10-10-'21. Limespad. De Meern, Utrecht - Bunnik. 20 km.

We parkeerden de auto in de Meern, waar we vorige keer geeindigd waren en al snel liepen Tonia en ik door hartje Utrecht. Langs de jaarbeurs stonden borden dat hier straks 1 ha bos komt. In de lucht! Ze willen een verticaal bos creeren op 'Wonderwoods' bomen en struiken gaan uit gevels groeien en daar hun werk doen; water absorberen en lucht zuiveren door absorptie van fijnstof. Ook isoleren ze; 's zomers blijft het koel en in de winter blijft de warme hangen. Een groot waterbuffer op daken werkt via een 'smart systeem' en houdt bij wanneer de begroeien water nodig heeft. Het lijkt me een fascinerend plan - er is nu nog niet veel van te zien maar een geweldig idee natuurlijk.

De stad lag er rustig bij en Tonia verbaasde zich over de restaurants en de winkels langs de grachten;

Al snel kwam de Domtoren in zicht. Helaas ingepakt wegens renovatie. Dat is elke 40-50 jaar hard nodig. In 1674 trok er een zware storm over Europa. Binnen een half uur lag Utrecht in puin, alleen de Domtoren bleef bespaard. Dit kwam door zones met valwinden van 220 km/uur, afgewisseld met windstille zones. Daarom stortte het schip van de kerk wel in. Dergelijke stormen komen maar eens in de 10.000 jaar voor.

Er is een nieuwe attractie van de Domtoren; DOMunder; hier kun je ondergronds de verborgen geschiedenis van 2000 jaar Domplein, Utrecht en Nederland ontdekken. Staat op mijn bucketlist.

De Domtoren ben ik wel eens op geweest, maar van de gebouwen erom heen kon ik me weinig herinneren. De 112.32 meter hoge Domtoren is de hoogste kerktoren van Nederland en het hoogste gebouw van Utrecht. De toren heeft 465 treden en het torengrondvlak meet 19.5 bij 19.5 meter. Hij is gebouwd tussen 1321 en 1382.

Op deze plek heeft een Romeins castellum gestaan (iets verderop) en hierna een burcht waar monnik Willibrord eind 7e eeuw het Christendom verspreidde. Hij stichtte de Sint-Maartenskerk, de voorganger van de Domkerk. In 1018 liet bisschop Adelbold II er een bisschoppelijk paleis bouwen.  De kerk werd vanaf 1254 gebouwd. Sinds 1580 is de kerk protestants. Voor de instorting was de kerk 119 meter lang. Pas in 1829 werd de puinhoop van het in 1674 vernielde schip opgeruimd, waardoor het Domplein vergroot werd. In de huidige bestrating van het plein is de plattegrond aangegeven van het verdwenen deel van de Dom en van het castellum. 

Aan de ene kant van het Domplein staat de Domtoren, aan de andere kant de Domkerk. Ook staat aan het Domplein het hoofdgebouw van de Universiteit Utrecht, het Academiegebouw, uit 1891;

Hiervoor staat het standbeeld van graaf Jan van Nassau uit 1883. Jan van Nassau, stadhouder van Gelre en oudste broer van Willem van Oranje, heeft zich ingezet voor de totstandkoming van de Unie van Utrecht, in 1579. Deze unie wordt beschouwd als de grondslag van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en daarom ook van de huidige Nederlandse staat.

Foto's van de Domkerk zijn niet echt gelukt. Te groot. Links een foto van de Domkerk vanaf het Pandhof. Je ziet nog net het puntdak waar vroeger het middenschip aan vast zat;

 

En de Domtoren (rechts boven) is onherkenbaar ingepakt. 

Toch is de domkerk een indrukwekkend bouwwerk, dat ik zeker nog een keer van binnen ga bekijken.

Hoe mooi de stad ook was, we waren blij dat we weer buiten de bebouwde kom liepen;

Hierna kwamen we bij Fort Fectio. Dit was het oudste en grootste Romeinse castellum van Nederland. Niet ver hier vandaan splitste de Vecht (Fectio) zich af van de Rijn.

Fort Fectio diende als steunpunt en uitvalsbasis om in het begin van de 1e eeuw de gebieden ten noorden en oosten van de Rijn te veroveren. 50 jaar later gaven de Romeinen de strijd om het noorden op, maar langs de zuidelijke Rijnoever kwam een uitgebalanceerd verdedigingssysteem van forten, wachttorens en een weg. Het werd een onderdeel van de Limes, lopend van Engeland tot aan de Zwarte Zee.

Tot 170 AD is het fort zeker zesmaal herbouwd. Sinds 170 AD werd het opgetrokken uit tufsteen en baksteen. Het is tot rond 270 AD in gebruik geweest. Hierna trok het Romeinse leger weg uit het westen van Nederland. In de 8e eeuw gebruikte de bisschop van Utrecht de stenen van het vervallen fort om Utrechtse kerken mee te bouwen. 

Vanaf de 16e eeuw werden er vondsten uit de Romeinse tijd gedaan. Een betonnen plint geeft de contouren van het stenen fort aan. Soldaten leefden binnen de wallen, vrouwen, handelaars en ambachtslui in het dorp langs de rivier.

 

Omtrekken van een dorpswoning (boven).

 

Er zijn vondsten gedaan als een altaar voor een Germaanse godin, munten van keizer Antonius en Elagabalus.

Wegen in het fort zijn bekend, evenals waar hoofdkwartieren, heiligdommen, wapenopslag en diverse poorten zich bevonden. De locaties zijn aangegeven op de betonnen plinten. 

Het was indrukwekkend groot. 

Achter dit toch wel indrukwekkende stelsel van betonnen plinten kwamen we bij Fort Vechten, waar Peter en ik een paar maanden geleden langs gefietst zijn. Hij wilde toen niet Fort Fectio ook bekijken (en ik ben blij dat ik het nu gezien heb). Maar van Fort Vechten heb ik nu alleen een paar foto's gemaakt op plekken waar ik toen niet langs ben gelopen. We kwamen Fort Vechten nu binnen vanaf de andere kant;

Ik heb dit al uitgebreid beschreven in een vorig blog dus liepen we rap om het fort heen en kwamen langs de parkeerplaats waar Lelijke Eendjes te huur staan. Ze waren open en ik kon het niet laten om achter het stuur van (natuurlijk een felgele) Eend plaats te nemen. Ik heb zo'n Eend gehad van mijn 19e tot mijn 24e, een gloed nieuwe en die verkocht toen ik naar Zwitserland verhuisde.

Ik herkende het dashboard nog precies, maar verbaasde me dat er maar zo weinig knopjes op zaten;

Ik ben vast van plan volgend zomer een keer een gele te huren! Kijken of ik mijn kinderen en Peter er enthousiast voor ga krijgen...

Vlak voor Bunnik namen we de bus terug naar Utrecht, maar we misten onze aansluiting en we hadden allebei geen zin om een half uur te wachten, dus liepen we de laatste 3 km maar weer door Utrecht terug naar de auto.