Blog Archive

Followers

Tuesday, February 18, 2020

18 februari. Naar Bonaire. Tropische stortregens.

Na 2 hele goede nachten werd ik vanochtend weer eens achterlijk vroeg wakker (3 uur) en kon niet meer verder slapen.
Om 6 uur kwam ik op het idee om eens mijn yogamat uit te rollen. Eens kijken of het ging met die pink en het was vandaag een vlieg-dag dus dan zou ik in elk geval alvast wat beweging gehad hebben.
Ongeveer 30% schrapte ik wegens die pink maar de rest ging toch heel aardig. Dus tevreden gaan douchen, ontbijten en inpakken.

Ik had zin om naar het volgende eiland te gaan! 3 dagen Aruba is voor mij lang genoeg. Maar het air bnb was wel een perfecte overnachtingsmogelijkheid en ik zal de gezelligheid van de mensen wel missen.

Om half 11 naar het vliegveld, om half 1 ging de vlucht, en om 13 uur was ik er al. Het is van de zotte dat er geen boten varen tussen de ABC eilanden. Zou een hoop vervuiling schelen, denk ik...?
Maar goed. Het ging wel lekker snel, in een heel klein vliegtuig wat maar voor 60% vol zat; en dit is hoogseizoen!

De eigenaar van mijn volgende air bnb had beloofd me te komen ophalen van het vliegveld, maar wel met enige vertraging want hij had een rapport bespreking met zijn zoon. Maar ik zat heerlijk in de kleine aankomsthal; buiten in de schaduw. Na een kwartiertje kwam hij al aan en het was minder dan 10 minuten naar zijn huis. Hij woont in een nieuwbouwwijk van Kralendijk, de hoofdstad. (Meer een hoofd-dorp). Hij vroeg wat ik ‘s middags ging doen en ik vertelde dat ik van plan was een e-bike te gaan huren. Hij zei dat als ik hem even de kans gaf om te lunchen, dat hij me dan ook wel wilde afzetten bij de winkel. Maar toen ik op google-maps keek, bleek de winkel maar 3.5 km verderop te zitten, en binnen 2 km zou er zelfs nog eentje zitten. Dus ik zei dat ik graag ging wandelen; benen even strekken en kon ik gelijk wat van Kralendijk zien.
Toen ik de deur uit ging, zag de lucht wat grijzig en ik besloot voor alle zekerheid de paraplu maar mee te nemen.

Na 5 minuten vielen de eerste spetters.

Na 10 minuten viel er een tropische stortbui op dat gammele parapluutje van mij.

Na een kwartier was mijn dunne, lange broek helemaal kletsnat.

Ik kwam langs een klein restaurantje en daar mocht ik schuilen. Ze hadden ook wifi en ik keek eens op de buienradar van Bonaire. Kralendijk; licht bewolkt. Regenkans; 0%.
Nou, daar had ik ook niks aan.
Ik ben 40 minuten blijven zitten (had een e-book op mijn mobiel dus vermaakte me wel) maar de regen werd nog niet minder. Ik MOEST toch door wilde ik voor sluitingstijd bij de fietsenhandel zijn. Ik besloot wel eerst langs de winkel die het dichtst bij was te gaan. In de advertentie hadden ze het over eco-fietsen; ik hoopte met die wind en heuvels hier dat ze daar e-bikes mee bedoelden. Het was maar iets omlopen dus ik nam die kleine gok. Echter; de zaak in geen velden of wegen te bekennen.
Dus ik verder in de gietregen. Ik begon inmiddels ook te soppen in mijn schoenen. Ook  moest ik nog veel omlopen door alle enorme plassen die de regen binnen een uur wist te veroorzaken. En ook nog opletten voor de auto’s die door die plassen reden, al namen de meeste keurig gas terug. Stoepen zijn er niet echt hier.

Ik bereikte het centrum en zag wat leuke huizen en interessante souvenir winkeltjes. Maar ik moest door en het regende toch nog steeds.
Pas vlak voor ik bij de fietsverhuurder aan kwam, werd de regen minder. Het was inmiddels 16.45 uur dus ze waren alles aan het binnen zetten. Ze hadden nog precies 1 e-bike te huur, een sparta maar wel met een rek boven het voorwiel. Morgen na half 12 zouden er 2 wat sportievere modellen ingeleverd worden, maar ik wilde niet zo lang wachten. 
Volgens de fietsenhandelaar is het morgen weer mooi weer. Deze bui was uitzonderlijk zwaar en lang voor Bonaire. Maar het is eigenlijk pas mijn 1e serieuze regenbui dus ik heb niks te klagen.
Ik probeerde de fiets een rondje uit. Heerlijk zacht zadel in elk geval.
Ze hadden ook nog scooters, voor maar een paar dollar meer. Maar daar voel ik me echt niet thuis op. Bovendien wil ik wel een BEETJE trappen ;-)

Het was nog een beetje na aan het miezeren maar dat mocht geen naam hebben. Ik kwam ook nog langs een echte Albert Heijn. Heet hier anders maar inderdaad; de indeling, de producten; precies Appie!
Ik kon haast niet kiezen wat ik wilde gaan eten. Toen zag ik zelfs zuurkool! Ha! Zuurkool met appel en banaan; lekker makkelijk want in uitgebreid koken had ik geen zin meer. Ik kocht ook nog geitenkaas. En grote passievruchten. En een mooie avocado. En bietjes. En Elstar appels. Helaas geen banaan. Die zijn er maar 1 keer per week. Op woensdag. Of donderdag. En soms pas op vrijdag. Dus maar een mango en een appel door de zuurkool.

Alles in de fietstassen en eens heerlijk geen boodschappen-gesjouw. Wat een luxe!

Straks op tijd naar bed en morgen vroeg op pad. Ben benieuwd. Rondje zuid - voor de Bonaire kenners.







.

No comments:

About Me

My photo
Voorschoten, Netherlands
Ik ben dit blog in mei 2008 begonnen als vervanging van de nieuwsbrieven die ik regelmatig naar familie en vrienden opstuurde. Ik ben getrouwd met Peter, die voor een Nederlandse baggermaatschappij werkt, en we hebben 2 kinderen, Lilith (23 jaar) en Jillis (20 jaar). Sinds augustus wonen wij in Dubai en in Voorschoten. De kinderen studeren allebei in Nederland; Lilith IBA in Rotterdam en Jillis fiscaal recht in Leiden. Behalve in Nederland heb ik ook 4 jaar in Davos (Zwitserland), 3 jaar in Karratha en Geelong (Australie), 2,5 jaar in Janabiyah (Bahrein), 8 jaar in Singapore en 2 jaar in Jakarta (Indonesie) gewoond. Peter woont sinds een jaar meestal alleen in het buitenland; eerst een jaar Vitoria, Brazilië en nu in Dubai. Ik ben begonnen met diverse studies in de alternatieve gezondheidszorg. In mijn blogs schrijf ik over de belevenissen van ons gezin, over onze avontuurlijke vakanties en wat er verder nog in onze levens speelt.