singapore 2 keer een week een vrij strenge sap vasten detox kuur gedaan, de eerste keer onder begeleiding van een natuurgeneeskundige, en ik wist er dus al het een en ander van. 

Hedwig vertelde me dat de detox-filosofie bij villa Mimosa vrij mild was. Zo kun je ook besluiten om in plaats van alleen sapjes te drinken, een mild-vasten programma te volgen. Dan krijg je 2 keer per dag, naast de sapjes, een klein bordje met een alkalische maaltijd. Dit is zeer geschikt voor mensen die sapvasten te rigoreus vinden, mensen die veel medicijnen gebruiken of ernstige aandoeningen hebben.

Hun ervaring is dat je zowel bij het ene, als het andere programma ongeveer 2.5 kg af valt. Veel mensen gaan naar villa Mimosa om af te vallen, en niet zo zeer om te detoxen, en zij kiezen dan ook voor het mild vasten.

Mijn focus lag op de detox. Na een jaar in het vervuilde Jakarta, met 2 tropische ziektes achter de rug, zag ik er zeer het nut van in om mijn spijsvertering rust te geven zodat mijn lever eens een grote schoonmaak zou kunnen houden. Het idee achter detox is dat als je alleen groente(met wat fruit)sappen en -soepen drinkt, de lever geen bijdrage hoeft te leveren aan vertering en aan het werk gaat om alle gifstoffen in vetcellen en lever zijn opgeslagen, af te gaan voeren. Behalve de lever spelen ook nieren, darmen. longen en lymfesysteem een bijdrage bij de ontgifting.

Behalve je voedingspatroon te wijzigen, kun je detox ook nog ondersteunen dmv lympfe drainages, oilpulling, massages, wisselbaden en sauna's, borstelen van de huid en (koffie) klysma's.

Een gematigd intensief maar frequent sportprogramma gedurende de dag moet er voor zorgen dat je niet te veel spierweefsel gaat verliezen.

Hedwig en ik hadden ervoor gekozen om 9 volle dagen te gaan; maandag, 6 juli hadden we een hele vroege vlucht naar Faro, en dinsdagavond de 13e de allerlaatste vlucht terug.

We landden om half 7, werden opgehaald door een busje van het hotel, waar we om kwart over 8 aan kwamen;

De groep stond net op het punt de dagelijkse ochtend wandeling te starten, en we wilden hen niet ophouden om nog op ons te wachten. 

We kregen een rondleiding door het gebouw en daarna gingen we even naar onze kamer, die er super uitzag; 



























Er lagen heerlijke handdoeken, een gezichtsmasker (rechter foto) en een uitnodiging voor een massage klaar.

Inmiddels was de groep teruggekomen en stond er een uitje naar Albufeira op het programma. Daar was Hedwig al een paar keer geweest maar ik was voor het eerst in Portugal dus ging ik lekker mee.

Het was een ontzettend leuk uitstapje. Duurde niet langer dan een paar uurtjes, maar ik ben even naar het strand geweest, heb rondgeneusd in het dorpje met leuke witte huisjes en vooral alle souvenir winkels bekeken.

We waren precies op tijd terug voor het aquajoggen. Dat is Hedwig's favoriet; ik vind het zeer matig en saai. Maar wel lekker in het zonnetje in het zwembad;

Hierna kregen we allemaal een sapje en kon je nog even relaxen aan het zwembad, maar zelfs om 4 uur 's middags vond ik het te heet. Al die Nederlanders die snakten naar wat zon waren de hele dag niet van de bedjes af te branden maar ALS ik er al lag dan was het onder een parasolletje.
Wij waren de enige gasten die vandaag aankwamen en we kregen ons intake gesprek, wat in mijn ogen weinig voorstelde. Maar Villa Mimosa wil geen medische nadruk leggen en de lat voor iedereen laag houden; voor veel mensen is een week 'gezond leven' al een hele stap.

Rond 6 uur stond er yoga op het programma. Ik had er niks van verwacht, en het was eigenlijk ook veel te relaxed voor mij, maar toch vond ik het leuk om in een groepje wat yoga te doen.
Hierna stond het soepje klaar op tafel. We waren met 15 dames en we kletsten er gezellig op los. 
Na dit 'avondeten' was de rest van de avond vrij te besteden; je kon naar de sauna, een behandeling boeken, naar strand wandelen, of lekker lezen of tv kijken.
Hedwig en ik gingen vroeg naar bed; het was een lange dag geweest en we keken uit naar onze eerste 'volle' detox dag de volgende ochtend.

Om 7 uur werden we gewekt en als je aangekleed was kon je naar beneden voor een praatje (hoe de dag gister was verlopen; hoe je je voelde, etc). Mijn bloeddruk werd gemeten en ik mocht op de weegschaal.
Het was zo'n weegschaal die niet alleen je gewicht aan gaf, maar ook je BMI berekende, en een indicatie gaf van je vetpercentage, spiermassa, botdichtheid, visceraal vet (vet om je organen) en een metabole leeftijd  aan gaf. (die was 39 jaar voor mij!)
Je moet je niet helemaal blind staren op de getallen, maar alle cijfertjes waren prima in orde bij mij.

Daarna kregen we stretch oefeningen op het dak.
Het was al heel warm, het dak was niet helemaal overschaduwd en ik besloot dat ik vanaf morgen een beetje eerder op zou staan en eerst mijn eigen yoga routine zou afdraaien ipv de stretch les.
Alle programma onderdelen zijn geheel vrijblijvend en er zit een grote flexibiliteit in het schema EN in het team!

Daarna was het kwart over 8 en we gingen de deur uit voor ons dagelijks wandelingetje van 1.5 tot 2 uur. Die vond ik gelijk al heel leuk. Elke dag liepen ze een andere route en je kon gezellig met de leiding of de andere dames kletsen.

(rechts vooraan Celeste de sporttherapeut)

Toen we terug kwamen stond de tafels al gedekt;

Elke dag stonden er andere smaken sap op tafel. Als je niet te veel wilde afvallen mocht je er rustig 2 bestellen. Ook kon je de sappen opleuken met chiazaad, spirulina, hennep zaad, maca poeder en tarwegras. Dit hoort naar mijn idee ook niet in een detox, maar ze hebben wel gelijk dat een beetje eiwit voorkomt dat je spierweefsel te snel gaat afbreken. Ik had me voorgenomen in elk geval 3 dagen te sap vasten, maar dan wel dubbele porties, en Hedwig wilde beginnen met mild vasten.
Het wordt aangeraden de sapjes met een kleine lepeltje naar binnen te lepelen. Speeksel kan dan alvast goed vermengd worden met het sap en langzaam eten geeft toch eerder een verzadigd gevoel.

De hele dag door was er wel af een toe een uurtje 'vrij' te besteden.
Het uurtje na het ontbijt gebruikte ik voor een koffie klysma. Ik geloof er heilig in dat je sap vasten moet ondersteunen met klysma's. Niet alleen reinig je de dikke darm maar de koffie, die op een speciale manier gemaakt is, komt via de darmaders direct in de lever terecht en geeft op deze manier de lever nog een extra push om te gaan ontgiften. Dit in tegenstelling als je koffie drinkt; dan komen alle gifstoffen van de koffie in je systeem terecht.
Villa Mimosa geeft alle informatie en benodigdheden voor de klysma's maar stimuleert het niet. Ik was dan ook de enige die het deed, maar de meeste dames waren zeer geïnteresseerd in de procedure.

Om 12 uur stond er bodyshape op het programma. Hoewel ik jaren helemaal gek was op aerobics en zelfs ook lessen daarin gegeven heb, vind ik dat ik met de yoga wel genoeg doe en gebruik ik dat half uurtje voor iets anders.

Om 1 uur staat het volgende sapje al weer klaar, en Hedwig kreeg een ontzettend lekker 'hapje' naast haar sap;

tempe met shitake en quinoa met kool en sesamzaadjes

Na de lunch stond mijn eerste lymfe drainage op het programma. Je wordt dan tot je oksels ingepakt in een soort bloeddrukmeting-banden. Vervolgens lopen die om beurten vol met lucht en ontspannen ze zich weer waardoor de lymfe banen een extra hulpje krijgen bij hun werk. Ik had dit nog nooit mee gemaakt en na 3 behandelingen moest ik echt toegeven dat mijn benen er nog nooit zo goed hadden uitgezien, haha!

Daarna stond er weer aquajoggen op het programma, en relaxercize (hele ontspannende yoga) en de soep;

Hedwig en ik besloten elke avond de sauna in te gaan. Niet alleen om niet aan de honger te hoeven denken, als wel dat flink zweten ook een manier is om toxines kwijt te raken.
Daarna gingen we naar bed met een 'leverpakking'; een warme kruik in de leverstreek.

We kletsten nog wat na en daarna zat de eerste dag erop!

De komende dagen verliepen in een zelfde routine.
Woensdag stond er nog een uitje naar Quarteira op het programma. Een veel leuker plaatsje dan het super toeristische Albufeira, met een heus kasteeltje;

Er was ook nog een marktje waar ik liep te kwijlen naar verboden kersen.

De andere uitjes heb ik niet meegedaan; een fietstocht op een elektrische fiets en een avonduitje naar een mall.

De ochtendwandelingen vond ik het leukste programma onderdeel (na mijn yoga). Vooral de wandeling langs de rotsige kust was een favoriet van Hedwig en mij. Soms hadden we geen zin in de groep of we vonden de wandeling die op het programma stond niet zo leuk en dan gingen we samen de kustwandeling doen;

Na 3 dagen was ik al 2 kilo afgevallen dus ik besloot over te stappen op mild vasten, en Hedwig, die het afvallen te langzaam vond gaan, ging over naar sap vasten.
Achteraf gezien vind ik de optie mild vasten wel een goed alternatief, maar het wordt mensen die wel willen detoxen niet gemakkelijk gemaakt om tegen al die heerlijke hapjes aan te moeten kijken.

De laatste drie dagen heb ik nog meegedaan aan ooracupunctuur sessies. Ook een interessante ervaring.

Ondanks dat het mijn derde detox was in mijn leven, kreeg ik deze keer na 3 dagen uitslag op mijn buik. Een soort jeugdpuistjes. De leiding zei dat het galbulten waren, maar dat vond ik helemaal niet. (Geen jeuk, geen grote blaasjes.) Het waren meer puistjes. Ik stuurde een foto naar 2 vriendinnen die natuurgeneeskundige zijn en die waren unaniem in hun diagnose; detox rash. De toxines kwamen dit keer via mijn huid naar buiten. Het waren onschuldige pukkels, die na een paar weken zouden verdwijnen, ze zouden niet jeuken en waarschijnlijk ook nog afzakken naar mijn benen. 
Dit gebeurde inderdaad.
Het was voor mij een bevestiging dat detox helpt, en dat het goed is voor een mens.

Net als in de vorige kuren viel me vooral op hoeveel soepeler mijn gewrichten en spieren werden.
Misschien omdat ik altijd al gezond leef heb ik geen last van andere detox verschijnselen (hoofdpijn, slecht humeur, algehele malaise). 
En wat mij vooral opviel was dat het veel makkelijker was om te detoxen in een groep, ver van huis, met genoeg afleiding, andere dames, en de heerlijkste sapjes en soepen die er steeds 'vanzelf' voor je neus verschenen, zonder dat je je nog druk hoefde te maken om te koken voor je gezin.

Ik kan het iedereen aanraden!!