Het Oranje bal

Het enige wat ik mis uit Singapore is de Hollandse club, en dan vooral de bibliotheek met de fijne sortering en mijn leuke vrijwilligersbaantje.

Hier is er ook een Nederlandse vereniging, maar dan zonder locatie. Ik moet zeggen; zij doen ook hun best. De evenementen worden telkens op een andere plek georganiseerd. Een bbq aan het begin van het schooljaar, een puzzelrit, borrels, fotografie lessen, tennis wedstrijd, koffie ochtendjes en natuurlijk het Oranje Bal.

Dit jaar was het thema 'Hollywood' en je werd geacht je hierop te kleden. Dus Peter z'n smoking uit de mottenballen en ik mijn enige, 15 jaar oude, zelfgemaakte lange jurk uit de kast. Peter is sinds januari 6 kg afgevallen (!!) dus die smoking zat wat aan de ruime kant. Mijn jurk paste nog perfect.

Ik heb hem gemaakt met hulp van tante Nely, die coupeuze is geweest maar door een hersentumor niet meer kon naaien. Maar kritiek geven en me 3 keer een naad laten uithalen; daar zat ze niet mee. 

Ik moest de hele avond aan haar denken. Tante Nely. Inmiddels al 8 jaar overleden. Mijn peettante. Ik denk dat ze het heeeel leuk had gevonden als ze nog geleefd had, dat ik die jurk nog steeds (heel af en toe; zo spannend is dit expat leven ook weer niet) aan doe.

Voor we weggingen, maakte Jillis (gedwongen) een paar foto's van ons. 'Doe dat nou maar, voor ons, is leuk voor Lilith, sturen we haar een afdruk via whats app.' 

Zijn commentaar; 'Als ik op de universiteit zit hoef je echt naar mij dit soort foto's niet te sturen, he!??'  

Nee Jillis, dat weten we, MAAK ER NU MAAR EEN PAAR!

Resultaat;

Op het feest zelf kon je zeer glameureus met je vriendinnen op de foto; hier zie je mijn Nederlandse vriendinnen uit Jakarta, en eronder met onze mannen;

De avond zelf was ook zeer geslaagd. Eerst een erg lekker 5 gangen diner, met een veiling voor het goede doel, en daarna een disco (met genoeg mogelijkheden om daar aan te ontsnappen).

                                                                    .

Vaderdag

21 juni was het vaderdag. 

Jillis was het eh.... een beetje vergeten. 

's Avonds aan tafel maakte Peter een grapje ten koste van Jillis. Tot onze verbazing lachte Jillis het hardst van allemaal om het grapje.

'Kijk, pap, ik mag dan geen vaderdag kadootje hebben gekocht, maar in plaats daarvan lach ik wel vandaag om AL JE FLAUWE GRAPPEN. Happy fathers day!'

Healthy lunch group

Op de valreep voor de zomervakantie ben ik nog wat foto's aan het sorteren en ik bedacht me dat ik nog nooit had geblogd over mijn healthy lunch group.

Een half jaar geleden had Dagmar, een vriendin van mij, bedacht dat ze wel een pop-up cafe in haar huis wilde starten met high tea of iets dergelijks. Ik zei haar dat er al zoveel 'ongezonde' restaurants hier waren, dat ik meer zag in een organisch/raw pop-up cafe. Ik voorzag dat daar een veel grotere behoefte aan zou zijn. Dagmar was het hier wel mee eens, en zelfs ook enthousiast over, maar ze bedacht dat ze eigenlijk weinig raw food recepten kende. Ik bedacht dat het gewoon GEZOND moest zijn, en niet perse raw; in elk geval zonder suiker, GMO, MSG, uit pakjes, en liefst glutenvrij, weinig of geen vlees en melkproducten, en liefst organisch.

Ze keek nog steeds niet of ze die recepten in overvloed had, en ik bood aan om eens een lunch te organiseren met een paar vriendinnen en iedereen zou een gerecht meenemen en recepten uitwisselen als het 'door de ballotage' zou komen.

Begin december was deze lunch bij Dagmar en we hadden in totaal 6 dames bereid gevonden iets mee te nemen. De nadruk lag op de mogelijkheden gezonde maaltijden uit te proberen zonder lange gezichten van het thuisfront. 

Dagmar zelf is naturopath en een van haar vriendinnen was nutritionist, en behalve over recepten en het lekkers dat op tafel stond, gingen de gesprekken al gauw over 'waar je wat hier kunt kopen' en 'wat de laatste ideeen zijn over olie' en wat is nu ECHT organisch in dit land waar je overal een label op kunt plakken en de prijs kunt verdubbelen.

De lunch was zo'n groot succes dat we ter plekke bedachten dat we dit wel een paar keer per maand zouden kunnen organiseren.

Dagmar zag af van haar 'pop-up cafe' (toch te weinig tijd voor) en donderdag bleek voor iedereen de beste dag; dus er werd besloten om de donderdag bij iemand thuis (die alleen voor servies, glazen water en haar eigen bijdrage aan de lunch hoefde te zorgen) een 'healthy lunch group' maaltijd te gaan eten.

Ook werd besloten dat iedereen altijd een gast mee kon nemen (in overleg met de gastvrouw ivm tafelgrootte) en dat de vaste groep uit maximaal 12 personen mocht bestaan die allemaal in de buurt dienden te wonen want niemand had zin in extra reistijden.

Ik vond alleen al op onze compound 3 dames die heel graag mee wilde doen.

We hebben er nu 10; maar het zijn allemaal dames met drukke agenda's dus meestal kunnen er wel een paar niet.

De nationaliteiten zijn een goede mix; Dagmar, (Duits/Omans), Blanca (Bolivia), Jean (Nicaragua), Janice (Amerikaans), Janine en Megan (Zuid Afrika), Sophie (Australie) en Subrina (Pakistan).

We hebben allemaal ontzettend veel plezier in de lunches. Iedereen doet zijn best om iets lekkers mee te nemen, maar als een nieuw recept mislukt, dan doet ook niemand er moeilijk over want er is nog meer dan genoeg wat wel gelukt is.

Een kleine impressie van de groep en het eten;

Jean, ik, Sophie, Janine en Blanca

in mijn huis

Jean, Sophie, Megan, Blanca, ik, Dagmar en Subrina

verjaardagstaart van Sophie voor mijn verjaardag

Janice, Subrina en Janine

V smoke... even lekker doorroken dames!!

Zondag, 24 mei kwamen 3 vriendinnen uit Singapore een paar dagen logeren; Ellen, Monique en Annet. Ik kende hen van de Singapore wandelclub, en toch wel een bindende factor van onze vriendschap waren onze zoons; we hadden er allemaal eentje met geboortejaar 1998. 

Ze kwamen druk pratend en lachend aan en dat hebben ze volgehouden tot ze woensdag weer terug vlogen.

Tja, ik moest natuurlijk wel een klein programmaatje voorbereiden. Deze expat dames kun je niet meer blij maken met een dagje shopping mall, een museum of de armoedige dierentuin hier. Onze gemeenschappelijke passie was wandelen, maar om nu 2 uur in de file te staan om een paar uurtjes in rijstvelden, hoe mooi ook, te lopen, daar liep niemand echt warm voor.

Als eerste maar naar mijn favoriete restaurant; de Turk Turquaz; een pittoresk restaurant met vreselijk lekker eten;

De volgende ochtend deden ze braaf mee met mijn yoga klas; het ziet er hier wel relaxed uit, maar eerder had ik geen tijd om een foto te maken, en geloof me; ze hadden het verdiend;

Daarna ging er een gezond ontbijtje op mijn balkon goed in en besloten we te gaan winkelen in Kemang, de stadswijk waar ik tegenaan woon en waar veel kleine winkels zijn. De helft heb ik ook nog niet gezien dus vermaakte ik me ook. (niemand iets gekocht. Kun je je dat voorstellen?? 4 dames. Niets kopen... tja... welkom in Jakarta; niks te zien hier en ook nog niks te koop dus!

Daarna uitgebreid gaan lunchen - en allemaal even lekker aan de WIFI met thuis;

Daarna heb ik ze het dharmawangsa hotel laten zien, waar ik toevallig de week ervoor een rondleiding in had gehad. Het is een koloniaal hotel, prachtig ingericht, met heel veel oog voor historische kunstvoorwerpen, al is het hoogst aannemelijk dat het meest replica's zijn;

We hadden helaas nog geen eetlust voor een high tea, maar we hebben er wel sapjes en een paar lekkernijen uitgeprobeerd.

Daarna zat de 1e dag erop en hebben de dames nog aan het zwembad gelegen en heb ik gekookt.

De volgende dag had ik een dagvullend programma bedacht, waar ze alle drie helemaal voor te vinden waren.

In Jakarta struikel je over de spa's en schoonheidssalons. Voor een prikkie kun je allerlei schoonheidsbehandelingen en massages ondergaan. Nou was mij een hele bijzondere behandeling ter oren gekomen; de V smoke. Dus had ik een salon uitgekozen waar deze behandeling op het 'menu' stond.

We zijn eerst wel een half uur bezig geweest om allemaal behandelingen uit te kiezen en qua tijden op elkaar af te stemmen. We hadden voor ruim 5 uur behandelingen uitgekozen (voor rond de 60 euro per persoon; daar mag je in Nederland nog geen uurtje voor in een stoel zitten!).

We gingen allemaal voor een massage, en de V smoke, en een gezichtsbehandeling en daarna nog voor manicure, pedicure, cremebaden voor het haar, rimpel reflexologie of welk onderdeel van onze natuurlijke schoonheid wat ondersteuning zou kunnen gebruiken.

Voor er met de massages werd begonnen, kregen mijn 3 vriendinnen eerst nog een stoombad. En wel op z'n Javaans;

In je blootje op het krukje gaan zitten, rits dicht en wachten tot de stoom je oren uit komt;

Daarna begonnen de massages. Ik had voor een hot stone massage gekozen. Als ze met je benen bezig zijn liggen er warme, gladde, zwarte stenen op je rug en omgekeerd. Persoonlijk vond ik de warme stenen weinig toegevoegde waarde hebben maar de massage was prima.

Ellen, die naast me lag, had voor de coin therapy gekozen. Ze had in het menu gelezen dat deze zijn oorsprong had uit de Traditionele Chinese Geneeskunde en het zou oa helpen voor darm problemen. Hua Sha bestaat uit het schrapen van de huid met een gepolijste jade steen of de hoorn van een waterbuffel. In Indonesie, waar deze therapie ook zeer populair is onder de bevolking, wordt meestal een muntstuk gebruikt.

De zijkant van de munt wordt stevig op de ge-oliede huid geplaatst en in 1 richting langs de spieren of langs de acupunctuur meridianen bewogen, in streken van ongeveer 15 cm lang. Dit stevig schrapen veroorzaakt onderhuidse bloeduitstortingen, die na 2 tot 4 dagen verdwijnen. Hoewel de werking nooit wetenschappelijk is bewezen, schijnen patienten gewoonlijk een onmiddelijke verandering en vooruitgang waar te nemen.

Zo uitgebreid als ik het hier beschrijf stond het natuurlijk niet in het menu. Ik hoorde Ellen tijdens de massage wel eens vragen of het wat zachter kon, en ik baalde want ik hou wel van stevige massages.

Tot ik het resultaat zag;

Toen was ik weer volkomen tevreden met mijn massage, haha!!

Daarna gingen we alle vier voor de V smoke. 

Niemand ooit van gehoord zeker??

Ik ook niet tot voor kort. Ik had er geruchten over opgevangen dat dit DE Indonesische manier was om de intieme vrouwelijke delen grondig te reinigen door middel van 'uitroken', met als resultaat dat er maanden aan 'vuil' uit zou komen en als extra bonus een 'lekker strak' geheel.

Ik had er zeer mijn bedenkingen bij, maar ik vond dit toch wel iets om eens uit te proberen, ik woonde nu in Indonesie en met een paar vriendinnen die er ook wel de humor van inzagen, was dit mijn kans.

We kregen een badjas aan, en om beurten moesten we op een vierkant bamboe krukje gaan zitten zonder zitvlak. Het zat niet echt comfortabel maar voor het goede doel wel uit te houden.

Er werden nog wat extra doeken om heen gedrapeerd, zodat de rook geen kant op kon (behalve de goede) en er werd een pannetje met hete kolen en rokende kruiden onder de kruk geschoven.

Na een kwartier (lang zat!!) was het al gebeurd. 

Nou ja... gebeurd... niemand had enig vuil voelen 'druipen' en we waren het er allemaal over eens dat het niet anders aanvoelde dan anders...

Daarintegen rook het des te erger; een beetje muffe rotte vissen geur. 

Alles bij elkaar waren we al ruim 3 uur zoet en nog pas op 30% van onze uitgekozen behandelingen... 

Ik besloot alleen nog de gezichtsbehandeling te ondergaan en de rest te laten schieten. Dan zou ik naar huis rijden om te koken (ik had rijsttafel plannen waar ik wel wat voorbereidende werkzaamheden had gedaan maar wat nog wel een beetje aandacht nodig had). 

De gezichtsbehandeling, die we ook allemaal ondergingen, met wat kleine persoonlijke aanpassingen, was helemaal top;

Maar na 4.5 uur was ik er helemaal klaar mee; mijn ADHD was genoeg op de proef gesteld. Ik betaalde en reed naar huis.

De chauffeur stuurde ik terug om de dames op te halen als zij klaar waren en het bleek  extreem goed gepland te zijn; tegen de tijd dat de dames helemaal glimmend, gladgestreken en gepolijst thuis kwamen, waren Peter en Jillis ook gearriveerd, en het eten was klaar!!

De laatste ochtend ben ik een beetje vroeger dan normaal naar yoga gegaan (kreeg niemand zo gek om mee te gaan, dat dan weer niet) zodat we toen ik thuis kwam nog even samen konden ontbijten en daarna was het al weer tijd om naar het vliegveld te gaan.

Annet, Ellen en Monique; volgend jaar nog een keertje??

                                                                    .

Dengue

Dengue (knokkelkoorts) is een serieus probleem in Jakarta. De ziekte komt wereldwijd steeds vaker voor, maar maakt vooral slachtoffers in armere landen. In Singapore gaat de regering een zeer actieve strijd aan tegen de besmetting (het voorkomen van broedplaatsen van de mug en het foggen van gebieden met meerdere infectie gevallen).
Jakarta doet hier niet aan en in het jaar dat ik hier woonde zag ik wel heel regelmatig in mijn naaste omgeving slachtoffers vallen. (Naar schatting heeft 25 - 50% van mijn expat vriendinnen - het zijn vooral vrouwen die gestoken worden door de mug - al 1 of meerdere infecties doorgemaakt)
Ik ben ook een zeer geliefd slachtoffer van muggenbeten, dus ik zat er eigenlijk op te wachten wanneer het mijn beurt zou zijn.

Een vaccin is nog niet ontwikkeld, en de enige maatregelen die je kunt nemen zijn het voorkomen van de muggenbeten. Maar dat is bijna onbegonnen werk.

2 weken geleden kreeg ik hoge koorts. De meeste mensen met dengue ontwikkelen pijnlijke gewrichten en ernstige hoofdpijn, en omdat dat uitbleef, dacht ik eerst een gewone 'griep' door te maken. Op de 7e dag kreeg ik echter de kenmerkende uitslag en met lood in mijn schoenen ging ik naar het ziekenhuis, waar mijn verdenking bevestigd werd door een bloedtest.

Het gevaar van dengue is het ophopen van vocht in borstkas en buikholte ten gevolge van verhoogde doorlaatbaarheid van de vaatwanden. Dit kan vervolgens leiden tot ernstige bloedingen en organen die stoppen met functioneren.
Het gevaar hierop is groot als het aantal bloedplaatjes daalt tot onder een zekere grens. Als dit het geval is moet je opgenomen worden, en door middel van vochttoediening intraveneus hoop je dan dat het niet tot een shock gaat komen.

In mijn geval bleven de bloedplaatjes ruim boven de ondergrens, maar dit moest in de kritieke fase elke dag door middel van een bloedtest worden gecontroleerd. Verdere behandeling is er niet, dus ik werd gelukkig naar huis gestuurd vrijdag, met het advies 'veel drinken en rust'.
Nou, rusten deed ik al een hele week, weliswaar met kromme tenen maar ik was zelfs te lamlendig om een boek vast te houden en ik volgde dus maar de ene tv serie op dvd na de andere. Ik had nog steeds geen gewrichtsklachten en hoofdpijn, dus ik begon hoop te krijgen dat ik er nog genadig van zou af komen. 
Toen begon op vrijdag avond de jeuk. Mijn handen begonnen te jeuken. Ze zagen vuurrood en vooral de palmen jeukten als een gek.
Peter was inmiddels voor een golftoernooi vertrokken naar Bali en Jillis voelde zich ook niet helemaal tof, maar hij kreeg geen hoge koorts en ik was blij dat ik hem niet kon besmetten.
Ik kon absoluut niet slapen van de jeuk. Het enige dat nog een beetje hielp was een ijsblok tussen mijn handen vasthouden. Om 2 uur 's nachts ben ik naar het ziekenhuis terug gegaan om te vragen of ze niet iets hadden voor de jeuk. Op internet had ik wel gevonden dat die jeuk begon tijdens de herstelfase, wat een geruststelling was, tot ik las dat die fase minstens 2 tot 5 dagen zou duren.
In het ziekenhuis gaven ze me een lotion en een pilletje. De lotion hielp totaal niks en het pilletje ook niet.
De hele nacht heb ik zitten bellen met vriendinnen in Nederland, zitten appen met een vriendin in NY en toen die naar bed gingen begon het hier weer licht te worden en dat bracht wat afleiding.

Om 9 uur weer naar het ziekenhuis voor de bloedtest, die wel iets slechter was dan gister maar nog steeds ruim boven de kritieke grens.
Toen hoorde ik dat het pilletje 5 uur inwerktijd nodig had. Inderdaad, de jeuk was nu zodanig dat ik af en toe het ijsblok terug in de vriezer kon leggen, maar daar was ook alles mee gezegd.
Ik was een beetje wanhopig aan het worden en ik had totaal niet geslapen, dus ik kreeg gelukkig voor de komende nacht een slaaptablet en ik ging dus maar weer naar huis, waar ik zo moe was dat ik toch een paar uurtjes in slaap ben gevallen.
Om 17 uur begon de jeuk weer serieuze vormen aan te nemen, en ik nam nog maar een pil voor de jeuk, en sms-de Peter of hij niet naar huis kon komen. Hij dacht dat ik een grapje maakte dus reageerde nogal laconiek dat Jillis zijn handjes maar moest laten wapperen. 
Om 10 uur nam ik de slaappil, wat paracetamol voor de koorts die weer op kwam zetten en ik ging in bed liggen met de airco zo laag mogelijk, de fan aan en mijn handen boven de dekens.
Ik viel bijna direct in slaap en werd om 3 uur ijskoud wakker. Ik was blij dat ik er 5 uur op had zitten, pakte er een dekbed bij, en viel weer in slaap tot 8 uur.
Zo. Dat schoot op. Ik had voor mezelf besloten dat de jeuk na 48 uur af zou nemen dus nog een uur of 12 te gaan.

De ochtend bracht ik weer door in het ziekenhuis voor de bloedtest, en hoewel de EHBO open zou zijn vanaf 7 uur, was er om half 9 nog niet veel levende wezens te bekennen.

Ja. EEN MUG. Die heeft het dus niet overleefd.

Om half 11 kreeg ik de uitslag; het was weliswaar miniem maar de stijging van witte bloedcellen en bloedplaatjes was een feit. 
Ik heb die dag nog een paar uur met een ijsblok gezeten, maar inderdaad; tegen de avond was de ergste jeuk voorbij. Wat een zegen!!

Ik ben nu een week verder, en 'alleen' nog maar vermoeid, lamlendig en depri.
Maar over 2 weken begint de zomervakantie, dat hou ik nog wel vol.
Maar hoe ik het komende schooljaar hier die dengue muggen kan ontwijken, daar ben ik nog niet achter. Het is dat Jillis nog een schooljaar voor de boeg heeft, anders was ik nooit meer terug gekomen. 
Nou, ik heb een beetje zitten twijfelen of ik dit verhaal wel zal publiceren, maar ik denk dat het gewoon eerlijk is om niet alleen de leuke expat verhalen op te nemen in dit blog. In Singapore ben ik een paar keer goed ziek geweest van micoplasma, in november heb ik hepatitis gehad maar deze dengue slaat alles.




                                                                                    .