Vandaag zou ik gaan vliegen naar San Pedro de Atacama, in noord Chili, dicht bij de grens van Argentinie en Bolivia.
Ik had via Sky-airlines een enkele reis geboekt, voor de prijs die maar iets boven een busticket lag. Met dat verschil dat het vliegtuig er 2 uur over doet en de bus 24 uur. Ik vertrouwde de prijs niet helemaal en ook de maatschappij niet. Bij de maatschappij die naar Paaseiland vloog, kreeg ik steeds emails, en moest ik van te voren mijn boarding pass online in het Spaans regelen. Maar van Skyline kreeg ik alleen een vage bevestiging met een nummer, en in vette letters dat dit geen ticket was. Maar ik kreeg niets anders dus besloot ik maar op hoop van zegen naar het vliegveld te gaan, om 6 uur in de ochtend.
Ik was keurig 2 uur voor vertrek aanwezig en sloot me aan in een gruwelijk lange rij. Na een half uur had ik misschien 10% vooruitgang geboekt. Maar ik besloot het maar gelaten over me heen te laten komen. Opeens werd er een extra loket geopend voor mensen die naar Calama, het vliegveld bij San Pedro, wilden vliegen. Ik stond toevallig dicht bij het touw dat weggehaald werd en ik was gelijk aan de beurt. Kijk. Dat schoot op. En zonder morren werd het email bericht met de code geaccepteerd en kreeg ik een boarding pass.
De vlucht verliep heel soepel en op het vliegveld van Calama waren er allerlei Transvip bussen die in anderhalf uur naar San Pedro reden en je voor je hotel afzette.
Ook dat liep gesmeerd. De 100 km weg was een prima geasfalteerd. Het uitzicht op de woestijn was prachtig en er was geen verkeer op de weg.
Even later werd ik gedropt bij mijn airbnb. Ik had weer geluk. Een prachtige kamer, met gedeelde huiskamer en keuken. 1 kamer is leeg, in de ander kwam op hetzelfde moment een Duitse jonge vrouw aan. We moesten nog even wachten op de schoonmaak en we begonnen gelijk te kleppen. Zij kwam net uit Uyuni, de tour die ik maandag ga maken, en we blijven allebei hier 4 dagen. Daarna gaat zij naar Paaseiland. We hadden dus aardig wat uit te wisselen.
Zij bleek radioloog te zijn. Ze heeft veel ervaring met meningeomen en morgen ga ik haar eens uithoren over de behandelmethodes in Duitsland. Zij vindt 1 jaar je rijbewijs kwijt echt ongehoord lang.
Toen we onze bagage in onze kamers kwijt konden, liepen we samen op naar het centrum, daar scheidden onze wegen want zij had een afspraak met mensen uit haar Uyuni tour en ik moest langs reisbureau’s om mijn online geregelde tourtjes te bevestigen en een Uyuni tour te boeken.
San Pedro is echt een backpackers paradijs;
Elke winkel verkoopt OF soevernirs, OF tourtjes, OF pizza, pasta en pannenkoeken, OF is een kleine supermarkt. Ik ben hier echt hoogbejaard. Maar zowel toeristen als de inwoners zijn allemaal even aardig. Toen ik ergens ging zitten om wat te drinken, had ik ook weer direct aanspraak.
San Pedro ligt op een hoogte van 2500 meter. In de 4 dagen die ik hier blijf, hoop ik een beetje te acclimatiseren voor de tocht naar Uyuni in Bolivia, waar veel mensen hoogteziekte krijgen doordat de wegen over passen van 4900 meter gaan.
De middag vloog om, de dagtourtjes die ik hier had geboekt zagen er goed uit. Zal elkaar allemaal niks ontlopen.
Over de 3 daagse toer naar Uyuni hoor je uiteenlopende verhalen. Het is sowieso erg basic, en je moet gewoon geluk hebben met je chauffeur en dat de 4 wheel drive niet helemaal volgeboekt is... Er kunnen 6 man mee maar dat schijnt erg krap te worden. Aan de andere kant, de Duitse had er ook 6 in haar jeep en dat was wel heel gezellig.
Ik boekte mijn tour maar bij een agency die online goede recensies had; ik hoop er maar het beste van.
‘s Middags was het goed warm, maar na 18 uur koelde het goed af en was het heerlijk buiten.
De ‘hoofdstraat’ stroomde vol en in de verte zie je een paar vulkanen met eeuwige sneeuw;
Het was al bijna donker toen ik mijn airbnb bereikte. De Duitse was er ook al en we kletsten nog even en daarna nog dit blog geschreven en nu naar bed.
.
No comments:
Post a Comment