Vandaag vertrok ik naar het volgende bewoonde eiland in de Galapagos; Isla Isabela. Ik had er goede dingen over gehoord - rustig, mooi, minder toeristisch.
Dus had bedacht om hier 5 nachten - 4 dagen naar toe te gaan.
Omdat ik geen zin had in de boot van 7 uur ‘s morgens, had ik de boot van 14 uur ‘s middags geboekt.
‘s Ochtends alle tijd gehad voor uitgebreid yoga, blog van gister bijwerken, dingetjes uitzoeken, Lilith gebeld, 20 nagels geknipt, haren gewassen en zulk soort klusjes. Ik had nog naar een ravijn kunnen gaan, maar ik had alle tijd nodig. Ik kreeg ook nog 2 kokosnoten van mijn aardige hospita; nou, er zijn weinig dingen waar je me meer plezier mee doet!
Ze groeien hier volop maar je kunt ze niet kopen of bestellen in een restaurant. Denk dat de meeste toeristen liever cola, koffie, bier of ijs willen.
Om 13.15 uur liep ik vol goede zin mijn kamer uit, op weg naar de haven. Ik liet daar mijn betaalbewijs zien maar de mevrouw van de boten zei dat dit niet klopte. Toevallig zag ik dat mijn naam wel op haar lijstje stond. Oja. Klopte toch wel.
Er volgde nog een tassen inspectie en even later zat ik tussen andere toeristen ingeklemd in een dinghy naar de ferry-boot.
Nou - en vervolgens worstelde ik me door de ergste 2 uur van mijn hele vakantie.
De ferry was een nachtmerrie. Hij ging met enorme snelheid over het ogenschijnlijk best rustige water. Iedereen zag binnen 5 minuten groen/geel/spierwit. 1 meneer ging op de grond liggen. 1 mevrouw installeerde zich met een kotszak voor de toilet. Er werden meer kotszakken uitgedeeld (en gebruikt). Ik besloot mijn acupunctuur polsbanden om te doen; dan drukt er op een bepaalde plek op je pols een plastic dopje. Zou kunnen helpen tegen elke soort van misselijkheid.
Ik voelde me niet echt misselijk maar wel erg ellendig.
Ik zat ingeklemd tussen 2 forse mannen, die zoals gebruikelijk met wijd open benen zaten. Aan de ene kant had ik gelukkig mijn dagrugzakje naast mijn heupen gezet, dat scheelde wel. Maar die vent viel in slaap en op een gegeven moment hing hij over mijn rugzakje tegen mijn schouder aan. Woest duwde ik die enorme bovenarm een beetje terug. Hij werd wakker en keek me gepikeerd aan. Zijn vrouw zat aan de andere kant. Ga daar tegenaan leunen, heb ik hem in het Nederlands geadviseerd. (Hij sprak een ondefinieerbare taal met haar). Hij keek nog steeds boos maar snapte precies wat ik bedoelde, want hij zoutte op met dat enorme bovenlichaam.
Een meneer iets verderop droeg een horloge en de minuten kropen voorbij.
Na 3 kwartier zakte wel dat misselijk-achtige gevoel maar een kwartier later begon ik dieseldampen te ruiken van de 3 enorme buitenboordmotoren. Ik zat half overdekt/half in de open lucht. Dus beschut tegen opspattend water en de zon, maar die diesellucht was niet aan te ontsnappen.
Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik ergens aankwam!
Die blijdschap zakte echter snel toen ik bij mijn kamer aankwam. De airco was die ochtend gesneuveld (geloof er niks van) en er was niet zo veel te beleven op Isla Isabela. Ja, je kon 5 uur op en neer naar een droge vulkaan lopen. Als ik hier niet eerder weg kom dan ga ik daar misschien nog uit wanhoop aan beginnen ook!
En je kan ergens snorkelen tussen roggen en zeepaardjes. Dat klinkt al beter maar dan moet je weer in zo’n boot. 1 uur enkele reis.
De grootste supermarkt van het eiland zit toevallig naast mijn airbnb. Daar knapte ik ook niet van op. Verrotte wortels, bieten waar je 2 cm in kan knijpen, zachte uien, bakbananen, groene appels en tomaten. En tonijn en ansjovis in blik.
Ik ben maar in het dorp in een restaurant gaan eten. De gebruikelijke combinatiemaaltijd; vissoep met aardappel, rijst, beetje koolsla en garnalen in kokos. En een gelatine puddinkje toe. En een gratis drankje; citroen limonade.
De garnalen waren erg lekker en de rijst kon ik omzetten in linzen. Dus genoeg gegeten.
Het echt aardige mannetje van mijn airbnb had inmiddels 2 ventilatoren geregeld. Dus we zien wel hoe het zal gaan vannacht.
Dit soort dagen horen ook bij het reizen, en ik denk dat het wel vermakelijk leesvoer is voor jullie!?
Wordt vervolgd.
No comments:
Post a Comment