Nou zit ik bij Peter en had gedacht na 5 nachten wel een beetje over die jetlag heen te zijn; kon ik gewoon niet in slaap komen. Heel irritant en heel ongebruikelijk; ik heb vaak doorslaap-problemen maar nooit moeite met inslapen. Om half 4 sukkelde ik toch in slaap, gewekt door de moskee om half 5 maar die kon ik toen redelijk goed negeren. Er staan er 2 aan weerszijde van de flat; dus in welke slaapkamer je ook gaat liggen; het is altijd bingo. En ze zijn goed actief. Peters flat ligt op de 20e etage; ideaal voor een mugvrije woning (muggen vliegen zelden boven de 8e etage) maar onze ervaring met moskeeën is dat het geluid (een beetje TE) perfect opstijgt. Tijdens ons vorige verblijf in Jakarta hadden we een appartement op de 1e etage en nauwelijks last van de moskee. Belgen die het penthouse op de 4e etage huurden hadden er juist ontzettend veel last van. Gelukkig heeft Peter weinig problemen met slapen maar zelfs verse oordoppen dempen het niet afdoende. Maar die paar nachten overleef ik het wel.
Maar goed. Ik werd rond 8 uur wakker met een vaag idee van hoe een vreselijke hangover moet voelen. Maar we hadden een druk programma 's morgens dus toch maar snel onder de douche. Om 10 uur werd ik verwacht bij Imigrasi voor mijn verblijfsvergunning. Dat was heel snel gefixt; ze hebben er nauwelijks wat te doen. Daarna reden we naar het nieuwe kantoor. Dit had ik nog niet gezien en ik kreeg een uitgebreide rondleiding. Veel werknemers werkten er ook al tijdens onze vorige uitzending. Ze zitten over 3 etages verdeeld en hebben zelfs een gedeeltelijk overdekt dakterras. Er staan ontzettend veel snoep- en koekpotten. Ik vroeg Peter waarom er geen fruitschaal stond maar hij zei dat dat niet gegeten werd.
Ciska, de ontzettend aardige secretaresse van Peter (en zijn rechterhand) had een taart geregeld. Tja, en daar staat dan het hele kantoor met mondkapje voor. Ze lachen allemaal want voor ik de foto maakte riep ik 'smile' en daar zag iedereen de humor van in;
Ciska staat rechts naast Peter en 4e van rechts is Cheri, zijn chauffeur.
Hierna werd het chocolade-schildje met de felicitatie van de taart gevist, er werd een kaarsje in geprikt en toen moest Peter het kaarsje uitblazen;
Zeer Corona-proof want blazen over een taart kan niet meer in deze tijd!
Daarna mocht hij de taart zelf aansnijden;
En toen kreeg hij ook nog kadootjes. Van kantoor kreeg hij een serieuze mondkap van LG, met filters;
Heel veilig voor een op reis (maar ik geloof niet dat hij het ooit gaat dragen). Van zijn zakenrelatie en goede vriendin Ibu Rini kreeg hij een mand vol Godiva bonbons. Wel vooral puur.
Nadat de taart op was, gingen we weer naar huis. Peter werkt deze week thuis; dat had hij bedacht na mijn statement dat 'ik zolang in Jakarta zou blijven als ik aandacht zou krijgen'. Het was niet helemaal wat ik in gedachten had met aandacht, maar ik moet toegeven dat het beter uitwerkt als gedacht; het is toch gezellig!
Het lamlendige gevoel was nog niet veel beter en ik bedacht dat ik maar weer net als gister een uurtje aan het zwembad zou gaan liggen. Daar knapte ik niet veel van op, maar ik kon me goed wakker houden de rest van de middag en tegen de tijd dat we uit eten gingen had ik zowaar honger. Hij wist een heel aardig restaurant, op nog geen 5 minuten loopafstand, en daar was zelfs nog een tafel buiten vrij. Dus na de nodige checks (temperatuur meting, invullen van online vragenlijst op je eigen mobiel) mochten we plaats nemen. In dit restaurant wordt nog volop gerookt maar buiten hadden we er weinig last van. Waar ik wel binnen een kwartier last van had waren muggen. Ay! 3 jaar geleden heb ik hier dengue gehad, en nu zijn er nog 3 andere muggen-soorten waar ik nog niet resistent voor ben. Dus laten we hopen dat dit onschuldige muggen waren; op dengue zit ik nog minder te wachten dan op een Corona besmetting. Gelukkig hadden ze wel een of andere spray dus dat hielp wel. Maar niet gekeken hoeveel DEET daarin zat.
Het eten was echt heerlijk; geweldige sateh vooraf en ik had Lombok snapper als hoofd gerecht en Peter een Wagyu biefstuk. Een grote lap. Restaurants zijn tot 21 uur open hier. Net als bijna alle winkels. Iedereen loopt buitenshuis met mondkapjes. Ook in de auto of op een brommer. Je temperatuur wordt overal gecontroleerd. Bij Peter op kantoor krijgt iedereen elke week een CPR test. Alleen het vaccineren (met Chinese vaccins) verloopt net zo chaotisch als in Nederland. Hier was het idee om eerst de beroepsbevolking te vaccineren. Dat hebben ze toch losgelaten; ook hier eerst de ouderen.
Toen we weer thuis waren hebben we een film gekeken en toen was Peter's verjaardag voorbij.
No comments:
Post a Comment