11 januari. Paaseiland.

Paaseiland.

De blauwe stip geeft de ligging van Paaseiland aan.

Misschien hebben jullie nog nooit gehoord van dit Polynesische eiland in de Grote Oceaan; het meest afgelegen eiland ter wereld. Het meest dichtbij ligt het eiland Pitcairn op ruim 2000 km. Paaseiland hoort bij Chili en ligt op 3500 km van het vaste land van Zuid Amerika; de enige manier om er te komen is vliegen met Latam airlines vanuit Santiago; dik 5 uur. Ik zal eerlijk bekennen dat ik heb overwogen of 2 keer 5 uur vliegen naar een eiland ter grootte van Texel wel de moeite waard is. Aan de andere kant; NU ben ik in Santiago, ik heb tijd, dus ALS ik er ooit heen wil, is het nu of nooit. Dus; nu.

Paaseiland dankt zijn naam aan het feit dat Jacob Roggeveen er in 1722 op paaszondag aankwam en het Paaseiland noemde.

De inwoners van dit eiland, de Rapa Nui, noemen hun eiland ‘Te pito o te henua’ (= navel van de wereld). Rapa Nui wordt ook gebruikt om het eiland en ook hun taal aan te duiden. Letterlijk betekent het ‘grote rots’.

Bijna alle 7000 inwoners wonen in Hanga Roa, het enige plaatsje.

Het eiland is met name bekend om de honderden Moai’s die er te vinden zijn. Het zijn beelden, gemaakt tussen 1250 en 1550, waar meerdere therorieen over bestaan. Ze wegen 50-80 ton per stuk, zijn tot 9.5 meter hoog en hoe ze ooit van de steengroeve over het eiland verplaatst zijn is een mysterie. Ze staan over het hele eiland verdeeld, in groepen. Het lijken zwarte halve lijven zonder ogen, en zijn allemaal met de rug naar de zee gericht. Veel van de geschiedenis is onbekend en het oude schrift is nooit ontcijferd. Door ziektes en slavernij was het inwonersaantal op een gegeven moment gedaald tot 111.

Het meest aanneembare is dat de beelden zijn opgericht ter ere van stamoudsten en om de clan te beschermen. De meeste beelden hebben geen ogen (en dus geen ziel) en kunnen zo niemand kwaad doen. De witte oogschijven zijn pas in 1978 gevonden en de meesten zijn teruggezet. Hun vooruitstekende lippen zijn mogelijk bedekt geweest met een baard. Verder hebben ze opvallend lange oorlellen.

Je kunt ze niet aanraken; het lavasteen is zeer poreus en vooral als het nat is, is er makkelijk een stuk af te breken.

Paaseiland is een hoog eiland van vulkanische oorsprong en wordt hoofdzakelijk gevormd door een 3-tal vulkanen, de Maunga Tervaka (507 meter), de Poike (370 meter) en de Rano Kau (324 meter).

Ik landde rond 13 uur plaatselijke tijd (6 uur achter op Nederland en 2 uur op Santiago). Omdat het een lokaal vliegveld is waar per dag 2 vliegtuigen landen, stond ik vrij snel buiten. 

Een chauffeur van het airbnb guesthouse stond al op mij te wachten. Ik kreeg een bloemenslinger om mijn nek en binnen 5 minuten stond ik voor de deur.

Het bleek een alleraardigst guesthouse te zijn; ongeveer 5 kleine huisjes rond een tropische tuin, met gemeenschappelijke eetzaal en keuken.

Ik gooide mijn koffer naar binnen en ging direct op pad.

Ik had besloten dat ik vandaag de kleine hoofdstad maar eens te voet zou verkennen. Ik nam een kleine omweg (via de kustweg) naar het centrum. De oceaan zag prachtig blauw en golven spatten hoog op tegen de rotsen (natuurlijk niet als ik precies ergens mijn camera opgericht had);

Al snel kwam ik de eerste 2 Moai’s tegen;

 

Ik liep nog een stukje verder en merkte opeens dat er een vrouw vlak achter me liep. Ze was ook alleen en ik knoopte een praatje met haar aan. Ze heette Nina, was 28, een Francaise die scheikunde gestudeerd had en nu in Montreal net klaar was met haar Ph.D. In februari zou ze beginnen met haar eerste vaste baan. Ze was gister in Santiago aangekomen en had in hetzelfde vliegtuig gezeten als ik (maar dan wel voor de dubbele prijs via een Canadese website!). Ook zij was van plan vanmiddag eens het plaatsje te verkennen. Ze blijft hier een hele week, wil vooral hikes maken en fietsen. Maar de weersvooruitzichten zijn morgen niet zo denderend (het is hier niet voor niets erg groen) en na een uurtje samen opgelopen te hebben vonden we het allebei een erg goed idee om morgen samen een auto te huren en het eiland eens te verkennen. En als het droog is nog een vulkaan op te gaan of zo.

We sloegen wat eten in voor het avondeten bij de plaatselijke supermarkt (heel weinig keus). We bleken hetzelfde gekocht te hebben; ik maakte haar attent op blikken palmharten en die wilde ze ook wel proberen.

Hierna gingen we ergens zitten om een plaatselijke lekkernij te proeven; Po e. Bleek een soort bananenbrood te zijn. Wel lekker maar mierzoet en we waren blij dat we hem gedeeld hadden. We snuffelden ook in een paar souvenirwinkels en deden wat onderzoek naar autohuur, fietshuur en rondleidingen. Zelfs voor 1 persoon een auto huren bleek goedkoper dan het gemiddelde toertje en zij houdt ook niet zo van die georganiseerde dingen met gids die natuurlijk ellenlange verhalen houdt over elke Moai die we aan zouden doen. En samen een auto huren kostte  E 25,- per persoon per dag.

Het was ongelofelijk dat we ondanks het leeftijdsverschil zoveel te kletsen hadden en ook dezelfde reis-ideeen hadden. Alleen slaapt zij in haar tent op een camping, zonder Wifi en ze vond het een uitstekend idee om even mee te lopen naar mijn guesthouse om even wat Wifi op te vangen.

Hierna liep ze naar haar camping een paar honderd meter verderop, ik maakte mijn avondeten, zit nu aan dit blog te werken en ga straks naar bed.

.