Liesbeth's blog: December 2017

24 december vlogen we naar Marrakech met ons vieren. 3 nachtjes; langer wilde Jilllis niet wegens zijn tentamens die 2 januari gaan beginnen en ik heb ook mijn eerste grote darm-tentamen op 6 januari.

We kwamen om 19 uur in ons hotel aan, en we besloten niet naar het Europese kerstdiner in ons hotel te gaan maar naar het kerstdiner in een naastgelegen restaurant dat Marrokaans eten serveerde. Jillis wilde niet mee; hij zag meer in roomservice en nog een paar uur studeren op zijn kamer.

Eer dat we in het restaurant zaten was het al over achten; Nederlandse tijd 9 uur 's avonds dus we rammelden allemaal van de honger. Het restaurant was nog bijna leeg maar terwijl wij aanvielen op heerlijk Marokkaans eten begonnen meer gasten binnen te druppelen. Om 10 uur, toen we klaar waren, was het bijna vol en begon het entertainment goed op gang te komen; hoogste tijd om af te taaien!

De volgende ochtend na een lekker ontbijt buffet besloten we met een taxi een deel van de toeristische attracties van Marrakech af te struinen. Jillis wilde studeren; Peter had nog hoop dat hij met z'n Portugese lessen naast Jillis mocht gaan zitten, maar Jillis zei dat hij liever 's middags een studeermaatje had dus ging Peter ook mee.

Als eerste naar Jardin Majorelle. Een tuin vol cactussen uit de hele wereld, bamboe en palmen. Het was heel aardig. In de vorige eeuw raakte de tuin in verval maar de Franse schilder Yves Saint Laurent heeft het opgeknapt en nu is het een top attractie. We wandelden er rustig doorheen, maakten een paar foto's en besloten het Berber museum en het museum van Saint Laurent voor een ander leven te bewaren.

De tuin had een paar water fonteinen en er stonden een paar knal blauwe gebouwen en thee schenkerij.

Hierna bracht de taxi chauffeur ons naar de Palmeraie. Hij was lichtelijk teleurgesteld dat we geen ritje op een dromedaris wilden maken, maar liepen zelf een rondje door het oeroude palmenbos (hoewel bos een wat optimistisch woord is);

Hierna door naar Palais de la Bahia.

Een enorm paleis, compleet leeg en net zoveel toeristen als mozaik tegeltjes.

Daarna door de souks. Hoop kruiden, (olie)lampen, lappen, prullaria en vooral; koelkastmagneten. We dronken er een kopje mintthee en we zaten even lekker in het zonnetje.

Daarna nog een stop bij de grootste moskee van Marrakech; Koutoubia. We mochten als niet-moslim niet het gebouw in dus liepen we even door de tuin;

Daarna was Peters toerische tax bereikt, maar we reden nog even langs Ville Nouvelle; het nieuwe gedeelte van de stad. Peter had mazzel; Lilith en ik zagen niets wat we nog even van dichtbij wilden inspecteren dus we reden terug naar het hotel voor een late lunch.

De middag lagen we een beetje in de zon, en 's avonds wilden we ons kerstdiner in een restaurantje rond het beroemde Place Jeema El Fna gaan eten. Maar het was moeilijk een taxi te krijgen, en toen we er eindelijk eentje hadden bleek dat de kleine gele taxies maar 3 passagiers mochten vervoeren en de grotere waren bomvol afgeladen. Niemand behalve ik wilde lopen (25 minuten) en we bekeken nog wat restaurants rond het hotel, maar de meeste waren koud en kaal dus eindigden we in het Italiaanse restaurant in het hotel, waar we toch nog een heel aardige maaltijd bij elkaar sprokkelden, al was het geen kerstdiner.

Hierna eindigden we op de kamer van de kinderen met een fles gin en tonic, en keken naar de tv (home alone) wat mij niet kon boeien dus ik taaide af.

De volgende ochtend wilden we een toertje in de omgeving maken. Er waren diverse mogelijkheden voor een dagtripje, en op aanraden van de taxi chauffeur kozen we voor Shidi Ghanem, een dorpje tussen de 3 hoogste bergen van Marocco, in het Atlas gebergte, waar je een wandeling naar de '7 watervallen' kon maken. Nou komen de watervallen nog net mijn neus niet uit, maar ik wilde ook niet de hele dag in de auto zitten naar Quarzazak, een woestijnstad. Dus het werd de watervallen, en het was nog erg leuk ook! Peter en Jillis wilden niet mee, maar Lilith gelukkig wel, en we maakten een paar stopjes onderweg voor foto's, potteries en art shopjes.

Ook kregen we nog een uitgebreide rondleiding in een fabriekje waar ze producten uit argan noten maakten. Olie, notenboter, en allerlei cosmetica.

Het was leuk om te zien en we mochten smeren en proeven wat we maar wilden;

Uiteindelijk bereikten we Sidi Ghanem, en kregen we een gids die ons over een nogal gladde klautertocht naar de waterval loodste. Onderweg kon je weer van alles kopen (leer, stenen, zilver, tapijten) en vonden de openbare koelkast (voor cola en sinaasappelen) het allerleukste;

Het ijskoude bergwater hield alles zelfs in de tropische zomers koel mbv een slim sprinkel-systeem.

We moesten een paar bruggetjes over, laddertjes op, en vooral heel veel klimmen en toen waren we dus bij de '7' watervallen. Het was een miezerig waterpartijtje, een paar keer onderbroken waardoor ze denk ik op het getal 7 uit waren gekomen.

Maar de tocht erheen was zo leuk, en ging terug via een andere weg zodat je geen smalle, gladde stenen met andere toeristen hoefde te delen. (hooguit met een paar wilde geiten en apen)

Halverwege de afdaling bood de aardige gids nog aan een foto van ons te maken;

En daarna waren we na dik een uur in de frisse buitenlucht terug bij Sidi Ghanem waar we aan een watertje van een heerlijke Tajine maaltijd in het zonnetje hebben genoten.

Tegen 4 uur waren we weer thuis en om het taxi probleem van de avond te voorkomen, zou onze taxichauffeur met grote auto ons om 6 uur komen ophalen.

We reden toen naar het grote plein, keken eens rond, werden simpel van al het gezeur, vooral de schapenkop restaurantjes hadden bijzonder hardnekkige verkopers. Dus liepen we terug naar het restaurantje dat de taxichauffeur had aangeraden, en aten daar weer eens een potje Tahine met lam.

Thuis aan de gin tonic voor Home Alone (en ik ben met dit blog begonnen).

Ons laatste ontbijtje achter de kiezen; even een foto (nog met dikke truien aan; die kunnen straks pas uit) aan het zwembad.

Daarna wilde ik nog even een wandeling maken. Ik keek op de kaart en zag dat ik de El Badi paleis-ruïne nog niet gezien had. Er lagen ook enkele Joodse en koningen begraafplaatsen omheen, op 25 minuten lopen, dus ik ging alleen op pad.

Een heerlijke wandeling in fris weertje met stralende zon was geen straf. Ik kwam bij de ingang van de kasbah nog een prachtige poort tegen met broedende ooievaars. Ik dwaalde wat door de rode kasbah en vond wel de paleisruïne, maar niet de begraafplaatsen. Omdat ik toch niet wist of ik daar mocht komen, bekeek ik de reusachtige ruïne en daarna was het tijd om terug te gaan. We bestelden nog even roomservice en daarna was het inpakken en wegwezen... terug naar Nederland!