Ik was om 3 uur al klaar wakker; heb ik thuis ook vaak maar hier ging het tot nu toe best goed.
Ik bleef tot 8 uur in mijn bed hangen, en besloot ipv de yoga of de gym maar weer eens naar de vogelaar te gaan luisteren om 8.30 uur.
Weer geen vogel te zien; het was mistig en sneeuwde licht.
Ik besloot maar eerst eens een paar rondjes te gaan wandelen. Peter was naar de masseur en wie weet knapte ik er van op.
20 rondjes verder (9 km) was ik inderdaad opgeknapt.
Na de lunch was er een film die we allebei wel wilden zien; een documentaire over de Australiër Mawson die in 1911 met een eigen expeditie naar Antarctica vertrok met als doel land claimen voor Australië. De locatie van de hoofdbasis bleek na enkele dagen niet erg goed gekozen; het werd bekend als de windrijkste plek op aarde met windsnelheden van 90 tot 145 km/uur.
Na een overwintering werden diverse sledetochten ondernomen; honderden kilometers in oostelijke en westelijke richtingen. Mawson zelf leidde een sledetocht ver naar het oosten, samen met Ninnis, Mertz, diverse honden en een slee met provisie en materiaal. Ze trokken 500 km naar het oosten, waar Ninnis in een gletsjerspleet viel met slee en diverse honden. Er zat niets anders op als om te keren. Het ontstane voedseltekort werd opgelost door ombeurten de honden die overgebleven waren te slachten en op te eten. Na 250 km werd Mertz ziek en overleed. Mawson heeft het voor elkaar gekregen de tocht alleen terug naar het basiskamp te maken. Hier moest hij nog een winter doorbrengen voor hij werd opgepikt. Zijn expeditie werd ondanks de verliezen een groot wetenschappelijk succes. Hij keerde terug naar Australië, trouwde en werkte voornamelijk de rest van zijn leven als geoloog. Hij overleed op 76 jarige leeftijd.
Na de lunch was er een film die we allebei wel wilden zien; een documentaire over de Australiër Mawson die in 1911 met een eigen expeditie naar Antarctica vertrok met als doel land claimen voor Australië. De locatie van de hoofdbasis bleek na enkele dagen niet erg goed gekozen; het werd bekend als de windrijkste plek op aarde met windsnelheden van 90 tot 145 km/uur.
Na een overwintering werden diverse sledetochten ondernomen; honderden kilometers in oostelijke en westelijke richtingen. Mawson zelf leidde een sledetocht ver naar het oosten, samen met Ninnis, Mertz, diverse honden en een slee met provisie en materiaal. Ze trokken 500 km naar het oosten, waar Ninnis in een gletsjerspleet viel met slee en diverse honden. Er zat niets anders op als om te keren. Het ontstane voedseltekort werd opgelost door ombeurten de honden die overgebleven waren te slachten en op te eten. Na 250 km werd Mertz ziek en overleed. Mawson heeft het voor elkaar gekregen de tocht alleen terug naar het basiskamp te maken. Hier moest hij nog een winter doorbrengen voor hij werd opgepikt. Zijn expeditie werd ondanks de verliezen een groot wetenschappelijk succes. Hij keerde terug naar Australië, trouwde en werkte voornamelijk de rest van zijn leven als geoloog. Hij overleed op 76 jarige leeftijd.
Ik heb de film voor de helft gezien, zittend op de vloer (alle stoelen waren al bezet); daarna ging mijn zitvlees jeuken en ben ik naar buiten gelopen om de 15 km vol te maken. Halverwege de wandeling verlieten we het Antarctische gebied. In de loop van de dag zullen we de beruchte Drake Passage bereiken. Om Kaap Hoorn komt het water uit de Stille Oceaan in contact met het zeewater uit de Atlantische oceaan. Dit stuk is berucht om de enorme golven. We zullen zien hoe wij het er vanaf gaan brengen...
Weinig nieuwe dingen gezien vandaag, alleen een ijsberg in de vorm van een brug;
.
No comments:
Post a Comment