Ik moest van mezelf eerst een uurtje bewegen. Ik besloot dat ik de hele dag nog had en bleef lekker nog een uurtje in bed liggen. Daarna werd ik het zat en met een knopje opende ik mijn gordijnen. Ja hoor; daar stond die ellendige moskee en dat verlokkende zwembad;
Ik besloot om een half uurtje een video-les van mijn sportschool te volgen. Dat is altijd nog makkelijker dan een uur yoga. Maar de verbinding was matig; elke 20 seconde moest de video bufferen dus dat schoot niet op.
Intussen werd mijn vriendin in Bahrein wakker. Ik doe af en toe met haar via video-whatsapp yoga; zij is net begonnen en ik bedacht als ik dat vandaag met haar zou doen ik me ook gelijk niet zo hoefde uit te sloven. Helaas moest zij met haar man mee voor haar 1e Pfizer vaccin. Haar zoon van 19 heeft zelfs zijn 2e vaccin al gehad! Dat pakken ze toch beter aan in dat kleine landje dan in Nederland!
Om 11.30 uur ging de telefoon; ik werd voor mijn eerste Covid-test verwacht op de 3e etage. Ze bellen alle gasten die getest moeten worden om beurten op zodat er geen wachtrijen ontstaan. 3 dames liepen volledig bedekt rond en 2 waren er bezig met een Aziatische meneer. Eéntje hield hem tegen en de ander was met het stokje aan de gang. Hij ging zo tekeer dat ik dacht dat ze al met zijn neus bezig waren maar het was pas zijn keel. Toen de neus aan de beurt was kwam de 3e ook assistentie verlenen en ik was bang dat hij het niet zou overleven.
Terwijl hij aan het bijkomen was, was ik aan de beurt; eerst mijn keel; nou daar heb ik weinig zenuwen zitten denk ik want ik merkte het nauwelijks. Ik zette me toch even schrap voor mijn neus; maar voor ik éénentwintig had kunnen tellen was het stokje er al weer uit. De meneer keek een beetje wantrouwig naar mij; waren die stokjes wel mijn neus ingegaan!? Ik kon het niet laten even te knipogen naar de vriendelijke neusswap-dame en liep daarna weer terug naar mijn gevangenis.
Het hoogtepunt van de dag was voorbij.
Het was inmiddels bijna 12 uur en nu was er geen enkel excuus; ik moest toch eens op die yogamat. Nou, het ging alsof ik overal lood aan had hangen maar ik hield toch stug vol. Toen was het al 13 uur en ging de deurbel voor mijn lunch. Voor mijn ontbijt had ik ook nog geen tijd gehad en ik besloot dat ik die 2 dozen wel kon combineren. Voor mijn ontbijt had ik fruit besteld en mijn lunch had ik besloten los te laten. De lunchbox bevatte ook fruit, met een beetje broccoli. Ik denk dat ze niet goed weten wat ze met mij aan moeten. Maar thuis ontbijt ik ook met fruit en ik had ook nog wat noten. Ik besloot dat het ook onbeleefd zou zijn als ik die chocolade-welkomsgroet zou negeren, dus na het fruit nam ik nog een lekkere Hollandse wortel, de broccoli, noten en een stukje chocola. Mijn buik zat vol.
Na de lunch ging ik lekker aan mijn blog werken, en buiten begon het goed te betrekken;
Daarna keek ik een uurtje Netflix en toen werd ik toch wel heel erg slaperig. Ik besloot te kijken of de video van de sportschool het nu misschien beter deed en zowaar; ik kon 20 minuten bilspieroefeningen zonder enig probleem volgen.
Buiten werd het steeds triester en zelfs het zwembad lokte me niet meer;
Daarna belde mijn stewardess-vriendin Mirjam; zij zit ook steeds opgesloten in hotels als ze moet vliegen dus ze wist wat het betekende. We kletsten wel een uur en daarna was het al bijna tijd voor het diner. Ik besloot er nog 10 minuten armoefeningen tegen aan te gooien en daarna kwam inderdaad het avondeten. Weer broccoli (ik had een keer gezegd dat de broccoli zo heerlijk was), papaya, en het lekkerste stuk vis dat ik in lange tijd gegeten had!
's Avonds belde ik mijn moeder, een andere vriendin belde nog en daarna ben ik eens uitgebreid mijn teennagels gaan knippen, mijn voetzolen gaan raspen, in bad gegaan met een moddermasker en daarna was het bedtijd!
.
No comments:
Post a Comment