Blog Archive

Followers

Thursday, January 30, 2020

30 januari. Vlucht naar Quito via Lima.

De enige vlucht van Santa Cruz naar Quito vloog om 4.45 uur. Dat betekende om 1.45 uur op het vliegveld zijn, dus om 1 uur de taxi en om 0.30 de wekker zetten.
Ik ging om 20.15 uur naar bed, puzzelde nog even een kwartiertje en om half 9 het licht uit... en verdraaid; ik heb nog best lekker geslapen ook! 
Kattenwasje, laatste spullen in koffer en om 0.55 uur kwamen Bianca en Mauricio uit bed om nog even gedag te zeggen...
De taxi was er om 1.05 uur en keurig om 1.45 uur was ik op het vliegveld.
Er stond al een rij voor Latam airlines en ik sloot me maar aan. Het loket ging open en langzaam schuifelde de rij voort. Ik snap nooit waarom je 3 uur van te voren moet inchecken maar ik durfde zelfs geen half uur later te komen, omdat ik die Spaanse tickets toch niet 100% vertrouw. Vorige keer overlaadde Latam me met waarschuwingen om 48 uur de vlucht te confirmeren, nu kreeg ik alleen een code en verder niks...
Maar met de code en mijn paspoort kwam het toch allemaal dik in orde.
Dus had nog ‘lekker’ anderhalf uur in de spectaculaire vertrekhal van Santa Cruz. Maar ik had nog een leuk e-book en ook nog wat interessante Galapagos informatie gedownload. Dus kwam de tijd prima door.

De vlucht vertrok om 5 uur en zowaar... heb ik nog 2 uur zitten dommelen ook. Om 7.30 uur landden we in Lima (Peru) en toen moest ik nog opschieten want mijn connectie zou om 9 uur vertrekken en ik moest weer door allerlei scanners heen. Toen ik eindelijk bij de gate arriveerde, kwam ik er achter dat de tijd weer een uur teruggezet was dus had ik nog ruim de tijd. Die heb ik maar doorgebracht op het prachtige vliegveld van Lima. Uitstekende wifi en leuke winkels... stervensduur, dat dan weer wel.
De reden dat ik niet naar Peru ga is dat ik er 30 jaar geleden al eens 5 weken doorgebracht heb.

Ook de volgende vlucht vertrok keurig op tijd alleen had ik dit keer een ontzettend irritante vrouw naast me met onmogelijk veel handbagage die maar aan mijn rugzak zat te sjorren. Ze sprak geen woord Engels en op een gegeven moment snauwde ik haar in het Nederlands toe dat ze van mijn rugzak af moest blijven. Ze snapte het prima, haha.
Andere mensen wierpen haar ook dodelijke blikken toe want ze ging uitgebreid zitten bellen in het vliegtuig en video’s bekijken met geluid.

Maar goed, nog 2 uurtjes en toen was ik in Quito. Ik had best tegen die nacht-reis opgezien maar het was me 100% meegevallen.

Ben met de bus naar de stad gereden, op advies van de eigenaar van het airbnb. De rit ging door een woeste bergstreek. Quito ligt op 2800 meter en het eerste half uur was een een kale woestenij.
Daarna reden we de voorstad in, en toen nog een stukje tot het eindpunt, waarna ik voor de laatste 1.5 km een taxi nam. Het viel me gelijk op dat de auto’s hier redelijk goed waren en er bijna geen vuil op straat lag. De munteenheid zijn Amerikaanse Dollars; ook handig.
Ik had dit airbnb uitgekozen omdat het volgens recensies een markt dichtbij had. Maar die was opgeheven en ik had niet gecheckt hoever het van het centrum lag... 5 km dus!
Maar ik was toch toe aan een wandeling, en als ik het zat werd kon ik altijd nog in een bus of taxi springen. Quito is 42 km lang en maar een paar km breed. Dus... meeste is ver weg. 
Er was van die 5 km wandeling minstens 2 km park. En het was nog een echt leuk park ook. Eerst heleboel voetbalvelden in allerlei maten. Ik kreeg het idee dat iedereen zich kon aansluiten. Het shirtjes probleem losten ze eenvoudig op; blote bovenlijven tegen gekleurde shirtjes. Toen langs basketbal- en volleybal velden. Toen een kunstmatige vijver met waterfietsen. Een omheind hondenuitlaatgebied. Fiets- wandel- en hardlooppaden overal, een stoer crossfiets parcours, paar gymclubjes... en ik denk dat ik de helft nog niet gezien heb.

Mijn doel vanmiddag was eens langs een reisbureautje gaan om wat onderzoek ter plaatse te doen naar cruises/dagtochten/vluchten naar de Galapagos eilanden. Omdat ik het erg prettig vind om niks ver van te voren vast te leggen, liep ik wel de kans dat ik OF geen vlucht, OF geen accommodatie, OF geen cruise kan boeken. Maar ik liep ook de kans dat met name bij de cruises de last-minute prijzen sterk kunnen dalen.
Het voordeel van cruises is dat je nergens zelf meer iets hoeft te regelen, dat ze naar eilanden gaan die onbewoond zijn, en dat je ‘s nachts vaart zodat je overdag veel tijd hebt. En je natje en droogje wordt geregeld. Er zijn kleine budget-schepen, catamarans (die minder last van golven hebben blijkbaar), en schepen met 90 passagiers (dat zijn vaak de luxe grotere jachten). Het reisbureautje dat ik op het oog had was me aangeraden door een online blogger. Ik moest toch ergens beginnen en die had er 7 afgelopen en vond dit de beste.
Nou, er waren nog best mogelijkheden, en goed afgeprijsd ook, soms tot 50%. Maar omdat ik alleen reis moet ik een hele hut alleen betalen, dus uiteindelijk ben ik nog niet echt goedkoop uit. Prijzen; normaal 4000,- US$ voor 2 personen in 1 kamer. Nu 2000,- voor mij alleen. 5 dagen. Op een luxe boot die bestemmingen aandoet waar je zonder cruise niet komt. 
Op budgetboten zou een reis voor mij alleen ongeveer US$ 1500,- zijn, maar dan doe je eilanden aan die je zelf ook kunt bezoeken, en heb je een gedeelde hut met een vreemde en matig bed en eten. Dus of je dan vrolijker wordt...
De Galapagos is nooit een goedkope bestemming, maar ik kwam net al van een cruiseboot af, vind het niet erg om niet elke vogelsoort, vis, leguaan en schildpad te zien dus ik besloot gewoon een vliegticket voor 10 dagen te kopen, en kijken hoe het allemaal loopt.

Ik wilde vanavond het vliegticket gaan kopen, maar het internet is erg slecht. Dan morgen maar. Ga ik lekker slapen.






.

No comments:

About Me

My photo
Voorschoten, Netherlands
Ik ben dit blog in mei 2008 begonnen als vervanging van de nieuwsbrieven die ik regelmatig naar familie en vrienden opstuurde. Ik ben getrouwd met Peter, die voor een Nederlandse baggermaatschappij werkt, en we hebben 2 kinderen, Lilith (23 jaar) en Jillis (20 jaar). Sinds augustus wonen wij in Dubai en in Voorschoten. De kinderen studeren allebei in Nederland; Lilith IBA in Rotterdam en Jillis fiscaal recht in Leiden. Behalve in Nederland heb ik ook 4 jaar in Davos (Zwitserland), 3 jaar in Karratha en Geelong (Australie), 2,5 jaar in Janabiyah (Bahrein), 8 jaar in Singapore en 2 jaar in Jakarta (Indonesie) gewoond. Peter woont sinds een jaar meestal alleen in het buitenland; eerst een jaar Vitoria, Brazilië en nu in Dubai. Ik ben begonnen met diverse studies in de alternatieve gezondheidszorg. In mijn blogs schrijf ik over de belevenissen van ons gezin, over onze avontuurlijke vakanties en wat er verder nog in onze levens speelt.