Vanmorgen was ik zo vroeg wakker dat ik spontaan besloot weer eens twee stukken Pelgrimsroute aan elkaar te plakken. Om 6.45 uur zat ik in de auto, met proviand voor de dag, regenkleding en zonnebrandcrème. Om 8.15 uur parkeerde ik mijn auto aan het begin van de route, ergens aan de rand van Drunen, en ging op pad. Ik had de regenradar goed bestudeerd en met een beetje geluk zou het droog moeten blijven, ondanks de donkere luchten...
Al snel liep ik in de eerste bossen;
Het rook heerlijk. Ik kwam ook langs een mooi wiel in natuurgebied Baardwijksche Overlaat;
En... er waren ook weer veel bramen, maar lang niet zo rijp als gister op Tiengemeten. Dit was mijn enige oogst van de hele dag;
Hierna liep ik 3 km op de dijk van het Afwateringskanaal (of Drongelens Kanaal). De witte stipjes aan de overkant waren een flinke kudde schapen;
Dit kanaal is ruim 100 jaar oud en 20 kilometer lang.
Hierna kwam ik al in de Drunense duinen. Ik was hier al een paar keer geweest toen ik in Gorinchem woonde. Het is het grootste levende stuifzandgebied van West Europa.
Tijdens de laatste ijstijd waaiden grote massa's zand en leem uit het droog gevroren Maasdal naar dit gebied. Zo ontstond een glooiend landschap met hoge zandbulten en lager gelegen leemhoudende gronden, waartussen kleine beekjes kronkelden. In latere milde periodes raakte de zandrug begroeid met berken, eiken en heide, maar tijdens de middeleeuwen werden vrijwel alle bomen door de mens omgehakt. De schapen begraasden de hei en de gronden raakten verdroogd; wind kreeg vrij spel en zand werd alle kanten opgeblazen. Er ontstond een stuifzandcomplex dat voedselarm en gortdroog is. In de zomer kan het hier 60 graden Celcius worden!
Het zand waait van de ene plek weg en komt elders in de luwte terecht; zo 'wandelen' de duinen. Nu is er nog 270 hectare actief in beweging en Natuurmonumenten heeft de ambitie om een extra 110 hectare stuifzand te maken door actief ingrijpen - voor het gebied dichtgroeit met bomen en struiken. Op een bepaalde plek moedigen ze toeristen aan foto's te maken van die plek en die op hun site te plaatsen om zo het stuifzand te monitoren;
Ik liep ongeveer 1.5 km over dit soort zandpaden;
Best pittig maar de vergezichten waren prachtig;
Toen ik uit de Drunense duinen kwam was er nog een optionele route 'rondje Brand', om een moerasachtig natuurgebied heen, maar eerst maar eens kijken of ik de geplande 30 km zou halen. Dus toch wel met enige spijt liet ik De Brand links liggen.
Vervolgens liep ik door het bos van Hooge Heide en kwam langs recreatieplas 'De IJzeren Man'. Het was inmiddels 13 uur en lunchtijd, maar alle bankjes stonden langs de weg naar het recreatiegebied. Ik liep de Vughtsche Heide in, een bos met met militaire oefenterreinen zoals stormbanen, maar ook met prachtige wandelpaadjes langs eens met varens omzoomde beek;
Ik kwam langs Kamp Vught dat ik een aantal jaren geleden al eens had bezocht (indrukwekkend!).
Hierna weer een paar kilometer langs het Drongelens kanaal. Hier heb ik een stukje verkeerd gelopen en toen ik weer op het juiste pad liep, merkte ik opeens dat ik mijn wandelboekje was verloren! Er zat niets anders op dan weer terug te lopen. Ik had wel geluk; na een halve kilometer (ik wist dat ik maximaal 1 km terug moest want daar had ik voor het laatst in het boekje gekeken) kwamen er 2 dames met een hond aanlopen die ik al eens gepasseerd was. Zij hadden het boekje gevonden en al geconcludeerd dat het van mij moest zijn en liepen er al mee te zwaaien zodra ze mij in zicht kregen.
Het liep inmiddels al tegen half 3 en nog steeds geen enkele picknickbank tegen gekomen! Toen ik Fort Isabelle naderde, en ook daar geen bankjes waren, ben ik maar ergens op de grond gaan zitten eten.
Fort Isabella werd in 1618 aangelegd toen 's Hertogenbosch nog in Spaanse handen was. Het fort werd in 1914 gesloopt. Vanaf 1917 werd er een kazernecomplex neergezet wat weinig fotogeniek is (en ik had eigenlijk alleen maar oog voor een bankje).
Ik had mijn eten nog niet op of de lucht werd wel heel erg dreigend. Ik had ook even contact met vriendin Jacqueline die aan de andere kant van Den Bosch woonde en bij haar kwam de regen al met bakken uit de hemel. Ik trok mijn regenkleding aan en zette er flink de pas in; het was nog maar een paar kilometer naar het busstation vanwaar ik terug naar Drunen zou rijden. Dus maar geen leuke fotomomentjes meer in Den Bosch. Over een paar maanden ga ik echter met vriendin Joyce het 2e stuk van de Pelgrimsroute (tussen Den Bosch en Maastricht) lopen en dan is het eerste stukje hetzelfde als dit laatste stuk, dus dan haal ik het hopelijk alsnog in.
Maar vreemd genoeg heeft de regenbui op wat licht gespetter na niet doorgezet naar het centrum van Den Bosch! Ik hoefde maar kort op de bus te wachten en was binnen een half uur terug in de buurt van de auto, en zelfs die laatste kilometer naar de auto liep ik droog.
Ik had deze 30 kilometer veel makkelijker gelopen als vorige week, maar toen was het ook erg warm en veel hoog gras. Ik mis nog een paar kleine stukjes van het eerste deel van de Pelgrimsroute tussen Amsterdam en Den Bosch; kijk wel of ik die nog komende tijd kan wandelen. De Limes route, een LAW tussen Katwijk en Nijmegen, ligt ook al op de planning. Schijnt vaker voor te komen; die verslaving aan LAW'S! Ongelofelijk dat ik vorig jaar om deze tijd nog tevreden was om voor de honderd-zoveelste keer het rondje Vlietlanden te wandelen!
.
No comments:
Post a Comment