Heel toevallig stuitte ik dinsdag op het fenomeen Natuurpark Lelystad. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het feit dat ik meer dan de helft van mijn volwassen leven in het buitenland heb doorgebracht, vond ik dat niet verwonderlijk. Wat mij wel enorm verbaasde was, dat wie ik het ook vroeg, NIEMAND ooit gehoord had van Natuurpark Lelystad. Ik hield dinsdagavond een kort app-rondje onder wat vriendinnen, maar niemand had tijd om de volgende dag mee naar Flevoland te gaan. Omdat de rest van de week de weersvoorspelling veel regen voorspelde, besloot ik maar alleen te gaan.
Het zou de hele dag droog blijven maar in de auto erheen miezerde en spetterde het voortdurend. Echter; op de parkeerplaats aangekomen, was het droog. (Parkeren -3 Euro- zijn de enige kosten voor dit prachtige park en als je een kilometer extra wil lopen kun je dat ook nog omzeilen).
Het park is rond 1970 ontstaan omdat Artis meer ruimte nodig had voor grote hoefdieren. In het park worden op grote omheinde terreinen allerlei dieren gehouden die in het wild vaak niet meer voorkomen. Het totale gebied is 400 ha groot, en het prachtig onderhouden park heeft kilometerslange fiets- en wandelpaden. Helaas voor de fietsers was de fietsverhuur gesloten wegens Corona; voor mij ideaal want ik hoefde het hele park maar met een handjevol andere wandelaars te delen.
De dieren hebben grote leefgebieden dus het was best een uitdaging om ze te zien. In het park leven wisenten (Europese bizons), wilde zwijnen, edelherten, Pater-Davidsherten, moeflons, elanden en Przewalskipaarden. Ook zijn er ooievaars, otters, bevers, vossen, konijnen, reeën, wezels, hermelijnen en bunzingen.
Een paar leefgebieden kun je te voet doorkruisen. (de rood-wit gestreepte paden op de kaart).
Al direct na de ingang vond ik het park erg mooi;
Het witte stipje in de verte (boven) is een zwaan. Er moeten ook wilde zwanen leven; ik heb ze niet gezien. Wilde zwanen hebben een zwarte snavel met een gele basis. Er zwemmen sinds 2004 5 wilde zwanen hier, die gekortwiekt zijn.
Het eerst kwam ik bij de gras- en watergebieden van de Aziatische en Europese otters. Deze dieren zijn soms moeilijk te zien en daarom heeft het park voedertijden voor de otter. Helaas zijn die wegens Corona nu gestopt en de beesten lieten zich niet zien. Omdat het solitair levende dieren zijn, had elke otter zijn eigen, ruime territorium. Er zijn diverse Europese otters, die hier geboren zijn, met succes uitgezet in Nederland en elders in Europa. Dit was (een deel van) hun leefruimte;
Bevers wonen er sinds 1988. In 1991 zijn er bevers ontsnapt en die hebben zich verspreid over Flevoland. In het park leven 20 bevers. Dankzij dit natuurpark leven er weer bevers in de Biesbos.
Een stukje verderop kwam ik in het leefgebied van de Pater-Davidsherten. Pater David heeft de dieren in 1865 in Peking ontdekt. Omdat deze herten bijna uitgestorven waren, nam de man enkele dieren mee naar Europa en dankzij planmatig fokken leven er ongeveer 30 stuks hier. Deze dieren hebben een hals van een kameel, de hoeven van een koe, de staart van een ezel en het gewei van een hertenbok. Het gewei lijkt ook nog eens achterste voren op de kop van de mannen te staan.
Dit lijken me geen edelherten dus zullen het wel de Pater-Davidsherten zijn.
Edelherten lopen vrij rond. Er zijn er ongeveer 30. Ik kwam er eentje tegen, die terwijl ik op het wandelpad liep, mij voorbij rende over het mos. Te snel dus daar geen foto van.
Hierna kwam ik langs een lekkere modderplas en jawel; wilde zwijnen;
Het wilde zwijn stierf in Nederland uit in 1826 door overbejaging. Prins Hendrik heeft in 1907 wilde zwijnen uitgezet in Kroondomein het Loo om weer te kunnen jagen. Er ontsnapten zwijnen uit het koninklijke bos en nu zijn er weer populaties op de Veluwe. Hun tweede leefgebied is het Nationaal Park de Meinweg in Limburg. Voor overig Nederland hanteert men een nulstandbeleid omdat ze schade aan tuinen toebrengen.
Na een lunchpauze vond ik Przewalskipaarden. Zeker hun manen zagen er veel beter uit dan die van hun achterneven de konikspaarden op de Oostvaardersplassen;
Het Przewalskipaard is het enige nog levende oerpaard. Het is nooit gelukt het paard te temmen en er op te rijden. Ze kwamen voor in Mongolië maar ook daar zijn ze na 1969 verdwenen door overbejaging. Onder andere door de fokgroep in dit park lopen er weer Przewalskipaarden in het wild op de vlakten van Mongolië. De kuddes bestaan meestal uit ongeveer 15 dieren en worden aangevoerd door de dominante merrie en beschermd door de hengst.
De laatste grote dieren die ik tegenkwam waren wisenten, de Europese bizons;
De wisent is het grootste en zwaarste Europese landzoogdier; hij kan een schofthoogte van 2 meter bereiken en een gewicht van 1000 kg.
In 1921 werd de laatste wilde Europese bizon in Polen gedood. Doordat ze nog wel in dierentuinen leefden konden er in 1956 weer wisenten in de vrije natuur worden uitgezet. Nu zijn er nog 3000 wisenten in de wereld. In 1976 kwam de wisent naar Natuurpark Lelystad en de groep groeit inmiddels zo hard dat ze worden getransporteerd naar natuurgebieden in Polen en Letland. Er zijn gemiddeld 15 tot 20 dieren in het park.
Hoewel ik er mijn best voor gedaan heb, ben ik geen moeflons tegen gekomen. Een moeflon is het kleinste wilde schaap. Zowel de dames als de heren hebben hoorns, en hoe ouder het dier, hoe groter de horens. Ze krullen om achter de oren en kunnen 85 cm lang worden. Ook elanden ben ik helaas niet tegen gekomen. Pas thuis ben ik er achter gekomen dat de elanden onlangs zijn over geplaatst naar het dierenpark Rhenen.
Aan het eind liep ik nog tegen een gereconstrueerde prehistorische nederzetting aan;
Ik heb ruim 4 uur door dit indrukwekkende park rondgelopen; ik ben nog niet overal geweest maar tegen 16 uur werd het koud en besloot ik weer naar huis te gaan. Ik kan dit park van harte aanbevelen; zelfs op een sombere januarimiddag was het er prachtig!
.
No comments:
Post a Comment