21 februari. Naar Curacao.

Vandaag ben ik vroeg opgestaan want ik zou om 8.30 uur naar Curacao vliegen. 

Ik heb eigenlijk nog niets verteld over de leuke familie in wiens huis ik een kamer heb gehuurd via air bnb. Het gezin bestaat uit Germain, geboren op Bonaire, 10 jaar in Nederland gewoond, Anna, geboren in Polen en ook een poos in Nederland gewoond waar ze Germain heeft ontmoet, en Igor, hun 10 jarige zoon. Het waren alledrie erg leuke mensen. Ze wilden me met alles helpen. Ik heb een keer ‘s avonds de Poolse kerstpasteitjes geproefd, die Anna met kerst in grote getale gemaakt heeft en daarna heeft ingevroren. Ze smaakten helemaal nergens naar; gekookt bladerdeeg met een soort ricotta vulling. Maar Igor en Anna smulden ervan. Germain ging die avond buiten de deur eten; die zag ook niets in die pasteitjes, en ik had gelukkig al gegeten dus heb alleen een klein pasteitje gegeten omdat ik nieuwsgierig was. 

Het huis was brandschoon en het bed heerlijk. Ik heb me er heel goed thuis gevoeld.

Vanochtend stonden ze erop dat ze me naar het vliegveld zouden brengen. Het kwam toevallig ook nog uitstekend uit; normaal vertrekken ze om 7 uur alledrie de deur uit; Germain brengt eerst Igor naar school, zet dan Anna af bij haar werk in een hotel en gaat vervolgens naar zijn eigen werk als beveiliger. We gingen om 6.55 uur de deur uit; ik werd eerst afgezet op het vliegveld en daarna deden ze hun gebruikelijke rondje.

Inchecken verliep soepel. Ik vind Bonaire een fijn vliegveld hebben. Lekker overzichtelijk en schoon. Alleen had de airco iets minder hard hoeven blazen. De douane zat met donzen jassen.

Weer een klein vliegtuig; prima vluchtje van een een half uur. Op Curacao werd ik opgehaald door de eigenaar van mijn volgende airbnb; Sergio. Sergio is een hele grote, gezellige man. Hij kletste 100 uit over zijn 2 dochters van 11 en 12 jaar. Hij is vorig jaar gescheiden van zijn vrouw en heeft een garage- en taxibedrijf met een heel aantal personeelsleden. Ik kreeg niet het idee dat hij zelf hard werkt als hij tijd heeft om mij op te halen van het vliegveld. Hij had ook alle tijd en liet een groot deel van de omgeving zien, terwijl hij maar door kletste. Hij werd vaak gebeld en ging vervolgens precies verder waar hij gebleven was in zijn verhaal. Het huis bleek beetje in de buitenwijk van Willemstad te liggen. Hij had een heel appartement in de tuin voor mij alleen. Was enorm groot en erg ’vrijgezellerig’ ingericht. (Hoop banken, enorme tv, geluidsboxen). Maar prima. (Hij snapte niet dat ik niet wilde weten hoe de tv werkte, haha).

Ik was me nog aan het installeren en toen vroeg hij of ik mee wilde rijden naar het centrum waar hij nu heen moest. Heb direct alles laten liggen waar het lag en ben meegereden. Ook nu verzorgde hij een halve stadsrondrit en vertelde waar de bussen terug zouden gaan en waar ik het beste kon lunchen. Erg aardig!

Curacao vormt samen met Bonaire en Aruba de Benedenwindse Eilanden en is het grootste van de drie.  

Het eiland heeft een lange Spaans/Nederlandse geschiedenis, allemaal niet zo netjes, vooral voor de oorspronkelijke inwoners en de slaven, en is sinds 2010 autonoom.

Het bestaat voornamelijk uit koraalkalk en vulkanisch gesteente (wat het eiland vrij onvruchtbaar maakt). Het heeft 6 natuurlijke havens, ontstaan doordat de zee de koraalkalk heeft uitgehold. De grootste, het Schottegat, is de haven van Willemstad. Het Schottegat wordt bereikt via de Annabaai.

Aan weerszijden van het Schottegat liggen de beide stadsdelen van Willemstad; in het oosten het oudste gedeelte; Punda (de punt), met vele toeristische winkeltjes en restaurants. In het westen ligt de wijk Otrobanda (=de andere kant). De beide wijken worden sinds 1888 door een houten pontonbrug verbonden (de koningin Emmabrug);

Hij wiebelt ontzettend als je erover heen loopt en hij kan ook open voor scheepvaart. Aan de overkant ligt dus Otrabanda.

Nadat ik afgezet was ging ik eerst geld wisselen en op zoek naar iets te lunchen. Sergio had me gewezen op de locale ‘foodhall’ en daar wilde ik eerst eens kijken. Het zag er aanlokkelijk uit;

Rechts waren een viertal restaurantjes waar je in hun grote kookpotten kon kijken, en de tafels waren van het ‘aanschuifsysteem’. Ik kwam naast 2 hele gezellige dames terecht die niets snapten van mijn bordje eten; 2 stukjes vis (en niet eens gefrituurd), paar bakbanaantjes, veel gekookte boontjes en wat salade. Geen rijst!! Geen patat!!! En geen vlees!!!! Ze spraken uitstekend Nederlands en we hebben gezellig zitten kleppen. Toen ik weg wilde hebben zij van mij een foto gemaakt en ik van hen;

Omdat ik zo overhaast vertrokken was door de aangeboden lift van Sergio, had ik eigenlijk geen tijd gehad om me echt te oriënteren wat er precies te zien is in Willemstad. Maar ik had nog geen paar stappen gelopen of er was een klein toeristen bureautje. Ik vroeg of ze een plattegrond hadden. En jawel; nog wel eentje met een wandeltoer. Kijk. Daar had ik nou wat aan. Ik liep over de Pontonbrug naar Otrobanda om daar te kunnen beginnen met de wandeling. 

Ik begon op de Mathey werf, waar veel huizen stonden in de vrolijke koloniale bouwstijl van Curacao. 

De wat minder mooie exemplaren waren opgeleukt met muurschilderingen. Heel andere stijl dan op Aruba maar wel leuk;

Via het grote Brionplein (genoemd naar een held uit begin 19e eeuw) kwam ik aan bij het Rif fort. Dit fort is gebouwd in 1828, samen met het Waterfort aan de andere kant van de St Annabaai, om Willemstad te beschermen;

Het Waterfort aan de overkant is nu enkel nog een dikke muur;

En het Rif fort is omgebouwd tot horeca gelegenheid. Er achter ligt nog een mooi straatje;

Toen de Koningin Emma Ponton Brug weer over, en vanaf deze brug kun je het beroemde plaatje van de Handelskade schieten;

De grijze drijvers rechts op de foto zijn de pontons van de brug.

Vooral het gele gebouw op de hoek is erg mooi;

Dit gebouw, de Penha building, is gebouwd in 1708. Aan de andere kant staat het paleis van de gouverneur;

Daar kon je omheen lopen en je kwam dan op een soort binnenplaats die vol stond met auto’s, die het uitzicht op de prachtige regeringsgebouwen een beetje verpestten;

Hierna liep ik via het Koningin Wilhelminaplein, met standbeeld;

richting de winkeltjes. 

Ik slaagde erin alle verleidingen te laten liggen. Er waren ook wat leuke kunstzaakjes. Ik zag 1 leuk schilderij, een vrouwengezicht, getekend op een stuk hout, maar vond het wel duur en onhandig groot;

Op Punda, waar ik nu liep, waren nog een paar typisch Nederlandse ophaalbruggen. De groene is de Koningin Wilhelminabrug (met de enorm Koningin Juliana brug op de achtergrond);

En dit is de JB Smithbrug. Helaas moet Beatrix het zonder eigen brug doen. Zelfs Amalia heeft al haar eigen brug hier..

Ik liep nog langs het maritiem museum en de synagoge maar had voor allebei geen fut meer om in te gaan.

Helaas was de markt al opgeheven om 16 uur - had toch 5 uur hier lopen rondbanjeren. Het lijkt of Curacao toch iets minder heet is en er iets minder wind staat, maar misschien komt dat door alle hoogbouw hier. 

Ik vond al snel een minibus naar mijn huis en stapte een kilometer eerder uit zodat ik eerst langs de grote supermarkt kon die Sergio me had aangewezen.

Ik nam zo veel mee als ik dragen kon (een papaya van 3 kilo nam al veel ruimte in) en liep tevreden naar huis.

Het was wederom erg leuke dag, hoewel ik hier nu voor het eerst eigenlijk wel een reismaatje mis. Er zitten hier ontzettend veel Nederlanders. Denk haast meer dan 90%. En dan van het soort 50+ en niet al te bijdehand. Ga er naadloos in op dus.

Weinig alleen reizende backpackers.

Thuis kreeg ik via wifi een email binnen van mijn geboekte Nationaal Park tour voor morgen (wilde toch nog 1 nationaal Park zien op de ABC eilanden). Hij ging niet door!! GRRRR. Mogelijk wel verzet naar zondag maar ik heb er weinig vertrouwen in. Bovendien is zondag de grote carnavalsoptocht hier.

Nou ja, ik ga wel kijken hoever ik met een bus ergens kom.

.

.