We hebben allemaal weer een heerlijke zomervakantie gehad in Nederland. Weer zoveel mogelijk mensen proberen te zien en hebben genoten van het Nederlandse weer (ja echt, ook in augustus) en het eten.
Het is mij gelukt af en toe een yoga les mee te doen (in Nijmegen, Den Haag, Breda en Utercht) en er een paar te geven aan vriendinnen.
Lilith heeft 4 volle weken paard gereden.
Jillis heeft zijn vriendjes weer opgezocht, ook een paar Bahreinse. Hij houdt nooit contact met ze, maar gelukkig zijn zij hetzelfde dus zodra hij zijn gezicht laat zien is het gelijk weer als vanouds.
De kinderen worden toch groter, ze willen niet meer mee om mensen op te zoeken, ze willen niet mee naar zee (SAAI) en eigenlijk willen ze ook niet mee 'een weekje weg'. Lilith heeft het kunnen regelen dat ze naar Lotte in Belgie kon, maar Jillis had geen alternatief dus stapte hij met frisse tegenzin in Oegstgeest op de fiets.
De weersvooruitzichten waren niet best, maar de 1e dag bleef droog en zijn we tot Castricum gereden, waar we vrienden opgezocht hebben. Onderweg kwamen we in de duinen opeens hele kuddes vogelaars tegen, gewapend met enorme lenzen. Bleek de groene bijeneter daar voor het eerst in 30 jaar weer gesignaleerd te zijn. Wij boffen. (?)
De tweede dag regende het 's morgens vroeg al zo erg, dat we lekker een uurtje langer in bed zijn blijven liggen, maar toen het wat op leek te klaren zijn we toch op de fiets gestapt. Dat hebben we geweten. Het heeft bijna de hele dag in meer of mindere maten geregend, en de wind zat ook niet mee.
Maar ondanks de regen was het een mooie tocht door de Noord Hollandse duinen.
Vooral het stuk rond de kust van Den Helder was erg leuk fietsen. Jillis heeft er wind staan vangen;
.
Het was heerlijk toen we daar de bocht om gingen; zij wind ipv tegen wind.
Al gauw zaten we aan de hete chocolademelk op de boot naar Texel, en aangekomen bij ons bed&breakfast adresje direct onder een warme douche. Het was best een zware dag geweest; 80 km gefietst en Peter heeft Jillis af en toe een beetje moeten duwen.
De volgende ochtend zag de lucht er heel anders uit, en vol goede moed stapten we weer op de fiets. We hadden het plan wat waddeneilanden af te fietsen, maar door zeer onhandige vaartijden van de boten en de strenge restricties (vaak mocht je eigen fiets niet mee) besloten we de waddeneilanden maar over te slaan, en de afsluitdijk te nemen. We wilden nl vooral fietsen en niet een hele dag op een eiland te zitten die je in een uurtje rond zou kunnen, en er dan niet meer af.
Dus fietsten we terug naar de pond naar Den Helder en onderweg maakten we nog even een paar fotootjes, waardoor we bij de slagboom aangekomen, de slagbomen precies voor ons fietswiel omlaag gingen en konden we een uur wachten op de volgende veerboot.
.
.
Na de boot kwamen we al snel bij de afsluitdijk, die we me volle meewind heerlijk relaxed hebben kunnen af pendelen;
.
Alleen ging opeens de zon dermate schijnen, dat mijn trui wat te warm werd. Omdat we al 'zo vaak' moesten stoppen voor een fotootje hier en daar, tot grote ergernis van Peter, bedacht ik dat ik die trui wel onder het fietsen even uit kon trekken. Dat lukte niet helemaal, en voor ik het wist lag ik op het fietspad. Tja, wat schaafwonden hier en daar en een flinke verzwikte enkel. Lopen ging haast niet meer, maar fietsen wel, tot mijn verbazing, dus toch maar verder gefietst.
80 km verder kwamen we in Harlingen aan, waar we met enige moeite een hotelletje vonden en een lekker restaurant.
De volgende ochtend was mijn enkel vrij dik, maar fietsen ging nog steeds beter dan lopen, dus zijn we weer verder gegaan. Via de noordkust, naar Dokkum.
.
.
In Dokkum ontdekte Peter tot zijn grote vreugde dat er gel-dekjes voor fietszadels in de handel waren. Hij had inmiddels zo'n zadelpijn, dat hij haast niet meer kon fietsen.
Dus met gelzadel heeft hij ons eindpunt, Groningen, gehaald. Daar hebben we de trein genomen terug naar Oegstgeest.
Jillis had het die dag ook wat zwaar, zeker de laatste 10 km. Maar hij was zo enthousiast over de fietstocht, dat hij volgend jaar weer wil. Nou; wij ook!!
.
Ik had bedacht dat ik dat weekend wel wat rust zou houden met die dikke enkel. Maar daar kwam achteraf ook niet veel van terecht. Mijn vriendin Margreet was net verhuisd, en die hebben we dat weekend nog even geholpen met wat laatste dingen. Zij heeft een kangaroo woning gekregen via de gemeente, in Leidschenveen. Haar lieve, maar demente moeder woont nu onder haar, ze deelt een tuin met haar moeder en zij woont met haar kinderen boven moeder. Ik heb toch wel een grote bewondering voor haar dat zij hiervoor gekozen heeft. Ik hoop dat ze nog heel wat jaren daar samen kunnen zitten, en vooral dat moeder niet te hard achteruit gaat.
.
Daarna op maandag nog die vliegreis terug naar Singapore, wat mijn enkel ook niet echt ten goede kwam, en dinsdag ben ik toch maar eens naar mijn huisarts hier gegaan, omdat die enkel echt wel heel erg dik was. Die huisarts wist niet anders te verzinnen dan lasix (plasmiddel voor de oudere medemens).
Het hielp wel, inmiddels is de enkel natuurlijk nog steeds dik, maar niet zo enorm meer. Met wat aanpassingen kan ik ook redelijk meedoen met mijn yoga, en gelukkig heb ik er verder weinig last van.
Maar volgende keer toch maar afstappen als er een trui uit moet...
.
