Vanmorgen vertrok ik al vroeg uit Schijndel en ik trapte gelijk al stevig door. Ik was op weg naar vriendin Mariëtte in Ede en ik had veel zin om haar te zien, nadat zij zich door Corona bijna 18 maanden met weinig mensen contact had gezocht.
Het was ontzettend leuk om haar en haar man Jan weer te zien. Ik had haar graag mee uit lunchen willen nemen maar haar evenwicht is inmiddels zeer wankel dus nam ik maar een flinke zak kersen voor haar mee en zij had haring voor mij in huis gehaald. We aten op haar terras en zoals altijd waren we na 3.5 uur kletsen nog lang niet klaar maar ik moest nog door naar Hilversum dus met opgeladen batterijen namen we hartelijk afscheid en fietste ik weer verder.
Door Barneveld kwam ik langs een viswinkel met 'de lekkerste haring' en ik besloot dat er best nog ééntje bij kon; en inderdaad; de haring was uitzonderlijk goed.
Een stukje verderop kwam ik langs een mooie landwinkel waar ik ook voor vriendin Hedwig kersen kocht en ook nog geitenkaas en een vijgen/port dip. Omdat Hedwig niet voor 19 uur thuis kwam, had ik niet veel haast. Het was vandaag prachtig weer en windstil, dus het was heerlijk fietsen. Ik fietste met alle gemak en ik passeerde de 500 km op mijn display; in 4 dagen;
Op de hei van Hilversum at ik mijn avondeten op en precies om 19 uur reed ik bij Hedwig de oprit op en zij stapte net uit de auto. Perfecte timing dus.
Ook met Hedwig raak ik zelden uitgepraat en we zaten lekker in haar prachtige achtertuin de hele avond te kletsen, samen met haar dochter Laetitia.
De volgende ochtend maakten we een wandeling en kletsten we nog tot ik echt weg moest; om 13.30 uur stapte ik op de fiets voor het laatste stukje van 80 km naar huis. Iets minder zonnig dan gister en beetje tegenwind, maar nog steeds heerlijk fietsweer en toen ik thuis kwam besloot ik gelijk nog even door te fietsen naar mijn moeder in Wassenaar.
Het waren 5 superleuke fietsdagen geweest! En als Peter niet de volgende dag was thuis gekomen, was ik zeker nog een stuk doorgefietst. (maar de week die volgde merkte ik tot mijn stomme verbazing wel dat ik toch wel moe was; wat ik ook deed; yoga en wandeltochten, het leek wel sleuren aan een dood paard. Tja. Ik ben geen 18 meer...
No comments:
Post a Comment