28 uur in Brunei.... PUNTJE!

Ik verzamel landen.

Voor elk land die ik bezoek krijg ik (van mezelf) een puntje. Gister heb ik mijn 74e punt verdiend; Brunei.

Het eiland Borneo wordt verdeeld door 3 landen; het grootste stuk is van Indonesie (Kalimantan), een kuststrook is van Maleisie, (Sarawak) en dan heb je nog een piepklein stukje grond dat ook nog uit 2 delen bestaat, dat is Brunei, het land van de olierijkdom.

Het land wordt geregeerd door zijne majesteit Paduka Seri Beginda Sultan Haji Hassanal Bolkiah Mu'izzaddin Waddaulah, de 29e sultan in zijn lijn, en een van de rijkste mannen ter wereld. Hoewel dus een hoop van de olie opbrengst in zijn zakken terecht komt, is hij ook erg royaal naar zijn onderdanen en de hoofdstad, Bandar Seri Begawan (BSB), komt ook erg westers over. Goede wegen, schoon, nette huizen, en vooral; heel erg rustig. Op het saaie af.

Het is een streng moslim land. Alcohol is nergens te koop, en net als in Saoedi wordt het dagelijks leven 4 keer onderbroken voor het gebed.

De dames lopen meestal wel in een hoofddoek maar verder zijn ze niet gesluierd of in het zwart ingepakt.

Ik kwam om 5 uur 's middags aan en het hotel had een busje gestuurd om me op te halen. De chauffeur was een aardige man en hij wees me alle bezienswaardigheden van BSB die we onderweg tegen kwamen.

Nadat ik had ingecheckt, bleek dat het hotel van 9 tot 21 een busje had voor de gasten die elke 2 uur vertrok langs alle 'attracties'. Taxi's en bussen zijn er wel, maar ik heb ze niet gezien. En dit was natuurlijk erg makkelijk.

Ik had al bedacht dat ik 's avonds naar de topattractie van BSB wilde gaan; Jerudong Playground. Volgens Lonely Planet de enige plek waar nog IETS van beweging was waar te nemen na het avondgebed. Het pretpark was meer gericht op kinderen dan op tieners en volwassenen maar het moest het grootste pretpark ter wereld zijn en dankzij de sultan waren alle attracties gratis. De gids had alleen vergeten te melden dat er wel een entree geheven werd. Ja, dan is het eigenlijk net zo gratis als alle pretparken in de wereld.

Ik besloot eerst maar eens in het reuzenrad te gaan, om een indruk te krijgen HOE groot het wel niet was. Daar aangekomen ging de attractie net dicht; tijd voor het avondgebed. Zucht.

Dus liep ik eerst maar eens een klein rondje.

Het was nog erg warm. Ik had gelezen dat de gemiddelde luchtvochtigheid 80% was (ter vergelijking; Singapore heeft 75%) bij een gemiddelde temperatuur van 30 graden, 365 dagen per jaar. Het pretpark was dan ook alleen maar 's avonds open; van 5 uur tot middernacht. Maar dan nog; ik zweette als een otter en ik liep braaf in een dunne spijkerbroek en een t shirt met mouwen. (ik had gelezen dat dames met blote schouders niet in attracties mochten)

Na een half uur kwam het personeel terug uit de moskee en kon ik een rondje in het reuzenrad.
Nou, zover ik het kon overzien, was de uitdrukking 'grootste attractie park ter wereld, schromelijk overdreven. Het gemiddelde pretpark in Nederland is groter (en spectaculairder)

Maar goed. Ik genoot van het uitzicht en na het rondje liep ik door het park. Een draaimolen, een heel kleine rollercoaster, bokswagentjes, een lasergame met doolhof, en een treintje vormden de voornaamste attracties.
Het waterpark zag er leuk uit, maar de kledingvoorschriften (knieën en schouders bedekt voor dames; heren mochten met blote knieën) waren wel erg streng in deze temperaturen.

Om 9 uur, op het tijdstip dat ik met het laatste busrondje mee naar huis kon, had ik het helemaal gezien, en ik wachtte bij een protserig monument met waterval op het hotelbusje;

De volgende morgen nam ik het eerste busje, om 9 uur, richting de Jame'Asr Hassanal Bolkiah Moskee. Deze grootste moskee van Brunei is in 1992 gebouwd ter ere van het 25 jaar regeringsjubileum van de huidige Sultan. Er zijn 29 gouden koepels, ter herinnering aan het feit dat hij de 29e Sultan is.

Omdat ik wist dat ik pas rond 11 uur zou worden opgehaald, besloot ik eerst maar eens een rondje om de moskee te lopen. Al bij het hek gaf ik het op; het was erg warm en de afstanden waren enorm. Dus een fotootje van het hek en daarna snel naar binnen;





































Ik moet zeggen; de moskee was erg mooi. Als je van goud, tapijtjes en marmer houdt. 

deze ingang had zelfs een roltrap!

Binnen was het de bedoeling dat je een zwarte lange 'jurk' aantrok. Gelukkig was een sjaal niet nodig. Binnen mocht je niet fotograferen en deze foto is dus van internet;

2 uur hier zoet brengen was wel een uitdaging.
Ik deed er zo lang mogelijk over, sloot me zelfs aan bij een Russische rondleiding, bezocht zelfs de wasruimtes en de bibliotheek, en daarna was er nog geen uur voorbij.
Gelukkig had ik me voorbereid; ik had een goed boek bij me en op het bankje met de meeste schaduw sloeg ik mijn boek open.
Het was vreselijk warm en gelukkig betrok de lucht. 
Iets minder gelukkig; het begon ook nog te regenen.
Maar wel weer gelukkig was dat toen het busje eraan kwam.

De volgende halte was het optrekje van de sultan; een fotostop voor het hek. Het paleis, Istana Nurul Iman is groter dan het Vaticaan en heeft US$ 350.000.000 gekost. Het heeft 1788 kamers, 200 toiletten en in de banketzaal kunnen 4000 mensen eten. Helaas was het paleis niet open voor bezichtiging en moest ik het doen met een foto voor het hek, in stromende regen;

dus maar weer een kiekje van internet om een indruk te krijgen

Daarna liet ik me afzetten bij de Omar Ali Saifuddien Moskee. Deze moskee is genoemd naar de 28e Sultan van Brunei en staat midden in een kunstmatige lagune. De binnenkant was lang niet zo mooi als de buitenkant, die is gemaakt van het fijnste Italiaanse marmer;

De stenen boot die in de lagune voor de moskee ligt, wordt gebruikt voor speciale gelegenheden.

Daarna liep ik om de moskee heen richting Kampong Ayer. 
Deze kampung bestaat uit huizen op palen, aan de oever van de rivieren rond BSB. Er zijn 28 van dit soort kampongs en hoewel de overheid flats voor de inwoners van de kampong ter beschikking stelt, willen de meeste mensen gewoon hier blijven wonen. Je kon de Kampongs bezichtigen met een houten speedboot maar nadat ik de eerste te voet had bekeken geloofde ik de andere 27 wel...

Daarna stak ik de straat over naar de nieuwste mall van BSB (ik moest plassen). Ik vond er nog een supermarkt en kwam daar gedesillusioneerd vandaan. Wat weinig keus. Vooral de groente en fruit afdeling was beschamend klein. Ik hoorde van een expat die ik aan sprak, dat de avondmarkt niet echt veel meer keus had. Ik werd gelijk blij van de supermarkten in Jakarta!

Daarna liep ik richting mijn hotel, had geen zin om te wachten op de volgende hotel bus en ik had bedacht dat ik onderweg nog mooi even 2 musea in kon, al was het alleen maar om even wat koude lucht te voelen.

Het Royal Regalia Museum was voornamelijk ingericht met relatie geschenken die andere landen aan de rijke stinkerd hadden gegeven. Toch was het heel aardig om doorheen te lopen en wat af te koelen.

De meeste indruk maakten 2 vervoermiddelen van de Sultan; eentje gebruikt bij zijn inhuldiging en de ander bij zijn 25 jarig jubileum. (je kan je natuurlijk niet 2 keer in dezelfde wagen vertonen!)

De krengen waren te protserig voor woorden, er stond in de lange wagen maar 1 stoel en verder hadden ze enorme duwstokken, waartussen diverse mannen de wagen voort duwden;

Het kreng was misschien wel 25 meter lang.  Om onduidelijke redenen mocht je alleen van deze een foto maken.

Daarna ging ik nog even langs het Brunei historisch museum, maar daar was ik heel snel uitgekeken. Saai...!

Toen liep ik terug naar het hotel, om de 3 uur bus te halen naar de laatste attracties. Maar in het hotel aangekomen konden beide mogelijkheden, het maritiem museum en het Malay Technology museum, me eigenlijk niet motiveren om weer de hitte in te gaan. Het meisje van de receptie had nog een ander voorstel; om 4 uur met het busje naar het Empire Hotel & Country Club. Ze verzekerde me dat dat aan het eind van de dag heel erg leuk was. Dus deed ik een dutje op de sofa van mijn hotel (mijn kamer had ik al ontruimd) en stapte om 4 uur in de bus. 

Nou, ik moet zeggen; ik ben al heel wat gewend maar dit hotel maakte wel indruk! Ik liep zo onopvallend mogelijk met mijn rugzakje en mijn teenslippers langs de receptie, en nam 3 roltrappen naar beneden, richting het zwembad en het strand. 

Er waren prachtige tuinen, diverse zwembaden, een infinity pool, heerlijke ligbedden en een fantastisch uitzicht.

Met een stalen gezicht liep ik naar de handdoeken bali en vroeg of ik hier een handdoek kon lenen of dat ik die uit mijn kamer moest halen. Onderhand keek ik met een schuin oog naar het handdoeken-uitleensysteem en zag dat de kamers allemaal 4 nummers hadden. Nee, ik kon hier natuurlijk een handdoek krijgen, in ruil voor mijn kamernummer. Ik verzon er eentje en zette een onleesbare handtekening, en tevreden liep ik naar een ligbedje, en dook in mijn heerlijke leesboek, en wierp af en toe een blik op het prachtige   uitzicht;

Tegen  6 uur begon het donker te worden, en kwamen de muggen. Omdat ik pas om half 8 opgehaald zou worden om naar het vliegveld te gaan, besloot ik maar in het Italiaanse restaurant te eten. Ze vroegen ook hier mijn kamernummer en ik gaf hetzelfde fictieve nummer als bij de handdoekenuitleen.

Ik bestelde een salade en ik moet zeggen; dit was een van de beste salades die ik ooit gegeten had. Tot slot kwam de rekening; ze wilden alleen een handtekening maar ik kon ze overhalen dat ik toch kon betalen. Nou vooruit; als ik wel contant wilde afrekenen, wilden ze wel een uitzondering maken.

Daarna werd ik door het busje van mijn simpele hotelletje weer opgehaald en naar het vliegveld gebracht. 

28 uur Brunei....  lang genoeg!      

                                                                                                               .