Vriendin Patricia die in Noordwijk woont was wel te porren voor een wandeling in het duingebied achter de Zilk. Ik ben best vaak in Noordwijk en Noordwijkerhout geweest, maar van De Zilk had ik nog nooit gehoord. De Zilk is een dorp van nauwelijks 2000 inwoners en de belangrijkste economische activiteit is de teelt van hyacinten, tulpen en narcissen. De naam van de plaatselijke carnavalsvereniging, de Duinknijnen, refereert naar illegale stroperij van vroeger.
In de ijstijd lag de Noordzee droog doordat gletsjers veel water aan de oceanen onttrokken. Toen de temperaturen stegen, smolten de gletsjers en liep de Noordzee weer vol. Door wisselwerking van wind, water en zand ontstonden strandwallen, die uiteindelijk leidden tot een aaneengesloten, uit duinen bestaande kuststrook. Die liep bij vloed vaak onder water omdat de zee bij de riviermonding bij Katwijk vrij toegang had tot dit lage gebied. Toen de opening bij Katwijk grotendeels sloot heeft het zeewater zich verzameld op laagst gelegen plaatsen. Het achtergebleven zeewater verloor na verloop van tijd het zoutgehalte en werd brak/zilt. Mogelijk is de plaatsnaam afgeleid van het zilte water.
Ook dit keer heb ik het plaatsje zelf gemist; vanaf de N206 reed ik direct naar het parkeerterrein de Zilk en het dorp dus niet gezien.
Patricia kwam ook aanrijden en we kochten een kaartje van 1.50 Euro voor de entree. De route begon over het terrein met de spannende naam het Paardenkerkhof. Vroeger werden deze vlakke gebieden agrarisch gebruikt en stonden er zelfs enkele boerderijen. De naam is afkomstig van de paardenbotten waarmee het land ooit werd afgepaald. Er is nu helaas geen paardenbot meer te vinden. Maar mooi was het wel;
Al snel liepen we in de eerste zandbunker;
Maar het was niet eens erg vervelend lopen.
 |
| Patricia |
Volgens de routebeschrijving zou je hier moeten struikelen over de damherten, en ik dacht nog; jaja, dat zal wel. Maar al binnen 100 meter hadden we al meer damherten gezien dan medewandelaars;
 |
| Zie je ze?? |
En je kon ze naderen tot ongeveer 2 meter voor ze wegliepen;
We volgden de route langs het zweefvliegterrein en het Boeveld naar de Langervelderslag. Hier was weer wat meer drukte en sommige strandtenten verkochten versnaperingen voor onderweg, maar wij hadden onze lunch bij ons dus vervolgden we onze weg. Eindelijk, na 3 uur lopen, kwamen we een bankje tegen en dat was nog onbezet ook. Dus we haalden de lunch te voorschijn en met het uitzicht op de watervennen smaakte het prima;
Gezien al het water dachten we dat we inmiddels de Amsterdamse Waterleidingduinen wel genaderd waren. We keken eens op google app waar we nu precies zaten en ontdekten dat we na al die tijd lopen, we ergens midden in de ronde route (van 16 km) zaten, totaal niet meer zelfs in de buurt van de wandelroute. Het was nog bijna een uur naar het parkeerterrein en omdat we eigenlijk dus verdwaald waren, besloten we maar via de google app de weg terug te zoeken. Ook met die app slaagden we er in te ver door te lopen en keerden we terug op onze schreden. Tja... we hadden ook zoveel bij te praten.
Op een gegeven moment waren we weer in de damherten zone, en ruim 4 uur na aanvang van de wandeling waren we weer terug.
De hele rechterhelft van de wandeling niet gedaan, dus zullen we hier zeker terug komen! Een verrassend mooi gebied, dicht bij huis, en zo tjokvol herten dat die regelmatig als wildragout te koop worden aangeboden!
No comments:
Post a Comment