Vanmorgen kwamen we al vroeg Punta Arenas binnen varen. Dit was de dag van de cruise waar ik het meest naar uitgekeken heb maar de uitstapjes met vliegtuig gaan dus niet door. Gelukkig kon ik me nog inschrijven bij de wandeltocht waar Peter zich voor had ingeschreven.
Die was ‘s middags dus ging ik ‘s morgens met de shuttlebus even naar het centrum van Punta Arenas. Peter geloofde het wel en bleef op de boot. Het gebruikelijke Plaza de Armas met een kleine market, en veel banken, kerk, en allerlei winkeltjes die niet zo interessant zijn voor toeristen. Er waren opvallend veel fotokopieer winkels. Ik kwam langs een postkantoor en omdat ik in Chili toch nog een poosje ben, liep ik naar binnen voor postzegels. Ik moest eerst een bonnetje trekken, geen idee wat ik moest intoetsen, maar iemand hielp me en vervolgens 15 minuten zitten wachten en me zitten te verbazen over de inefficiëntie van dit postkantoor. Niemand werkte hard. Zodra ze een klant hadden geholpen moesten ze even 5 minuten bij komen tot ze toe waren aan het volgende nummertje. De klanten zagen het allemaal gelaten aan.
Ik schreef alvast een kaart aan mijn moeder, en daarna oefende ik op het Spaanse zinnetje dat ik postzegels naar Europa nodig had. Toen ik aan de beurt was kwam het er best wel vloeiend uit en de man snapte me nog ook. Lang leve de offline Google vertaal app. Daar ga ik nog veel plezier van beleven vrees ik.
Ik kocht nog een koelkastmagneet en daarna was ik wel klaar. Met de shuttle ging ik terug naar de boot en daar lunchten we nog even voor we op het toertje gingen.
We gingen naar het skigebied, met een ontzettend oude stoeltjes lift naar boven en dan door het bos naar beneden.
Dit is Pan de Indio; een paddenstoel die parasiteert op veel bomen in Patagonië. Ze zijn eetbaar.
Op bijna alle bomen groeit een soort hangend mos, die de stam bedekt. Het heet ‘oud men beard’ en is een symbiose tussen een schimmel en een alg. Het is zeer rijk aan vitamine C en schimmel en bacterie remmend.
Het is niet erg lekker maar zeer voedzaam en het kan ook als verband om wonden dienen. Het is zeer gevoelig voor luchtverontreiniging en omdat het in heel Patagonië nog voor komt weet men dat de luchtverontreiniging is dit gedeelte van de wereld minder erg is.
Hij vertelde meer over de planten die we tegenkwamen. Een prachtig rood besje was eetbaar maar raadde hij niet aan ‘omdat het naar piepschuim smaakte’.
Na de wandeling kregen we allemaal hete chocolademelk en een taartje met jam, en daarna werden we terug naar de boot gebracht.
De avond rustig doorgebracht; ik had geen honger (zeer ongewoon) en een beetje keelpijn, ga maar vroeg naar bed en hopen dat het niet doorzet.
No comments:
Post a Comment