17-10-'21. Vogelen met mijn oom Wim. 8 km.

Vandaag had ik een afspraak met Wim, de echtgenoot van mijn jongste tante, Maria. Omdat Wim nog een flink aantal jaar jonger is dan tante Maria, schelen wij 5 jaar. Hij is bioloog en vogelaar. En wel een hele serieuze. Hij is misschien al 30 jaar in de familie, en nu vond ik het tijd worden een keer met hem vogels te tellen op zijn kavel in Meyendel. Ik probeerde lekker in de zomer een afspraak te regelen, maar hij adviseerde te wachten tot oktober (vogeltrek) of voorjaar (mooi gezang). Omdat oktober het eerst kwam, maakten we een afspraak voor oktober. Ik bleek nog mazzel te hebben; hij zei dat hij wel elke week liefhebbers had die mee wilden. 

We spraken af bij de Ganzenhoek, het begon een klein beetje licht te worden, en toen was het nog een minuut of 10 fietsen naar zijn kavel. We moesten een serieus hek door - had hij een sleutel van maar 1 grote zwaai en je bent er over heen. Maar Wim gebruikte natuurlijk zijn sleutel. We verstopten onze fietsen ergens en daarna gingen we op pad.

Ik was bang geweest dat we misschien een paar honderd meter zouden lopen en alleen maar zouden gluren door verrekijkers, maar het viel mee. Hij had een grote kavel die hij volgens mij volledig door werkte. Ik had na 100 meter al nooit meer mijn fiets terug kunnen vinden, maar hij kende elke grashalm op zijn duimpje.

Het blijkt dat elk vogeltje zijn eigen tjilpje heeft en Wim kende ze allemaal. Het was dus niet zozeer turen door je verrekijker maar gewoon je oren open houden.

Wat er in de lucht vloog mocht niet meegeteld worden; de vogels moeten zitten. Ik denk dat hij bij zeldzame exemplaren, die eigenlijk op de buurkavel neerstreken, deze regel niet al te nauw nam, maar dat zijn vermoedens.

Ik moet zeggen; het was een prachtig stuk kavel met enkele waterplassen. Ik hou van waterplassen in de duinen. Ik zou nooit een kavel zonder plassen willen, maar ik ben al blij met een oom met een kavel met waterplassen; heel praktisch, hoef je niet elk weekend.

Ja hoor; verrekijker erbij en tellen maar. Vliegen mag niet maar zwemmers mogen wel geteld worden;

Na anderhalf uur lopen kregen we droge kelen van dat getel en tot mijn verbazing ging zijn enorme rugzak open en kwamen er... 2 opvouwbare schuimrubberen zitkussentjes te voorschijn. Ik wist niet eens van het bestaan van die dingen af en ik moest er een beetje om lachen. Maar ik zat er nog niet op of ik wist; die ga ik ook kopen!

En toen; kwamen we deze tegen;

En zelfs een hele heksenkring;

Nou is Wim bioloog en kan elk vogelpiepje onderscheiden, maar van paddenstoelen weet hij helemaal niets. Dus ik nam snel een close-up (gaat beter dan met al die vogels die we zagen/hoorden) en appte die naar Theo, die alles weet over paddenstoelen.

Helaas antwoordde hij niet zo snel, en toen hij eindelijk wel antwoordde, had ik nooit de heksenkring meer terug kunnen vinden. Het bleek een grote parasolzwam te zijn, zeer lekker en veilig eetbaar. Heb ik weer! Vind ik heleboel eetbare paddenstoelen, kan ik ze nooit meer terug vinden.

Gelukkig waren de vogels en ook de prachtige duinen een goede troostprijs;

Deze tellen we dus niet;

En toen... toen we bijna weer bij de fietsen waren, vonden we een 2e heksenkring met grote parasolzwammen!!

Ik kreeg het voor elkaar (Wim is erg zuinig op zijn kavel) dat ik 1 hele (wel de grootste) zwam mocht plukken. Wat een feest!

Ik vond ook nog een peperbusje;

Die zijn niet eetbaar maar wel heel erg leuk.

Bij de fietsen telde Wim zijn opbrengst van de dag;

Wim was uitermate tevreden (had denk ik verwacht dat ik met mijn gekletst alle vogels zou verjagen) en ik ook met mijn buit;

 

Met de lunch heb ik hem gebakken en ja hoor; mijn eerste zelf geplukte paddenstoel opgegeten en overleefd;

Superlekker en het was best een joekel dus een pannetje vol van 1 paddenstoel.

Dag meer dan geslaagd!

.