31 januari. Quito

Ik heb er nog eens een nachtje over geslapen en besloten dat ik liever de Galapagos op mijn eigen houtje ga bekijken en niet met een cruise.

Dus toen ik na een uitstekende nacht wakker werd, besloot ik te beginnen met vliegtickets te boeken. Na anderhalf uur op de Spaanse website van Latam airlines, die ik inmiddels vlot kan afwerken, had ik pas 1 enkele reis geboekt en betaald maar die niet bevestigd werd. En de terugvlucht wilde helemaal niet lukken. Het internet was niet echt heel sterk hier, maar er klopte gewoon iets niet. Ik zocht het telefoon nummer van Latam op en bedacht toen dat ik er beter zelf langs kon gaan... 

Ik bofte. Latam airlines lag op 4.5 km afstand van mijn kamer, en op weg naar de binnenstad die voor vandaag op mijn programma stond.

Dus ik ontbijt gemaakt, het restje avondeten van gisteravond als lunch ingepakt, wat lekkere kleine banaantjes voor onderweg erbij... ik was er klaar voor.

Het is heerlijk weer hier. Licht bewolkt, graadje of 21. Wel met kans op regen dus paraplu van het airbnb meegenomen.

Om 9.45 uur liep ik Latam airlines binnen. De dame keek het even na. Ja hoor, de vlucht was geboekt en betaald, maar er waren inderdaad wat problemen op de website. Ik vlieg er 2 februari heen en was van plan 12 februari weer terug te komen. Maar 12 en 13 februari vliegt Latam niet. Dus ik moest kiezen tussen 11 of 14 februari. Tja. Moeilijk. Ik hoef niet elk vogeltje op het eiland te zien, maar ik wil ook wel wat tijd hebben om rustig rond te kijken en op 3 eilanden te overnachten... Na wat getwijfel besloot ik toch om 14 februari terug te vliegen. Dat geeft mij 10 volle dagen op de Galapagos. Hoop niet dat het te veel is. We zullen het zien.

Hoe meer ik er over lees, hoe meer ik me realiseer dat die eilanden toch echt wel heel bijzonder zijn. Dus... 10 dagen en als het te veel is dan zoek ik een lekker e-book van de bieb. Ik heb al sinds ik op vakantie ben, geen studieboek meer aangeraakt. Komt wel weer. Bovendien moet ik ook het vervolg van mijn vakantie gaan plannen. Suriname ga ik laten vervallen; te lastig met het visum.

Nadat mijn ticket geregeld was, besloot ik eerst naar de Mercado Artesanal (kunstnijverheidsmarkt) te gaan. Die was ongeveer 2 km verderop. Ze hadden er prachtige toeristische ‘troep’ maar mijn koffer is al zo zwaar dus alle verleidingen kunnen weerstaan. Maar het was erg leuk om er doorheen te lopen en het was echt een enorme overdekte markt;

Hierna liep ik naar de grote Basiliek van Quito. De bouw begon in 1892 en het centrale gedeelte is 140 meter lang, 35 meter breed en 30 meter hoog. Het heeft 2 kerktorens van 115 meter hoogte. Hij staat op een heuvel in het oude gedeelte van Quito;

Ik moet zeggen dat ik aardig onder de indruk was van deze kerk. Ik heb eerst de kerk van binnen bekeken;

Wat deze verzameling van huisjes in een kerk doet is me niet helemaal duidelijk. Bovendien knipperden alle lichtjes als een gek aan en uit. Achter deze uitstalling lag nog een andere kapel, die prachtig was geschilderd en hier werden de ‘dagelijkse’ diensten gehouden;



Als je met je rug naar de ‘dorpjes - uitstalling’ ging staan zag je het altaar, en achter het altaar liep het grootste gedeelte van de rijen banken. Je kon van 4 kanten de mis bijwonen;

  

Daarna liep ik een zij-uitgang uit, die uitkwam op een grote binnenplaats;

Waar die trappen op de binnenplaats naar toe leidden, kon ik niet achterkomen. Maar het liep al tegen 1 uur, ik had honger en moest ook nog de torens beklimmen, dus ik besloot ergens op dit binnenplaatsje mijn lunch op te eten. 

Daarna liep ik naar een andere ingang, die toegang gaf tot het beklimmen van de klokkentorens.

Het waren nog een flink aantal trappen, maar boven (je stond nog boven de klok) had je een prachtig uitzicht over Quito en over dat binnenplein waar ik net m’n lunch had opgegeten;

 

Er waren 2 klokkentorens, en elke toren had 4 klokken, die via een aantal stangen met elkaar in verbinding stonden. Ergens liep er iets fout want maar een paar klokken gaven de juiste tijd aan;

Toen ik op één van de klokkentorens stond, zag ik dat je ook nog een andere toren kon beklimmen. Ik snapte eerst niet hoe je daar kon komen, en toen zag ik het schuine dak (dat het dak van de basiliek was) en misschien kon je via dat dak (helemaal rechts van de foto) naar die andere toren;

En ja hoor, je liep boven de bogen van de centrale hal naar die toren. Jullie zullen inmiddels wel de draad van het verhaal lekker kwijt zijn. Maar ik schrijf het toch op, kan ik het me later herinneren. De andere toren was te beklimmen met een hele stijle open-lucht trap. Het waaide en het was erg eng, maar je was goed beschermd door gaas rondom. Het uitzicht van de andere toren op de klokkentorens;

Precies in het midden zie je een heuvel met een beeld erop; daar zou ik later op de middag nog heen gaan.

Na deze bezichtiging liep ik naar de Grand Plaza, weer een kilometer verder op. Het was een groot plein, voor het eerst geen Plaza de Arma genoemd, en het was er gezellig druk. Er stond een groot standbeeld ter herinnering aan de gesneuvelden van de oorlog van 1809, en er waren flink wat witte gebouwen/kerken om het plein;

Hierna liep ik via een auto-loze straat 

naar de kerk van San Francisco. Voor ik daar aankwam waren er nog minstens 5 andere kerken, en af en toe liep ik er eentje binnen. Waarom die Spanjaarden zo’n enorm aantal katholieke kerken op een kluitje hebben gebouwd is me niet helemaal duidelijk...

De kerken die ik in ben geweest zijn geen simpele bouwwerkjes;

De kerk van San Francisco aan de buitenkant en aan de binnenkant;

Uitzicht vanaf de kerk van San Francisco;

 Hier is goed te zien hoeveel koepels en kerktorens er op een kluitje staan.

Als laatste stond Mirador el Panecillo op mijn programma. Dat witte beeld dat op een heuvel staat. Ik moet zeggen dat ik er al minstens 15 km op had zitten en de straten gingen allemaal omhoog en omlaag (en Quito ligt op 2800 meter!). Op mijn tandvlees kwam ik bij dat beeld aan. Foto van het beeld en van het uitzicht op de stad, en toen was ik er helemaal klaar mee;

Ik liep de heuvel weer af en wilde eerst nog op zoek naar een postkantoor. Toen ik dat eindelijk gevonden had was het kreng dicht. Op een gangetje van hooguit 3 km/uur sjokte ik naar een trolley halte en besloot gewoon in de trolley te gaan zitten, hem in de gaten te houden met de geweldige app ‘MAPS.ME’ (tip van een medereiziger; hier kun je zonder wifi toch routes vinden!), en er dan uitspringen als hij ging afwijken. Het ging redelijk goed, denk dat ik toch zeker 8 km met die trolley heb overbrugd en toen was het nog maar een kilometertje naar huis. 

Geen idee hoeveel km ik heb afgelegd, maar ik ging om 8.45 uur de deur uit en was tegen half 6 weer thuis. En weinig gezeten... dus ik schat tegen de 20 km. (Heb nog steeds geen stappenteller app...)

.