Taman Mini Indonesia Indah

Met de Nederlandse vriendinnengroep met wie ik wel eens wandelingen maak gingen we woensdag 4 februari naar Taman Mini Indonesia Indah (= miniature park van mooi Indonesie).

Dit park is gebaseerd op diverse aspecten van de Indonesische cultuur, uitgespreid over 1 km2. Alle 33 provincies van Indonesie zijn vertegenwoordigd, maar vooral de 7 belangrijkste eilanden komen aan bod; Java, Sumatra, Kalimantan (Borneo), Sulawesi, Sunda Islands, Molukken en Borneo. De nadruk ligt op architectuur, kleding, dans, tradities, flora en fauna. Er zijn 14 musea, 3 theaters, waaronder een Imax bioscoop, een technologisch centrum, een waterpark, een vogel- en reptielen park, aquaria, bloemen parken, miniaturen van oa de Borobudur, souvenir winkels, restaurants en nog heel veel meer.

Het park is geopend in 1976 en wordt nog steeds uitgebreid. 

In het midden ligt een enorm meer, waarin op schaal de belangrijkste Indonesische eilanden liggen. Hier kun je met 2 kabelbanen links en rechts overheen;

In de kabelbanen heb je een prachtig uitzicht over het hele park. Hier kom je langs het Istana Anak-Anak. Binnen moet het een kinder paradijs zijn maar we zijn al wandelend door het park niet eens in de BUURT gekomen dus tja... kan het jullie niet vertellen.

Om het meer liggen replica's van de diverse bouwstijlen in Indonesie. Je kunt de huizen, die vrijwel allemaal op palen staan zoals hun originelen, van binnen bekijken en daar zijn kleding, meubels, sieraden en kunst uit die streek tentoongesteld;

Wij vonden het huis van Sarawak allemaal het mooist. Het was een complex van 7 gebouwen, dat bestond uit een hoofdgebouw van 9 kamers (de 2 kleine vierkante bouwwerken zijn kamers voor rijstopslag);

vergaderzaal

Adrianne en Joke

Gebedshuis

Zo hebben we nog een aantal huizen bekeken, maar we hadden het (gelukkig) allemaal snel gezien. Wij cultuurbarbaren hadden toch snel onze tax aan cultuur bereikt.

We besloten toen maar eens de vogelparken te bezoeken (grote gazen koepelvormige afscheidingen). Echter, toen we daar aankwamen begon het ontzettend te plenzen. We waren allemaal redelijk toe aan eten en de diverse restaurantjes waren van dermate kwaliteit dat we allemaal besloten om terug naar zuid Jakarta te rijden en daar wat te eten.

We vonden allemaal dat we een erg leuke ochtend gehad hadden, maar dat was meer te danken aan het gezelschap dan aan het park. Het was een beetje vergane glorie en meer geschikt voor Indonesische mensen dan voor verwende expats. Niemand was van plan hier met de kinderen nog eens naar terug te keren, ondanks dat spannende kasteel en het waterpark. Toch zeker geen spijt van ons tochtje; het was aardig om doorheen te lopen en weinig verkeer. Al is het hele park ook open voor auto's (hoe verzinnen ze het!). Deze ochtend was de Chinese president op bezoek en die liet zich zwaar bewaakt bij een paar attracties voorrijden. We vonden hem allemaal een sukkel. Niemand die hem hier zou herkennen.

Maar hij was niet de enige. Indonesiers die de beschikking hadden over een auto deden hetzelfde.

En tja... toen wij aan de andere kant van het park stonden te schuilen voor de plensbui, hebben we toch ook maar de chauffeur onze kant op laten komen...

                                                                                   .