Vandaag stapte ik op de fiets naar Schiedam. Een vriend had mij verteld over de Stadscocon in de Sint Janskerk en ik was daar wel nieuwsgierig naar. Het was nog niet eens zo eenvoudig om een tijdsslot te boeken want het was gratis en kennelijk populair.
De Stadscocon is een opblaasbare installatie van spinnaker zeil waar je als bezoeker in kan. Het is 26 meter lang en bijna 10 meter hoog en breed. Het staat tussen de zuilen van de Sint Janskerk en het is gemaakt door Florentijn Hofman. Hij heeft speciaal voor het kunstwerk een muziekstuk geschreven dat tijdens het bezoek is te horen. Hofman trok met zijn Badeend in een maand tijd 8 miljoen bezoekers in Hongkong.
In de cocon kun je lekker wegdromen, even los van de dagelijkse hectiek. En dat op historische grond, want het middenschip, waar het kunstwerk ligt, werd tussen 1335 en 1425 gebouwd - op de plek van een nog veel oudere kerk. Het bezoek is een cadeautje van de stad Schiedam aan iedereen die het wil bezoeken. De installatie prikkelt mensen om naar hun omgeving te kijken. Het is een ontmoetingsplek om samen te praten. Het is een verschil of je in het kunstwerk staat of zachtjes tegen de wand leunt/ligt.
Als het je tijd is, mag je naar binnen in een groene ruimte waar je je schoenen kunt achterlaten. Er kunnen maximaal 6 mensen tegelijk naar binnen (Corona maatregel) en toen ik er was waren we met z'n 5-en. We liepen een beetje onwennig naar binnen. En tja. Wat is er te ervaren? Een grote, groene ruimte. Toen ik tegen de wand ging liggen, durfden de andere mensen het ook te doen. Het golft een klein beetje. Het orgel begon te spelen. Ik vond het wel leuk om dit eens mee te maken, maar je zult het ook overleven als je deze sensatie gemist hebt. De horizon zou ontbreken maar die fantasie had ik niet...
Na een poosje had ik het wel gezien en ik besloot de Sint-Janskerk (of Grote Kerk) ook te bekijken zodat ik de buitenkant van de stadscocon kon zien;
In 1434 werd, ter nagedachtenis aan Liduina van Schiedam de Liduinakapel tegen de zuidmuur aangebouwd. Liduina (1380-1433) is de bekendste Nederlandse heilige. Op haar 15e heeft ze tijdens het schaatsen haar rib gebroken, liep hierna koudvuur op en lag de rest van haar leven verlamd op bed. Na een poosje accepteerde ze met hulp van haar geloof haar lot en werd een troost voor chronisch zieken. Ze kreeg stigmata en visioenen. Haar relieken liggen in de basiliek van de H. Liduina in Schiedam, maar haar grafzerk kun je in deze kerk zien (links), de lijnen van de fundering van de Liduina kapel zijn zichtbaar gemaakt in de vloer;
Zoals in meer kerken liggen er nog diverse grafzerken op de vloer. Sommige zijn zwaar beschadigd tgv de tweede beeldenstorm in 1795. Alle graven zijn in 1946 geruimd, een groot deel van de grafstenen werden weer teruggelegd;
De doopboog voor de kansel (rond 1550);
Toen de watergeuzen in 1572 Schiedam op de Spanjaarden heroverden sloegen ze gelijk alle beelden en altaren in de kerk aan puin. De brokstukken zijn onder de vloer van de kerk gevonden tijdens een restauratie in 1947. Henderickx heeft in 2010 een kunstwerk gemaakt bestaande uit bijna duizend brokstukken afkomstig van middeleeuwse altaren die stuk geslagen zijn ten tijde van de beeldenstorm. Het kunstwerk stelt een grote schaal voor waaruit brokstukken oprijzen die tenslotte de vorm van een lam aannemen;
No comments:
Post a Comment