8 januari. Laatste cruisedag.

7 januari werden we uit een slaap-sluimer gewekt door de kapitein. Hij had een belangrijke mededeling. We zouden deze dag aanleggen in Puerto Montt (Chili) maar de weersvooruitzichten waren dermate slecht dat hij besloten had vanmorgen vroeg de haven voorbij te varen, zodat we ook de storm op zee hoopten voor te blijven. Dit zou wel inhouden dat we ipv 9 januari ‘s morgens vroeg nu al 8 januari rond 14 uur op onze eindbestemming zouden aankomen. We zouden dan daar voor anker gaan en de passagiers kregen de mogelijkheid om gewoon 9 januari uit te checken of al 8 januari.

Omdat ik me nog steeds ziek voelde, kwam het mij eigenlijk heel goed uit, een extra vaardag; dan kwam ik niet in verleiding om toch aan wal te willen. Dus we bleven lekker tot 8 uur in bed hangen, startten daarna langzaam op en we deden eigenlijk de hele dag niks. Nou ja, Peter ging zich nog even flink uitsloven in de gym, en ik ging even een frisse neus halen op het wandeldek, terwijl de rollators mij aan alle kanten voorbij stoven.

Ik deed tukjes, las m’n 3e boek uit, at een beetje (roggebrood met dik roomboter smaakte nog het lekkerste, en wat fruit en chocola), ging naar de acupuncturist en met een lijf vol naalden deed ik ook daar een dutje.

8 januari stonden we weer rustig op, na het ontbijt liep ik een paar rondjes op het wandeldek en merkte tot mijn lichte verbazing dat ik nog niet zo bekaf was. Ik hoestte ook minder en mijn longen deden minder pijn. Maar ik hield het bij een paar rondjes en ging naar boven om mijn koffers uit te sorteren; Peter zou er 1 mee naar Nederland nemen en eentje ging ik mee rondreizen.

Toen dat gedaan was kwam Peter terug van de actie ‘On deck for a cause’; een inzamelingsactie voor borstkanker. Je krijgt dan na donatie een t shirt en gaat vervolgens rondjes lopen met andere cruisegangers. Ik heb met tegenzin van deelname afgezien.

We gingen lunchen en daarna ben ik mijn gratis cruise gaan boeken. Ik heb toch besloten niet in de Caribische zee te gaan cruisen in februari maar op 2 mei vanuit Rotterdam via Oslo, Stockholm, Helsinki en Tallinn naar Sint Petersburg te gaan (en terug). Peter heeft genoeg gevaren in die regionen en tja, hij had geen gratis cruise gekregen. 

Helaas mag ik de reis niet delen maar wie er mee wil is van harte welkom!

Hierna voeren we de haven van San Antonio binnen. Ik besloot heel even een blokje buiten te gaan lopen, en Peter wilde de gym weer in. (Hij wil over 2 weken een goede tijd lopen op een 10 km hardloopwedstrijd in Dubai).

Ik had me niets van San Antonio voorgesteld, maar op de kade zag ik een bordje dat meldde dat er over 600 meter zeeleeuwen zouden zwemmen. Nou, dat was haalbaar dus ik volgde het bordje.

Het was gezellig druk op de boulevard; veel verkopertjes en vissersboten en meeuwen. 

En ja hoor; na 600 meter eerst een vismarkt en als je daar achterom bleek lopen, zaten er opeens op een paar meter afstand minstens 4 zeeleeuwen-dames en 1 vette zeeleeuw-meneer, zo dichtbij dat ik hem bijna kon aanraken;

Hij hield zijn dames er goed onder;



Maar sommige dames trokken hun bek ook open tegen meneer;



En dan leek ze heel tevreden over zichzelf;

En meneer? Nou, die ging daarna maar een dutje doen;

De triomfantelijke kop van zijn vrouw (links onder) zo goed en zo kwaad als het ging negerend;

Op diverse plekjes kon je diverse gezinnen onderscheiden. En aan het eind van de pier hielden een hele kudde (vrijgezelle?) dames gezellig een thee kransje;

En als kers op de taart nog een paar pelikanen ook;

Daarna wandelde ik rustig terug, ging voor de laatste keer naar de acupuncturist en hoewel mijn eetlust nog matig is wilde Peter nog heel graag de laatste keer in ons favoriete restaurant aan boord eten.

Het is inmiddels 9 januari, ‘s morgens vroeg. Heb zeldzaam slecht geslapen. Nou ja, we zien wel hoe we de komende dag weer doorkomen...

.